Nuevo Estudio Bíblico Cristiano

Comentario

 

თავისუფალი სიტყვა. თავისუფალი აზროვნება. თავისუფალი რელიგია.

Por New Christian Bible Study Staff (Traducido por computadora al ქართული ენა)
Sunrise over a field of grain.

სიტყვის თავისუფლება. აზროვნების თავისუფლება. რელიგიის თავისუფლება. ისინი მნიშვნელოვანია. ისინი სიახლეებში არიან. როგორ უკავშირდებიან ისინი ქრისტიანობას? დავიწყოთ ფიქრი ამის საშუალებით.

რას ამბობს ბიბლია მათ შესახებ?

აიღეთ იოანე ნათლისმცემლის მაგალითი. ის იყო აუცილებელი თავისუფალი მოსაუბრე, "ერთი ხმა, რომელიც ტიროდა უდაბნოში" და ამზადებდა ღმერთის გზას. მან თავისუფლად ისაუბრა, გამოაცხადა ახალი, ცოცხალი რელიგია. მაგრამ შემდეგ ჰეროდემ შეაბიჯა, შეიპყრო იგი, დააპატიმრა და მოკლა. ჯონი (მე მაქვს ის, რაზეც თავისუფლად უნდა ვისაუბრო) კარგი ბიჭია; ჰეროდე (არ მომწონს შენი გამოსვლა) ცუდი ბიჭია.

შიგნით დანიელი6:7-23, აქ არის დანიელისა და ლომების დენის ცნობილი ამბავი. დანიელი მიაგდეს ლომებს, რადგან იგი თავისუფლად ლაპარაკობდა - ევედრებოდა იეჰოვას და არა მეფე დარიოსს - მთავრობის ბრძანებულების წინააღმდეგ. დანიელი კარგი ბიჭია. დარიოსი, სანამ არ მოინანიებს, ცუდი ბიჭია.

შესაძლოა, ყველაზე ძლიერი ბიბლიური მაგალითი გვხვდება იესოს მსახურების განმავლობაში, რომელიც მოითხოვდა სიტყვის თავისუფლებას - თავისუფლება ჩამოყალიბდეს, ასწავლოს და შექმნას ახალი რელიგია. მისმა თავისუფალმა სიტყვამ რევოლუცია მოახდინა მსმენელთა აზრებში. რა გააკეთეს იმ დღის ძლიერმა რელიგიურმა ლიდერებმა? ისინი მას გმობაში ადანაშაულებდნენ. ისინი ცდილობდნენ მის ხაფანგში ჩაგდებას. რომ მას თავი დაანებოს. მშვიდად ყოფნა. მან იცოდა, რომ ამის გაკეთება არ შეეძლო; მისი მისია იყო მწყურვალი სამყაროში ახალი ჭეშმარიტების მოტანა.

იესო იერუსალიმში პალმის კვირას, იესოს შესვლის დროს, დიდი "თავისუფალი სიტყვის" სცენაა ლუკა19:37-40:

"როდესაც ის უკვე ახლოს იყო ზეთისხილის მთის დაღმართთან, მოწაფეებმა სიხარულით დაიწყეს დიდება ღმერთის დიდი ხმით ყველა მათთვის ნაჩვენები ძალისა, რომ ნეტარი იყო მეფე, მოდის უფლის სახელით! მშვიდობა ზეცაში და დიდება მაღლობებში! ' ზოგიერთმა ფარისეველმა ხალხმა უთხრა მას: 'მოძღვარო, უსაყვედურე შენს მოწაფეებს'. მან მიუგო მათ და უთხრა: მე გეუბნებით თქვენ: თუ ისინი ჩუმად იქნებიან, ქვები წამოიძახებენ.

ეს საკმაოდ ნათელი მაგალითებია. ბიბლია აფასებს სიტყვის თავისუფლებას.

თავისუფალი მეტყველება და თავისუფალი აზროვნება მჭიდრო კავშირშია. ღრმა კომუნიკაცია არის ის, რაც ჩვენი ადამიანის დიდ ნაწილს წარმოადგენს. ადამიანებმა განავითარეს ფართო მასშტაბის თანამშრომლობის შესაძლებლობა საერთო ამბების საშუალებით. თუ თავისუფლად ვერ ვისაუბრებთ, ვკარგავთ რეალური აზრების კომუნიკაციის შესაძლებლობას და ვკარგავთ ახალი იდეების გაზიარების შესაძლებლობას და ჩვენი პოტენციალი იკლებს.

აქ მოცემულია შვედეთბურგის სამი ნაწყვეტი, რომლებიც ამას ეხება:

”... როდესაც თავისუფალ სიტყვას და პრესის თავისუფლებას შეზღუდავს, განიცდის აზრის თავისუფლებას, ანუ საკითხის სრულად და სრულყოფილად განხილვას ... ჩვენი უმაღლესი გაგება, შესაბამისად, თავსებადია თავისუფლების ოდენობაა იმის თქმა და გაკეთება, რასაც განვიხილავთ. ” (ნამდვილი ქრისტიანული რელიგია814)

"არავინ ხდება რეფორმირებული ინტელექტუალური სიბრმავეში. ამ ადამიანებმაც არ იციან ჭეშმარიტებები და არ იციან ცხოვრების შესახებ, რადგან სწორედ ამ საკითხებში უნდა გვასწავლოს ჩვენი ცოდნა და მათმა სურვილებმა უნდა იმოქმედონ მათთვის. როდესაც ჩვენი ნება აკეთებს იმას, რასაც ჩვენი ცოდნა გვეუბნება, მაშინ ჩვენ გვექნება ცხოვრება ჭეშმარიტების შესაბამისად; მაგრამ როდესაც ჩვენი ცოდნა ბრმაა, ჩვენი სურვილიც იბლოკება. (ღვთიური სწავლება144)

”არავინ ხდება რეფორმირებული იმ ქვეყნებში, სადაც თავისუფლება და რაციონალობა არ არსებობს.” (ღვთიური სწავლება38)

მე ამაზე ვსაუბრობდი მეგობართან და მან გამახსენა, რომ არსებობს ნაცრისფერი ადგილები, სადაც გარკვეული თავისუფლება და გამჭრიახობა არსებობს, მაგრამ ისინი შეზღუდულია. ვფიქრობ, ის მართალია; ჩვენ ძირითადად ამ ნაცრისფერ ადგილებში ვცხოვრობთ. ალბათ იშვიათი შემთხვევებია, როდესაც თავისუფლება და რაციონალობა ნულოვან დონეზეა - შეიძლება, როდესაც ვინმე კომაშია. და მეეჭვება ვინმეს აქვს 100% თავისუფლება ან გამჭრიახობა. გარკვეულწილად, ეს კიდევ უფრო აქცევს სიტყვის თავისუფლებას და თავისუფალ აზროვნებას. ცხოვრება არ არის ნათლად სუფთა, ან თავისუფალი და ის, რაც დაგვეხმარება, როდესაც გაგებას და თავისუფლებას ვეძებთ, ნამდვილად ძვირფასია.

ელენე კელერის მაგალითი ამას ასახავს. მან ან სალივანმა თავის სახლში მისვლის დღეს "ჩემი სულის დაბადების დღე" უწოდა. თავის ავტობიოგრაფიაში, ჩემი ცხოვრების ამბავი (1903), კელერმა აღწერა ის მომენტი, როდესაც მიხვდა, რომ ანის თითების მოძრაობა, w-a-t-e-r- ის ჩაწერა ხელში სიმბოლურად გამოხატავდა წყალს, რომელსაც ის ასხამდა ხელზე:

"მე გაჩერებული ვიყავი, მთელი ყურადღება მის თითების მოძრაობებს დავადე. უცებ ვიგრძენი ნისლიანი ცნობიერება, როგორც დავიწყებული რაღაცის - დამაბრკოლებელი აზრის დაბრუნების; და რატომღაც ენის საიდუმლო გამიმხილა. გაიღვიძა ჩემი სული, მისცა მას ნათელი, იმედი, გაათავისუფლე იგი! "

ჰელენ კელერმა ასევე თქვა: ”ვერასდროს ვეღარ იტყვით თანხმობას სრიალზე, როდესაც გრძნობთ გაფრენის იმპულსს.”

თავისუფალ სიტყვას და თავისუფალ აზროვნებას ერთმანეთი სჭირდება. და ... რაც შეეხება რელიგიას?

რელიგია არის აზრთა ძირითადი ნაკრები. თუ სიტყვის თავისუფლება არ გაქვს, შენი აზროვნება ფეხქვეშ არის. თუ თავისუფლად არ იფიქრებ, როგორ უნდა იმედოვნო, რომ მიიღებ მთავარ იდეებს იმის შესახებ, თუ რატომ ვარსებობთ და რას ვაკეთებთ - როგორ ვიცხოვრებთ? რელიგია მის ცენტრშია. მაშინაც კი, თუ საერთოდ უარყოფთ რელიგიას, თქვენ მაინც გარკვეული რწმენის სისტემით ცხოვრობთ, თუნდაც ეს მატერიალისტური ან ნიჰილისტური იყოს.

თუ გითხრათ ის, რისიც უნდა გჯეროდეთ, ეს, როგორც წესი, არც ისე კარგად გამოდის. ბუნებრივია აჯანყების ტენდენცია. ჩვენ გვჭირდება ეს თავისუფლება, რომ თავად გაერკვნენ.

ალბერტ აინშტაინმა თქვა ისეთი რამ, რაც ამაზე მეტყველებს:

”სინამდვილეში, არაფერია სასწაული, რომ სწავლების თანამედროვე მეთოდებმა ჯერ კიდევ არ ჩაახშეს კვლევის წმინდა ცნობისმოყვარეობა; ეს დელიკატური პატარა მცენარე, სტიმულაციის გარდა, ძირითადად თავისუფლებას საჭიროებს. ამის გარეშე ის ჩაიშლება და განადგურდება. ”

პოლ შილპი, "ალბერტ აინშტაინი: ფილოსოფოსი-მეცნიერი (1949)" ავტობიოგრაფიული ჩანაწერები ""

და ... აი კიდევ ერთი ამონარიდი შვედბორგის ნამუშევრებიდან, სამოთხე და ჯოჯოხეთი :

ერთი სიტყვით, ყველაფერი, რაც თავისუფლებაში არ შემოდის ჩვენში, არ რჩება ჩვენში, რადგან ის არ ეკუთვნის ჩვენს სიყვარულს ან ზრახვებს; და ყველაფერი, რაც არ ეკუთვნის ჩვენს სიყვარულს ან ზრახვებს, არ ეკუთვნის ჩვენს სულს. ჩვენი სულის რეალური რეალობაა სიყვარული ან ნებისყოფა - ფრაზის "სიყვარული ან ნება" გამოყენება, რადგან რაც გვიყვარს, ჩვენ ვაპირებთ. ამიტომ ჩვენ არ შეგვიძლია რეფორმირება, გარდა თავისუფლების სახელმწიფოში. (სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ598)

მ. სკოტ პეკი ამ აზრს განამტკიცებს:

არ არსებობს კარგი რელიგიური სარწმუნოება. იმისათვის, რომ ვიყოთ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი, რომლითაც საუკეთესოდ შეგვიძლია, ჩვენი რელიგია უნდა იყოს მთლიანად პიროვნული, გაყალბებული მთლიანად ჩვენი კითხვის ნიშნის ქვეშ და ეჭვი ეპარება რეალობის საკუთარ გამოცდილებაში.

მ. სკოტ პეკი - გზა, რომელიც ნაკლებად გაიარა

დაბოლოს, მოდით დავუბრუნდეთ და ვნახოთ რას ამბობს ბიბლია ამის შესახებ, ამ ორ მონაკვეთში:

ტარსიელი საული დევნიდა ქრისტიანებს - ცდილობდა გაენადგურებინა მათი რელიგიური თავისუფლება. მას ჰქონდა სასწაულებრივი მოქცევის გამოცდილება, რის გამოც მას ეწოდა პავლე, დიდი ქრისტიანი მასწავლებელი და მახარებელი. (მოციქულთა საქმე9)

შადრახი, მეშახი და აბედნეგო დევნიდნენ - ცეცხლოვან ღუმელში ჩააგდეს - საკუთარი თაყვანისმცემლობის გამო, უარყოფენ ნაბუქოდონოსორის ბრძანებულებებს. მათ გადაარჩინა ანგელოზი, რომელმაც არ დაწვეს მათ. (დანიელი3)

შეფუთვა ...

საკმაოდ ნათელია, რომ თავისუფალი სიტყვა, თავისუფალი აზროვნება და თავისუფალი რელიგია იგივე ქსოვილის ნაწილია. ისინი ადამიანურად ყოფნის დიდ ნაწილს წარმოადგენენ. ისინი კარგად არის მხარდაჭერილი ბიბლიაში. ისინი ჩვენი დროის უკეთეს მთავრობებში იყვნენ ნაქსოვი.

ჩვენ მათზე კარგად უნდა ვიზრუნოთ. ისინი ჩვენთვის აუცილებელია იმისთვის, რომ შეგვეძლოს სიმართლის სწავლა და უარი თქვას სიყალბეზე - და "შეწყვიტოთ ბოროტება, ისწავლოთ სიკეთის კეთება". (ესაია1:16)

De obras de Swedenborg

 

ანგელოზის სიბრძნე ღვთაებრივი ბედისწერის შესახებ #144

Estudiar este pasaje

  
/ 340  
  

144. ისინი ვინც მიხვედრის უნარს მოკლებულნი არიან, ასევე არ შეუძლიათ იყონ გარდაქმნილნი; ასევე მათ არ იციან ჭეშმარიტებები, არც ცხოვრება ჭეშმარიტებების მიხედვით, რადგან მიხვედრის უნარმა უნდა ასწავლოს ისინი, ხოლო თავისუფლებამ კი ისინი აკეთოს, ხოლო როცა თავისუფლება აკეთებს იმას, რასაც მიხვედრის უნარი ასწავლის, მაშინ ცხოვრობენ ჭეშმარიტებების მიხედვით; მაგრამ როცა მიხვედრის უნარი დაბრმავებულია, მაშნ თავისუფლებაც ჩაკეტილია და მაშინ თავისუფლებაში გონებით მხოლოდ ბოროტებას აკეთებენ დამტკიცებულს სიცრუით გაგების უნარში. გარდა უმეცრებისა, მიხვედრის უნარს აბრმავებს ასევე რელიგია, ბრმა რწმენისათვის ნასწავლი, შემდეგ სიცრუის დოქტრინა; რადგან როგორც ჭეშმარიტება ხსნის, მიხვედრის უნარს, ისევე კეტავს მას სიცრუე; ის კეტავს მას ზემოდან, მაგრამ აღებს ქვემოდან, ხოლო მიხვედრის უნარს, გახსნილს მხოლოდ ქვემოდან, არ შეძლია დაინახოს ჭეშმარიტებები, რამედ მხოლოდ შეუძლია დამოწმოს ყველა სურვილი, ძირითადად - სიცრუე. მიხვედრის უნარი ასევე იბინდება ბოროტების ჟინით, სანამ თავისუფლება მათშია ის აგულიანებს მიხვედრის უნარს დაამოწმოს ისინი და რამენდაც ბოროტების ჟინების დამტკიცებულია იმდენად არ შეიძლება თავისუფლება გადაიხაროს სიკეთისაკენ, არც მათი საშუალებით ჭეშმარიტებების დანახვა შეუძლებელია. და არც შესაბამისად - იყოს გარდაქმნილი. ავიღოთ მაგალითად ის ვინც მრუშობს. მისი თავისუფლება როცა მიმართავს თავისი სიყვარული სიამოვნებებს, აიძულებს გაგების უნარს დაამოწმოს მრუშობა: „რა არის მრუშობა? რა ბოროტებაა მასში? ეს იგივე არ არის რაც ცოლსა და ქმარს შორის? სიმრუშისგან არ იბადებიან ბავშვები? ქალს არ შეუძლია იყოლიოს რამოდენიმე მამაკაცი? სულიერებას ამასთან რა აკვშირი აქვს?“ ასე ფიქრობს მიხვედრის უნარი, რომელიც მაშინ არის ნების მეძავი და გახდა უგუნურებად იქმდე ნებასთან უკანონოდ შეერთებით, რომ არარ შეუძლია დაიანხოს ის, რომ ცოლქმრული სიყვარულია რის ყველაზე სულიერი სიყვარული რომელიც არის მაგალითი, რომელიც არის მაგალითი ღმერთის მიერ ეკლესის სიყვარულისა, საიდანაც ის გამოდის და ასეტნაირად ის ტავისთავად წმიდათაწამინდაა, ჭეშმარიტი უმანკოება, ჭეშმარიტი სიწმინდე და უცოდველობა; ის აკეთებს რომ ადამიანები არიან სიყვარულები ფორმაში, რადგან მეუღლეებს შეუძლიათ ურთიერთსიყვარული იდუმალებაში და ასეთნაირად სიყვარულში შექმნა რომ მრუშობა ანადგურებს ამ ფორმას და მასთან ერთად ღმერთის სახესსაც და (რაც საშუნელებაა) სიძვა ურევს თავის ცოხვრებას ქმრის ცოვრებასთან ამ ქმრის მეუღლეში და რადგანაც ეს პროფანაციაა, ამიტომ ჯოჯოხეთი იწოდება მრუშობად, ხოლო ზეცა ქორწინებად. მრუშობის სიყვარულიც კი ყველაზე ღრმა ჯოჯოხეთს, ხოლო ჭეშმარიტი ცოლქმრული სიყვარული ყველაზე შინაგან ზეცას; შვილოსნობი ორივე წევრი შეესაბამებიან ასევე უმაღლეს ზეის საზოგადოებებს. ეს წვრილმანები მოყვანილია იმისათვის, რათა იცოდნენ რამდენადაა გაგების უნარი დაბინდული, როცა ნება ბოროტების ჟინშია და რომ დაბინდული გონების მდგომარეობაში ვერავინ ვერ იქნება გარდაქმნილი.

  
/ 340  
  

La Biblia

 

Acts 9

Estudio

    

1 And Saul, yet breathing out threatenings and slaughter against the disciples of the Lord, went unto the high priest,

2 And desired of him letters to Damascus to the synagogues, that if he found any of this way, whether they were men or women, he might bring them bound unto Jerusalem.

3 And as he journeyed, he came near Damascus: and suddenly there shined round about him a light from heaven:

4 And he fell to the earth, and heard a voice saying unto him, Saul, Saul, why persecutest thou me?

5 And he said, Who art thou, Lord? And the Lord said, I am Jesus whom thou persecutest: it is hard for thee to kick against the pricks.

6 And he trembling and astonished said, Lord, what wilt thou have me to do? And the Lord said unto him, Arise, and go into the city, and it shall be told thee what thou must do.

7 And the men which journeyed with him stood speechless, hearing a voice, but seeing no man.

8 And Saul arose from the earth; and when his eyes were opened, he saw no man: but they led him by the hand, and brought him into Damascus.

9 And he was three days without sight, and neither did eat nor drink.

10 And there was a certain disciple at Damascus, named Ananias; and to him said the Lord in a vision, Ananias. And he said, Behold, I am here, Lord.

11 And the Lord said unto him, Arise, and go into the street which is called Straight, and inquire in the house of Judas for one called Saul, of Tarsus: for, behold, he prayeth,

12 And hath seen in a vision a man named Ananias coming in, and putting his hand on him, that he might receive his sight.

13 Then Ananias answered, Lord, I have heard by many of this man, how much evil he hath done to thy saints at Jerusalem:

14 And here he hath authority from the chief priests to bind all that call on thy name.

15 But the Lord said unto him, Go thy way: for he is a chosen vessel unto me, to bear my name before the Gentiles, and kings, and the children of Israel:

16 For I will shew him how great things he must suffer for my name's sake.

17 And Ananias went his way, and entered into the house; and putting his hands on him said, Brother Saul, the Lord, even Jesus, that appeared unto thee in the way as thou camest, hath sent me, that thou mightest receive thy sight, and be filled with the Holy Ghost.

18 And immediately there fell from his eyes as it had been scales: and he received sight forthwith, and arose, and was baptized.

19 And when he had received meat, he was strengthened. Then was Saul certain days with the disciples which were at Damascus.

20 And straightway he preached Christ in the synagogues, that he is the Son of God.

21 But all that heard him were amazed, and said; Is not this he that destroyed them which called on this name in Jerusalem, and came hither for that intent, that he might bring them bound unto the chief priests?

22 But Saul increased the more in strength, and confounded the Jews which dwelt at Damascus, proving that this is very Christ.

23 And after that many days were fulfilled, the Jews took counsel to kill him:

24 But their laying await was known of Saul. And they watched the gates day and night to kill him.

25 Then the disciples took him by night, and let him down by the wall in a basket.

26 And when Saul was come to Jerusalem, he assayed to join himself to the disciples: but they were all afraid of him, and believed not that he was a disciple.

27 But Barnabas took him, and brought him to the apostles, and declared unto them how he had seen the Lord in the way, and that he had spoken to him, and how he had preached boldly at Damascus in the name of Jesus.

28 And he was with them coming in and going out at Jerusalem.

29 And he spake boldly in the name of the Lord Jesus, and disputed against the Grecians: but they went about to slay him.

30 Which when the brethren knew, they brought him down to Caesarea, and sent him forth to Tarsus.

31 Then had the churches rest throughout all Judaea and Galilee and Samaria, and were edified; and walking in the fear of the Lord, and in the comfort of the Holy Ghost, were multiplied.

32 And it came to pass, as Peter passed throughout all quarters, he came down also to the saints which dwelt at Lydda.

33 And there he found a certain man named Aeneas, which had kept his bed eight years, and was sick of the palsy.

34 And Peter said unto him, Aeneas, Jesus Christ maketh thee whole: arise, and make thy bed. And he arose immediately.

35 And all that dwelt at Lydda and Saron saw him, and turned to the Lord.

36 Now there was at Joppa a certain disciple named Tabitha, which by interpretation is called Dorcas: this woman was full of good works and almsdeeds which she did.

37 And it came to pass in those days, that she was sick, and died: whom when they had washed, they laid her in an upper chamber.

38 And forasmuch as Lydda was nigh to Joppa, and the disciples had heard that Peter was there, they sent unto him two men, desiring him that he would not delay to come to them.

39 Then Peter arose and went with them. When he was come, they brought him into the upper chamber: and all the widows stood by him weeping, and shewing the coats and garments which Dorcas made, while she was with them.

40 But Peter put them all forth, and kneeled down, and prayed; and turning him to the body said, Tabitha, arise. And she opened her eyes: and when she saw Peter, she sat up.

41 And he gave her his hand, and lifted her up, and when he had called the saints and widows, presented her alive.

42 And it was known throughout all Joppa; and many believed in the Lord.

43 And it came to pass, that he tarried many days in Joppa with one Simon a tanner.

   

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org