8819. ‘Et mons Sinai fumabat totus ille’: quod significet apparitionem boni caelestis in maximo obscuro, constat ex significatione ‘montis Sinai’ quod sit bonum caeleste, ut ¹ mox supra n. 8818, et ex significatione ‘fumare’ quod sit apparitio ² in obscuro; per obscurum intelligitur obscurum fidei quale est illorum qui ab Ecclesia spirituali respective ad illos qui ab Ecclesia caelesti, n. 2708 princ. , 2715, 2718, 2831, 2935, 2937, 3241, 3833, 6289. Per maximum obscurum, quod significatur per quod ‘mons Sinai fumabat totus’ et per id quod mox infra dicitur quod ‘ascenderet fumus ejus sicut fumus fornacis’ intelligitur id obscurum in quo fuit gens Israelitica, coram qua apparitio fiebat; nam Jehovah seu Dominus apparet unicuique secundum quale ejus, n. 8788, 8814; ita sicut amor et sicut lux veri illis qui in bono sunt, at sicut hostis et vindex illis qui in malo sunt; quod talis apparuerit populo ³ Israelitico, constat etiam alibi ⁴ apud Moschen, Aspectus gloriae Jehovae ⁵ sicut ignis comedens in capite montis, ante oculos filiorum Israelis, Exod. 24:16, 17:

apud eundem,

Accessistis et stetistis sub monte, cum mons flagrans igne usque ad cor caeli, tenebrae et nubes et caligo, et locutus est Jehovah ad vos e medio ignis, Deut. ⁶ 4:11, 12, 5:19 [KJV 5:22]:

et apud eundem,

Factum cum audivistis vocem e medio tenebrarum, et mons flagrans igne, et accessistis ad me, et dixistis, Quare moriemur? quia comedet nos ignis magnus hic; si addentes ⁷ nos audire vocem Jehovae Dei nostri amplius, moriemur, Deut. 5:20-22 [KJV 5:23-25];

[2] quod res ita se habeat, est quia quisque non aliter videre potest Deum quam ex talibus quae in se sunt, ut qui in odio est videt Ipsum ⁸ ex odio, qui in immisericordia videt Ipsum in immisericordia, et vicissim, qui in charitate et ⁹ misericordia, vident Ipsum ex illis, ac ita in illis; se habet hoc sicut lucis radii qui cum in formas taetras incidunt, vertuntur illi in colores taetros, at cum incidunt in formas pulchras, tunc vertuntur in colores pulchros. Quod ‘fumus’ sit obscurum veri, et quoque caliginosum quod est falsi, constat apud Esai. 9:17, 18, Esaias 34:9, 10 ¹⁰ ; apud Joelem 3:3, 4 [KJV 2:30, 31]; ¹¹ apud Hoscheam 13:1, 3; ¹² in Apocalypsi 9:17, 18, 18:2, 18, Apocalypsis 19:3 ¹³ .

V:

4733. ‘Et dixit, Non percutiamus eum, anima ¹ ’: quod significet quod non exstinguendum quia vita religionis, constat ex significatione ‘percutere’ quod sit exstinguere; et ex significatione ‘animae’ quod sit vita, de qua n. 1000, 1005, 1436, 5742, hic vita religionis. Quod agnitio et adoratio Divini Humani Domini sit vita religionis, patet ab illis quae mox supra n. 4731

dicta sunt; et quoque ex eo quod homines tales sint ut colere velint de quo aliquam perceptionis et cogitationis [ideam], immo sensuales de quo aliquem sensum, habere possunt, nec colere volunt nisi Divinum in illo sit; hoc commune est humano generi; inde gentiles colunt idola in quibus divinum credunt, alii vero homines post mortem quos vel deos vel sanctos credunt; nihil enim excitari potest apud hominem nisi sit quod movet ejus sensum;

[2] qui dicunt se agnoscere supremum ens cujus nullam perceptionis ideam habent, illi plerique nullum Deum agnoscunt sed loco ejus naturam, et naturam quia illam capiunt; permulti eruditi inter Christianos tales sunt, etiam ex causa quia Humanum Domini non cedunt Divinum; ne itaque homines, qui tantum se removerunt a Divino et in tantum corporei facti sunt, lignum et lapides colerent, et ne aliquem hominem post mortem et sic sub illo aliquem diabolum, et non Ipsum Deum quia eum non aliquo modo percipere possent, et sic periret omne Ecclesiae et cum Ecclesia genus humanum, voluit Ipsum Divinum assumere Humanum, et hoc Divinum facere. Caveant itaque sibi eruditi, ne de Humano Domini cogitent et non simul id Divinum credant, si aliter, se scandalizant et tandem nihil credunt.

V: