Iz Swedenborgovih djela

 

Cielo e inferno #2

Proučite ovaj odlomak

  
/ 603  
  

2. PARTE 1 - CIELO

1.) Il Signore è il Dio del cielo

Innanzi tutto deve essere noto chi è il Dio del cielo, perché da questo discendono tutte le cose. Nel cielo intero, nessun altro se non il Signore è riconosciuto quale Dio del cielo. Lì si dice, così come Egli stesso ha insegnato,

Che Egli è uno col Padre, e chi vede Lui, vede il Padre; che il Padre è in Lui e Lui nel Padre; che tutto ciò che è santo proviene da Lui (Giovanni 10:30, 38; 14:9-11; 16:13-15)

Spesso ho parlato con gli angeli di questo argomento, ed essi hanno immancabilmente sostenuto che sono incapaci di dividere il Divino in tre, perché sanno e percepiscono che il Divino è Uno e questo Uno e nel Signore. Hanno anche detto che quelli della chiesa che nel mondo hanno sostenuto l’idea di tre entità Divine, non possono entrare nel cielo, fintanto che il loro ragionamento vaga da un Dio ad un altro; e lì non è permesso pensare tre e dire uno, 1 perché ognuno nel cielo parla secondo il proprio pensiero, infatti il discorso è il prodotto immediato del pensiero, ovvero è il pensiero che parla. Quindi quelli che in questo mondo separano il Divino in tre, e associano un’idea distinta ad ognuno di essi, e non individuano nell’idea di uno il Signore, non possono essere ricevuti nel cielo, perché nel cielo vi è una condivisione di tutti i pensieri, e perciò se qualcuno giunge lì con un’idea di tre, ma afferma uno, è subito individuato e respinto. Ma deve essere noto che tutti quelli che non hanno separato ciò che è vero da ciò che è buono, ovvero la fede dall’amore, accolgono nell’altra vita, ove sono opportunamente istruiti, l’idea del Signore che è il Dio dell’universo. Avviene altrimenti per quelli che hanno separato la fede dall’amore, cioè coloro che non hanno vissuto in conformità dei precetti della fede autentica.

Bilješke:

1. I cristiani sono stati esaminati nell'altra vita in merito alla loro idea di unico Dio ed è stato accertato che il loro pensiero è incentrato sul concetto di tre Dei (Arcana Coelestia 2329, 5256, 10736, 10738, 10821). La Divina Trinità nel Signore è riconosciuta nel cielo (nn. 14, 15, 1729, 2005, 5256, 9303).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #2849

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

2849. ‘Tanquam stellas caelorum’: quod significet multitudinem cognitionum boni et veri, constat ex significatione ‘stellarum’ quod sint cognitiones boni et veri, de qua n. 1808, 2495. Spirituales sunt qui in Verbo passim comparantur stellis, et hoc a cognitionibus boni et veri quae illis, non autem caelestes, quia his non cognitiones sed perceptiones; et praeterea quia stellae illuminant noctem, est enim spiritualibus lux nocturna qualis a luna et stellis respective ad lucem diurnam in qua sunt caelestes; quod spiritualibus obscurum respective sit, videatur n. 1043, 2708 pr. , 2715.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #4299

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

4299. ‘Quia vidi Deum facies ad facies, et liberata est anima mea’: quod significet quod sustineret gravissimas tentationes, sicut forent a Divino, constat a significatione ‘videre Deum’ quod sit appropinquatio ad Ipsum per interiora, nempe bona et vera, inde praesentia, de qua n. 4198; et a significatione ‘facierum’ quod sint interiora, de qua n. 1999, 2434, 3527, 3573, 4066, proinde cogitationes et affectiones, nam ‘hae et illae’ sunt interiora 1 ,

de quia sunt animi et mentis, et se manifestant in facie; et ex significatione ‘liberata anima mea’ quod sit sustinere, nempe praesentiam Divinam: quod per illa omnia significetur quod sustineret gravissimas tentationes sicut forent a Divino, non aliunde constare potest quam a causis tentationum proximis et remotis; causae proximae sunt mala et falsa apud hominem, quae inducunt illum in tentationes, proinde mali spiritus et genii qui infundunt, n. 4249; sed usque nemo tentari potest, hoc est, aliquam tentationem spiritualem subire, nisi qui conscientiam habet, tentatio enim spiritualis non aliud est quam cruciatus conscientiae, consequenter non alii possunt tentari quam qui in bono caelesti et 2 spirituali sunt, nam hi conscientiam habent, ceteri non habent, et ne quidem sciunt quid conscientia;

[2] conscientia est nova voluntas et novus intellectus a Domino 3 ; ita est praesentia Domini apud hominem, et haec eo propior quo plus homo in affectione boni aut veri est; si praesentia Domini propior est quam quantum homo est in affectione boni aut 4 veri, venit homo in tentationem; causa est quia mala et falsa quae apud hominem, temperata eum bonis et veris apud illum, non sustinere possunt praesentiam propiorem; hoc 5 constare potest ab his quae existunt 6 in altera vita, nempe quod mali spiritus nequaquam possint approximare ad societatem aliquam caelestem quin incipiant angi et cruciari; tum 7 quod mali spiritus non sustineant quod angeli illos inspiciunt, ilico enim 8 torquentur et 9 in deliquium cadunt; et quoque ex eo quod infernum a caelo remotum sit, ex causa quia illud non sustinet caelum, hoc est, Domini praesentiam quae est in caelo; inde est quod in Verbo de illis dicatur,

Tunc incipient dicere montibus, Cadite super nos, et collibus, Occultate nos, Luc. 23:30;

et alibi, Dicent montibus et petris, Ruite super nos, et abscondite nos a facie sedentis super throno, Apoc. 6:16;

etiam nimbosa 10 et caliginosa sphaera quae exhalat a malis et falsis illorum qui in inferno, apparet instar montis seu petrae, sub qua absconduntur, videatur n. 1265, 1267, 11 1270.

[3] Ex his nunc sciri potest quod ‘vidi Deum facies ad facies, et liberata est anima mea’ significet gravissimas tentationes sicut forent a Divino: apparent tentationes et cruciatus sicut a Divino quia existunt per praesentiam Divinam Domini, ut dictum, sed usque non sunt a Divino seu Domino, sed a malis et falsis quae apud illum qua tentatur seu cruciatur; a Domino enim non nisi quam sanctum bonum et verum et misericors procedit, hoc sanctum nempe bonum, verum et misericors, est, quod 12 illi qui in malis et falsis sunt, sustinere non possunt, quia opposita seu contraria sunt; mala, 13 falsa, et immisericordia continue intendunt violare sancta illa, et quantum aggrediuntur illa, tantum cruciantur; et cum aggrediuntur et inde cruciantur, tunc putant quod Divinum sit quod cruciat; haec sunt quae intelliguntur per ‘sicut forent a Divino’.

[4] Quod nemo 14 possit videre Jehovam facie ad faciem et vivere, antiquis notum fuit, et inde cognitio ejus rei ad posteros Jacobi derivata est; quapropter tantum gavisi sunt tum viderunt aliquem angelum, et tamen viverent; ut in libro Judicum, Vidit Gideon, quod angelus Jehovae, quare dixit Gideon, Domine Jehovih, quandoquidem vidi angelum Jehovae faciem ad faciem: et dixit illi Jehovah, Pax tibi, noli timere, quia non morieris, 6:22, 23;

in eodem libro, Dixit Manoahus ad uxorem suam, Moriendo moriemur, quia Deum vidimus, 13:22;

et apud Mosen,

Jehovah dixit ad Mosen, Non poteris videre facies Meas quia non videbit Me homo, et vivet, Exod. 33:20:

[5] quod de Mose dicatur quod Locutus cum Jehovah facie ad faciem, Exod. 33:11,

et quod Cognoverit illum Jehovah facie ad faciem, Deut.

34:10,

est quod apparuerit illi in forma humana adaequata ejus receptioni quae fuit externa, nempe sicut vetustus barbatus sedens apud illum ut instructus sum ab angelis; inde etiam Judaei non aliam ideam de Jehovah habuerunt quam sicut de vetustissimo homine barbae longae et niveae, qui prae aliis diis miracula potuit facere; non quo sanctissimus, quia quid sanctum esset, nesciverunt, minus quod sanctum procedens ab Ipso nequaquam videre potuissent, quia in amore corporeo et terrestri absque sancto interno erant, n. 4289, 4293.

Bilješke:

1. The Manuscript deletes interiora, and inserts interna.

2. aut

3. The Manuscript inserts Divino, hoc est, a.

4. et

5. haec

6. experientiis

7. The Manuscript inserts ex his.

8. The Manuscript inserts tunc.

9. The Manuscript inserts quasi.

10. nebulosa

11. The Manuscript inserts 1268

12. hoc sanctum bonum et verum, ac misericors sunt, quae

13. The Manuscript inserts et.

14. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.