400. "Et ecce terrae motus magnus factus est." - Quod significet statum ecclesiae prorsus immutatism, constat ex significatione "terrae motus", quod sit mutatio status ecclesiae, "terra" enim est ecclesia, et "motus" est mutatio status.

(Quod "terra" sit ecclesia, videatur supra, n. 304; et quod motus" sit mutatio status, in Arcanis Caelestibus, n. 1273-1275, 1377, 3356.) Quod haec praedictio, quae significatur per "apertum sigillum sextum", involvat quod ecclesiae status prorsus immutatus sit, patet a praecedentibus et a sequentibus in eo capite; in praecedentibus praedictum est quod perierit intellectus Verbi quoad bonum, et dein quoad verum, et tandem quod nullus intellectus Verbi esset ex malis vitae et inde falsis doctrinae; quod intellectus Verbi deperditus sit quoad bonum, significatum est per "equum rufum", qui visus est exire ex aperto sigillo libri (de quo supra, n. 364); quod intellectus Verbi deperditus sit quoad verum, significatum est per "equum nigrum" visum (de quo supra, n. 372); et quod inde nullus intellectus Verbi esset ex malis vitae et falsis doctrinae, significatum est per "equum pallidum" (de quo supra, n. 381); inde nunc sequitur quod status ecclesiae prorsus immutatus sit; haec a praecedentibus: a sequentibus etiam, nam dicitur quod "sol factus sit niger tanquam saccus cilicinus, et luna facta sit sicut sanguis", et quod "stellae caeli ceciderint in terram", praeter plura, per quae significatur quod non amplius aliquod bonum amoris nec verum fidei, nec aliquae cognitiones boni et veri essent; ex quibus etiam patet quod per "terrae motum magnum" hic significetur quod ecclesiae status prorsus immutatus sit.

[2] Praeterea, quod "terrae motus" significet mutationem status ecclesiae, ex pluribus locis in Verbo constat, quorum aliqua in sequentibus adducentur.

Quod "terrae motus" id significet, est ex apparentiis in mundo spirituali. In eo mundo aeque sunt terrae, valles, colles, montes, ut in mundo naturali; et super illis habitant spirituum et angelorum societates. Illa loca, antequam super illis formatum est novum caelum, visa sunt insignes mutationes subire; quaedam apparuerunt subsidere, quaedam concuti et commoveri, et quaedam convolvi sicut solet volumen libri convolvi, et auferri; et quaedam quassari et tremere sicut a terrae motu magno: haec mihi saepe visa sunt antequam novum caelum formatum est, et semper indicia fuerunt quod status ecclesiae ibi immutatus sit; quando quassata fuerunt et tremuerunt sicut a terrae motu, indicium fuit quod ibi status ecclesiae mutatus sit, et in quantum mutatus constabat a terrae motus quanto et quali; et quando ecclesiae status apud illos plane conversus est a bono in malum et a vero in falsum, tunc apparuit terra ibi convolvi sicut volumen libri et auferri; haec intelliguntur per verba in versu hujus capitis, nempe, "Et caelum abscessit tanquam liber convolutus."

Similia etiam visa sunt Johanni; nam is, cum illa vidit, fuit in spiritu, ut quoque ipse dicit (cap. 1:10; 4:2);

et qui videt in spiritu, is videt quae existunt et apparent in mundo spirituali. Ex his nunc etiam patet quod per "terrae motum" significetur mutatio status ecclesiae, nempe a bono in' malum et a vero in falsum.

[3] Quod per "terrae motus" et "contremiscentias" non aliud in Verbo intelligatur, constare etiam potest a sequentibus his locis:

Apud Joelem,

"Coram Ipso commota est terra, contremuerunt caeli, sol et luna atrati sunt, et stellae contraxerunt splendorem suum" (2:10):

per "terram" et per "caelos" hic, ut pluries alibi, significatur ecclesia, per "terram" ecclesia externa, et per "caelos" ecclesia interna; per ecclesiam externam intelligitur cultus ex bono et vero in naturali homine, et per ecclesiam internam bonum amoris et fidei, quod in spirituali homine, ex quo cultus; datur enim homo internus et externus, seu spiritualis et naturalis, ita quoque ecclesia, nam ecclesia est in homine et ex hominibus in quibus ecclesia: immutatio et perversio ecclesiae significatur per quod "commota sit terra et contremuerint caeli"; per quod "sol et luna atrati sint" significatur quod non bonum amoris et verum fidei; et per quod "Stellae contraxerint splendorem suum" significatur quod non amplius aliquae cognitiones veri et boni.

[4] Apud Esaiam,

"Rarum reddam virum hominem prae auro puro;... propterea commovebo caelum, et commovebitur terra e loco suo, in indignatione Jehovae Zebaoth, in die excandescentiae irae Ejus" (13:12, 13):

per "virum hominem "intelligitur intelligentia, et per" rarum reddere illum prae auro puro" intelligitur quod intelligentia vix amplius; per intelligentiam intelligitur intelligentia ex veris, nam ex veris est omnis intelligentia: "propterea commovebo caelum, et commovebitur terra e loco suo", significat quod dissipatum sit bonum amoris et verum fidei, et quod cultus in externis inde; per "caelum" et "terram" significatur hic ut supra internum et externum ecclesiae; internum ecclesiae est bonum amoris et bonum fidei, et externum ejus est cultus inde, nam quale est internum hominis ecclesiae tale est externum ejus; hoc non aliunde procedit quam ex interno; absque hoc est cultus externus inanimatus, et vox absque spiritu, et cogitatio ex qua vox, ac voluntas ex qua gestus, absque vita; nam non inest spirituale ex quo vita: quid per "indignationem Jehovae et excandescentiam irae Ejus" significatur, dicetur in explicatione ad versum 17, infra.

[5] Apud eundem,

"Cataractae ab alto apertae sunt, et concussa sunt fundamenta terrae, confringendo confracta est terra, ... commovendo commota est terra, nutando nutat terra sicut ebrius, ... vacillat sicut tugurium, et gravis super illam praevaricatio ejus, et cadet et non addet resurgere amplius" (24:18-20):

quod haec non de terra sed de ecclesia dicta sint, manifeste patet, nam quis potest intelligere quod fundamenta terrae concussa sint, quod terra commota, nutet sicut ebrius, vacillet sicut tugurium? Sed quisque illa potest intelligere dum pro "terra" cogitatur ecclesia: quod per illa verba significetur immutatio et perversio ejus, patet, nam dicitur, "Gravis super illam praevaricatio ejus, et cadet et non resurget amplius"; et per "cataractas" quae ab alto apertae sunt, etiam intelligitur inundatio mali et falsi.

[6] Apud Davidem,

"Concussa et commota est terra, et fundamenta montium tremuerunt..., quia exarsit illi" (Psalmuss 18:7, 8 [B.A. 6, 7]):

per haec non intelligitur quod terra et fundamenta ejus concussa et commota sint, sed quod ecclesia, et quod vera super quibus fundatur; "terra" enim significat ecclesiam, et "fundamenta montium" significant vera super quibus fundatur, quae sunt vera ex bono; "quia exarsit Ipsi" significat simile quod in Verbo "excandescentia Jehovae." Quod "terra concutiatur et commoveatur", et quod "fundamenta montium tremiscant", est ex apparentiis in mundo spirituali; ita enim ibi fit quando status ecclesiae mutatur apud illos qui ibi habitant. Praeterea sub montibus ibi sunt illi qui in veris sunt; nam omnes habitationes angelorum in eo ordine sunt ut super montibus sint qui in bono amoris in Dominum sunt, et infra illos qui in veris ex illo bono; quando status horum quoad vera mutatur, tunc contremiscunt habitationes horum, ita fundamenta montium. Quod talia sint in mundo spirituali, et quod ex mutationibus status ecclesiae apud illos talia existant, nemo scit nisi cui revelatum est.

[7] Apud Nahum,

"Montes contremiscunt coram" Jehovah, "et colles liquefiunt, et comburitur terra coram Ipso, et orbis et omnes habitantes in. .. excandescentia Ipsius effunditur sicut ignis, et petrae evertuntur coram Ipso" (1:5, 6):

"montes" significant ecclesiam ubi amor in Dominum est, et "colles" ecclesiam ubi amor erga proximum; inde per "montes" significatur amor in Dominum, et per "colles" amor erga proximum; causa est quia angeli qui in amore in Dominum sunt habitant super montibus, et qui in amore erga proximum super collibus: quando loco amoris in Dominum regnat amor sui, et loco amoris erga proximum regnat amor mundi, tunc dicuntur montes "contremiscere", et colles "liquefieri"; ita enim fit in mundo spirituali, sed non apud angelos qui in caelo sunt, sed apud spiritus qui sibi instar caeli fecerunt super montibus et collibus ante ultimum judicium: quia amor sui et mundi intelligitur, ideo dicitur "liquefieri", et quoque "comburitur terra coram Ipso, et orbis et omnes habitantes in eo", tum "excandescentia Ejus effunditur sicut ignis", "ignis" enim significat illos amores, et "liquefieri" ac "comburi" significat ab illis perire: per "petras" quae evertuntur, significantur vera fidei, ex causa quia illi qui in fide sunt, et ex obedientia, tametsi non ex charitate, bonum faciunt, super petris in mundo spirituali habitant.

[8] Apud Hiobum,

Jehovah "qui tremefacit terram e loco suo, ita ut columnae ejus contremiscant" (9:6);

et apud Jeremiam,

"Jehovah Deus in Veritate, Ille Deus vivus et Rex saeculi; ab ira Ipsius contremiscit terra, neque sustinere possunt gentes indignationem Ejus" (10:10):

per "terram" etiam hic significatur ecclesia, sed ecclesia ubi falsa; quae "contremiscere" dicitur quando falsa creduntur ac dicuntur vera: per "gentes" significantur mala falsi; dejectio eorum in infernum et exitium significatur per quod "gentes non possint sustinere indignationem Ejus": quia per "terram" hic significatur ecclesia ubi falsa, ideo dicitur "Deus in veritate, Ille Deus vivus et Rex saeculi"; Jehovah enim "Deus" et "Rex" dicitur ex Divino Vero, Deus vivus" ex Divino Vero in caelis, et "Rex saeculi" ex Divino Vero in terris; et quia in Verbo ubi agitur de vero etiam agitur de bono, ob conjugium caeleste in singulis Verbi, et inde vicissim ubi de falso etiam de malo, ideo etiam additur de "gentibus", per quas significantur mala falsi. Quid mala falsi, quae fluunt ex falsis doctrinae, illustrabitur per hoc: ubi doctrina est quod sola fides salvet, et non bonum vitae, tum quod nihil mali imputetur ei qui fidem habet, et quod salvari possit homo per solam fidem etiam in extremis vitae suae modo tunc credat quod Dominus liberaverit omnes a jugo legis per impletionem ejus ac quod propitiaverit per sanguinem suum, tunc mala quae homo facit ex illa fide sunt mala falsi.

[9] Apud Ezechielem,

"In die quo veniet Gog super terram Israelis, ... ascendet excandescentia in ira mea; et in zelo meo et in igne indignationis loquar, Si non in die hoc fuerit terrae motus magnus super terra Israelis, ut contremiscant coram Me pisces maris, et avis caelorum, et fera agri, et omne reptile reptans super terra, et omnis homo qui super faciebus terrae, et evertentur montes, et cadent gradus, et omnis murus in terram ruet" (38:18-20):

per "Gogum" significatur cultus externus absque interno, per "terram Israelis" significatur ecclesia; inde patet quid significat quod "in die illo veniet Gogus super terram Israelis": tunc erit terrae motus magnus" significat quod mutationem ecclesiae ac inversionem ejus; cultus enim externus omne suum habet ex cultu interno, adeo ut qualis hic talis ille; quare ubi non est cultus internus ibi est cultus externus non cultus, sed modo gestus et loquela; cogitatio quae simul adest, est ex sola memoria naturali, et affectio est ex corpore, qualis est coram homine ex habitu: per quod "contremiscent pisces maris, avis caelorum, fera agri, et omne reptile reptans super terra", significantur omnia hominis; nam per "pisces maris" significantur naturalia in communi, et in Specie scientifica ibi; per "aves caelorum" significantur intellectualia in communi, in specie cogitationes ex veris, hic autem ex falsis; per "feram agri" significatur affectio et cupiditas falsi et mali; et per "reptile reptans super terra" significatur sensuale quod est ultimum naturalis cum jucundis et scientificis ibi: et quia per illa significantur omnia hominis, ideo dicitur, "et omnis homo qui super faciebus terrae"; "omnis homo" in sensu spirituali est omne hominis quoad intelligentiam et sapientiam: quod "evertentur montes, cadent gradus, et omnis murus in terram ruet", significatur quod periturum omne bonum amoris, et omne verum ejus, et quod sic absque resistentia irrupturum sit omne malum et falsum; per "montes" significantur bona amoris, per "gradus" vera inde, et per "murum" tutamen; et ubi non tutamen, illuc irrumpit absque resistentia omne malum et falsum. Quis non videt quod non intelligantur pisces maris, aves caelorum, fera agri, et reptile terrae, quae contremiscent coram Jehovah?

[10] Apud Jeremiam,

"A voce casus" Edomi et habitatorum Themanis "contremuit terra, clamor, in mari Suph audita est vox ejus" (49:21):

per "Edomum et habitatores Themanis" non illi intelliguntur, sed mala et falsa opposita bonis et veris regni caelestis; inde per "a voce casus Edomi et habitatorum Themanis contremuit terra", significatur quod ecclesia mutata sit et perierit a malis et falsis illis: "clamor, in mari Suph audita est vox ejus, significat damnationem eorum; "mare Suph" est damnatio, "clamor" dicitur de damnatione mali, et "vox" de damnatione falsi.

(Quod "mare Suph" significet damnationem et infernum, videatur n. 8099.)

[11] Apud Davidem,

"Deus, deseruisti nos, rupturam fecisti in nobis, succensuisti, reduc nobis quietem; tremefecisti terram, diffregisti, sana fracturas ejus quia commota est" (Psalmuss 60:3, 4 [B.A. 1, 2]):

per "rupturam" significatur labefactatio ecclesiae, et inde perversio veri ac irruptio falsi; hoc itaque significatur per "tremefecisti terram, diffregisti", et per quod "terra commota sit"; "terra" est ecclesia.

[12] Apud Haggaeum,

"Adhuc semel, brevi illud, quando Ego commovens caelos et terram, et mare et aridam, et tunc commovebo omnes gentes, ut veniat electio omnium gentium, et impleam domum hanc gloria" (Haggaeum 2:6, 7):

haec dicta sunt de reaedificatione templi in Hierosolyma, et per "novum templum" ibi significatur nova ecclesia, quae instauranda a Domino; hoc intelligitur per "adhuc semel, brevi illud", et per quod "tunc commovebo omnes gentes, ut veniat eo electio gentium, et impleam domum hanc gloria"; per "gentes" et "electionem gentium" significantur omnes qui in bono (videatur supra, n. 175(a), 331), et per "domum" significatur ecclesia, ac per "gloriam" Divinum Verum. Nova illa ecclesia per "templum" describitur amplius in eo capite ita,

"Major erit gloria domus hujus posterioris quam prioris, ... nam in loco hoc dabo pacem" (2) vers. 9):

judicium quod praecedet in mundo spirituali describitur per quod "Ego commovens caelos et terram et mare et aridam", et per "caelos et terram" intelliguntur omnia interiora ecclesiae, et per "mare et aridam" omnia exteriora ejus.

[13] Apud Evangelistas,

"Excitabitur gens contra gentem, regnum contra regnum, erunt enim pestes, fames et terrae motus in variis locis" (Matthaeus 24:7, 8; Marcus 13:8; Luca 21:11):

per "excitabitur gens contra gentem et regnum contra regnum" significatur quod pugnaturum malum cum malo et falsum cum falso; per "gentem" significatur bonum ecclesiae et ill opposito sensu malum ejus, ac per "regnum" significatur verum ecclesiae, et in opposito sensu falsum ejus: per "erunt pestes, fames et terrae motus in variis locis" significatur quod non erunt amplius bona et vera ac cognitiones boni et veri, ac ita quod ecclesiae status sit mutatus, quod est "terrae motus." In his capitibus apud Evangelistas praedicuntur status successivi ecclesiae usque ad consummationem ejus, sed describuntur illi per meras correspondentias (quae explicantur in Arcanis Caelestibus, n.3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751- ¹ 3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, ² 4422, 4434).

[14] Memoratur etiam in Verbo quod terrae motus factus sit cum Dominus passus est super cruce, et quoque cum angelus descendit et devolvit lapidem ab ostio sepulchri; et per utrumque terrae motum significabatur mutatio status ecclesiae. De terrae motu cum Dominus passus est, ita legitur,

"Velum in templo disruptum est in duas partes a summo ad imum, et terra commota est, et petrae discissae sunt... Centurio et qui cum eo custodientes Jesum, videntes terrae motum, et quae facta sunt, perterriti sunt valde, dicentes, Revera Dei Filius erat Hic" (Matthaeus 27:51, 54):

et de terrae motu qui factus cum angelus descendit et devolvit lapidem ab ostio sepulchri, ita legitur,

Cum "venit Maria Magdalena et altera Maria visurae sepulchrum, et ecce terrae motus lactus est magnus; angelus enim Domini descendit e caelo, accedens devolvit lapidem ab ostio, et sedit super illo" (Matthaeus 28:1, 2):

illi terrae motus facti sunt ut indicaretur quod status ecclesiae tunc mutatus fuerit; Dominus enim per ultimam suam tentationem, quam sustinuit in Gethsemane et super cruce, vicit inferna, ac omnia ibi et in caelis in ordine posuit, et quoque Humanum suum glorificavit, hoc est, Divinum fecit; ideo "terrae motus factus est", et "petrae discissae sunt." Quod "velum templi disruptum Sit in duas partes a summo ad imum", significabat quod Humanum suum Divinum factum sit; nam intra velum erat arca in qua Testimonium, et per "Testimonium" significabatur Dominus quoad Divinum Humanum suum (ut supra, n. 392 (b-e), ostensum videatur): "velum" significabat externum ecclesiae, quod apud Judaeos et Israelitas, quod obtexit oculos eorum, ut non viderent Dominum ac Divinum Verum seu Verbum in sua luce. Per "terrae motum magnum", qui factus est cum angelus descendit de caelo et devolvit lapidem ab ostio sepulchri, simile significatur, nempe quod status ecclesiae prorsus mutatus sit; Dominus enim tunc resurrexit,

et quoad Humanum suum suscepit omne dominium super caelum et terram, ut Ipse dicit apud Matthaeum (28:18):

quod "angelus devolverit lapidem ab ostio, et sederit super illo", significat quod Dominus amoverit omne falsum, quod intercluserat aditum ad Ipsum, et aperuerit Divinum Verum; "lapis" enim significat Divinum Verum, quod a Judaeis per traditiones falsificatum fuit; nam dicitur, quod

Pontifices et Pharisaei "obsignaverint lapidem cum custodia", (Matthaeus 27:66), at quod angelus e caelo amoverit eum et sederit super illo (28:2).

Sed haec pauca sunt quae dicta sunt de his terrae motibus, tum de velo templi, et de lapide ante ostium sepulchri; sunt usque plura quae per illa significantur, nam omnia et singula quae apud Evangelistas scripta sunt de Passione Domini involvunt arcana et significant.

Per "terrae motus" etiam alibi in Apocalypsi significantur mutationes status ecclesiae (Ut cap. 11:13, 16, 17, 19 ³ ).

Bilješke:

9285. Vers. 14-19. Tribus vicibus feriaberis Mihi in anno. Festum azymorum custodies; septem diebus comedes azyma, quemadmodum praecepi tibi, ad statum tempus mensis Abib, quia in eo exivisti ex Aegypto; et non videbuntur facies Meae vacue. Et festum messis, primitiarum operum tuorum, quae seminaveras in agro; et festum collectionis in exitu anni, in colligendo te opera tua ex agro. Tribus vicibus in anno videbitur omnis masculus tuus ad facies Domini Jehovae. Non sacrificabis super fermentato sanguinem sacrificii Mei, et non pernoctabit adeps festi Mei usque ad mane. Primum primitiarum humi tuae introduces domum Jehovae Dei tui; non coques haedum in lacte matris suae. ‘Tribus vicibus feriaberis Mihi in anno’ significat cultum Domini et gratiarum actionem permanentem ob liberationem a damnatione: ‘festum azymorum custodies’ ¹ significat cultum et gratiarum actionem ob purificationem a falsis: ‘septem diebus’ ² significat statum sanctum tunc: ‘comedes azyma’ significat appropriationem boni purificati a falsis: ‘quemadmodum praecepi tibi’ significat secundum leges ordinis: ‘ad statum tempus mensis Abib’ significat a principio status novi ³ : ‘quia in eo exivisti ex Aegypto’ significat liberationem ab infestatione a falsis: et non videbuntur facies Meae vacue' significat receptionem ⁴ boni ex misericordia et gratiarum actionem: ‘et festum messis primitiarum operum tuorum, quae ⁵ seminaveras in agro’ significat cultum Domini et gratiarum actionem propter implantationem veri in bono: ‘et festum collectionis in exitu anni, in colligendo te opera tua ex agro’ significat cultum ex grato animo ob implantationem boni inde, ita ob regenerationem ac plenariam liberationem a damnatione: ‘tribus vicibus in anno videbitur omnis masculus tuus ad facies Domini Jehovae’ significat continuam apparentiam et praesentiam Domini sic etiam in veris quae fidei: ‘non sacrificabis super fermentato sanguinem sacrificii Mei’ significat quod cultus Domini ex veris Ecclesiae non commiscendus sit cum falsis ex malo: ‘et non pernoctabit adeps festi Mei usque ad mane’ significat bonum cultus non ex proprio sed a Domino semper novum: primum primitiarum humi tuae introduces in domum Jehovae Dei tui significat quod omnia vera boni et bona veri sancta sint quia a solo Domino: ‘non coques haedum in lacte matris suae’ significat quod bonum innocentiae posterioris status non conjungendum sit cum vero innocentiae prioris status. ⁶

Bilješke:

355. (Vers. 2.) "Et vidi, et ecce equus albus." - Quod significet intellectum veri ex Verbo, constat ex significatione "equi", quod sit intellectuale; et ex significatione "albi", quod dicatur de vero.

(Quod "equus" significet intellectuale constare potest ex illis quae allata et ostensa sunt in opusculo De Equo Albo: et quod "album" dicatur de vero, videatur supra, n. 196.) Dicitur quod "equus albus" visus sit quando Agnus aperuit primum sigillum, et quod "equus rufus" cum secundum, "equus niger" cum tertium, et "equus pallidus" cum quartum; et quia per "equum" significatur intellectuale, in specie quoad Verbum, inde constare potest quod intellectus veri ex Verbo, et ejus quale apud homines ecclesiae, per "equos" hic describatur. Sive dicas quod id describatur, seu illi qui in eo sunt, idem est; nam homines, spiritus et angeli subjecta sunt, in quibus id. Inde sciri potest quid in hoc capite, et in proxime sequentibus, in sensu interno seu spirituali describitur, quod nempe Verbum quoad intellectum. Hoc quoque patet ex versu nono hujus capitis, ubi, postquam visi sunt quatuor illi equi, et tunc apertum sigillum quintum, dicitur quod "viderit animas occisorum propter Verbum Dei": et quoque ex capite 19 hujus Libri, ubi dicitur quod

Nomen Ejus qui sedit super equo albo vocetur "Verbum Dei" (vers. 13).

Quod intellectuale per "equum" significetur, et quod intellectus veri ex Verbo per "equum album", ostensum videatur in opusculo supra citato De Equo Albo; sed quia ibi solum pauca loca ex Verbo adducta sunt, confirmantia quod "equus" significet intellectuale, ideo velim hic plura adducere, ut plena sit confirmatio; quae sunt sequentia:

[2] - Apud Ezechielem,

"Congregate vos a circuitu super sacrificium meum quod sacrifico vobis:... satiabimini super mensa mea, equo et curru, forti et omni viro belli;... sic dabo gloriam meam inter gentes" (39:17, 20, 21):

agitur ibi de convocatione omnium ad regnum Domini, et in specie de instauratione eccleSiae apud gentes; agitur enim de captivitate spirituali, in qua fuerunt gentes, et de liberatione ab illa: per "sacrificium" quod sacrificaretur, significatur omnis cultus quo colitur Dominus; per "satiari super mensa mea", significatur omni cibo spirituali, qui quia est intellectus veri ex Verbo et ex doctrina inde, dicitur "equo et curru"; per "equum" significatur intellectus veri ex Verbo, et per "currum" significatur doctrina inde; et quoque dicitur "forti et omni viro belli", et per "fortem" significatur verum ex bono quod destruit malum, et per "virum belli" significatur verum ex bono quod destruit falsum: nisi talia significarentur, quid foret quod satiarentur "equo et curru, forti et omni viro belli"?

[3] Similiter in Apocalypsi,

"Congregamini ad cenam magni Dei, ut comedatis carnes regum, et carnes chiliarchorum, et carnes fortium, et carnes equorum et sedentium super illis" (19:17, 18):

agitur ibi in praecedentibus de Verbo et ejus sensu spirituali; hic nunc invitantur ad discendum vera et ad percipiendum bona; et per "cenam magni Dei" significatur instructio in veris et inde perceptio boni a Domino; et per "carnes regum", "chiliarchorum", "fortium", "equorum" et "sedentium super illis" significantur omnis generis vera quae ex bono; ("caro" significat bonum, "reges" Divina vera in genere, "chiliarchi" eadem in Specie, "fortes" vera naturalia, "equi" vera intellectualia, et "sedentes super illis" vera spiritualia;) quod ibi non intelligantur carnes regum, chiliarchorum, fortium, equorum et sedentium super illis, cuivis patet.

[4] Apud Habakuk,

"Num fluviis succensuit Jehovah? num contra fluvios ira tua? num contra mare excandescentia tua? quod equitas super equis tuis, currus tui salus:... calcasti mare equis tuis, lutum aquarum multarum" (3:8, 15):

quis non videt quod per "equos" hic non intelligantur equi? dicitur enim de Jehovah, quod "equitet super equis suis", et quod "calcet mare equis suis", et quod "currus Ipsius sint salus": sed hoc dicitur quia per "equitare super equis" significatur quod Jehovah, hoc est, Dominus, sit in intellectu Verbi sui in sensu ejus spirituali; et quia inde est doctrina veri, quae docet viam salutis, additur "Currus tui salus" ("currus" significant doctrinam); et per "calcare mare equis significatur quod Jehovah, hoc est, Dominus, sit in intellectu Verbi sui in sensu naturali (nam "mare" ibi id significat, in genere omnia quae sunt naturalis hominis et pro naturali homine); et quia ibi sunt Divina vera in suo ultimo, ideo additur "lutum aquarum multarum" ("lutum" significat ultimum ex quo et in quo, et "aquae" significant vera).

[5] Apud Sachariam,

"Exscindam currum ex Ephraimo, et equum ex Hierosolyma; et exscindetur arcus belli; contra loquetur pacem gentibus" (9:10):

agitur ibi de adventu Domini, et de instauratione ecclesiae apud gentes: quod tunc nihil ecclesiae residuum fuerit apud Judaeos, describitur per "Exscindam currum ex Ephraimo, et equum ex Hierosolyma, et exscindetur arcus belli"; per quae significatur quod amplius non verum in doctrina, nec intellectus veri, et inde nulla pugna et resistentia contra falsum; per "Ephraimum" significatur ecclesia quoad intellectum veri, et per "Hierosolymam" ecclesia quoad doctrinam veri, per "currum" ipsa doctrina, et per equum" ipse intellectus, ac per "arcum belli" pugna et resistentia contra falsum: instauratio ecclesiae apud gentes significatur per quod "loquetur pacem gentibus"; per "gentes" significantur omnes qui in bono amoris in Dominum sunt (videatur supra, n. 331), "pax" significat id bonum, et inde omnia ecclesiae.

(Quod "Ephraim" significet ecclesiam quoad intellectum veri, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 3969, 5354, 6222, 6234, ¹ 6237, 6267, 6296; et quod "Hierosolyma" significet ecclesiam quoad doctrinam, in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 6; et supra, n. 223.)

[6] Apud eundem,

"In die illo... percutiam omnem equum stupore, et equitem amentia; et super domum Jehudae aperiam oculum meum, omnem autem equum populorum percutiam caecitate" (12:4):

agitur ibi de devastatione ecclesiae prioris, et de instauratione novae; devastatio ecclesiae prioris describitur per "In die illo percutiam omnem equum stupore, et equitem amentia, et omnem equum populorum percutiam caecitate"; quod per "equum" ibi significetur intellectus veri apud homines ecclesiae, et per "equitem" affectio veri spiritualis unde intellectus, patet; quid alioqui foret, quod "equus percuteretur stupore, et equus populorum caecitate"? "Stupor" dicitur de intellectu quando nulla ei perceptio boni, ac "caecitas" de illo quando ei nulla apperceptio veri; per "domum Jehudae" significatur ecclesia apud illos qui in bono amoris in Dominum sunt, et inde in doctrina veri ex Verbo (videatur supra, n. 119, 211); quare dicitur, "Super illam aperiam oculum meum", per quod significatur illustrare ut videant vera.

[7] Apud eundem,

"In die illo erit super tintinnabulis equorum sanctitas Jehovae" (14:20):

agitur etiam ibi de adventu Domini, et invitatione omnium ad ecclesiam, ac per "tintinnabula equorum" significantur scientifica et cognitiones ac inde praedicationes, quae sunt ex intellectu veri; et quia omnis intellectus veri est ex Domino, et inde ipsae cognitiones et praedicationes, ideo dicitur quod "super tintinnabulis equorum erit sanctitas Jehovae." Quia "tintinnabula" significabant talia, ideo etiam

Tintinnabula auri erant super fimbriis pallii Aharonis circumcirca (Exodus 28:34, 35).

[8] Apud Mosen,

"Erit Dan (serpens) super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum: salutem tuam exspecto, Jehovah" (Genesis 49:17, 18):

est propheticum Israelis patris de tribu Danis, per quam tribum significantur ultima ecclesiae, ita illi qui in ultimis veri et boni sunt, qui dicuntur sensuales; sunt enim in ecclesia qui sunt spirituales, et qui naturales, ac naturales sunt interiores, medii et ultimi; ultimi sunt sensuales; hi non ultra sensum litterae Verbi quoad cogitationem se elevant: hi per "Danem" intelliguntur; quales sunt, describitur per id propheticum, quod nempe "Dan sit serpens super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum"; per "serpentem super via" et "aspidem super semita" significatur sensuale quoad verum et quoad bonum; per "calcaneos equi" significantur ultima intellectus veri et boni, et per "equitem" ratiocinatio ex illis; et quia sensuale in se spectatum non videt vera quoniam non capit spiritualia, et inde facile in falsa labitur nisi a Domino jugiter ab illis detineatur, ideo dicitur, "et cadet eques ejus retrorsum, salutem tuam exspecto, Jehovah." (Quod per "Danem" significentur ultima ecclesiae, videatur n. 1710, 6396, 10335; quod per "serpentem" significetur sensuale, quod ultimum intellectus, n. 6398, 6949, 8624 fin. , 10313, et supra, n. 70; quod per "viam" significetur verum, n. 627, 2333, 10422, et supra, n. 97; et quod per "calcaneum" significetur ultimum naturale, seu naturale corporeum, n. 259, 4938, seq.; quid sensuale, et quales sensuales homines in utroque sensu, videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 50.)

[9] Apud Sachariam,

"Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce quatuor currus exeuntes ab inter duos montes, et montes erant montes aeris: ad currum primum equi rufi, ad currum secundum equi nigri, ad currum tertium equi albi, et ad currum quartum equi grandinati, robusti. ...Dixit angelus, Hi quatuor venti caelorum exeuntes a stando juxta Dominum totius terrae: in quo equi nigri, exeuntes in terram septentrionis; et albi exiverunt post eos, et grandinati exiverunt in terram austri, et robusti exiverunt et quaesiverunt ire ad peragrandum terram:... et dixit, Vide exeuntes ad terram septentrionis, quiescere fecerunt spiritum meum in terra septentrionis:... et longinqui venient, et aedificabunt in templo Jehovae" (Sachariam 6:1-8, 15):

hoc propheticum non intelligitur ab aliquo nisi sciatur quid significant "currus" et "equi", et quid "rubrum", "nigrum", "album", "grandinatum" et "robustum", tum quid "terra septentrionis" et "terra austri"; agitur ibi de ecclesia propaganda apud illos qui nondum in aliqua luce veri erant, quia non habuerunt Verbum; per "septentrionem" intelligitur obscurum veri quod illis, per "austrum" clarum veri; per "equos" intelligitur intellectus eorum; per "rubrum", "nigrum", "album" et "grandinatum", intelligitur quale ejus in principio et quale ejus postea; per "rufum" quale intellectus eorum quoad bonum in principio, per "nigrum" quale intellectus eorum quoad verum in principio, et per "album" quale intellectus eorum quoad verum postea, et per "grandinatum" quale ejus quoad verum et bonum tandem; per "robustum" intelligitur quale ejus quoad potentiam resistendi malis et falsis; ex his nunc constare potest quid significatur per quod "equi ² nigri exierint ad terram septentrionis, et albi exierint post eos", et quod "quiescere fecerint spiritum meum in terra septentrionis", quod nempe illi recipiant et intelligant qui ex bono vitae in affectione sciendi vera ecclesiae sunt, nec alii illustrantur; illustratio et receptio ab illis intelligitur per "quiescere fecerunt spiritum meum in terra septentrionis": per quod "grandinati exierint in terram austri, ac robusti ad peragrandum terram", significatur quod illi qui ex bono vitae in affectione sciendi vera ecclesiae sunt, in lucem veniant, ac quod resistant malis et falsis et faciant ecclesiam: inde est, quod quatuor illi equi dicantur "quatuor venti caelorum exeuntes a stando juxta Dominum totius terrae"; "venti" significant omnia Divina vera, et "exeuntes a stando juxta Dominum totius terrae" significat quod ab Ipso procedant; (quod "venti" significent omnia Divina vera, videatur n. 9642, et in opere De Caelo et Inferno 141-153; et quod "exire" significet procedere, in Arcanis Caelestibus, n. 5337, 7124, 9303); per "longinquos qui aedificabunt in templo Jehovae" ³ significantur qui prius remoti fuerunt a veris et bonis ecclesiae, quod accedent ad ecclesiam: (quod per "longinquos" illi significentur, videatur n. 4723, ⁴ 8918; et quod per "templum Jehovae" significetur ecclesia, n. 3720: porro, quod per "septentrionem" significetur obscurum veri, et quod per "austrum" sive "meridiem" clarum veri, ita quoque illi qui in obscuro et in claro veri sunt, videatur in opere De Caelo et Inferno 143-151): quid per "rubrum" et "nigrum" in utroque sensu significatur, videbitur in explicationibus ad versus quartum et quintum hujus capitis; et quid per "album", videatur supra (n. 196): per "montes aeris", inter quos currus et equi exiverunt, significatur bonum amoris in naturali homine; hoc dicitur, quia gentes, de quibus hic agitur, non in bono spirituali sed in bono naturali fuerunt, antequam illustrati sunt. (Quod per "montem" significetur bonum amoris, videatur n. 795, 4210, 6435, 8327, 8758, 10438; et quod per "aes" bonum naturale, supra, n. 70.)

[10] Apud Hiobum,

"Oblivisci fecit illam Deus sapientiam, nec impertitus est illi intelligentiam: quo tempore in altum se attollit, ridet equum et equitem ejus" (39:17, 18):

haec dicuntur de "ave", per quam significatur intelligentia ex proprio, quae in se nulla intelligentia est; nam homo ex proprio non videt nisi falsa, et non vera, et ex veris est intelligentia et non ex falsis; quare dicitur de illa, quod oblivisci fecerit illam Deus sapientiam, nec impertitus est illi intelligentiam, et cum se in altum attollit, ridet equum et equitem ejus", hoc est, intellectum veri ac intelligentem.

[11] Apud Davidem,

"Praeda facti sunt fortes corde, dormitarunt somnum suum;... prae increpatione tua, Deus Jacobi, obdormivit et currus et equus" (Psalmuss 76:6, 7 [B.A. 5, 6):

per "fortes corde" significantur qui in veris ex bono sunt; per quod "praeda facti sint, et dormitaverint somnum suum", significatur quod a malis in falsa lapsi sint; per "increpationem Dei Jacobi", significatur inversio status eorum ab ipsis; et per "obdormivit et currus et equus", significatur quod intellectuale eorum sopitum sit, quia factum mere naturale; quod per "vigilare" significetur vitam spiritualem sibi comparare, et per "dormire" habere vitam naturalem absque spirituali, videatur supra (n. ⁵ 187).

[12] Apud Ezechielem,

"Javan, Thubal et Meschech... cum anima hominis et vasis aeris dederunt negotiationem tuam: ex Bethogarma equos, equites et mulos dederunt negotiationibus tuis" (27:13, 14):

agitur ibi de Tyro, per quam significantur cognitiones veri et boni quae ecclesiae externae et internae: per "Javan, Thubal et ⁶ Meschech" significantur qui in cultu externo, et ii "ex Bethogarma" qui in cultu interno; quare dicitur quod hi "dederint negotiationibus Tyri equos, equites et mulos", et quod illi dederint "animam hominis et vasa aeris negotiationem"; et per "animam hominis" significatur verum fidei quoad cognitionem, et per "vasa aeris" significantur vera boni naturalis; ac per "equos, equites et mulos" significatur intellectus veri et boni, per "equos" intellectus veri, per "equites" intelligentia, et per "mulos" rationale. (Quod per "mulum" significetur rationale, videatur n. 2781, 5741, 9212.) Quisque videre potest quod per "negotiationes Tyri", quae in illo capite et alibi enumerantur, non intelligantur negotiationes cum talibus, ut cum vasis aeris, equis et mulis, et cum pluribus aliis, sed quod intelligantur negotiationes spirituales, quae fiunt per cognitiones veri et boni: Verbum enim est Divinum et de Divinis agit, et non de terrestribus; quare continet spiritualia, quae sunt caeli et ecclesiae, quae exprimuntur in sensu ultimo, qui est sensus litterae, per naturalia quae correspondent illis.

(Quod "negotiari" et "mercari" in Verbo significet cognitiones veri et boni comparare et communicare, videatur a. 2967, 4453; et quod simile " ⁷ emere" et "vendere", n. 2967, 4397, 4453, 5371, 5374, ⁸ 5406, 5410, 5426, 5886, 6143, 7999, 9039.)

[13] Apud Esaiam,

"Qui duxit eos per abyssos, sicut equus in deserto non offenderunt, sicut bestia in valle descendit, spiritus Jehovae duxit eum" (63:13, 14):

agitur in eo capite de Domino, et de Ipsius pugna cum infernis et subjugatione eorum; hic autem de salvatione eorum qui in amore et fide in Ipsum sunt: hi comparantur "equo in deserto", et "bestiae in valle", quia per "equum" significatur intellectus veri, et per "bestiam" affectio boni; omnes enim comparationes in Verbo ex correspondentiis sunt.

[14] In Apocalypsi,

"Vidi caelum apertum, et ecce equus albus, et insidens ei vocabatur.... Verbum Dei: et exercitus qui in caelo sequebantur Ipsum super equis albis" (19:11-16):

quod per "equum album" significetur intellectus Verbi, similiter per "equos albos" quibus insidebant qui sequebantur, constat; nam "insidens equo albo" erat Dominus quoad Verbum; dicitur enim "Et Sedens super illo vocabatur Verbum Dei"; et in versu 16 ibi, "Habebat super vestimento et super femore suo nomen scriptum, Dominus dominorum et Rex regum." Dominus vocatur Verbum, quia Verbum significat Divinum Verum procedens ab Ipso. (Sed haec in Apocalypsi plenius explicata videantur in opusculo De Equo Albo 1; et unde est quod Dominus dicatur Verbum, n. 14 ibi.) Quoniam "currus "et "equi" significant doctrinam ex Verbo et ejus intellectum, et omnis doctrina veri et ejus intellectus est e caelo a Domino, ideo dicitur de Ipso, quod "equitet super Verbo", "super nubibus", "super caelo", "super cherubo", et quod "faciat equitare", ut in sequentibus his locis:

- Apud Davidem,

"Accinge gladium tuum super femur, Potens in decore tuo et in honore tuo conscende, et equita super Verbo veritatis et mansuetudinis justitiae" (Ps. 45 ⁹ 45 [B.A. 3, 4):

haec dicta sunt de Domino.

Apud eundem,

"Cantate Deo, laudate nomen Ipsius, extollite equitantem super nubibus" (Psalmuss 68:5 [B.A. 4]);

apud Esaiam,

"Ecce Jehovah equitans super nube..., et venit in Aegyptum, et commovebuntur idola Aegypti coram Ipso" (19:1, 2);

apud Davidem,

"Psallite Domino... equitanti super caelo caeli antiquitatis" (Ps. 68 [33,] 34 [B.A. 32 33]);

Deus "equitavit super cherubo, volavit, et vectus super alis venti" (Psalmuss 18:11 [B.A. 10]);

apud Habakuk,

"Jehovah, ... equitas super equis tuis, currus tui salus;... calcasti mare equis tuis" (3:8, 15);

apud Esaiam,

"Tunc deliciaberis in Jehovah, et equitare te faciam in excelsa terrae" (58:14);

Apud Mosen,

"Jehovah solus duxit eum et equitare fecit eum super excelsa terrae" (Deuteronomius 32:12, 13);

et apud Hoscheam,

"Equitare faciam Ephraimum" (10:11):

in illis locis per "equitare" significatur intelligentiam et sapientiam dare, quia per "currum" significatur doctrina veri, et per "equos" intellectus ejus.

[15] Apud Esaiam,

"Tunc adducent omnes fratres ¹⁰ vestros ex omnibus gentibus munus Jehovae super equis et super curru, et super rhedis cameratis, super mulis et super veredariis, ad montem sanctitatis meae Hierosolymam" (66:20):

agitur ibi de instauratione ecclesiae novae a Domino; quare non intelligitur quod adducent fratres suos super equis, super curru, super rhedis cameratis, super mulis et super veredariis, ad Hierosolymam; sed intelligitur quod omnes qui in bono sunt, instruendi sint in Divinis veris, et per illa intelligentes et sapientes facti introducendi sint in ecclesiam; per "fratres". enim significantur omnes qui in bono sunt, per "equos" significatur intellectus veri, per "currum doctrina veri, per "rhedas cameratas" cognitiones veri, per "mulos" rationale internum quod spirituale, et per "veredarios" rationale externum quod naturale; et per "Hierosolymam" significatur ecclesia ubi doctrina Divini Veri, quae "mons sanctitatis" dicitur ex amore veri. Ex significatione "curruum" et "equorum" constare potest, unde est

Quod Elias et Elisaeus dicti fuerint "currus Israelis et equites ejus"; et quod puero Elisaei visus sit mons plenus equis et curribus igneis circum Elisaeum (2 Regnum 2:11, 12; 6:17; 13:14):

causa est quia uterque, tam Elias quam Elisaeus, repraesentarunt Dominum quoad Verbum, et per "currus" significatur doctrina e Verbo, et per "equites" intelligentia. (Quod Elias et Elisaeus repraesentaverint Dominum quoad Verbum, videatur n. 7643, 8029, 9372 ¹¹ ).

[16] Quod "currus" et "equi" significent doctrinam et intellectum ejus, adhuc constare potest a Sensu eorum opposito, in quo "currus" et "equi" significant doctrinas falsi et scientifica falsa ex intellectuali perverso: pleraque enim in Verbo oppositum sensum habent, ex quo videri potest quid eadem in genuino sensu significant.

Quod "currus" et "equi" in illo sensu talia significent, constare potest ex sequentibus his locis:

- Apud Ezechielem,

"Ecce adducturus contra Tyrum... regem Babelis a septentrione cum equo et cum curru, et cum equitibus;... filias tuas in agro gladio occidet:... prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum, prae voce equitis et rotae et currus commovebuntur muri tui, ... per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas; populum gladio occidet" (26:7, 8, 10, 11):

per "Tyrum" significatur ecclesia quoad cognitiones veri; et per "regem Babelis" destructio veri per falsa et profanatio; per "Septentrionem" a quo venturus, significatur unde omne falsum, in specie infernum ex quo exsurgit; per "currum", "equos" et "equites", significantur doctrinale falsi et ratiocinationes ex illis; per "filias quas in agro gladio occidet", significantur affectiones veri quas per falsa exstinguet, "filiae" enim sunt affectiones veri, "ager" est ecclesia ubi illae, "gladius" est pugna falsi contra verum, et "occidere" est exstinguere; inde patet quid significatur per "prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum ("pulvis" est malum falsi): per "muros" qui prae voce equitis, rotae et currus commovebuntur, significantur vera tutantia, quae in genere sunt, quod Deus sit, et quod Verbum sit Divinum, et quod vita aeterna sit; hi muri seu haec vera dicuntur "commoveri prae voce equitis, rotae et currus", quando in dubium veniunt per falsa doctrinae et per ratiocinationes ex illis: per "ungulas equorum" per quas conculcabit omnes plateas, significantur extrema naturalis hominis, quae vocantur sensualia, ex quibus omnes falsitates; "plateae" quas per illas conculcabit, sunt vera doctrinae ecclesiae, quae prorsus destruet: per "populum" qui gladio cadet, significantur omnes qui in veris sunt, et abstracte omnia vera.

[17] Apud Jeremiam,

"Gladie contra mendaces ut stultescant, gladie contra fortes ut consternentur, gladie contra equos ejus et contra currus ejus, ... gladie contra thesauros ejus ut diripiantur; siccitas super aquas ut exarescant, quia terra sculptilium illa" (50 [36,] 37, 38, 37):

per "gladium" significatur pugna veri contra falsum ac falsi contra verum et inde vastatio, hic vastatio; per "mendaces" et per "fortes" significantur falsa et ratiocinationes ex illis, similia per "equos" et "currus"; per "thesauros" qui diripientur, significantur omnia doctrinae; per "siccitatem super aquas ut exarescant", significatur desolatio veri ("siccitas" est desolatio, et "aquae" sunt vera): et quia omnia falsa ex propria intelligentia sunt, ideo dicitur, "quia terra sculptilium illa"; "terra" ibi significat haeresin, et "sculptilia" significant quae ex propria intelligentia. (Quod haec per "sculptilia", "fusilia" et "idola" significentur, videatur n. 8869, 8941, 10406, 10503.)

[18] Apud eundem,

"Ecce sicut nubes ascendet, et sicut procella currus ejus, celeres sunt prae aquilis equi ejus; Vae nobis, quia devastati sumus; ablue a malitia cor tuum, ... ut, serveris; quamdiu commorabuntur in medio tui cogitationes iniquitatis?... Vastitas erit tota terra, ... prae voce equitis et sagittariorum fugit tota urbs; intrarunt nubes, et in petras ascenderunt, tota urbs deserta" (4:13, 14, 27, 29):

describitur hic vastatio ecclesiae per falsa mali; falsa significantur per "nubem", et cupido ratiocinandi ex falsis contra vera per "equos qui prae aquilis veloces", ac doctrinalia falsi per "currus qui sicut procella": quod inde omne ecclesiae et omne doctrinae ejus pereat, significatur per quod "vastitas erit tota terra, et prae voce equitis et sagittariorum fugit tota urbs"; "terra" est ecclesia, et "urbs" est doctrina ejus, "vox equitis et sagittariorum" est ratiocinatio ex illis et impugnatio, et "fugere" est perire: quod dein mere falsum ac fides falsi regnatura sint, significatur per "intrarunt nubes ac in petras ascenderunt"; "nubes" sunt falsa, ac "petrae" sunt eorum fides: quod devastatio ecclesiae et ejus doctrinae ita describatur, patet, nam dicitur, "Vae nobis, quia devastati sumus;... quamdiu commorabuntur in medio tui cogitationes iniquitatis? Vastitas erit tota terra, tota urbs deserta."

[19] Apud eundem,

"Ecce populus veniens e terra septentrionis, et gens magna excitabitur a lateribus terrae;... vox eorum sicut mare resonat, et super equis equitant" (6:22, 23; cap. 50:41-42 ¹² ):

Similiter hic describitur devastatio ecclesiae per falsa mali "terra septentrionis", et "latera terrae" sunt unde illa, "terra septentrionis" unde falsa, et "latera terrae" unde mala; per "septentrionem" enim significatur quod remotum a veris est, et per "latera terrae quod remotum a bonis; quare dicitur "gens" de his et "populus" de illis, nam per "gentem" intelliguntur qui in malis, et per "populum" qui in falsis (videatur supra, n. 331(b)): ratiocinatio eorum significatur per quod "vox eorum sicut mare resonet", et quod "super equis equitent."

[20] Apud Ezechielem,

"Venies e loco tuo e lateribus septentrionis, tu et populi multi tecum, equitantes equis omnes, ... et ascendes contra populum meum Israelem, sicut nubes ad obtegendum terram" (38:15, 16):

haec de Gogo, per quem significatur cultus externus absque ullo interno; "latera septentrionis" significant hic ut supra remotum a bonis et veris, et sic unde falsa mali; et quia inde ratiocinantur et impugnant vera ecclesiae, et exstinguunt illa, dicitur "equitantes equis omnes, ... et ascendes contra populum meum Israelem, sicut nubes ad obtegendum terram"; "equitantes equis" sunt ratiocinationes, "ascendere contra populum Israelem", et "obtegere terram", significat impugnare vera ecclesiae, et exstinguere illa; "nubes" sunt falsa mali.

[21] Apud Danielem,

"In tempore finis collidet rex meridiei cum" rege septentrionis; "ideo quasi procella irruet in illum rex septentrionis, cum curru et cum equitibus, et cum navibus multis, et veniet in terras, et inundabit et penetrabit" (11:40):

agitur in illo capite de pugna regis septentrionis cum rege meridiei, et per "regem septentrionis" intelligitur falsum ex malo, ac per "regem meridiei" verum ex bono; quare patet quod illa, quae in eo capite dicuntur, non dicta sint de aliquo futuro bello inter duos reges, sed de pugnis falsi ex malo contra verum ex bono: "currus et equites" cum quibus "irruet rex septentrionis" sunt impugnationes veri ex falsis mali; "naves multae" cum quibus etiam irruet, sunt scientifica et doctrinalia falsi; destructio ecclesiae per illa significatur per "veniet in terras, et inundabit et penetrabit."

(Quod "naves" significent scientifica et doctrinalia in utroque sensu, videatur n. 1977, 6385; et quod "inundare" significat immersionem in falsa et mala, n. 660, 705, 739, 756, 790, 5725, 6853.)

[22] Apud Jeremiam,

"Dispergam per te gentes, et perdam per te regna, et dispergam per te equum et equitem ejus, et dispergam per te currum et vectum in eo" (51:20, 21);

et apud Haggaeum,

"Evertam thronum regnorum, et perdam robur regnorum gentium; et evertam currum et equitantes in eo, et descendent equi et equites eorum, vir gladio fratris sui" (2:22):

haec dicta sunt de destructione falsi et mali, et non de destructione alicujus gentis et regni, nam per "gentes" significantur mala, et per "regna" similiter ac per "populos" falsa, est etiam propheticum et non historicum; inde patet quid per "equum et equitem", ac per "currum et vectum in eo", significatur, quod nempe per "equum et equitem" intellectuale perversum et inde ratiocinatio, ac per "currum et vectum in eo" doctrina falsi seu haeresis, et qui in illa sunt.

[23] Apud Nahum,

"Vae urbi sanguinum, tota mendacio et rapina plena;... vox scuticae et vox sonitus rotae, et equus hinniens et currus saltitans, eques ascendere faciens, et splendor gladii, et fulgur hastae, et multitudo confossorum, et acervus cadaveris, ... prae multitudine scortationum scorti, ... vendentis gentes per scortationes suas, et familias per praestigias suas" (3:1-4):

agitur ibi de violentia illata Divino Vero ac de destructione ejus per falsa mali, id enim per "urbem sanguinum", de qua sequentia dicuntur, significatur (videatur supra, n. 329(f)); quare etiam dicitur "tota mendacio et rapina plena", "mendacium" est falsum, et "rapina" est violentia per id illata; et quia "bella" significant pugnas spirituales, quae sunt veri contra falsum et falsi contra verum, ideo omnia quae sunt belli, ut "scutica", "equus", "currus", "gladius" et "hasta", significant varia quae illius belli sunt; quid autem singula in specie significant, non hujus loci est exponere, modo quid "equus", "eques" et "currus": "vox sonitus rotae", significat ratiocinia ex falsis et malis; "equus hinniens et currus saltitans" significat cupidinem destruendi vera ("equus" est intellectuale perversum ex quo, et "currus" est doctrina falsi ex qua): "hinnire et saltitare", est ferri cupidine et jucundo ad id, et "eques ascendere faciens" est impugnatio: inde dicitur "multitudo confossorum et acervus cadaveris"; "confossi" dicuntur qui perierunt ex falsis, et "cadavera" qui ex malis: et inde quoque dicitur, "prae multitudine scortationum scorti vendentis gentes per scortationes, et familias per praestigias"; per "scortationes" significantur falsificationes veri, per "scortum" haeresis, per "vendere gentes" significatur abalienare bona, et per "vendere familias per praestigias" significatur abalienare vera ("gentes" sunt bona, "familiae" vera inde, et "praestigiae" sunt falsa mali per quae).

[24] Apud Habakuk,

"Ego excitans Chaldaeos, gentem amaram et praecipitem, pergentem in latitudines terrae, ... cujus leves sunt prae pardis equi, et acuti sunt prae lupis vesperae, ut diffundant se equites ejus; unde equites ejus e longinquo venient, advolabunt sicut aquila festinans ad comedendum, tota ad violentiam veniet;... illa reges illudet et dominatores risui illi" (1:6, 8-10):

per "Chaldaeos" intelliguntur qui profanant vera et sic vastant ecclesiam, quare vocatur "gens amara et praeceps, pergens in latitudines terrae"; "latitudines terrae" sunt vera ecclesiae (videatur in opere De Caelo et Inferno 197): eorum cupiditas et astutia pervertendi vera et destruendi illa per ratiocinia ex falsis prorsus remotis a veris, significantur per "cujus leves prae pardis equi, et acuti prae lupis vesperae, ut diffundant se equites ejus, unde equites ejus e longinquo venient, advolabunt sicut aquila festinans ad comedendum"; cupiditas significatur per quod "equi ejus leves sint prae pardis", et astutia per quod "equi sint acuti prae lupis vesperae", et utrumque per quod "advolent sicut aquila": quia cupiditas et astutia est ad destruendum vera, ideo dicitur, "tota ad violentiam veniet": quod irrideant vera et bona, significatur per quod "reges illudet et dominatores risui illi"; "reges" significant vera, ac "domini" et "dominatores" bona.

[25] Apud Davidem,

"Hi in curru, et isti in equis, nos vero in nomine (Jehovae) Dei nostri gloriabimur" (Psalmuss 20:8, 9 [B.A. 7]);

apud eundem,

"Non rex servatur per multitudinem exercitus mendacium equus quoad salutem" (Psalmuss 33:16, 17);

apud eundem,

Jehovah "non in robore equi delectatur, non in femoribus viri beneplacitum Ipsius" (Psalmuss 147:10):

per "gloriari in curru et in equis", et per quod "Jehovah non delectetur robore equi", significantur omnia quae ex propria intelligentia, ex qua mere falsa; et per "femora viri significantur quae ex propria voluntate, ex qua mere mala.

[26] Apud Amos,

"Non tenens arcum consistet, neque celer pedibus eripiet se; neque equitans equo eripiet animam suam, sed fortis corde suo fugiet nudus in die illo" (2:15, 16):

etiam hic describitur propria intelligentia, et fiducia ex facultate loquendi et ratiocinandi ex falsis; per "tenens arcum non consistet", et per "celer pedibus non eripiet se", significatur qui scit alacriter ratiocinari ex doctrina falsi, et ex scientia ac memoria naturalis hominis, non ideo servabitur; simile significatur per "equitans equo non eripiet animam suam": per "fortem corde" qui "fugiet nudus in die illo", significatur qui fidet suis falsis quod absque Omni vero erit; per "fortem corde" intelligitur qui fidet suis falsis, et per "nudum" intelligitur qui absque omni intellectu veri (videatur supra, n. 240).

[27] Apud Esaiam,

"Dicit Dominus Jehovih Sanctus Israelis, ... in quiescendo et in fiducia erit Virtus vestra: sed noluistis et dixistis, Non, sed super equo fugiemus, et ideo fugietis; et super veloce equitabimus, et ideo veloces reddentur persequentes vos" (30:15, 16):

agitur hic de fiducia in Dominum, et de fiducia in se; de fiducia in Dominum per haec verba", Dixit Dominus Jehovih Sanctus Israelis, In quiescendo et in fiducia erit virtus vestra"; et de fiducia in se per haec, "Et dixistis, Non, sed super equo fugiemus, et super veloce equitabimus"; per "fugere super equo", et "equitare super veloce", significatur cupere: et amare illa quae sui intellectus sunt et inde cogitationis et ratiocinationis: quod falsa tunc irruptura et occupatura, significatur per "ideo fugietis, ... et ideo veloces reddentur persequentes vos; "velox" et "festinum" significat quod fit ex cupiditate seu ex amore.

[28] Apud Sachariam,

Ponet Jehovah Jehudam "sicut equum gloriae suae in bello; ex illo angularis, ex illo clavus, et ex illo arcus belli;... et erunt sicut potentes conculcantes caenum platearum... et proeliabuntur quia Jehovah cum illis, et pudefacient equitantes super equis" (10:3-5):

per "domum Jehudae" significatur regnum caeleste Domini, seu caelum et ecclesia quae in amore in Dominum; de hoc dicitur quod erit "sicut equus gloriae in bello", per quem significatur intellectus Divini Veri pugnans contra mala et falsa, quae destruet; per "equum" significatur intellectus, per "gloriam" Divinum Verum, et per "bellum" pugna contra falsa et mala, et destructio eorum: per "angularem, clavum et arcum belli" quae ex Jehuda, significantur vera; per "angularem" verum tutans, per "clavum" verum firmans, et per "arcum belli" verum pugnans ex doctrina: per quod erunt "sicut potentes conculcantes caenum platearum", significatur potentia dissipandi et destruendi falsa; "caenum platearum" significat falsa: per quod "pudefacient equitantes super equis", significatur annihilatio ratiocinationum, argumentationum et confirmationum quae ex proprio intellectu: quod hoc fiet a Domino et non ab illis, intelligitur per "proeliabuntur quia Jehovah cum illis."

3]):

agitur etiam hic de intelligentia ex proprio, et quod illa non salvet; per "Aschurem" significatur rationale, hic quod ex proprio; per "equitare super equo" significatur ratiocinatio ex proprio intellectus; et per "opus manuum" significatur ipsum proprium.

[30] Apud Ezechielem,

"Scortata est Ohola..., et dilexit amasios suos, Assyrios propinquos, vestitos hyacintho, ... equites equitantes equis" (23:5, 6, 12, 23):

"Ohola", quae ibi est Samaria, significat ecclesiam ubi falsificata sunt vera; "scortationes" ejus, de quibus in eo capite, significant falsificationes; per "Assyrios" significantur ratiocinia per quae; et quia per "equitare equis significatur ratiocinari ex falsis, quae ex propria intelligentia, ideo dicitur "dilexit Assyrios, equites equitantes equis"; per "hyacinthum" quo vestiti significatur falsum apparens sicut verum, quod fit imprimis per applicationem sensus litterae Verbi ad principia falsi.

[31] Apud Jeremiam,

"A Dane auditus est rhonchus equorum ejus, a voce hinnituum robustorum ejus contremuit tota terra, et venerunt et consumpserunt terram et plenitudinem ejus, (urbem) et habitantes in ea" (8:16)

quid per "Danem" intelligitur, supra in hoc articulo dictum est, quod nempe verum in suo ultimo; hoc verum in ecclesia est quod continetur in sensu litterae Verbi; qui in hoc solo manent, et non id legunt ex doctrina genuini veri, quae ducat et illustret, in omnis generis errores auferri possunt; hi qui auferuntur in errores seu falsa, intelliguntur hic per "Danem", confirmatio falsorum inde per "rhonchum equorum ejus", et falsificationes veri per "vocem hinnituum robustorum ejus"; "robusti" dicuntur ex fiducia, quia ex sensu litterae Verbi, quod falsum sit verum: quod inde ecclesia quoad ejus vera et bona vastetur, significatur per "contremuit tota terra, et venerunt et consumpserunt terram et plenitudinem ejus et habitantes in ea"; "terra" est ecclesia, "plenitudo ejus" sunt vera, et "habitantes in ea" sunt bona.

[32] Apud Esaiam,

Sustulit signum gentibus e longinquo, et sibilavit illi ab extremitate terrae, et ecce cito velox adveniet... cujus tela acuta, et omnes arcus ejus tensi, ungulae equorum ejus sicut rupes reputantur, et rotae ejus sicut procella" (5:26, 28):

etiam hic agitur de illis qui in ultimis sunt quoad intellectum veri et quoad perceptionem boni; ultima illa vocantur sensualia, quae sunt ultima naturalis hominis (de quibus videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. ¹³ : ex illis separatis a spirituali homine scaturiunt omnia mala et falsa quae in ecclesia et in ejus doctrina; mala inde significantur per "gentes quae venient e longinquo", et falsa per illum qui "venit ab extremitate terrae"; "longinquum" et "extremitas terrae" significant illa quae remota sunt a veris et bonis ecclesiae: per "tela quae acuta", et per "arcus qui tensi", significantur falsa doctrinae parata ad destruendum vera; et per "ungulas equorum quae sicut rupes reputantur", et per "rotas ejus quae sicut procella", significantur ultima veri qualia sunt quae in sensu litterae Verbi, ac argumentationes et confirmationes falsi per illa"; "ungulae equorum" sunt ultima intellectus, hic intellectus perversi, quia separati ab intellectu spiritualis hominis, quae quia ex sensu litterae Verbi sunt, dicitur "quae sicut rupes reputantur"; ac "rotae" sunt argumentationes et confirmationes per illa, quae quia validae apparent, dicitur "quae sicut procella."

[33] In Libro Judicum,

"Cor meum ad legislatores Israelis, ... qui equitatis super asinabus albis, et sedetis super ¹⁴ middin, et qui ambulatis super via, meditamini:... stellae de viis suis pugnarunt cum Sisera, ... tunc contusae sunt plantae equorum, complosi plausus robustorum ejus" (5:9, 10, 20, 22):

haec in Cantico Deborae et Baraki, in quo agitur de pugna veri contra falsum, et de illius victoria; per "legislatores Israelis" significantur vera ecclesiae; per "equitare super asinabus albis et sedere super ¹⁵ middin", significatur perceptio boni ac intellectus veri ("asinae albae" significant rationale quoad bonum, et " ¹⁶ middin" rationale quoad verum); et "ambulare super via et meditari", significant vitam veri; "stellae de viis suis pugnarunt cum Sisera", significant cognitiones veri, et pugnam ex illis contra falsa mali; "plantae equorum quae contusae", et "plausus equorum qui complosi", significant falsa quae ex ultimo naturali seu sensuali, et argumentationes inde, quod destructa.

[34] Apud Amos,

"Num current in petra equi? num arabit bobus? quia convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium" (6:12):

"Num current in petra equi?" significat num aliquis intellectus veri; "num arabit bobus?" significat num aliqua perceptio boni: quod haec significentur, patet, nam sequitur, "quia convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium"; "convertere in fel judicium" significat in falsum vertere verum, et "convertere fructum justitiae in absinthium" significat bonum in malum.

[35] Apud Davidem,

"Posuisti oppressionem super lumbos nostros, equitare fecisti hominem in capite nostro; introivimus in ignem et aquas; eduxisti tamen nos in latitudinem" (Psalmuss 66:11, 12):

describitur ita captivitas spiritualis, et inde liberatio; captivitas spiritualis est quando mens occluditur ne percipiat bonum et intelligat verum, liberatio ab illa est quando mens aperitur; per "oppressionem super lumbos" significatur quod nulla perceptio boni amoris, "lumbi" enim et "femora" significant bonum amoris: per "equitare facere hominem in capite nostro" significatur quod nullus intellectus veri; per "hominem" hic significatur intelligentia ex proprio, quae nulla intelligentia est, et simile per "caput": quia haec significantur, ideo dicitur, "intravimus in ignem et aquas"; "in ignem" est in mala quae ex amore sui, et "in aquas" est in falsa: liberatio inde intelligitur per "eduxisti tamen nos in latitudinem"; "latitudo" significat verum, ut supra.

[36] Apud Esaiam,

"Vae descendentibus in Aegyptum pro auxilio, et super equis innituntur, et confidunt super curru sed non respiciunt ad Sanctum Israelis, et Jehovam ( ¹⁷ non) quaerunt;... nam Aegyptus homo et non Deus, et equi ejus caro et non spiritus" (31:1, 3):

per "Aegyptum" in Verbo significatur scientificum quod in naturali homine, et inde quoque naturalis homo; et quia naturalis homo cum scientifico quod in illo non habet aliquem intellectum, sed modo cogitationem ex memoria, quae est species imaginationis ex objectis visus et auditus, quae quia est infra spiritualem, in quo tamen resident omnia bona et vera caeli et ecclesiae, inde per "Aegyptum" in plerisque locis significatur scientificum falsum; nam cum spiritualis homo non influit, vertuntur scientifica naturalis hominis in mere falsa, et cogitationes ejus in confirmationes falsi et in ratiocinationes ex illis contra vera: inde constare potest quid per "equos Aegypti" et per "currus" ejus significatur, nempe quod per "equos" scientifica falsa, et per "currus" doctrinalia ex quibus ratiocinationes contra vera; qui itaque tales sunt, non quaerunt aliunde vera quam ex se; proprium enim cujusvis in naturali homine residet, et non proprium in spirituali; quapropter pro veris arripiunt falsa et pro bonis mala, et haec dicunt bona et illa dicunt vera, ac sibi, quia suo proprio, fidunt: haec significantur per "Vae descendentibus in Aegyptum, et super equis innituntur, et confidunt super curru quod multus, et super equitibus quod validi valde"; "equi ibi sunt scientifica falsa, et "currus" sunt doctrinalia inde, ac "equites" sunt ratiocinationes ex illis contra vera: quare etiam dicitur, "Aegyptus est homo et non Deus, et equi ejus sunt caro et non spiritus", per quod significatur quod mere naturale et non spirituale eis insit, inde nec aliquid vitae; "homo" significat naturalem hominem, et "caro" proprium ejus, "Deus" et "spiritus" significant Divinum spiritualem ¹⁸ hominem et inde vitam; et quoniam illi sibi confidunt, et non Domino, dicitur "Non respiciunt ad Sanctum Israelis, et Jehovam ( ¹⁹ non) quaerunt.

[37] Ex his nunc videri potest quid significatur per "equos, currus et exercitus Pharaonis", apud Mosen,

"Gloriosus reddar in Pharaone et in exercitu ejus, ... et in equitibus ejus... Et persecuti sunt Aegyptii" filios Israelis, "et venerunt post illos equi Pharaonis, currus ejus, et equites ejus, in medium maris;... et Jehovah... removit rotam curruum ejus, ut ducerent cum difficultate ... et cum Moses extendit manum super mare reversae sunt aquae, et operuerunt currus et equites cum universo exercitu Pharaonis" (Exodus 14:17, 18, 23, 25, ²⁰ 2728);

et apud eundem,

"Cecinit Moses et filii Israelis canticum hoc Jehovae;... Cantando cantabo Jehovae, quia exaltando exaltavit Se, equum et equitem ejus projecit in mare, ... et currus et exercitum ejus" (Exodus 15:1, 4, 19, 21):

quid per "equos et currus Pharaonis seu Aegypti" significatur, supra dictum est; per "exercitum" ejus significantur omnia falsa in genere et in specie; et per "mare" significatur damnatio et infernum, ubi omnes sunt in proprio, quia in naturali homine separato a spirituali, et inde in omnis generis malis et falsis. Simile per "equos Aegypti" significatur in his, apud Mosen,

"Si ²¹ dixeris, Ponam super me regem ponendo ²² pones super te regem quem elegerit Jehovah Deus tuus...; modo non multiplicet sibi equos, nec reducat populum in Aegyptum ut multiplicet equos" (Deuteronomius 17:14-16):

haec dicta sunt de rege, quia per reges repraesentatur Dominus quoad Divinum Verum, et per "reges" inde significantur vera ex bono a Domino (videatur supra, n. 31); et quia vera ex bono resident in spirituali homine, ut supra dictum est, et scientifica quae sunt naturalis hominis ei inservient sicut servi suo ²³ domino, inde dicitur, "modo non multiplicet sibi equos, nec reducat populum in Aegyptum ut multiplicet equos", per quae significatur, modo ne a spirituali homine fiat naturalis, et semet ipsum ducat, et suo proprio fidat et non Domino; ita ne vera quae spiritualis hominis serviant naturali, et non scientifica quae naturalis hominis spirituali, hoc enim secundum ordinem est, illud autem contra ordinem. Similia per "equos Aegypti" significantur alibi in Verbo (Ut Jeremias 46:4, 9; Ezechiel 17:15; 23:20).

Bilješke: