2. Maar dat het geheel zowel als het bijzondere, ja het meest bijzondere, tot de kleinste jota toe, geestelijke en hemelse dingen betekent en omhult, weet tot dusver de Christelijke wereld in de verste verte niet, om welke reden zij dan ook voor het Oude Testament weinig aandacht heeft Niettemin kan het hieruit alleen al blijken, dat het Woord – daar het van de Heer is en van de Heer komt - nooit zou kunnen bestaan, tenzij het innerlijk die dingen bevatte, welke van de hemel, de kerk en van het geloof zijn. Anders kon het niet het Woord van de Heer genoemd worden, evenmin zou gezegd kunnen worden, dat daarin enig leven is; want vanwaar zou het leven anders kunnen komen, dan uit de dingen die van het leven zijn, dat wil zeggen, daarvandaan dat het geheel zowel als elke bijzonderheid betrekking heeft op de Heer, Die het leven Zelf is. Iets dat innerlijk niet op Hem ziet, leeft dus niet, ja zelfs, een woord in het Woord, dat niet Hem onthult, of op haar wijze op Hem betrekking heeft, is niet goddelijk.

2606. In former times the Old Testament Word used to be called The Law and The Prophets, the Law being used to mean all the historical narratives, which are the five books of Moses and the books of Joshua, Judges, Samuel, and Kings, ¹ and the term Prophetical to mean all the prophetical utterances, which are the books of Isaiah, Jeremiah, Ezekiel, Daniel, ² Hosea, Joel, Amos, Obadiah, Jonah, Micah, Nahum, Habakkuk, Zephaniah, Haggai, Zechariah, and Malachi. There were also the Psalms of David. The historical sections of the Word are also referred to as 'Moses', and therefore the expression 'Moses and the Prophets' is used in various places instead of the Law and the Prophets, while the Prophetical parts are referred to as 'Elijah'. See the Preface to Genesis 18.

각주: