[CONTENTA]

[Introduction] n. 1

DOCTRINALIA ROMANO-CATHOLICORUM DE JUSTIFICATIONE, EX SYNODO TRIDENTINA. n. 2-8

DOCTRINALIA PROTESTANTIUM DE JUSTIFICATIONE, EX FORMULA CONCORDIAE. n. 9-15

SCIAGRAPHIA DOCTRINALIUM NOVAE ECCLESIAE. n. 16

I. Quod Ecclesiae per Reformationem separatae ab Ecclesia Romano Catholica, dissideant in variis; sed quod omnes in Articulis, de Trinitate personarum in Divinitate, de Origine peccati ex Adamo, de Imputatione Meriti Christi, et de Justificatione per solam fidem, conveniant n. 17-18

II. Quod Romano-Catholici ante Reformationem prorsus similia quae Reformati post illam, de quatuor supranominatis Articulis tradiderint, videlicet similia de Trinitate personarum in Divinitate, similia de Peccato originali, similia de Imputatione meriti Christi, et similia de Justificatione per fidem in illam, cum sola differentia, quod eandem fidem cum charitate seu bonis operibus conjunxerint. n. 19-20

III. Quod Reformatores antesignani, Lutherus, Melanchthon et Calvinus, omnia Dogmata de Trinitate Personarum in Divinitate, de Peccato Originali, de Imputatione meriti Christi, et de Justificatione per fidem, qualia tunc erant et fuerant apud Romano-Catholicos, retinuerint, sed quod Charitatem seu Bona Opera separaverint a fide illa, et declaraverint illa non simul salvifica, propter finem ut a Romano-Catholicis quoad ipsa essentialia Ecclesiae, quae sunt Fides et Charitas, divellerentur. n. 21-23

IV. Quod tamen Reformatores Antesignani, fidei suae adjunxerint bona opera, et quoque conjunxerint illa, sed in homine ut in subjecto passivo, Romano-Catholici autem in homine ut in subjecto activo: et quod tamen inter hos et illos quoad fidem, opera et merita, actualiter sit conformitas. n. 24-29

V. Quod universa Theologia in Christiano Orbe hodie fundata sit super idea Trium Deorum, oriunda ex, doctrina Trinitatis Personarum. n. 30-38

VI. Quod Dogmata illius Theologiae appareant esse erronea, postquam idea Trinitatis Personarum et inde Trium Deorum rejecta est, ac idea Unius Dei: in quo est Divina Trinitas loco ejus recepta. n. 39-40

VII. Quod tunc Fides vere salvifica, quae est in unum Deum, unita bonis operibus, agnoscatur et recipiatur. n. 41-42

VIII. Et quod haec fides sit in Deum Salvatorem Jesum Christum, ac in simplici sua forma talis.

1. Quod sit unus Deus, in Quo est Divina Trinitas, et quod Ille sit Dominus Jesus Christus.

2. Quod Fides salvifica sit credere in Ipsum.

3. Quod fugienda sint mala, quia sunt diaboli et a diabolo.

4. Quod facienda sint bona, quia sunt Dei et a Deo.

5. Et quod haec facienda sint ab homine ut ab ipso, at quod credendum sit, quod sint a Domino apud illum et per illum. n. 43-44

IX. Quod hodierna Fides ab Ecclesia separaverit Religionem, quae consistit in agnitione unius Dei, et in cultu Ipsius ex fide charitatis. n. 45-46

X. Quod Fides hodiernae Ecclesiae non possit cum Charitate conjungi, ac producere aliquos fructus, qui sunt bona opera. n. 47-50

XI. Quod ex Fide hodiernae Ecclesiae redundet Cultus oris et non vitae, cum tamen cultus oris acceptus est Domino secundum cultum vitae. n. 51-52

XII. Quod doctrina hodiernae Ecclesiae confasciata sit per plura Paradoxa, quae fide amplectenda sunt; et quod ideo ejus dogmata solum intrent memoriam, et non in aliquem intellectum supra illam, sed modo in confirmationes infra illam. n. 53-57

XIII. Quod Dogmata hodiernae Ecclesiae non possint nisi cum magna difficultate disci. et quin elabantur retineri, et non nisi cum multa parcimonia et cautela, ne nuditas illorum appareat, praedicari et doceri, propter causam, quia vera Ratio illa non percipit et recipit. n. 58-59

XIV. Quod Doctrina fidei hodiernae Ecclesiae addicet Deo Proprietates humanas, ut quod homines aspexerit ex ira, quod velit reconciliari, quod reconcilietur per amorem in Filium, et per intercessionem; et quod velit propitiari per miseriam visam in Filio, et sic reduci in Misericordiam; et quod supplicanti ex sola fide injusto imputet justitiam Ipsius, et quod sic faciat hunc ab inimico amicum, et ex filio irae filium gratiae. n. 60-63

XV. Quod ex Fide hodiernae Ecclesiae enati sint et adhuc enasci possint Foetus enormes; sicut Momentanea Salvatio ex immediata Misericordia; Praedestinatio; nulla attentio Dei ad actus hominis, sed ad solam fidem; quod non detur Vinculum charitatis et fidei; quod homo in conversione sit sicut truncus; praeter plura; etiam de Sacramentis, Baptismo et Sacra Coena, quoad principia rationis de usufructu illorum educta ex Doctrina justificationis per solam fidem; ut et de Persona Christi. Haeretica a Primis saeculis ad hodiernum ¹ non aliunde quam ex Doctrina super idea trium Deorum fundata scaturiverunt. n. 64-69

XVI. Quod Status ultimus Ecclesiae hodiernae, quando finis ejus, per Consummationem saeculi, et tunc Adventum Domini, apud Matthaeum 24:3 Cap. intelligatur. n. 70-73

XVII. Quod infestatio a falsis, et inde consummatio omnis veri, seu desolatio, hodie in Ecclesiis Christianis, per Afflictionem magnam, qualis non fuit ab initio Mundi nec fiet, apud Matthaeum 24:21 Cap. intelligatur. n. 74-76

XVIII. Quod non Amor, nec Fides, neque Cognitiones boni et veri, in Ecclesia Christiana tempore ultimo, quando finis ejus instat, sint, intelligatur per haec in eodem Capite XXIV apud Matthaeum; post afflictionem istorum, Sol obscurabitur, et Luna non dabit lumen suum et Stellae cadent de Caelo, et Virtutes Caelorum commovebuntur, Vers. 29. n. 77-81

XIX. Quod illi qui in hodierna Fide Justificante sunt, per Hircos apud Danielem, et apud Matthaeum intelligantur. n. 82-86

XX. Quod illi, qui in hodierna Fide justificante se confirmaverunt, in Apocalypsi per Draconem, duas ejus Bestias, et per Locustas, et quod ipsa illa Fides confirmata, ibi per magnam Urbem quae spiritualiter vocatur Sodoma et Aegyptus, ubi bini testes occisi sunt, ut et per Puteum abyssi, ex quo Locustae exiverunt, intelligantur. n. 87-90

XXI. Quod nisi Nova Ecclesia instauretur a Domino, nemo possit salvari; et quod hoc intelligatur per haec, Nisi abbreviarentur dies isti, non conservaretur ulla caro, Matthaeus 24:22. n. 91-94

XXII. Quod aperitio et rejectio Dogmatum fidei hodiernae Ecclesiae, ac revelatio et receptio Dogmatum fidei novae Ecclesiae, intelligatur per haec in Apocalypsi, Dixit Sedens super Throno, ecce Nova omnia faciam, et dixit. scribe, quia haec verba vera et fida sunt, Cap. 21:5. n. 95-98

XXIII. Apocalypsi 21 Cap. et 22, agitur; quae ibi vocatur Sponsa et Uxor Agni. n. 99-101

XXIV. Quod Fides Novae Ecclesiae nequaquam possit una esse cum Fide prioris Ecclesiae, et quod si una sunt, fiat collisio et conflictio talis, ut pereat omne Ecclesiae apud hominem. n. 102-104

XXV. Quod Romano-Catholici de Imputatione Meriti Christi, et de Justificatione per fidem ejus, in quam Ecclesia illorum initiata est, hodie nihil sciant, quoniam prorsus obtecta jacet per Externa cultus, quae sunt plura: et quod ideo si illi quoad partem recedunt ab externis cultus sui, ac immediate adeunt Deum Salvatorem Jesum Christum, et quoque binas Species in sacra Eucharistia sortiuntur, possint in Novam Hierosolymam, hoc est, in Novam Ecclesiam Domini prae Reformatis introduci. n. 105-108

De Imputatio. n. 109-113

DUO MEMORABILIA ex APOCALYPSI REVELATA. n. 114-115

APPENDIX CORONARIA.

FIDES NOVI CAELI ET NOVAE ECCLESIAE IN UNIVERSALI FORMA. n. 116

FIDES NOVI CAELI ET NOVAE ECCLESIA IN PARTICULARI FORMA. n. 117

SEQUUNTUR TRIA MEMORABILIA EX APOCALYPSI REVELATA DESUMPTA. n. 118-120

65. In the book of Revelation we read of a new heaven and a new earth, and we are afterwards told, “Behold, I make all things new.” These verses have no other meaning than this, that in the church to be established now, there will be a new doctrine, which did not exist in the previous church. It did not exist because if it had, it would not have been accepted. For the Last Judgment had not yet been accomplished, and prior to that the power of hell prevailed over the power of heaven. Consequently, if the doctrine had been given before, out of the Lord’s own mouth, it would not have remained among the people. Nor does it remain at this day, other than with a few who turn to the Lord alone and acknowledge Him to be the God of heaven and earth (see no. 61 above).

This same doctrine was indeed given previously in the Word. But because not long after its inception the church was turned into Babylon, and later, among some, into Philistia, therefore the doctrine could not be seen in the Word. For the church sees the Word only in accord with the principal tenet of its religion and its doctrine.

The new tenets found in this short book are in general the following:

1. God is one in person and essence, and that God is the Lord.

2. The Holy Scripture throughout has Him alone as its subject.

3. The Lord came into the world to conquer the hells and glorify His humanity. And He accomplished both by undergoing temptations or trials, and did so completely by the last of these, which was His suffering of the cross. By this He became our Redeemer and Savior, and in consequence of it, the merit and righteousness are His alone.

4. His fulfilling all things of the Law means that He fulfilled all things of the Word.

5. By His suffering of the cross He did not take away sins, but bore them as a prophet, which is to say that He suffered it so as to represent in His person the church and how it had abused the Word.

6. An imputation of merit is without reality unless one takes it to mean a forgiveness of sins following repentance.

These tenets are contained in the present short work. Still more new ones will be found in the works to follow, works entitled The Sacred Scripture, The Doctrine of Life, Faith, and Divine Love and Wisdom.