557. Uit een vergelijking met hemelse liefde kan de hoedanigheid van de liefde voor zichzelf vastgesteld worden. Hemelse liefde is het liefhebben van het nut terwille van het nut, of van het goede terwille van het goede dat een mens aan de kerk, het_vaderland, de menselijke maatschappij en zijn medeburger bewijst; want dit is God en zijn naaste liefhebben, omdat alle nut en alle goede dingen van God afkomstig zijn en ook de naaste zijn, die bemind moet worden. Maar hij die ze liefheeft om eigen wil, heeft ze slechts lief als dienstknechten, omdat zij hemzelf dienen. Hieruit volgt dat hij die in liefde voor zichzelf is, wil dat de kerk, zijn vaderland, menselijke genootschappen en zijn medeburgers hem dienen en hij hen niet dienen zal. Want hij stelt zich boven hen, en hen beneden zich. Vandaar dat voorzover iemand in liefde voor zichzelf is, hij zich ook in zoverre van de hemel verwijdert, omdat hij zich van hemelse liefde verwijdert.
