Biblija

 

Exodus 20

Studija

   

1 και ελαλησεν κυριος παντας τους λογους τουτους λεγων

2 εγω ειμι κυριος ο θεος σου οστις εξηγαγον σε εκ γης αιγυπτου εξ οικου δουλειας

3 ουκ εσονται σοι θεοι ετεροι πλην εμου

4 ου ποιησεις σεαυτω ειδωλον ουδε παντος ομοιωμα οσα εν τω ουρανω ανω και οσα εν τη γη κατω και οσα εν τοις υδασιν υποκατω της γης

5 ου προσκυνησεις αυτοις ουδε μη λατρευσης αυτοις εγω γαρ ειμι κυριος ο θεος σου θεος ζηλωτης αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης γενεας τοις μισουσιν με

6 και ποιων ελεος εις χιλιαδας τοις αγαπωσιν με και τοις φυλασσουσιν τα προσταγματα μου

7 ου λημψη το ονομα κυριου του θεου σου επι ματαιω ου γαρ μη καθαριση κυριος τον λαμβανοντα το ονομα αυτου επι ματαιω

8 μνησθητι την ημεραν των σαββατων αγιαζειν αυτην

9 εξ ημερας εργα και ποιησεις παντα τα εργα σου

10 τη δε ημερα τη εβδομη σαββατα κυριω τω θεω σου ου ποιησεις εν αυτη παν εργον συ και ο υιος σου και η θυγατηρ σου ο παις σου και η παιδισκη σου ο βους σου και το υποζυγιον σου και παν κτηνος σου και ο προσηλυτος ο παροικων εν σοι

11 εν γαρ εξ ημεραις εποιησεν κυριος τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις και κατεπαυσεν τη ημερα τη εβδομη δια τουτο ευλογησεν κυριος την ημεραν την εβδομην και ηγιασεν αυτην

12 τιμα τον πατερα σου και την μητερα ινα ευ σοι γενηται και ινα μακροχρονιος γενη επι της γης της αγαθης ης κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι

13 ου μοιχευσεις

14 ου κλεψεις

15 ου φονευσεις

16 ου ψευδομαρτυρησεις κατα του πλησιον σου μαρτυριαν ψευδη

17 ουκ επιθυμησεις την γυναικα του πλησιον σου ουκ επιθυμησεις την οικιαν του πλησιον σου ουτε τον αγρον αυτου ουτε τον παιδα αυτου ουτε την παιδισκην αυτου ουτε του βοος αυτου ουτε του υποζυγιου αυτου ουτε παντος κτηνους αυτου ουτε οσα τω πλησιον σου εστιν

18 και πας ο λαος εωρα την φωνην και τας λαμπαδας και την φωνην της σαλπιγγος και το ορος το καπνιζον φοβηθεντες δε πας ο λαος εστησαν μακροθεν

19 και ειπαν προς μωυσην λαλησον συ ημιν και μη λαλειτω προς ημας ο θεος μηποτε αποθανωμεν

20 και λεγει αυτοις μωυσης θαρσειτε ενεκεν γαρ του πειρασαι υμας παρεγενηθη ο θεος προς υμας οπως αν γενηται ο φοβος αυτου εν υμιν ινα μη αμαρτανητε

21 ειστηκει δε ο λαος μακροθεν μωυσης δε εισηλθεν εις τον γνοφον ου ην ο θεος

22 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ταδε ερεις τω οικω ιακωβ και αναγγελεις τοις υιοις ισραηλ υμεις εωρακατε οτι εκ του ουρανου λελαληκα προς υμας

23 ου ποιησετε εαυτοις θεους αργυρους και θεους χρυσους ου ποιησετε υμιν αυτοις

24 θυσιαστηριον εκ γης ποιησετε μοι και θυσετε επ' αυτου τα ολοκαυτωματα και τα σωτηρια υμων τα προβατα και τους μοσχους υμων εν παντι τοπω ου εαν επονομασω το ονομα μου εκει και ηξω προς σε και ευλογησω σε

25 εαν δε θυσιαστηριον εκ λιθων ποιης μοι ουκ οικοδομησεις αυτους τμητους το γαρ εγχειριδιον σου επιβεβληκας επ' αυτους και μεμιανται

26 ουκ αναβηση εν αναβαθμισιν επι το θυσιαστηριον μου οπως αν μη αποκαλυψης την ασχημοσυνην σου επ' αυτου

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #9009

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

9009. And he that hath not lain in wait. That this signifies when it was not of foresight from the will, is evident from the signification of “lying in wait,” as being to act with deliberation, thus with foresight, for the evil which one who lies in wait is about to do he foresees in his mind; and because he does such evil with foresight, he therefore does it also from the will, for it proceeds therefrom. There are evils which proceed from the will of man, but are not of foresight; and there are evils which proceed from the will, and are of foresight. Those which proceed from the will, and from foresight, are much worse than those which are not from foresight; because the man sees that they are evils, and can therefore desist from them, but is not willing, and he thereby confirms them in himself, and evils confirmed put on nature, so that afterward they can scarcely be extirpated; for in such case he summons spirits from hell who afterward do not easily retire.

[2] Evils which proceed from one part of the mind and not at the same time from the other, such as those which come from the intellectual part, and not at the same time from the will part, are not rooted in and appropriated to the man. That alone is rooted in and appropriated to him which passes from the intellectual part into the will part; or what is the same, which passes from the thought which is of the understanding into the affection which is of the will, and thence into act. Those things which enter into the will are those which are said to enter into the heart.

[3] But evils which proceed solely from the will, thus not with premeditation, are such as the man inclines to hereditarily, or from some previous consequent actual doing of evil. These are not imputed to the man unless he has confirmed them in his intellectual part (see n. 966, 2308, 8806); but when they have been confirmed in this part, they have then been inscribed on the man, and become his own, and are imputed to him. But these evils cannot be confirmed with a man in his intellectual part except in his adult age, namely, when he begins to think, and understand things, for himself; for before this he had no faith from himself, but only from his teachers and parents. From all this it is evident what is signified by, “if he has not lain in wait,” namely, when it was not of foresight from the will.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.