6073. Wat zijn uw werken; dat dit betekent ten aanzien van de functies en de nutten, staat vast uit de betekenis van de werken, namelijk de goede dingen, nr. 6048, dus de nutten en de functies, want deze zijn de goede dingen; alle goede dingen die de goede dingen van de naastenliefde worden genoemd, zijn niets anders dan nutten en nutten zijn niets anders dan werken jegens de naaste, jegens het vaderland, jegens de Kerk en jegens het rijk van de Heer; ook wordt de naastenliefde zelf, in zich beschouwd, niet naastenliefde voordat zij daadwerkelijk wordt en een werk wordt; iemand liefhebben immers en hem niet het goede doen wanneer men kan, is niet liefhebben; maar hem het goede doen wanneer men kan en wel vanuit het hart, is hem liefhebben en dan liggen binnenin de daad zelf of in het werk alle dingen van de naastenliefde jegens hem bevat; de werken immers zijn de samenvatting van alle dingen van de naastenliefde en het geloof bij de mens en die zijn het die de geestelijke dingen worden genoemd en zij worden ook goede dingen door de uitoefening ervan, dat wil zeggen door de nutten. De engelen die in de hemel zijn, verlangen, omdat zij in het goede zijn vanuit de Heer, niets liever dan nutten te verrichten; deze zijn de verkwikkelijke dingen zelf van hun leven en zij genieten ook volgens de nutten gezegendheid en gelukzaligheid, nrs. 453, 454, 696, 997, 3645;

dit leert de Heer ook bij Mattheüs:

‘De Zoon des mensen zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met Zijn engelen en dan zal Hij eenieder vergelden naar zijn werken’, (Mattheüs 16:27);

onder de werken worden hier niet de werken verstaan zodanig als die in de uiterlijke vorm verschijnen, maar zodanig als ze in de innerlijke vorm zijn; zij hebben namelijk het hoedanige van de naastenliefde in zich; de engelen zien de werken niet anders en omdat de werken de samenvatting zijn van alle dingen van de naastenliefde en van het geloof bij de mens en het leven maakt dat de naastenliefde naastenliefde en het geloof is, dus het goede, had daarom de Heer Johannes meer lief dan de overige discipelen en lag deze bij het avondmaal aan Zijn bors, (Johannes 21:20);

want door hem werden de goede dingen van de naastenliefde of de werken uitgebeeld; zie de voorreden tot Genesis in de hoofdstukken 18 en 22; daarom ook zei de Heer tot hem:

‘Volg Mij’ en niet tot Petrus, door wie het geloof werd uitgebeeld; zie dezelfde voorreden; en daarom zei het geloof, namelijk Petrus, door wie het geloof werd uitgebeeld, verontwaardigd:

‘Heer, wat echter deze; Jezus zei hem: Indien Ik wil dat hij blijve, totdat Ik kome, wat gaat het u aan; gij, volg Mij’, (Johannes 21:19, 21-23);

hiermee werd ook voorzegd dat het geloof de werken zou verachten en dat die niettemin bij de Heer zijn; zoals eveneens duidelijk kan vaststaan uit de woorden van de Heer tot de schapen en de bokken, (Mattheüs 25:34-36), waar niets anders dan de werken worden opgesomd. Dat het geloof echter de Heer zou verwerpen, blijkt uit de uitbeelding door Petrus daarin dat hij Hem driemaal verloochende; dat hij dit ’s nachts deed, betekent de laatste tijd van de Kerk, wanneer er geen naastenliefde meer is, nr. 6000;

en dat hij het driemaal deed, betekent dat die tijd dan volledig is ingetreden, nrs. 1825, 2788, 4495, 5159;

dat het was voordat de haan kraaide, betekent voordat het nieuwe van de Kerk zou ontstaan, want de ochtendschemering en de morgen, die op de nacht volgen, betekenen het eerste van de Kerk, nrs. 2405, 5962.

10182. Uit hetzelve zijn hoornen; dat dit betekent de machten van het ware vanuit het goede van de liefde en van de naastenliefde, staat vast uit de betekenis van de hoornen, namelijk de machten van het ware, nrs. 2832, 9719, 9720, 9721.

Dat zij zijn uit het goede van de liefde en van de naastenliefde, is omdat alle macht van het ware daaruit is, waarom ook de hoornen een voortzetting van het altaar zelf of vanuit dat waren.

Het altaar immers was het uitbeeldende voor de verhoring en de opneming van alle dingen van de eredienst, die is vanuit de liefde en de naastenliefde uit de Heer, nr. 10177.

Dat alle macht van het ware is vanuit het goede van de liefde, kunnen degenen niet vatten die over de macht alleen een stoffelijke voorstelling hebben, daarom moet het gezegd worden hoe het daarmee is gesteld.

In de hemelen is alle macht vanuit het Goddelijk Ware, voortgaande vanuit het Goddelijk Goede van de Heer, daarvandaan hebben de engelen de macht; de engelen immers zijn de opnemende vormen van het Goddelijk Ware uit de Heer, nrs. 1752, 4295, 8192.

Door de macht die daarvandaan is, beschermen zij de mens, door de hellen bij hem te verwijderen, want één engel vermag het op te treden tegen duizend die uit de hel zijn; het is deze macht die wordt verstaan onder de ‘sleutels van Petrus’, maar onder Petrus, die daar ‘rots’ wordt genoemd, wordt de Heer verstaan ten aanzien van het ware van het geloof vanuit het goede van de liefde, zie de voorrede tot (Genesis 33) en de nrs. 4738, 3750, 6000, 6073, 6344, 10087 en dat de Rots de Heer is ten aanzien van het ware van het geloof, nr. 8581.

De macht van het Goddelijk Ware wordt ook verstaan onder de Stem van Jehovah bij David: ‘De Stem van Jehovah op de wateren, de Stem van Jehovah in de kracht, de Stem van Jehovah breekt de cederen, de Stem van Jehovah klieft de vlam des vuurs, de Stem van Jehovah doet de woestijn dreunen, de Stem van Jehovah ontbloot de wouden, Jehovah geeft sterkte aan Zijn volk’, (Psalm 29:3-5,7-9,11).

Dat de Stem van Jehovah het Goddelijk Ware is, dat voortgaat vanuit Zijn Goddelijk Goede, zie nr. 9926.

De macht van het Goddelijk Ware wordt ook verstaan onder het Woord bij Johannes: ‘Alle dingen zijn door het Woord gemaakt en zonder Hetzelve is niets gemaakt dat gemaakt is’, (Johannes 1:3).

Dat het Woord het Goddelijk Ware is, voortgaande vanuit het Goddelijk Goede, zie nr. 9987.

Daarom maakte Zich de Heer eveneens, toen Hij in de wereld was, eerst het Goddelijk Ware, wat ook wordt verstaan onder ‘het Woord is Vlees geworden’, (vers 14).

Dat de Heer Zich toen het Goddelijk Ware maakte, had als oorzaak, dat Hij tegen alle hellen zou strijden en die zou onderwerpen en zo alle dingen daar en tegelijk in de hemelen, in de orde zou herstellen, nrs. 9715, 9809, 10019, 10052.

Dat de waarheden vanuit het goede alle macht hebben en omgekeerd, dat de valsheden vanuit het boze geen macht hebben, is ten zeerste bekend in het andere leven.

Vandaar is het, dat aan de boze mens die daar aankomt, het overredende geloof wordt afgenomen en tevens de erkentenis van elke waarheid en hij zo wordt overgelaten aan de valsheden vanuit hun boze.

Dat de waarheden vanuit het goede zo’n macht hebben, kunnen degenen niet vatten die van het ware en van het geloof ervan een voorstelling hebben als iets van het verstand alleen, dus kennis, terwijl toch het verstandelijke van de mens vanuit zijn wilsdeel alle sterkte van het lichaam maakt en indien het uit de Heer door Zijn Goddelijk Ware zou worden ingeblazen, dan zou de mens de sterkte hebben van Simson.

Maar het behaagt de Heer dat de mens sterkte heeft door het geloof vanuit de liefde ten aanzien van de dingen die van zijn geest zijn en tot het eeuwige heil bevorderlijk zijn.

Hieruit kan vaststaan, wat er wordt verstaan onder de macht van het ware vanuit het goede, dat wordt aangeduid met de hoornen van de altaren, zowel van het brandoffer als van het reukwerk.

Dat de hoornen die macht betekenen, staat vast uit de plaatsen in het Woord waar de hoornen worden genoemd, zoals bij Ezechiël: ‘Te dien dage zal Ik doen groeien de hoorn aan het huis Israëls’, (Ezechiël 29:21).

Bij Amos: ‘Hebben wij ons niet door onze dapperheid hoornen genomen’, (Amos 6:13).

In het eerste boek van Samuël: ‘Jehovah zal Zijn Koning sterkte geven en de hoorn van Zijn Gezalfde verhogen’, (1 Samuël 2:10).

Bij David: ‘Jehovah heeft de hoorn van Zijn volk verhoogd’, (Psalm 148:14).

Bij dezelfde: ‘Alle hoornen der goddelozen zal Ik afhouwen; de hoornen des rechtvaardigen zullen worden verhoogd’, (Psalm 75:10).

Bij Jeremia: ‘De Heer heeft in de ontsteking van Zijn toorn de gehele hoorn Israëls afgehouwen en Hij heeft de hoorn van uw vijanden verhoogd’, (Klaagliederen 2:3,17).

Bij Ezechiël: ‘Met de zijde en met de schouder verdringt gij en met uw hoornen stoot gij alle zwakker schapen, totdat gij dezelve naar buiten toe hebt verstrooid’, (Ezechiël 34:21).

Bij Zacharia: ‘Ik zag vier hoornen. De engel zei: Dit zijn de hoornen die Juda, Israël en Jeruzalem hebben verstrooid; de smeden zijn gekomen om neer te werpen de hoornen van de natiën die de hoorn hebben verheven tegen het land van Juda’, (Zacharia 1:18-21).

Bij Mozes: De hoornen des eenhoorns zijn diens hoornen; met deze zal hij de volken tezamen stoten tot de einden der aarde’, (Deuteronomium 33:17).

Dat in deze plaatsen met de hoornen de macht wordt aangeduid, is duidelijk en wel de macht in de ene en de andere zin, namelijk die van het ware tegen het valse en die van het valse tegen het ware; want overal daar wordt in de innerlijke zin gehandeld over de staat van de Kerk.

Evenzo bij Amos: ‘Te dien dage zal Ik bezoeking doen over de altaren van Bethel en de hoornen des altaars zullen worden afgehouwen en zij zullen ter aarde vallen’, (Amos 3:14).

Met de altaren van Bethel en met de hoornen ervan worden de boosheden en de valsheden aangeduid die het goede en het ware van de Kerk vernietigen, waarvan wordt gezegd dat zij zullen worden afgehouwen.

Hieruit kan vaststaan, wat er wordt verstaan onder de hoornen waarover zo vaak melding wordt gemaakt bij Daniël en bij Johannes in de Openbaring.

Bij Daniël: ‘Dat het beest tien hoornen had en eveneens een hoorn die sprak’, (Daniël 7:8,11,20), ‘dat de hoorn oorlog voerde met de heiligen en overmocht, totdat de Zoon des Mensen kwam’, (Daniël verzen 11,21-24), ‘aangaande de hoornen van de ram en aangaande de hoornen van de geitenbok, waarmee zij onder elkaar oorlog voerden’, (Daniël 7:24).

En bij Johannes: ‘Dat de draak tien hoornen had’, (Openbaring 12:3), evenzo ‘het beest dat uit de zee opklom’, (Openbaring 13:1); verder ‘het scharlaken beest’, (Openbaring 17:12), waar ook wordt gezegd ‘dat de tien hoornen tien koningen zijn’, (Daniël 7:13,14).

Evenzo bij (Daniël 7:24); dat met de koningen in het Woord de waarheden worden aangeduid en in de tegengestelde zin de valsheden, zie de nrs. 1672, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148.

Omdat met de hoorn het ware in zijn macht wordt aangeduid en in de tegengestelde zin het valse dat het ware vernietigt, wordt daarom aan de hoorn een spraak toegekend, (Openbaring 9:13; Daniël 7:8; Psalm 22:22).

Dat ‘de koningen werden gezalfd met olie uit een hoorn’, (1 Samuël 16:1,13; 1 Koningen 1:39) beeldde het ware vanuit het goede in zijn macht uit, de hoornen immers zijn de waarheden in hun macht; de olie is het goede en de koningen zijn degenen die in de waarheden vanuit het goede zijn.

Dat de olie het goede is, zie de nrs. 886, 9780 en dat de koningen degenen zijn die in de waarheden vanuit het goede zijn, dus abstract genomen de waarheden uit het goede, nr. 6148.

Vandaar eveneens is het ‘dat van de hoorn wordt gezegd dat hij uitspruit’, (Psalm 132:17), aangezien alle geestelijke uitspruiting is van het ware vanuit het goede en daarom maakte men oudtijds de hoornen uitspruitend.

Dat het goede alle macht heeft door het ware, of wat hetzelfde is, van het ware uit het goede is, zie nr. 10019.

208. Behold I have given before thee an opened door, and no one is able to shut it, signifies that they will be admitted into heaven, and that to no one of such a quality will it be refused. This is evident from the signification of "giving an opened door," as being to admit into heaven (of which presently) and from the signification of "no one is able to shut," as being that it will not be refused; for when a door is shut entrance is refused, but when it is not shut it is not refused. This refers to those who are in charity, because they are treated of in what is written to this church (See above, n. 203). From this it is clear that "I have given before thee an opened door, and no one is able to shut it," signifies that all such will be admitted into heaven, and that to none of these will entrance be refused. It is indeed plain from the common use of language, that "to give an opened door" signifies to admit into heaven; and still this is from correspondence; for a house and all things pertaining to a house correspond to the interiors of man which are of his mind, and from that correspondence they also signify in the Word the things of the mind. That this is so can be seen from representatives and appearances in heaven, where there are palaces, houses, rooms, bed-chambers, hallways, courts, and within them a variety of things for uses; these things the angels have from correspondence; and for this reason the wiser angels have palaces more magnificent than the less wise have (but respecting these, see in The work on Heaven and Hell 183-190, where The Habitations of the angels of Heaven are treated of); and as palaces, houses, and all things pertaining to a house have a correspondence, so evidently do doorways, doors, and gates, which correspond to entrance and admission; and when the doorway appears open, it is a sign that there is opportunity to enter, and when it is closed, that there is no opportunity.

[2] Moreover, when newly arrived spirits are introduced into a heavenly society, the way that leads to it is opened to them by the Lord; and when they come thither there appears a gate with a door at the side, where there are guards who admit them, and afterwards there are others who receive and introduce them. From this it can now be seen what "doorways," "doors," and "gates," signify in the Word, namely, admission into heaven: and as the church is the Lord's heaven on earth, they also signify admission into the church; and as heaven or the church is within man, "doorways," "doors," and "gates" signify approach and entrance, with man (of which presently). And because all things that signify heaven and the church signify also the things of heaven and the church, and here the things that introduce, which are truths out of good from the Lord, and because these truths are from the Lord, and are therefore His, yea, are Himself in them, therefore "doorway," "door," and "gate" to heaven and the church, mean in the highest sense the Lord. From this is clear the signification of what the Lord says in John:

Jesus said, Verily I say unto you, he that entereth not through the door into the sheepfold, but climbeth up another way, the same is a thief and a robber. But he that entereth in through the door is the shepherd of the sheep; to him the porter openeth. I am the door of the sheep, through Me if anyone enter in, he shall be saved, and shall go in and go out, and find pasture (John 10:1-3, 7, 9).

Here "to enter in through the door" is evidently to enter in through the Lord, for it is said, "I am the door of the sheep." To enter in through the Lord is to approach Him, acknowledge Him, believe in Him, and love Him, as He teaches in many passages; thus is man admitted into heaven, and in no other way; consequently the Lord says, "Through Me if anyone enter in, he shall be saved;" also "he that climbeth up another way, the same is a thief and a robber."

[3] Therefore he that approaches the Lord, acknowledges Him, and believes in Him, is said to open the door to the Lord, that he may enter in. In Revelation:

Behold I stand at the door and knock; if any man hear My voice, and open the door, I will come in to him, and will sup with him, and he with Me (Revelation 3:20).

What this means will be told in what follows where this part of the chapter will be explained. Here something shall merely be said about doors or gates, in respect to man, since it is said, "I stand at the door and knock." To man's rational two ways lead, one from heaven, the other from the world. By the way from heaven good is introduced, by the way from the world truth is introduced. So far as the way from heaven is opened with man, so far he is affected by truth and becomes rational, that is, sees truth from the light of truth. But if the way from heaven is shut, man does not become rational; for he does not see truth, and yet it is truth from the light of truth that makes the rational; he can, indeed, reason about truth, and from reasoning or from memory can talk about it; but he is not able to see whether truth is truth.

To think well about the Lord and about the neighbor opens the way from heaven; while to think not well about the Lord and to think evil about the neighbor shuts that way. As there are two ways that lead into man, so there are two doorways or gates through which entrance is effected. Through the gate or doorway that is opened from heaven the spiritual affection of truth from the Lord enters, because through that door (as was said above), good enters, and all spiritual affection of truth is from good; but by the gate or doorway that is open from the world all knowledge from the Word and from preaching from the Word enters, since by this way truth enters (as was also said above), for the knowledges from the Word and from preaching therefrom are truths. The spiritual affection of truth joined with such knowledges constitutes man's rational, and enlightens it according to the quality of the truth conjoined to good, and according to the quality of the conjunction. Let these few words suffice respecting the two doorways or gates pertaining to man.

[4] As "doorways," "doors," and "gates," signify admission into heaven and into the church, they therefore also signify truths from good which are from the Lord, because by them admission is effected; as in the following passages.

In Isaiah:

Open ye the gates, that the righteous nations keeping faithfulness may enter in (Isaiah 26:2).

This means, in the sense of the letter, that they will admit those who are righteous and faithful into the cities; but in the internal sense, that they will admit them into the church; for "gates" signify admission; "a righteous nation" signifies those who are in good; "keeping faithfulness" signifies those who are in truths from good.

[5] In the same:

Thy gates shall be open continually; they shall not be shut day nor night, that the army of the nations may be brought unto Thee, and their kings shall be led; for the nation and kingdom that will not serve Thee shall perish. Thou shalt call thy walls Salvation, and thy gates Praise (Isaiah 60:11-12, 18).

This treats of the Lord and of the church about to be established by Him, and these words describe the continual admission of those who are in good and in truths therefrom. "The gates shall be opened continually, and shall not be shut day nor night," signifies perpetual admission; "the army of the nations" signifies those who are in good, and "kings" those who are in truths; and that all shall serve the Lord is meant by "the nation and kingdom that will not serve thee shall perish." That "nation" or "nations" signify those who are in good, may be seen above n. 175, and that "kings" signify those who are in truths n. 31.

[6] In the same:

Thus saith Jehovah to His anointed, to Cyrus, whose right hand I have holden, to subdue nations before him; that I may loose the loins of kings, to open before him the doors that the gates may not be shut. And I will give thee the treasures of dark places, and hidden riches of secret places (Isaiah 45:1, 3).

This likewise treats of the Lord and of the church to be established by Him. "To open the doors that the gates may not be shut" signifies perpetual admission; "nations and kings" signify those who are in goods and truths, and in the abstract, goods and truths (as above); "treasures of dark places and hidden riches of secret places" signifies interior intelligence and wisdom from heaven, for the things that enter by the gate that is open from heaven (of which above) come in secretly and affect all things that are with man; from this comes the spiritual affection of truth, through which things before unknown are revealed.

[7] In Jeremiah:

If ye bring in no burden through the gates of this city on the Sabbath day, but hallow the Sabbath day, then shall there enter in by the gates of this city kings and princes, sitting upon the throne of David, riding upon the chariot and on horses, and the city shall be inhabited to eternity (Jeremiah 17:24-25).

Anyone can see what is meant by these things in the sense of the letter; but that something more holy is contained in them may be known, for this is the Word, and everything in the Word contains things that are of heaven and the church and these alone are holy; the holy thing meant is known from the internal sense. "The Sabbath day" in that sense means the conjunction of the Lord's Divine Human with heaven and the church; "the city" which here is Jerusalem, means the church; "to bring in no burden through the gates of this city" means not to admit that which is from man's own [proprium], but that which is from the Lord. "Kings and princes that shall enter in by the gates of the city" mean Divine truths which they should then have; "sitting upon the throne of David" means truths from the Lord; "riding upon the chariot and on horses" means that from these they should be in the doctrine of truth and in intelligence; "to be inhabited to eternity" means life and eternal salvation. (That "Sabbath" signifies the conjunction of the Lord's Divine Human with heaven and the church, see Arcana Coelestia 8494, 8495, 8510, 10356, 10360, 10367, 10370, 10374, 10668, 10730. That "Jerusalem" signifies the church, see n. 402, 3654, 9166. That "burden" or "work" on the Sabbath day signifies not to be led by the Lord but by one's own [proprium], n. 7893, 8495, 10360, 10362, 10365. That "kings and princes" signify those who are in Divine truths, and in the abstract, Divine truths, see above 29, 31. That "chariot" signifies the doctrine of truth, and "horses" the intellectual, see in the small work concerning The White Horse 1-5.)

[8] In Revelation:

The New Jerusalem, having a wall great and high, and twelve gates, and upon the gates twelve angels, and names inscribed, which are the names of the twelve tribes of Israel. The twelve gates were twelve pearls. The gates shall not be shut (Revelation 21:12, 21, 25).

That "gates" signify Divine truths introducing into the New Church, thus those who are in truths from good from the Lord, can be seen from the explanation of these words in the small work on The New Jerusalem 1 seq.). It is clear also from its being said that there were "twelve gates," "twelve angels upon the gates," and "the names of the twelve tribes written thereon," and that the "twelve gates were twelve pearls." (For "twelve" signifies all, and is predicated of truths from good, Arcana Coelestia 577, 2089, 2129, 2130, 3272, 3858, 3913; in like manner "angels," see above, n. 130, 200; likewise the "twelve tribes of Israel," n. 3858, 3926, 4060, 6335; and likewise "pearls.")

[9] In Jeremiah:

Out of the north an evil shall be opened, that they may come and set every man his throne at the entrance of the gates of Jerusalem, and against all its walls round about, because they have forsaken Me (Jeremiah 1:14-16).

This treats of the destruction of the church; the "north," signifies falsity from which is evil; "to come and set every man his throne at the entrance of the gates of Jerusalem" is to destroy truths introductory to the church by means of falsities; "and against all the walls" means to destroy all protecting truths.

[10] In Isaiah:

Howl, O gate; cry, O city; thou whole Philistia art dissolved, for from the north cometh smoke (Isaiah 14:31).

In the same:

The choicest of thy valleys are full of chariots, and the horsemen setting have set themselves even to the gate; he hath uncovered the covering of Judah (Isaiah 22:7-8).

In these passages also the destruction of the church is treated of; and "gates" here signify introductory truths which are destroyed; these truths are called "the covering of Judah," because "Judah" signifies celestial love (See above, n. 119), and these truths cover and protect that love.

[11] In the same:

The remnant in the city is a waste, and the gate is beaten ¹ even to devastation (Isaiah 24:12).

In Jeremiah:

Judah hath mourned, and the gates thereof have been made to languish (Jeremiah 14:2).

In the book of Judges:

The villages have ceased in Israel; he hath chosen new gods; there was fighting at the gates (Judges 5:7-8).

In Ezekiel:

Tyre hath said about Jerusalem, Aha, she is broken, the doors of the peoples; she is brought around unto me (Ezekiel 26:2).

Here also the destruction of the church is treated of; "Tyre" signifies the knowledges of truth and good, which are introductory truths; and "Jerusalem" the church in respect to the doctrine of truth; this shows why Jerusalem is here called the "doors of the people;" also what this signifies, "Tyre says, Aha, Jerusalem is broken, the doors of the people; she is brought around unto me, I shall be filled."

[12] Since, as was said above, "doors" and "gates" signify admission, and in particular, introductory truths, which are truths from good from the Lord, it is clear what "doors" and "gates" signify in the following passage. In David:

Lift up your heads, O ye gates; and be ye lifted up, ye everlasting portals, that the King of glory may come in (Psalms 24:7, 9).

In the same:

Recount the praises of Jehovah in the gates of the daughter of Zion (Psalms 9:14).

In the same:

Jehovah loveth the gates of Zion more than all the dwellings of Jacob (Psalms 87:2).

By "Zion" and "the daughter of Zion" the celestial church is meant.

In Isaiah:

Thy Redeemer, the Holy One of Israel; the God of the whole earth He is called. I will make thy windows ² of rubies, and thy gates of carbuncles (Isaiah 54:5, 12).

In Matthew:

The five prudent virgins went into the marriage feast, and the door was shut; and the five foolish virgins came and knocked, but the door was not opened to them (Matthew 25:10-12).

In Luke:

Jesus said, strive to enter in through the narrow gate; for many shall seek to enter in, and shall not be able. When once the Master of the house is risen up and hath shut to the door, then shall ye begin to stand without, and to knock at the door, saying, Lord, Lord, open unto us; and He shall answer and say, I know you not whence you are (Luke 13:24-25).

These two passages treat of the state of man after death, showing that those who are in faith and not in love cannot then be admitted into heaven, although they may wish to be admitted because they have so believed; this is meant by the "door's being shut," and they knocked but were rejected.

[13] Because "gates" signify introductory truths, therefore it was among the statutes:

That the elders should sit at the gates and judge (Deuteronomy 21:19; 22:15, 21; Amos 5:12, 15; Zechariah 8:16);

therefore it was also commanded:

That they should write the commandments upon the posts and gates (Deuteronomy 6:8-9);

and therefore it was likewise among the statutes:

That the ear of the servant who was not willing to go out free in the seventh year should be bored through at the door (Exodus 21:6; Deuteronomy 15:17).

"Servants" from the sons of Israel signified those who were in truths and not in good; and "freemen" those who are in good and in truths therefrom. That "the ear should be bored through at the door" signified perpetual obedience and servitude, since he was not willing to be introduced by means of truths into good; for those who are in truths and this not from good, are perpetually in a servile state, because they are not in the spiritual affection of truth; and yet it is the affection which is of the love that makes man free (See in The Doctrine of the New Jerusalem 141-149). Moreover introductory truths in respect to their quality are described by the covering of the entrance of the tent, and by the covering of the entrance of the tabernacle (Exodus 26:14, 36, 37; 38:18, 19); also by the measurements in numbers of the entrances and gates of the house of God and of the temple (in Ezekiel 40:6, 8-11, 40:13-15, 18-20, 24, 27, 28, 32, 35, 37; 41:1-3, 11, 17-20, 23-25; 42:2, 12, 15; 43:1-4; 44:1-3, 17; 46:1-3, 8, 12, 19; 47:1, 2; 48:31-34). He who knows what these particular numbers signify, may know many arcana respecting these truths. The gates of the house of Jehovah towards the north and towards the east are also spoken of in the same prophet (Ezekiel 8:3-4, 10:19).

Bilješke: