बाइबल

 

Genezo 1

पढाई करना

1 En la komenco Dio kreis la cxielon kaj la teron.

2 Kaj la tero estis senforma kaj dezerta, kaj mallumo estis super la abismo; kaj la spirito de Dio sxvebis super la akvo.

3 Kaj Dio diris: Estu lumo; kaj farigxis lumo.

4 Kaj Dio vidis la lumon, ke gxi estas bona; kaj Dio apartigis la lumon de la mallumo.

5 Kaj Dio nomis la lumon Tago, kaj la mallumon Li nomis Nokto. Kaj estis vespero, kaj estis mateno, unu Tago.

6 Kaj Dio diris: Estu firmajxo inter la akvo, kaj gxi apartigu akvon de akvo.

7 Kaj Dio kreis la firmajxon, kaj apartigis la akvon, kiu estas sub la firmajxo, de la akvo, kiu estas super la firmajxo; kaj farigxis tiel.

8 Kaj Dio nomis la firmajxon CXielo. Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la dua tago.

9 Kaj Dio diris: Kolektigxu la akvo de sub la cxielo en unu lokon, kaj aperu la sekajxo; kaj farigxis tiel.

10 Kaj Dio nomis la sekajxon Tero, kaj la kolektigxojn de la akvo Li nomis Maroj. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona.

11 Kaj Dio diris: Kreskigu la tero verdajxon, herbon, kiu naskas semon, fruktarbon, kiu donas laux sia speco frukton, kies semo estas en gxi mem, sur la tero; kaj farigxis tiel.

12 Kaj la tero elkreskigis verdajxon, herbon, kiu naskas semon laux sia speco, kaj arbon, kiu donas frukton, kies semo estas en gxi mem laux sia speco. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona.

13 Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la tria tago.

14 Kaj Dio diris: Estu lumajxoj en la cxiela firmajxo, por apartigi la tagon de la nokto, kaj ili prezentu signojn, tempojn, tagojn, kaj jarojn;

15 kaj ili estu lumajxoj en la cxiela firmajxo, por lumi super la tero; kaj farigxis tiel.

16 Kaj Dio faris la du grandajn lumajxojn: la pli grandan lumajxon, por regi la tagon, kaj la malpli grandan lumajxon, por regi la nokton, kaj la stelojn.

17 Kaj Dio starigis ilin sur la cxiela firmajxo, por ke ili lumu sur la teron,

18 kaj por ke ili regu la tagon kaj la nokton kaj faru diferencon inter la lumo kaj la mallumo. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona.

19 Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la kvara tago.

20 Kaj Dio diris: La akvo aperigu movigxantajxojn, vivajn estajxojn, kaj birdoj ekflugu super la tero, sub la cxiela firmajxo.

21 Kaj Dio kreis la grandajn balenojn, kaj cxiujn vivajn estajxojn movigxantajn, kiujn aperigis la akvo, laux ilia speco, kaj cxiujn flugilhavajn birdojn laux ilia speco. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona.

22 Kaj Dio ilin benis, dirante: Fruktu kaj multigxu, kaj plenigu la akvon en la maroj, kaj la birdoj multigxu sur la tero.

23 Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la kvina tago.

24 Kaj Dio diris: La tero aperigu vivajn estajxojn, laux ilia speco, brutojn kaj rampajxojn kaj surterajn bestojn, laux ilia speco; kaj farigxis tiel.

25 Kaj Dio kreis la bestojn de la tero, laux ilia speco, kaj la brutojn, laux ilia speco, kaj cxiujn rampajxojn de la tero, laux ilia speco. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona.

26 Kaj Dio diris: Ni kreu homon laux Nia bildo, similan al Ni; kaj ili regu super la fisxoj de la maro kaj super la birdoj de la cxielo kaj super la brutoj, kaj super cxiuj rampajxoj, kiuj rampas sur la tero.

27 Kaj Dio kreis la homon laux Sia bildo, laux la bildo de Dio Li kreis lin; en formo de viro kaj virino Li kreis ilin.

28 Kaj Dio benis ilin, kaj Dio diris al ili: Fruktu kaj multigxu, kaj plenigu la teron kaj submetu gxin al vi, kaj regu super la fisxoj de la maro kaj super la birdoj de la cxielo, kaj super cxiuj bestoj, kiuj movigxas sur la tero.

29 Kaj Dio diris: Jen Mi donis al vi cxiujn herbojn, kiuj semas semon, kiuj trovigxas sur la tuta tero, kaj cxiujn arbojn, kiuj havas en si arban frukton, kiu semas semon; tio estu por vi mangxajxo.

30 Kaj al cxiuj bestoj de la tero kaj al cxiuj birdoj de la cxielo kaj al cxiuj rampajxoj sur la tero, kiuj havas en si vivan animon, la tutan verdan herbajxon kiel mangxajxon. Kaj farigxis tiel.

31 Kaj Dio rigardis cxion, kion Li kreis, kaj vidis, ke gxi estas tre bona. Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la sesa tago.

स्वीडनबॉर्ग के कार्यों से

 

Arcana Coelestia #100

इस मार्ग का अध्ययन करें

  
/ 10837  
  

100. That 'a garden' means intelligence and 'Eden' love, is also evident in Isaiah,

Jehovah will comfort Zion, He will comfort all her waste places, and will make her wilderness like Eden and her desert like the Garden of Jehovah. Joy and gladness will be found in her, confession and the voice of song. Isaiah 51:3.

Here 'wilderness', 'joy', and 'confession' are terms used by the prophet to express the celestial things of faith, that is, things that belong to love. But 'desert', 'gladness', and 'the voice of song' express the spiritual things of faith, which in turn are matters of the understanding. The former relate to 'Eden', the latter to 'a garden'. For throughout this prophet dual expressions for the same thing are constantly occurring, with one expression meaning celestial things, the other spiritual. For more about what the garden in Eden means, see at verse 10 below.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

टीका

 

Rib

  

The most famous rib in the Bible is, of course, the one taken from Man (or Adam) and formed into Woman (or Eve) in the Garden of Eden. This event illustrates a key moment in the spiritual history of humanity, one that still drives our lives today. The first Man formed in Genesis represents the earliest church on earth. The Lord raised early humans to a state in which they lived in love to the Lord and love for each other in communication with heaven, and knew from their affections what was true and good. They were also different from us in a couple of key ways. First, they had no sense that life was their own -- they felt all life, thought and emotion flowing to them from God. Second, they lacked the capacity to separate their hearts and their minds. They could not want one thing and use their minds to choose another; their minds followed their hearts. But in the Garden of Eden, the Man was lonely -- which represents the fact that people started to want their lives to be their own. So God gave them what they wanted by taking a rib from the man and forming it into Woman. The rib and the woman both represent the "proprium," which is sometimes translated as the "own" or the "as of self." It is a complex idea, but in a nutshell it is this: The proprium is the part of us that feels our life as our own, our thoughts as our own, our feelings as our own. This is ultimately false and evil and belongs in hell, because all life in fact comes from the Lord. But the Lord allows it so that we can be happy and can act in freedom. To create it for us, He had to take the lowest, least-alive aspects of us -- represented by a bone -- and build it into a part of us that does not feel the Lord but can still be kept alive. In particular, the rib represents the nearly-dead proprium, with barely any love or thought. The woman represents that proprium clothed with living flesh, or loves from the Lord felt as our own.