4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

4066. En Jakob zag de aangezichten van Laban; dat dit de verandering van staat betekent bij dat goede toen het onder Jakob verstane goede zich terugtrok, staat vast uit de uitbeelding van Jakob, namelijk het goede van het natuurlijke en uit de uitbeelding van Laban, namelijk het bemiddelende goede, waarover meermalen eerder; en uit de betekenis van de aangezichten, namelijk de innerlijke dingen, waarover de nrs. 358, 1999, 2434, 3527, 3573; hier de veranderingen van de innerlijke dingen, of wat hetzelfde is, de veranderingen van staat; want er wordt gezegd, ‘Hij zag zijn aangezichten, en ziet, hij was geenszins met hem als gisteren en eergisteren’. De oorzaak dat de innerlijke dingen in het Woord door de aangezichten worden aangeduid is deze, dat de innerlijke dingen vanuit het aangezicht opblinken en zich in het aangezicht vertonen als in een spiegel of in een beeld; vandaar betekenen de aangezichten of de gelaatstrekken de staten van het denken en de staten van de aandoeningen.