278. 2. Boze dingen kunnen niet verwijderd worden tenzij deze verschijnen.

Niet wordt verstaan dat de mens de boze dingen moet doen opdat die verschijnen, maar dat hij zichzelf moet uitvorsen, niet alleen zijn daden maar ook zijn gedachten en wat hij zou doen indien hij niet de wetten en de opspraak vreesde. Voornamelijk welke boze dingen hij wel in zijn geest geoorloofd maakt en niet voor zonden rekent, want deze doet hij dan toch. Opdat de mens zich zal uitvorsen, werd hem het verstand gegeven en dit gescheiden van de wil opdat hij kan weten, verstaan en erkennen wat goed en wat boos is, voorts ook dat hij kan zien hoedanig zijn wil is of wat hij liefheeft of wat hij begeert. Opdat de mens dit kan zien werd aan zijn verstand een hoger en een lager denken gegeven, of een innerlijk en een uiterlijk denken, opdat hij vanuit het hogere of innerlijke denken kan zien wat de wil doet in het lagere of uiterlijke denken. Dit ziet hij zoals de mens het aangezicht in de spiegel en wanneer hij dit ziet en weet wat zonde is, kan hij, indien hij de hulp van de Heer afsmeekt, deze dingen niet-willen en ze schuwen en er daarna tegen handelen. Indien niet vanuit het vrije, dan toch door te dwingen in strijd en tenslotte ervan afkerig te zijn en daarvan te gruwen. Dan, voor het eerst doorvat hij en wordt hij eveneens gewaar dat het boze boos is en het goede goed is, en niet eerder. Dit nu is zich uitvorsen: zijn boze dingen zien en die erkennen en belijden en er daarna van aflaten. Maar omdat het weinigen zijn die weten dat dit de Christelijke godsdienst zelf is, omdat die alleen de naastenliefde en het geloof hebben, en die alleen geleid worden door de Heer en het goede uit Hem doen, zal iets gezegd worden over hen die dit niet doen en toch menen dat er godsdienst bij hen is. Het zijn deze mensen:

1. Die belijden dat zij schuldig zijn aan alle zonden en niet enige bij zich opsporen.

2. Die uit godsdienst nalaten ze op te sporen.

3. Die wegens de wereldse dingen niets denken over de zonden en ze vandaar niet weten. 4. Die ze begunstigen en ze daardoor niet kunnen weten.

5. Dat de zonden bij al diegenen niet verschijnen en dat ze daarom niet verwijderd kunnen worden.

6. Tenslotte zal de tot dusver onbekende oorzaak worden geopenbaard waarom de boze dingen niet kunnen worden verwijderd zonder de uitvorsing, de verschijning, de erkenning, de belijdenis en het weerstaan ervan.

278. 2a. Maar deze punten dienen afzonderlijk bezien te worden omdat het de primaire dingen zijn van de Christelijke godsdienst van de zijde van de mens.

Ten eerste: over hen die belijden dat zij schuldig zijn aan alle zonden en er niet enige in zich opsporen.

Deze mensen zeggen: ‘Ik ben een zondaar, ik ben in zonden geboren, niets in mij is ongerept van hoofd tot hiel, ik ben niets dan het boze; goede God, wees mij gunstig gestemd, vergeef mij, zuiver mij, red mij, maak dat ik wandel in zuiverheid en in de weg van het gerechte en dergelijke dingen meer. Toch vorst hij zich niet uit en weet vandaar niet enig boze; en niemand kan dat wat hij niet weet, schuwen, te minder ertegen strijden. Hij gelooft ook na de belijdenissen dat hij rein en gewassen is, terwijl hij toch onrein en ongewassen is van zijn hoofd tot de holte van zijn voet. De belijdenis immers van alle dingen is een in slaap wiegen van alle dingen en tenslotte een verblinding. Het is zoals iets universeels zonder enig afzonderlijks, wat niet iets is.

Ten tweede: over hen die uit godsdienstige overwegingen nalaten ze op te sporen.

Zij zijn voornamelijk diegenen die de naastenliefde van het geloof scheiden. Zij zeggen immers bij zichzelf: waarom zal ik opsporen of iets boos dan wel goed is; waarom het boze als dit mij niet verdoemt, waarom het goede als dit mij niet zaligt. Het is het geloof-alleen, gedacht en uitgesproken met vertrouwen en betrouwen, dat rechtvaardigt en zuivert van alle zonde; en wanneer ik eenmaal gerechtvaardigd ben, ben ik voor God ongerept. Ik ben weliswaar in het boze, maar dit wast God af, terstond wanneer het gedaan wordt en zo verschijnt het niet langer; behalve andere dergelijke dingen. Maar wie ziet niet, indien hij het oog opent, dat zulke dingen ledige woorden zijn, waarin niet iets is omdat er niets van het goede in is. Wie kan niet zo denken en spreken, ook met vertrouwen en betrouwen, wanneer hij tegelijk denkt over de hel en de eeuwige verdoemenis. Wil zo iemand verder iets weten, hetzij het ware, hetzij het goede. Van het ware zegt hij: wat is het ware anders dan dat wat dit geloof bevestigt; van het goede zegt hij: wat is het goede dan alleen dat wat vanuit dit geloof in mij is. Maar opdat het in mij is, zal ik dat niet doen zoals uit mijzelf, aangezien dit op verdienste is gericht, en het op verdienste gerichte goede is niet het goede. Zo laat hij alle dingen na totdat hij niet meer weet wat het boze is. Wat zal hij dan bij zichzelf uitvorsen en zien? Wordt zijn staat er dan niet een van een opgesloten vuur van zijn begeerten van het boze die de innerlijke dingen van zijn gemoed verteert en die verwoest tot aan de poort? Deze poort alleen bewaakt hij opdat de brand niet zal verschijnen. Maar deze wordt geopend na het overlijden en dan verschijnt dit vuur voor allen.

Ten derde: over hen die wegens de wereldse dingen niet denken over de zonden en ze vandaar niet weten.

Het zijn diegenen die de wereld boven alles liefhebben en niet enig ware toelaten dat uit enig valse van hun godsdienst wegleidt en bij zichzelf zeggen: Wat is dat voor mij; het is niet van mijn denken; en dan verwerpen zij dit terstond wanneer zij het horen en indien ze het horen verstikken ze het. Dezelfden doen nagenoeg eender wanneer zij de predikingen horen, daaruit onthouden zij niet méér dan enige woorden en niet enige zaak. Omdat zij zo met de ware dingen omgaan, weten zij daarom niet wat het goede is; want het ware en het goede handelen immers één, en vanuit het goede dat niet vanuit het ware is, wordt niet het boze gekend dan alleen om het eveneens het goede te noemen, wat geschiedt door redeneringen vanuit de valse dingen. Dezen zijn het die worden verstaan onder de zaden die vielen tussen de doornen, over wie de Heer als volgt zegt: ‘Andere zaden vielen tussen de doornen; en de doornen klommen op en verstikten ze. Dezen zijn degenen die het Woord horen, maar de zorg van deze eeuw en het bedrog van de rijkdommen verstikt het Woord, zodat het onvruchtbaar wordt’, (Mattheüs 13:7, 22; Markus 4:7, 19; Lukas 8:7, 14).

Ten vierde: over hen die zonden begunstigen en ze daarom niet kunnen weten.

Dezen zijn diegenen die God erkennen en Hem volgens de gebruikelijke riten vereren en bij zich bevestigen dat een of ander boze, wat een zonde is, niet een zonde is, want zij blanketten het door begoochelingen en schijnbaarheden en zo verbergen zij de buitensporigheid ervan. Wanneer zij dit hebben gedaan, begunstigen zij dit en maken zich dit tot vriend en vertrouwde. Gezegd wordt dat diegenen dat doen die God erkennen, omdat de anderen niet enig boze voor zonde rekenen, alle zonder is immers tegen God. Maar laten voorbeelden dit toelichten: iemand beschouwt niet het boze tot zonde in zijn zucht naar gewin, als hij sommige soorten van bedrog vanuit redenen uitdenkt en geoorloofd maakt. Eender doet hij die wraak tegen vijanden bij zich bevestigt; en degene die in oorlogen plunderingen van hen die niet vijanden zijn bij zich rechtvaardigt.

Ten vijfde: dat zonden bij deze personen niet verschijnen en dat ze daarom niet verwijderd kunnen worden.

Al het boze dat niet verschijnt voedt zichzelf; het is zoals vuur in hout onder de as; en het is zoals etter in een wond die niet wordt geopend. Elk tegengehouden boze groeit aan en houdt niet op vooraleer het geheel ten top is gevoerd. Daarom, opdat niet enig boze zal worden tegengehouden, wordt het eenieder toegelaten te denken vóór God en tegen God en vóór de heilige dingen van de Kerk en tegen die, zonder in de wereld daarvoor gestraft te worden. Hierover zegt de Heer dit bij Jesaja: ‘Van de holte des voets tot aan het hoofd toe is er geen ongereptheid; wond en litteken en verse kwetsuur, zij zijn niet uitgedrukt, niet verbonden en niet verzacht met olie. Wast u, reinigt u, verwijdert de boosheid van uw werken van voor Mijn ogen; staakt het boze te doen; leert het goede te doen; dan, al waren uw zonden als scharlaken, als sneeuw zullen zij wit worden; al waren zij rood als purper, als wol zullen zij zijn. Indien gij weigert en rebelleert, door het zwaard zult gij gegeten worden’, (Jesaja 1:6, 16, 18, 20). Door het zwaard gegeten worden, betekent door het valse van het boze vergaan.

Ten zesde: de tot dusver verborgen oorzaak waarom de boze dingen niet kunnen worden verwijderd zonder de uitvorsing, de verschijning, de erkenning, de belijdenis en het weerstaan ervan.

In de voorgaande dingen is vermeld dat de gehele hemel is geordend in gezelschappen volgens de aandoeningen van het goede en de gehele hel volgens de begeerten van het boze, tegenovergesteld aan de aandoeningen van het goede. Ieder mens is naar zijn geest in enig gezelschap, in een hemels gezelschap indien hij in een aandoening van het goede is, maar in een hels gezelschap indien hij in de begeerte van het boze is. Dit weet de mens niet wanneer hij in de wereld leeft, niettemin is hij naar zijn geest in enig gezelschap. Zonder dit zou hij niet kunnen leven en hij wordt erdoor geregeerd uit de Heer. Indien hij in een hels gezelschap is kan hij daaruit niet worden uitgeleid door de Heer tenzij volgens de wetten van Zijn Goddelijke Voorzienigheid, waaronder ook deze is: dat hij daaruit zal willen uitgaan en dat hij dit uit zichzelf zal trachten te doen. Dit kan de mens wanneer hij in de wereld is, niet echter na de dood, want dan blijft hij in het gezelschap waarbij hij zich heeft aangesloten in de wereld, tot in het eeuwige. Dit is de oorzaak dat de mens zich moet uitvorsen, zijn zonden zien en erkennen en boete doen en daarna moet volharden tot aan het einde van zijn leven. Dat dit zo is, zou ik door veel ondervinding tot aan het volle geloof toe kunnen bevestigen, maar het is hier niet de plaats de bewijsstukken van mijn ondervinding aan te voeren.

And Jehoshaphat said, "Is there not still a prophet of the LORD here, that we may inquire of Him?" So the king of Israel said to Jehoshaphat, "There is still one man, Micaiah the son of Imlah, by whom we may inquire of the LORD; but I hate him, because he does not prophesy good concerning me, but evil." (1 Kings 22:7-8)

King Ahab is almost a comical figure in his complaining about the bad news he always hears from a prophet of the Lord. The most amazing quality of his response is that he seems completely unaware of the fact that he is personally responsible for the evil prophecy that always comes his way. Ahab had noted that there was a clear pattern in what he heard, but it was not in his will to see that he could do anything about it.

Without patterns in life we could learn nothing. If there was no order to the world that our mind could recognize, we would be continuously overwhelmed with a clutter of sights, sounds, smells, sense of touch and we would be terribly limited in making any kind of choice. For example, what if sometimes the pews you’re sitting in had no more strength than thin cardboard and sometimes held you up as they do now? You would never know whether they were safe to sit on. What if sometimes your favorite kind of apple had it normal juicy flavor and other times, without any change in appearance, tasted terribly wretched? Wouldn't you hesitate before biting into one?

In our relationships with other people the patterns aren't always as clear. We sometimes are greatly surprised by the responses that others give us when we say or do something. We can think we are making a perfectly innocuous comment only to have someone explode in anger apparently as a result of what we said. We can try to be helpful and instead only makes a problem worse.

Soon we will mark the end of one calendar year and the beginning of a new one. It is common for many people to use this yearly transition to reflect on what has occurred in the past year. You can see magazine articles that review the year in pictures that consider who has made a particularly notable contribution of the years events. A person can also take stock of his or her own life over the past year and reflect on the patterns reflected by the events that have occurred.

The Lord strongly encourages us to do this kind of reflection. Even if this particular time of the year does not seem to be opportune for such consideration, it is absolutely vital that we make time for recognizing the key patterns in our lives: patterns in what we care about and think, patterns in what we say and do and patterns in the results that those words and actions produce. If we don’t see any patterns, we will not be learning much and will probably continue in habits that aren't good for ourselves and aren't good for the people around us as well.

Ahab as a king represents the understanding part of our mind that directs the decisions we make and our perspective on what is most important. The Lord has given us the capability of freely reflecting on our spiritual and natural patterns of life. As stated in Divine Providence 278, we are given the capability of looking at these things because we have the possibility of higher and lower thought, or interior and exterior thought. From the higher or interior thought we can look at what is happening in lower or more exterior plane of our minds. We have the capability of noting that we are in good or bad moods or that we are thinking more or less clearly than usual.

But by ourselves, all of this capability would not mean a tremendous amount because there are crucial patterns in life that natural observation does not give a person. The prophet, Micaiah, who Ahab viewed as a trouble maker represents truth from the Lord that must have its initial source in Divine revelation. Without Divine revelation there is much that we could not possibly know as clearly stated in the following passage from the Writings:

. . .without the Word no one would possess spiritual intelligence, which consists in having knowledge of a God, of heaven and hell, and of a life after death; nor would know anything whatever about the Lord, about faith in Him and love to Him, nor anything about redemption, by means of which nevertheless comes salvation. As the Lord also says to His disciples: “Without Me you can do nothing” (John 15:5); and to John: “A person can receive nothing except it be given him from heaven” (John 3:27). (Doctrine of the Sacred Scripture 114)

It is important for us to learn about the Lord and about what is true and good from the Word. But your knowledge and mine is relatively useless we recognize how its description of what is real and its description of the consequences of certain patterns of concern, thought, speech and action relate to our own lives. By ourselves we don’t want to see these patterns in our own lives.

Here's another passage:

. . .from themselves people do not desire to understand anything but that which comes from what is their own in their will, and also that it is not possible for them to do so unless there is some other source from which they may know it. From what is their own in their will people do not desire to understand anything except that which relates to themselves and to the world; everything above this is to them in thick darkness. (Doctrine of the Sacred Scripture 115)

Yet we have been clearly taught that above ourselves and the things of the natural world is a spiritual world that is actually more real and more lasting than this world. We have been clearly taught that our minds and spirits are constantly in the company of other spirits from that world. Without their presence we would have no thought nor would we care about anything. As we pursue our daily patterns of thought and action, we are strengthening ties to communities of those spirits. Our daily choices are spiritual investments in our eternal future. Some people are day by day connecting themselves ever more clearly to communities of spirits that will guarantee that they will feel critical of others and easily offended by the slightest inconvenience that crosses their path. Some are connecting themselves ever more clearly to communities of spirits that make it almost impossible for them to tell the truth to themselves and others--any troublesome event will be explained away or justified. Others are connecting themselves to communities who find their greatest delight in being of service to the people around them. Still others are connecting themselves to communities who really care about understanding what is true because they know that this is the only way they will be able to truly follow the Lord. The single community in the next life, either in heaven or hell, that we connect ourselves to most closely by our daily choices will be the one in which we live to eternity after death.

How can we know what kind of communities we are connecting ourselves to? By reflecting on the patterns in our own lives from a knowledge of what is true.

People who reflect, or are able to reflect, upon the affections of good and truth in themselves, and also upon their delight and pleasure, will notice a strong inclination for [some affections] in preference to another; but without reflection these and the like things do not appear. (Arcana Caelestia 3980)

Ahab did not want to see the patterns in his life that condemned some of his actions. He would prefer to listen to false prophets who promised wonderful things, but he could not escape the reality of the order that the Lord created. Whether he wanted to listen to it or not, the consequences of that order would influence his life.

Where will each of us find ourselves in the life after death? The Writings say that if we have a knowledge of how different good and evil loves correspond to different beautiful and ugly environments then we can know what our lot to eternity will be. This is described in the following passage from the book of the Writings called Heaven and Hell.

People who are engaged in [a knowledge of correspondences] can recognize and know their state after death provided they know their love and how it relates in its nature to the dominant love to which all love goes back.

However, people who are involved in self-love cannot know what their dominant love is because they love whatever is theirs and call their evils good. They also call false things true, the false notions that support them and that they use to rationalize their evils. If they were willing, though, they could still know [their dominant love] from other people who are wise, but these latter see what they themselves do not. This does not happen, though, in the case of people who are so enmeshed in their self-love that they have nothing but contempt for any teaching of the wise, who are wise, and who see what they themselves do not see. This however, is impossible with those who are so enticed by the love of self that they spurn all teaching of the wise.

On the other hand, people who are in heavenly love do accept instruction and do see the evils into which they were born when they are led into them. They see them from truths because truths make evils obvious. Anyone can in fact see what is evil and the distortion it causes by seeing from the truth that arises from what is good; but no one can see what is good and true from an evil standpoint. This is because the false notions that arise from evil are darkness and correspond to it. So people who are caught up in false notions, [concepts and prejudices] that arise from evil are like blind people who do not see things that are in the light, and they avoid them the way owls avoid daylight. (Heaven and Hell 487)

It’s not enough to just acknowledge that we all have spiritual faults and flaws. This acknowledgment can be utterly worthless and is so described in the True Christian Religion.

Cannot anyone understand, from the reason given him, that the mere lip-confession of being a sinner is not repentance, or the recounting of various particulars in regard to . . . ? For what is easier for a person when he is in trouble and agony, than to utter sighs and groans from his lungs and lips, and also to beat his breast and make himself guilty of all sins, and still not be conscious of any sin in himself? Do the diabolical horde who then occupy his loves, depart along with his sighs? Do they not rather hiss at those things, and remain in him as before, as in their own house? From this it is clear that such repentance is not what is meant in the Word; but repentance from evil works, as is said. (True Christian Religion 529)

Do you know what quality in your life you would most like to see improvement on over the next year? The Lord does not recommend that we take on too many issues at once. He describes very clearly the steps we are to take if we are to improve spiritually.

The question therefore is, How ought a person to repent? And the reply is, Actually; that is to say, he must examine himself, recognize and -knowledge his sins, pray to the Lord, and begin a new life. That without examination repentance is not possible, has been shown in the preceding section. But of what use is examination except that one may recognize his sins? And why should he recognize his sins, except that he may acknowledge that they are in him? And of what use are these three things, except that a person may confess his sins before the Lord, pray for help, and then begin a new life, which is the end sought? This is actual repentance. (True Christian Religion 530)

The Lord wants us to be truly happy. He wants us to have the joy of using the gifts and talents that He has given us to make the world around us a better place to be for others and for ourselves. He has given us His Word to help us learn what we must know if we are to make good decisions and follow the Lord ever more clearly in our lives. We need to learn from the Word and we need to use what we learn to reflect on the patterns in our concerns, thoughts, words, and actions. As we look to a new calendar year, may each of us commit ourselves to the personal work that will help this year be a better year for us and for all those who come in contact with us.

(Verweise: Divine Providence 278 [1-3])