4299. Omdat ik God van aangezichten tot aangezichten heb gezien en mijn ziel bevrijd is geweest; dat dit betekent dat Hij de zwaarste verzoekingen doorstond, alsof zij uit het Goddelijke waren, staat vast uit de betekenis van ‘God zien’, namelijk de toenadering tot Hem door de innerlijke dingen, namelijk door de goede en ware dingen, vandaar de tegenwoordigheid, zie nr. 4198 en uit de betekenis van de aangezichten, nrs. 1999, 2434, 3527, 3573, 4066;

en dus het denken en de aandoeningen, want deze beide zijn de innerlijke dingen, omdat zij van de ziel en van het gemoed zijn en zich in het aangezicht openbaren; en uit de betekenis van ‘mijn ziel is bevrijd geweest’ namelijk doorstaan, namelijk de Goddelijke tegenwoordigheid. Dat door al die dingen wordt aangeduid dat Hij de zwaarste verzoekingen doorstond alsof zij uit het Goddelijke waren, kan nergens anders vandaan blijken dan uit de naastgelegen en de verderaf gelegen oorzaken van de verzoekingen; de naastgelegen oorzaken zijn de boze en valse dingen bij de mens, die hem in verzoekingen leiden, dus de boze geesten en genieën die ze ingieten, nr. 4249; toch kan niemand verzocht worden, dat wil zeggen, enige geestelijke verzoeking ondergaan, dan alleen degene die een geweten heeft, want de geestelijke verzoeking is niets anders dan een marteling van het geweten; dus kunnen geen anderen verzocht worden dan zij die in het hemels en geestelijk goede zijn, want dezen hebben een geweten; de overigen hebben het niet en weten zelfs niet eens wat een geweten is; het geweten is de nieuwe wil en het nieuwe verstand uit de Heer; en dus is het de tegenwoordigheid van de Heer bij de mens en deze tegenwoordigheid is des te dichter nabij, hoe meer de mens in de aandoening van het goede of van het ware is; indien de tegenwoordigheid van de Heer dichter nabij is dan de mens naar verhouding in de aandoening van het goede of het ware is, dan komt de mens in verzoeking; de oorzaak hiervan is dat de boze en valse dingen die bij de mens zijn, die getemperd zijn met de goede en ware dingen bij hem, de nadere tegenwoordigheid niet kunnen doorstaan; dit kan vaststaan uit wat in het andere leven bestaat, namelijk dat de boze geesten geenszins enig hemels gezelschap kunnen naderen of zij beginnen angstig en gemarteld te worden; verder dat de boze geesten het niet verdragen dat de engelen hen onderzoeken, want zij worden terstond gemarteld en vallen in onmacht; en eveneens hieruit dat de hel van de hemel is verwijderd, met als oorzaak dat de hel de hemel niet verdraagt, dat wil zeggen, de tegenwoordigheid van de Heer die in de hemel is; vandaar komt het, dat in het Woord van hen gezegd wordt:

‘Dan zullen zij aanvangen te zeggen tot de bergen: Valt op ons en tot de heuvelen; Verbergt ons’, (Lukas 23:30);

en elders:

‘Zij zullen tot de bergen en tot de steenrotsen zeggen: Stort over ons en verbergt ons van het aangezicht van Degene die op de troon zit’, (Openbaring 6:16);

ook verschijnt de nevelachtige en duistere sfeer die uitwasemt van de boze en valse dingen van degenen die in de hel zijn, in de gedaante van een berg of een steenrots, waaronder zij verborgen worden, zie de nrs. 1265, 1267, 1270. Hieruit nu kan men weten dat ‘ik heb God van aangezichten tot aangezichten gezien en mijn ziel is bevrijd geweest’ de zwaarste verzoekingen betekent, alsof die uit het Goddelijke waren. De verzoekingen en de martelingen verschijnen alsof zij uit het Goddelijke waren, omdat ze, zoals gezegd, door de Goddelijke tegenwoordigheid van de Heer ontstaan, toch zijn ze niet vanuit het Goddelijke of uit de Heer, maar uit de boze en valse dingen die bij degene zijn die verzocht of gemarteld wordt; uit de Heer immers gaat niet dan het heilige, goede, ware en barmhartige voort; het is dit heilige, namelijk het goede, het ware en het barmhartige, dat diegenen die in de boze en valse dingen zijn, niet kunnen uithouden, omdat die dingen tegenovergesteld of strijdig zijn; de boze dingen, de valse dingen en de onbarmhartigheid streven aanhoudend daarnaar om die heilige dingen te schenden en voor zoveel als zij ze aanvallen voor zoveel worden zij gemarteld; en wanneer zij aanvallen en vandaar gemarteld worden, dan menen zij dat het het Goddelijke is dat hen martelt; dit is het wat wordt verstaan onder ‘alsof zij uit het Goddelijke waren’. Dat niemand Jehovah van aangezicht tot aangezicht kan zien en leven, was aan de Ouden bekend en van daar ging de erkentenis daarover over op de nakomelingen van Jakob; daarom waren zij zozeer verheugd wanneer zij enig engel hadden gezien en toch leefden; zoals in het Boek Richteren:

‘Gideon zag, dat het een engel van Jehovah was; daarom zei Gideon: Heer Jehovah, daarom omdat ik een engel van Jehovah gezien heb van aangezicht tot aangezicht; en Jehovah zei tot hem: Vrede zij u, vrees niet, omdat gij niet sterven zult’, (Richteren 6:22, 23). In hetzelfde Boek:

‘Manoach zei tot zijn echtgenote: Stervende zullen wij sterven, omdat wij God gezien hebben’, (Richteren 13:22);

en bij Mozes:

‘Jehovah zei tot Mozes:

‘Gij zult Mijn aangezichten niet kunnen zien, omdat de mens Mij niet zal zien en leven’, (Exodus 33:20). Dat van Mozes wordt gezegd dat hij met Jehovah sprak van aangezicht tot aangezicht, (Exodus 33:11) en dat ‘Jehovah hem gekend heeft van aangezicht tot aangezicht’, (Deuteronomium 34:10), is omdat Hij hem verscheen in een menselijke vorm die aangepast was aan zijn opneming en die uiterlijk was, namelijk als een oude man met een baard, die bij hem gezeten was, zoals ik door de engelen hierover ben onderricht; vandaar hadden ook de Joden geen andere voorstelling dan zoals van een zeer oud mens met een lange en sneeuwwitte baard, die meer dan de andere goden wonderen kon doen; niet dat Hij de Allerheiligste was, omdat zij niet wisten wat het heilige was; te minder zouden zij ooit het heilige hebben kunnen zien dat uit Hem voortgaat, omdat zij in een lichamelijke en aardse liefde waren, zonder heilig innerlijke, nrs. 4289, 4293.

7568. Strek uw hand uit naar de hemel, betekent dat dit het wenden en de toenadering van de hemel betekent, staat vast uit de betekenis van de hand uitstrekken, namelijk toewenden, want door het uitstrekken van de hand, wordt toegewend en getoond; en uit de betekenis van de hemel, namelijk de engelenhemel; en omdat iemand, wanneer de hemel wordt toegewend en die aan hem wordt getoond, en ook daarop de blik en de gedachte vestigt, wordt vandaar ook de nadering aangeduid, want elke nadering in de geestelijke wereld vindt plaats door de bepaling van de gedachte; hoe het hiermee is gesteld, is weliswaar eerder in nr. 7519 gezegd, maar omdat het zulke zaken zijn die in de wereld onbekend zijn, is het geoorloofd dit nogmaals in het kort toe te lichten.

Wanneer de een of andere verandering van staat zal plaatsvinden bij de bozen die verwoest moeten worden, zoals bij dezen, over wie in deze hoofdstukken wordt gehandeld, dan vindt die verandering plaats door een meer tegenwoordige invloeiing van het goede en ware uit de hemel; hoe dichter immers de hemel op hen toetreedt, des te meer worden de innerlijke boosheden en valsheden bij hen opgewekt; want het goede en het ware uit de hemel dringen naar de innerlijke dingen door en des te dieper naarmate de hemel nadert; vandaar komt het dat de helsen niet dicht op enig hemels gezelschap durven toetreden, maar dat zij terugwijken zoveel als zij kunnen; zie de nrs. 4225, 4226, 4299, 4533, 4674, 5057, 5058, 7519.

Hieruit nu blijkt wat er wordt verstaan onder het toekeren en het naderen van de hemel, dat daarmee wordt aangeduid dat Mozes de hand naar de hemel zou uitstrekken; nu wordt immers een nieuwe staat beschreven, namelijk de staat van de valsheden vanuit het boze, die alle goedheden en waarheden van de Kerk vernietigen bij hen die bestoken; en omdat deze staat ontstaat door een meer tegenwoordige invloeiing van het ware uit het Goddelijke en tegelijk door het toetreden van de hemel, wordt daarom tot Mozes gezegd dat hij de hand naar de hemel zou uitstrekken.

503. And there was hail and fire mingled with blood, signifies the destroying infernal falsity and evil mingled with the truths and goods of the Word, to which violence was offered. This is evident from the signification of "hail," as being the destroying infernal falsity (of which presently); from the signification of "fire" as being the destroying infernal evil (of which also presently); and from the signification of "blood," as being the Divine truth, here that to which violence was offered, consequently Divine truth falsified, because it is said "hail and fire mingled with blood." That "blood" signifies Divine truth proceeding from the Lord and received by man, and in the contrary sense its destruction by the falsities of evil, and thus violence offered to it, may be seen above n. 329.

[2] This signification of "hail and fire," as being destroying falsity and evil, is also from the appearances in the spiritual world when Divine truth flows down there out of heaven and flows into the sphere where those are who are in falsities from evil and who are eager to destroy the truths and goods of the church; to those who stand afar off there is then an appearance of a shower of hail and fire, a shower of hail in consequence of their falsities, and a shower of fire from their evils. The reason of this appearance is that when Divine truth flows into the sphere where falsities and evils are, it is changed into something similar to what is in that sphere; for all influx is changed in the recipient subject according to its quality, as with the light of the sun in black subjects, and the heat of the sun in putrid subjects. So it is with Divine truth (which is the light of heaven) and Divine good (which is the heat of heaven) in evil subjects, which are spirits who are in falsities from evil; thence is this appearance. From this it is that "hail and fire" have these significations in the Word; for the sense of the letter of the Word comes for the most part from appearances in the spiritual world.

[3] That "hail" signifies infernal falsity destroying the truth of the church is evident elsewhere in the Word, where the destruction of truth is described by "hail;" as in Egypt, when Pharaoh would not let the people of Israel go, which is thus described in Moses:

Moses said to Pharaoh that he would cause it to rain a very grievous hail, such as had not been in Egypt. There shall be hail upon man and upon beast, and upon every herb of the field in the land of Egypt. And Moses stretched forth his rod toward heaven; and Jehovah sent voices and hail, and the fire ran along the earth; and Jehovah caused hail to rain upon the land of Egypt; and there was hail, and fire with it, raining in the midst of the very grievous hail. And the hail smote all that was in the field, from man even to beast; and the hail smote every herb of the field, and broke down every tree of the field. Only in the land of Goshen, where the sons of Israel were, was there no hail. And the flax and the barley were smitten; for the barley was a ripening ear, and the flax was a stalk. But the wheat and the spelt were not smitten, for these were covered (Exodus 9:18-35).

"The hail in Egypt" has a similar signification as the "hail" here in Revelation; for this reason many like things are said; as that "the hail and the fire ran together," and "the hail smote the herb of the field, and broke down the trees." Many like things are here mentioned, because the plagues of Egypt and the plagues of Revelation that came when the seven angels sounded have a similar signification; for the "Egyptians" signify merely natural men, the "sons of Israel" spiritual men, the "plagues of Egypt" the changes that precede the Last Judgment, the same as here in Revelation; for the drowning of Pharaoh and the Egyptians in the Red Sea represented the Last Judgment and damnation. This makes clear that here, too, "hail and fire" signify falsities and evils destroying the church. (But those things may be seen explained in Arcana Coelestia 7553-7619.)

[4] So "hail" and "coals" (or fire) have a like signification in David:

He smote their vine with hail, and their sycamore trees with a grievous hail; and He shut up their beast to the hail, and their herds to the coals. He sent among them the fierceness of His anger, an incursion of evil angels (Psalms 78:47-49).

Because "hail" signifies falsity destroying the truths of the church it is said "He smote their vine with hail, and their sycamore trees with a grievous hail," for "vine" signifies the spiritual truth of the church, and "sycamores" its natural truth; and as "coals" signifies the love of evil and its ardor for destroying the goods of the church, it is said, "He shut up their beast to the hail, and their herds to the coals," "beast" and "herds" signifying the evil affections or cupidities that arise from evil love, and "coals" the cupidity and ardor for destroying; "an incursion of evil angels" signifies the falsity of evil from hell.

[5] In the same:

He gave them hail for their rain, a fire of flames in their land; and He smote their vine and their fig tree, and broke down the tree of their border (Psalms 105:32, 33).

This, too, is said of the "hail of Egypt" which signifies infernal falsity destroying the truths of the church; and the "vine" and the "fig tree" here also signify similar things as the "vine" and the "sycamore trees" above, namely, the "vine" spiritual truth, and the "fig tree" natural truth, each belonging to the church; and "tree" signifies the perceptions and knowledges of truth and good.

[6] "Hail" has a similar signification in Joshua, when Joshua fought against the five kings of the Amorites, of which it is said:

It came to pass when the kings fled before Israel, and they were in the going down to Beth-horon, that Jehovah cast down great hailstones from heaven upon them unto Azekah; and more died from the hailstones than the sons of Israel slew with the sword (Joshua 10:11).

As the histories of the Word, the same as the prophecies, are representative and contain an internal sense, therefore also does this that is related of the five kings of the Amorites and the battle of the sons of Israel with them; for the "nations" that were driven out of the land of Canaan signified the evil who are to be cast out of the Lord's kingdom, and the "sons of Israel" signified those to whom it would be granted to possess the kingdom, for the "land of Canaan" signified heaven and the church, thus the Lord's kingdom; thence the "five kings of the Amorites" signified those who are in the falsities of evil and who wish to destroy the truths of the good of the church; this is why they were slain by "hailstones out of heaven," that is, were destroyed and perished by their own falsities of evil; for the evil themselves perish in consequence of their evils and falsities, with which they wish to destroy the truths and goods of the church.

[7] In David:

At the brightness before Him His clouds passed, with hail and coals of fire. Jehovah thundered in the heavens, and the Most High uttered His voice, hail and coals of fire. And He sent forth His arrows and scattered them, and many lightnings and discomfited them (Psalms 18:12-14).

Here "hail and fire" have a similar signification as the "hail and fire" in this passage in Revelation, namely, falsities and evils destroying the truths and goods of the church. It is said that such things are from Jehovah, because Divine truth coming down out of heaven is changed with the evil into infernal falsities, as has been said above; and from this change there spring forth many appearances such as the fall of hail and fire; and yet these things are not out of heaven from the Lord, but from those who are in the falsities of evil, who turn the influx of Divine truth and good into the falsity of evil. It has been granted me to perceive these changes, when Divine truth flowed down out of heaven into some hell. On the way it was successively turned into the falsity of evil, like that which was with them; just as it is with the sun's heat when it falls into dung heaps, or the sun's light when it falls into subjects that turn its rays into horrid colors; or when the sun's light and heat produce in fetid marshy lands noxious plants that nourish serpents, while in good lands they produce trees and grasses that nourish men and useful beasts. The cause that such effects are produced in putrid land is not the light and heat of the sun, but the lands themselves which are such, and yet these effects may be ascribed to the sun's fire and heat. From this it can be seen what the origin is of the appearances of hail and fire in the spiritual world, and why it is said that "Jehovah causes them to rain," when yet there is nothing from Jehovah but what is good; and when Jehovah, that is, the Lord, renders the influx powerful, it is not that He may destroy the evil but that He may rescue and protect the good, for He thus conjoins the good to Himself more closely and interiorly, and thus they are separated from the evil, and the evil perish; for if the evil were not separated the good would perish and the angelic heaven would fall to ruin.

[8] "Hail" and "the rain of hail" have a similar signification in the following passages. In Isaiah:

Woe to the crown of pride, to the drunkards of Ephraim. Behold, the Lord strong and mighty, as an inundation of hail, as a tempest of slaughter (Isaiah 28:1, 2).

In the same:

The hail shall overthrow the refuge of lies, and the waters shall overflow the hiding place (Isaiah 28:17).

In the same:

Then Jehovah shall cause His glorious voice to be heard, and shall cause His resting arm to be seen in the indignation of anger, and in the flame of a devouring fire, with scattering and inundation, and with hailstones (Isaiah 30:30).

In the same:

It shall hail until the forest shall sink down and the city be laid low in lowliness (Isaiah 32:19).

In Ezekiel:

And I will plead with Gog with pestilence and with blood; and I will rain upon him an overflowing rain, and hailstones, fire and brimstone (Job 38:22).

In Revelation:

Then the temple of God was opened in heaven, and there was seen in His temple the ark of the Covenant; and there were lightnings and voices and thunders and an earthquake and great hail (Revelation 11:19).

And again:

And a great hail as of a talent-weight cometh down out of heaven upon men; and the men blasphemed God because of the plague of the hail, for the plague thereof was exceeding great (Revelation 16:21).

[9] So those who are in falsities of evil are called "hailstones" in Ezekiel:

Say unto them that daub on what is unfit, that it shall fall; there shall come an overflowing rain, in which ye, O great hailstones, shall fall (Ezekiel 13:11).

Here "them that daub on what is unfit" signify those who confirm falsities to make them appear outwardly as truths; such are called "hailstones" because they thus destroy truths; the dispersion of such falsities is signified by "an overflowing rain. "

[10] In Job:

Hast thou come to the treasuries of the snow, and hast thou seen the treasuries of the hail, which I keep back against the time of battle and war, which is the way in which light is diffused? (Job 38:22-24).

Job is asked by Jehovah about many things, whether he knows them, and the things he is asked about signify such things as belong to heaven and the church; and "Hast thou come to the treasuries of the snow, and hast thou seen the treasuries of the hail?" signifies whether he knows why truth is taken away and is destroyed by the falsities of evil, which in the spiritual world appears like a fall of snow and hail out of the sky there. That there are such appearances when the evil are to be dispersed is signified by "which I keep back against the time of battle and war;" thence it is added, "which is the way in which light is diffused?" This signifies the process by which truth is insinuated, "light" meaning truth.

[11] "Hail" signifies the falsity of evil, and "a storm of hail" the destruction of truth, because hail in itself is cold and cannot bear the heat of heaven, and "coldness" signifies the deprivation of the good of love; the good of love is the heat in the angelic heaven (See the work on Heaven and Hell 126-140). Another reason for this meaning is that "stones" in the Word signify truth, and in the contrary sense falsities, and great hail appears to be made up of stones cast down out of heaven, which destroy the crops and herbs of the field, as well as the smaller animals as stones would, and this is why they are called "hailstones." (That "stones" signify in the Word truths, and in the contrary sense falsities, see Arcana Coelestia 643, 1298, 3720, 6426, 8609, 10376)