343. Bij vele gelegenheden, wanneer enige jonge kinderen van nog geheel kinderlijke natuur met mij in zangkoren aanwezig waren, hoorde ik hen als iets teders en zonder vorm, zodat zij nog niet in eenheid handelden, zoals dat later het geval is wanneer zij meer volwassen zijn. En wat mij verraste was, dat de geesten die met mij waren, zich niet konden weerhouden hen in hun spreken te leiden, want zulk een verlangen is de geesten eigen. Ik bemerkte dat de kinderen elke keer weerstand boden en onwillig waren zo te spreken. Hun weigering en afkeer werd vergezeld van een soort verontwaardiging, zoals ik meermalen opmerkte; en wanneer hun enige vrijheid van spreken gegeven werd, zeiden zij slechts: Zo is het niet. Mij werd medegedeeld dat dit de verzoeking voor kleine kinderen was teneinde hen te gewennen om niet alleen het valse en kwade te weerstaan, maar ook om hen te leren niet door anderen te denken, te spreken of te handelen en bijgevolg, dat zij niet zouden dulden door iemand anders dan door de Heer alleen geleid te worden.
