4299. Omdat ik God van aangezichten tot aangezichten heb gezien en mijn ziel bevrijd is geweest; dat dit betekent dat Hij de zwaarste verzoekingen doorstond, alsof zij uit het Goddelijke waren, staat vast uit de betekenis van ‘God zien’, namelijk de toenadering tot Hem door de innerlijke dingen, namelijk door de goede en ware dingen, vandaar de tegenwoordigheid, zie nr. 4198 en uit de betekenis van de aangezichten, nrs. 1999, 2434, 3527, 3573, 4066;

en dus het denken en de aandoeningen, want deze beide zijn de innerlijke dingen, omdat zij van de ziel en van het gemoed zijn en zich in het aangezicht openbaren; en uit de betekenis van ‘mijn ziel is bevrijd geweest’ namelijk doorstaan, namelijk de Goddelijke tegenwoordigheid. Dat door al die dingen wordt aangeduid dat Hij de zwaarste verzoekingen doorstond alsof zij uit het Goddelijke waren, kan nergens anders vandaan blijken dan uit de naastgelegen en de verderaf gelegen oorzaken van de verzoekingen; de naastgelegen oorzaken zijn de boze en valse dingen bij de mens, die hem in verzoekingen leiden, dus de boze geesten en genieën die ze ingieten, nr. 4249; toch kan niemand verzocht worden, dat wil zeggen, enige geestelijke verzoeking ondergaan, dan alleen degene die een geweten heeft, want de geestelijke verzoeking is niets anders dan een marteling van het geweten; dus kunnen geen anderen verzocht worden dan zij die in het hemels en geestelijk goede zijn, want dezen hebben een geweten; de overigen hebben het niet en weten zelfs niet eens wat een geweten is; het geweten is de nieuwe wil en het nieuwe verstand uit de Heer; en dus is het de tegenwoordigheid van de Heer bij de mens en deze tegenwoordigheid is des te dichter nabij, hoe meer de mens in de aandoening van het goede of van het ware is; indien de tegenwoordigheid van de Heer dichter nabij is dan de mens naar verhouding in de aandoening van het goede of het ware is, dan komt de mens in verzoeking; de oorzaak hiervan is dat de boze en valse dingen die bij de mens zijn, die getemperd zijn met de goede en ware dingen bij hem, de nadere tegenwoordigheid niet kunnen doorstaan; dit kan vaststaan uit wat in het andere leven bestaat, namelijk dat de boze geesten geenszins enig hemels gezelschap kunnen naderen of zij beginnen angstig en gemarteld te worden; verder dat de boze geesten het niet verdragen dat de engelen hen onderzoeken, want zij worden terstond gemarteld en vallen in onmacht; en eveneens hieruit dat de hel van de hemel is verwijderd, met als oorzaak dat de hel de hemel niet verdraagt, dat wil zeggen, de tegenwoordigheid van de Heer die in de hemel is; vandaar komt het, dat in het Woord van hen gezegd wordt:

‘Dan zullen zij aanvangen te zeggen tot de bergen: Valt op ons en tot de heuvelen; Verbergt ons’, (Lukas 23:30);

en elders:

‘Zij zullen tot de bergen en tot de steenrotsen zeggen: Stort over ons en verbergt ons van het aangezicht van Degene die op de troon zit’, (Openbaring 6:16);

ook verschijnt de nevelachtige en duistere sfeer die uitwasemt van de boze en valse dingen van degenen die in de hel zijn, in de gedaante van een berg of een steenrots, waaronder zij verborgen worden, zie de nrs. 1265, 1267, 1270. Hieruit nu kan men weten dat ‘ik heb God van aangezichten tot aangezichten gezien en mijn ziel is bevrijd geweest’ de zwaarste verzoekingen betekent, alsof die uit het Goddelijke waren. De verzoekingen en de martelingen verschijnen alsof zij uit het Goddelijke waren, omdat ze, zoals gezegd, door de Goddelijke tegenwoordigheid van de Heer ontstaan, toch zijn ze niet vanuit het Goddelijke of uit de Heer, maar uit de boze en valse dingen die bij degene zijn die verzocht of gemarteld wordt; uit de Heer immers gaat niet dan het heilige, goede, ware en barmhartige voort; het is dit heilige, namelijk het goede, het ware en het barmhartige, dat diegenen die in de boze en valse dingen zijn, niet kunnen uithouden, omdat die dingen tegenovergesteld of strijdig zijn; de boze dingen, de valse dingen en de onbarmhartigheid streven aanhoudend daarnaar om die heilige dingen te schenden en voor zoveel als zij ze aanvallen voor zoveel worden zij gemarteld; en wanneer zij aanvallen en vandaar gemarteld worden, dan menen zij dat het het Goddelijke is dat hen martelt; dit is het wat wordt verstaan onder ‘alsof zij uit het Goddelijke waren’. Dat niemand Jehovah van aangezicht tot aangezicht kan zien en leven, was aan de Ouden bekend en van daar ging de erkentenis daarover over op de nakomelingen van Jakob; daarom waren zij zozeer verheugd wanneer zij enig engel hadden gezien en toch leefden; zoals in het Boek Richteren:

‘Gideon zag, dat het een engel van Jehovah was; daarom zei Gideon: Heer Jehovah, daarom omdat ik een engel van Jehovah gezien heb van aangezicht tot aangezicht; en Jehovah zei tot hem: Vrede zij u, vrees niet, omdat gij niet sterven zult’, (Richteren 6:22, 23). In hetzelfde Boek:

‘Manoach zei tot zijn echtgenote: Stervende zullen wij sterven, omdat wij God gezien hebben’, (Richteren 13:22);

en bij Mozes:

‘Jehovah zei tot Mozes:

‘Gij zult Mijn aangezichten niet kunnen zien, omdat de mens Mij niet zal zien en leven’, (Exodus 33:20). Dat van Mozes wordt gezegd dat hij met Jehovah sprak van aangezicht tot aangezicht, (Exodus 33:11) en dat ‘Jehovah hem gekend heeft van aangezicht tot aangezicht’, (Deuteronomium 34:10), is omdat Hij hem verscheen in een menselijke vorm die aangepast was aan zijn opneming en die uiterlijk was, namelijk als een oude man met een baard, die bij hem gezeten was, zoals ik door de engelen hierover ben onderricht; vandaar hadden ook de Joden geen andere voorstelling dan zoals van een zeer oud mens met een lange en sneeuwwitte baard, die meer dan de andere goden wonderen kon doen; niet dat Hij de Allerheiligste was, omdat zij niet wisten wat het heilige was; te minder zouden zij ooit het heilige hebben kunnen zien dat uit Hem voortgaat, omdat zij in een lichamelijke en aardse liefde waren, zonder heilig innerlijke, nrs. 4289, 4293.

356. And he that sat on him had a bow, signifies the doctrine of charity and faith from that understanding, by which evils and falsities are combated and dispersed. This is evident from the signification of "he that sat on a white horse," as meaning the Word (respecting which just above); also from the signification of "bow," as meaning the doctrine of charity and faith, by which evils and falsities are combated and dispersed. That "bow" signifies this doctrine will be seen in what follows. Here first let something be said respecting doctrine:

1. Without doctrine no one can understand the Word.

2. Without doctrine from the Word no one can fight against evils and falsities, and disperse them.

3. Without doctrine from the Word no one within the church, where the Word is, can become spiritual.

4. Doctrine can be acquired from no other source than from the Word, and by none except those who are in illustration from the Lord.

5. All things of doctrine must be confirmed by the sense of the letter of the Word.

In respect to the first, namely, "Without doctrine no one can understand the Word," it can be seen from this, that the sense of the letter consists of pure correspondences, which contain in themselves things spiritual, thus it consists of such things as are in the world and in its nature. From this it is that the sense of the letter is natural and not spiritual, accommodated, however, to the apprehension of the simple, who do not elevate their ideas above such things as they see before their eyes. From this it is, moreover, that it contains such things as do not appear to be spiritual, although the whole Word inwardly in itself is purely spiritual, because it is Divine. For this reason there are in the sense of the letter many things that cannot serve as doctrine for the church at this day, and many things that can be applied to various and diverse principles, and from this heresies arise; yet there are many things intermingled from which doctrine can be gathered and formed, especially the doctrine of life, which is the doctrine of charity and of faith therefrom. But he who reads the Word from doctrine sees there all things that confirm, as well as many things that lie concealed from the eyes of others; nor does he suffer himself to be drawn away into strange doctrines by those things in the Word that do not seem to agree, and that he does not understand; for all things of doctrine that he sees there are clear to him, and other things are obscure to him. Doctrine, therefore, which consists of genuine truths is as a lamp to those who read the Word; but on the other hand, to those who read the Word without doctrine it is like a lampstand without a light, placed in a dark place, by means of which nothing conducive to salvation can there be seen, known, inquired into, or found; moreover, one who so reads it is liable to be led away into any errors to which the mind is bent by some love, or is drawn by some principle. From this it can be seen that without doctrine no one can understand the Word.

[2] Second, "That without doctrine from the Word no one can fight against evils and falsities, and disperse them," can be seen from this, that from doctrine truths can be seen in their own light and in their own order, but not from the Word without doctrine. This is clear from what has just been said. But if truths cannot be seen, neither can falsities and evils be seen, for the latter are the opposite of the former; and yet all combat against evils and falsities is from truths, that is, by means of truths from the Lord; consequently he who reads the Word without doctrine may easily be led to fight for falsity against truth and for evil against good, by confirming evils and falsities by a wrong interpretation and application of the sense of the letter of the Word; and as a consequence the man is not reformed; for man is reformed by the dispersion of evils and the falsities of evil, by means of truths applied to the life. This is what is here meant by "the white horse" that was seen, and by "he that sat on him having a bow;" for "a white horse" signifies the understanding of truth from the Word, and "a bow" signifies the doctrine of charity and of faith therefrom by which evils and falsities are combated and dispersed.

[3] Third, "That without doctrine from the Word no one within the church, where the Word is, can become spiritual," can be seen from what has now been said, namely, that without doctrine the Word is not understood, and that without doctrine from the Word evils and falsities cannot be combated; for man becomes spiritual by means of a life according to Divine truths, which he does not know without doctrine, and by removing evils and falsities, which cannot be done without doctrine, as was said above. Without these two man is not reformed, thus does not become spiritual, but remains natural, and confirms his natural life by the sense of the letter of the Word, which is natural, by wrongly interpreting and applying it. It is said, within the church, where the Word is, since those who are out of the church do not have the Word, and therefore know nothing about the Lord; and no one becomes spiritual except from the Lord; and yet all who acknowledge a God and worship Him under the human form, and live in charity according to a religious principle that is in accord with the Word, are prepared by the Lord to receive spiritual life, and do receive it in the other life (on which we see in the work on Heaven and Hell 313-328; and above, n. 107, 195). Man becomes spiritual by regeneration, and regeneration is effected by "water and the spirit," that is, by means of truths and a life according to them (See in The Doctrine of the New Jerusalem, n. 173-186; that baptism in the Christian world is for a sign and memorial of regeneration, n. 202-209, in the same work).

[4] Fourth, "That doctrine can be acquired from no other source than from the Word, and by none except those who are in illustration from the Lord," can be seen from this, that the Word is Divine truth itself, and is such that the Lord is in it; for the Lord is in His Divine truth that proceeds from Him; those, therefore, who frame doctrine from any other source than from the Word, do not frame it from Divine truth nor from the Lord. Moreover, in the particulars of the Word there is a spiritual sense, and the angels of heaven are in that sense; consequently there is a conjunction of heaven with the church by means of the Word; those, therefore, who frame doctrine from any other source than the Word do not frame it in conjunction with heaven, from which nevertheless is all illustration. (That the conjunction of heaven with man is by means of the Word, see in the work on Heaven and Hell 303-310.) From this it is evident that doctrine is to be acquired from no other source than the Word, and by none except those who are in illustration from the Lord. They are in illustration from the Lord who love truths because they are truths; and because such as these do them, they are in the Lord and the Lord is in them.

[5] Fifth, "That all things of doctrine must be confirmed by the sense of the letter of the Word," can be seen from this, that Divine truth in the sense of the letter is in its fullness; for that is the ultimate sense, and the spiritual sense is in it; when, therefore, doctrine has been confirmed by that sense the doctrine of the church is also the doctrine of heaven, and there is conjunction by correspondence. Let this be illustrated by this only: when man thinks any truth and confirms it by the sense of the letter, it is perceived in heaven, but not if he does not confirm it; for the sense of the letter is the basis into which spiritual ideas, which are the angels' ideas, close, much the same as words are the basis into which the meaning of the thought falls and is communicated to another. That this is so might be confirmed by much experience from the spiritual world; but this is not the place to present it.