1
In finem. Psalmus ipsi David.
2
Beatus qui intelligit super egenum et pauperem : in die mala liberabit eum Dominus.
3
Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
4
Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
5
Ego dixi : Domine, miserere mei ; sana animam meam, quia peccavi tibi.
6
Inimici mei dixerunt mala mihi : Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
7
Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.
8
In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ; adversum me cogitabant mala mihi.
9
Verbum iniquum constituerunt adversum me : Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
10
Etenim homo pacis meæ, in quo speravi, qui edebat panes meos magnificavit super me supplantationem.
11
Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me ; et retribuam eis.
12
In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
13
Me autem propter innocentiam suscepisti ; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
14
Benedictus Dominus, Deus Israël, a sæculo, et usque in sæculum. Fiat, fiat.
