बाइबल

 

Exodo 3

पढाई करना

   

1 Inalagaan nga ni Moises ang kawan ni Jethro na kaniyang biyanan, na saserdote sa Madian: at kaniyang pinatnubayan ang kawan sa likuran ng ilang, at napasa bundok ng Dios, sa Horeb.

2 At ang anghel ng Panginoon ay napakita sa kaniya, sa isang ningas ng apoy na mula sa gitna ng isang mababang punong kahoy; at siya'y nagmasid, at, narito, ang kahoy ay nagniningas sa apoy, at ang kahoy ay hindi natutupok.

3 At sinabi ni Moises, Ako'y liliko ngayon, at titingnan ko itong dakilang panoorin, kung bakit ang kahoy ay hindi natutupok.

4 At nang makita ng Panginoon na panonoorin niya, ay tinawag siya ng Dios mula sa gitna ng mababang punong kahoy, at sinabi, Moises, Moises. At kaniyang sinabi, Narito ako.

5 At sinabi, Huwag kang lumapit dito, hubarin mo ang iyong panyapak sa iyong mga paa, sapagka't ang dakong iyong kinatatayuan ay banal na lupa.

6 Bukod dito ay sinabi, Ako ang Dios ng iyong ama ang Dios ni Abraham, ang Dios ni Isaac, at ang Dios ni Jacob. At si Moises nga ay nagtakip ng kaniyang mukha; sapagka't siya'y natakot na tumingin sa Dios.

7 At sinabi ng Panginoon, Akin ngang nakita ang kadalamhatian ng aking bayan na nasa Egipto, at aking dininig ang kanilang daing dahil sa mga tagapagpaatag sa kanila; sapagka't talastas ko ang kanilang kapanglawan.

8 At ako'y bumaba upang iligtas sila sa kamay ng mga Egipcio at upang sila'y isampa sa isang mabuting lupain at malawak, mula sa lupaing yaon, sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot sa dako ng Cananeo, at ng Hetheo, at ng Amorrheo, at ng Pherezeo, at ng Heveo at ng Jebuseo.

9 At ngayon narito, ang daing ng mga anak ni Israel ay umabot sa akin; saka aking nakita ang kapighatian na ipinipighati sa kanila ng mga Egipcio.

10 Halika nga ngayon, at ikaw ay aking susuguin kay Faraon, upang iyong ilabas sa Egipto ang aking bayan na mga anak ni Israel.

11 At sinabi ni Moises sa Dios, Sino ako, upang pumaroon kay Faraon, at upang ilabas sa Egipto ang mga anak ni Israel?

12 At kaniyang sinabi, Tunay na ako'y sasaiyo; at ito'y magiging tanda sa iyo, na ikaw ay aking sinugo: pagka iyong nailabas na sa Egipto ang bayan ay maglilingkod kayo sa Dios sa bundok na ito.

13 At sinabi ni Moises sa Dios, Narito, pagdating ko sa mga anak ni Israel, at sasabihin ko sa kanila, Sinugo ako sa inyo ng Dios ng inyong mga magulang; at sasabihin nila sa akin: Ano ang kaniyang pangalan? anong sasabihin ko sa kanila?

14 At sinabi ng Dios kay Moises, AKO YAONG AKO NGA; at kaniyang sinabi, Ganito ang sasabihin mo sa mga anak ni Israel, Sinugo ako sa inyo ni AKO NGA.

15 At sinabi pa ng Dios kay Moises, Ganito ang sasabihin mo sa mga anak ni Israel, Sinugo ako sa inyo ng Panginoon, ng Dios ng inyong mga magulang, ng Dios ni Abraham, ng Dios ni Isaac, at ng Dios ni Jacob: ito ang aking pangalan magpakailan man, at ito ang aking pinakaalaala sa lahat ng mga lahi.

16 Yumaon ka at tipunin mo ang mga matanda sa Israel, at sabihin mo sa kanila, Ang Panginoon, ang Dios ng inyong mga magulang, ang Dios ni Abraham, ni Isaac, at ni Jacob; ay napakita sa akin, na nagsasabi, tunay na kayo'y aking dinalaw, at aking nakita ang ginagawa sa inyo sa Egipto.

17 At aking sinabi, Aking aalisin kayo sa kapighatian sa Egipto at dadalhin ko kayo, sa lupain ng Cananeo, at ng Hetheo, at ng Amorrheo, at ng Pherezeo, at ng Heveo, at ng Jebuseo, sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot.

18 At kanilang didinggin ang iyong tinig: at ikaw ay paroroon, ikaw at ang mga matanda sa Israel, sa hari sa Egipto, at inyong sasabihin sa kaniya, Ang Panginoon, ang Dios ng mga Hebreo, ay nakipagtagpo sa amin: at ngayo'y pahintulutan mo kami na maglakbay, na tatlong araw sa ilang, upang kami ay makapaghain sa Panginoon naming Dios.

19 At talastas ko, na hindi kayo pababayaang yumaon ng hari sa Egipto, kung hindi sa pamamagitan ng isang makapangyarihang kamay.

20 At aking iuunat ang aking kamay, at sasaktan ko ang Egipto ng aking buong kababalaghan na aking gagawin sa gitna niyaon at pagkatapos niyaon ay pahihintulutan niya kayong yumaon.

21 At pagkakalooban ko ang bayang ito ng biyaya sa paningin ng mga Egipcio: ay mangyayari, na pagyaon ninyo, ay hindi kayo yayaong walang dala:

22 Kundi bawa't babae ay hihingi sa kaniyang kapuwa, at sa tumatahan sa kaniyang bahay, ng mga hiyas na pilak, at mga hiyas na ginto at mga damit: at inyong ipagsusuot sa inyong mga anak na lalake at babae; at inyong sasamsaman ang mga Egipcio.

   

स्वीडनबॉर्ग के कार्यों से

 

Apocalypse Explained #531

इस मार्ग का अध्ययन करें

  
/ 1232  
  

531. Woe, woe, woe, to them that dwell on the earth by reason of the other voices of the trumpet of the three angels which are about to sound.- That this signifies grievous lamentation over the changes of the state of the church at its end, on account of aversion from good and truth, and thence damnation, is evident from the signification of woe, which denotes lamentation over aversion from good and truth, and consequent damnation; and from its being said three times, which denotes grievous lamentation, concerning which we shall speak presently; from the signification of them that dwell on the earth, as denoting those who are of the church, the earth denoting the church, as may be seen above (n. 29, 304, 417); and from the signification of the voices of the trumpet of the three angels which are about to sound, as denoting the changes of the state of the church; for by the angels sounding the trumpets, are signified changes from influx out of heaven; see above (n. 502). That three signifies what is complete even to the end, will be seen in the following article. It is therefore evident that these words, "Woe, woe, woe, to those that dwell on the earth by reason of the other voices of the trumpet of the three angels which are about to sound," signify grievous lamentation over the changes of the state of the church at its end, on account of aversion from good and truth, and consequent damnation.

[2] That woe signifies lamentation over calamity, danger, misery, destruction, and so forth, is clear from the passages in the Word where it occurs; but here it signifies lamentation over aversion from good and truth, and consequent damnation, because this is the subject treated of in that which follows. And because aversion from good and truth becomes successively more grievous in the church, even unto its end, therefore it is three times named, to denote every successive increase of the grievousness of evil. This is evident from the following passages, where it is said,

"One woe is past; and behold, there come two woes more hereafter" (9:12).

And afterwards:

"The second woe is past; and behold, the third woe cometh quickly" (11:14).

That woe in the Word signifies lamentation over various accidents, especially over the evils which devastate the church, is evident from various passages therein; as in Matthew:

"Woe unto you, scribes and pharisees, hypocrites!" (23:13, 14, 15, 16, 23, 25, 27, 29).

And in Luke:

"Woe unto that man by whom the Son of man is betrayed!" (22:22).

Again, in the same:

"Woe unto him, through whom offences come!" (17:1).

And in Isaiah:

"Woe unto them that join house to house" (5:8).

"Woe unto them that rise up early in the morning, that they may follow strong drink" (5:11).

"Woe unto them that draw iniquity" (5:18).

"Woe unto them that call evil good, and good evil" (5:20).

"Woe unto them that are wise in their own eyes" (5:21).

"Woe unto them that are mighty to drink wine (vinum)" (5:22).

See also Isaiah, chap. 3:11; 10:1; 17:12; 18:1; 29:1, 15; 30:1; 31:1; 33:1; 45:9, 10, etc.; Jeremiah 22:13; Ezekiel 13:3; Apoc. 18:16, 19.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.