2. Maar dat het geheel zowel als het bijzondere, ja het meest bijzondere, tot de kleinste jota toe, geestelijke en hemelse dingen betekent en omhult, weet tot dusver de Christelijke wereld in de verste verte niet, om welke reden zij dan ook voor het Oude Testament weinig aandacht heeft Niettemin kan het hieruit alleen al blijken, dat het Woord – daar het van de Heer is en van de Heer komt - nooit zou kunnen bestaan, tenzij het innerlijk die dingen bevatte, welke van de hemel, de kerk en van het geloof zijn. Anders kon het niet het Woord van de Heer genoemd worden, evenmin zou gezegd kunnen worden, dat daarin enig leven is; want vanwaar zou het leven anders kunnen komen, dan uit de dingen die van het leven zijn, dat wil zeggen, daarvandaan dat het geheel zowel als elke bijzonderheid betrekking heeft op de Heer, Die het leven Zelf is. Iets dat innerlijk niet op Hem ziet, leeft dus niet, ja zelfs, een woord in het Woord, dat niet Hem onthult, of op haar wijze op Hem betrekking heeft, is niet goddelijk.

1224. Hieruit blijkt, wat deze namen in de innerlijke zin betekenen, namelijk dat de Oude Kerk, die een innerlijke was, begiftigd was met wijsheid, inzicht, wetenschap, en met erkentenissen van het ware en het goede; dergelijke dingen zijn in de innerlijke zin besloten, hoewel het alleen maar namen zijn, waaruit in de letterlijke zin niets anders tevoorschijn treedt, dan dat het evenzovele oorsprongen of vaders van natiën zijn geweest, en dus niets wat de leer betreft, nog minder iets geestelijks en hemels. Op dezelfde wijze is het gesteld bij de profeten, waar soms rijen van namen, waardoor in de innerlijke zin dingen zijn aangeduid, in een keurige orde op elkaar volgen.