Die Bibel

 

Genesis 35

Lernen

   

1 At sinabi ng Dios kay Jacob, Tumindig ka, umahon ka sa Bethel, at tumahan ka roon; at gumawa ka roon ng isang dambana sa Dios na napakita sa iyo nang ikaw ay tumatakas mula sa harap ng iyong kapatid na si Esau.

2 Nang magkagayo'y sinabi ni Jacob sa kaniyang sangbahayan, at sa lahat niyang kasama. Ihiwalay ninyo ang mga dios ng iba na nangasa inyo, at magpakalinis kayo, at magbago kayo ng inyong mga suot:

3 At tayo'y magsitindig at magsisampa tayo sa Bethel; at gagawa ako roon ng dambana sa Dios na sumagot sa akin sa araw ng aking kahapisan, at sumaakin sa daan na aking nilakaran.

4 At kanilang ibinigay kay Jacob ang lahat ng ibang pinaka dios na nasa kamay nila, at ang mga hikaw na nasa kanilang mga tainga; at itinago ni Jacob sa ilalim ng punong encina na malapit sa Sichem.

5 At sila'y naglakbay; at ang isang malaking sindak mula sa Dios ay sumabayan na nasa mga palibot nila, at hindi nila hinabol ang mga anak ni Jacob.

6 Sa gayo'y naparoon si Jacob sa Luz, na nasa lupain ng Canaan (na siyang Bethel), siya at ang buong bayang kasama niya.

7 At siya'y nagtayo roon ng isang dambana at tinawag niya ang dakong yaon na El-beth-el; sapagka't ang Dios ay napakita sa kaniya roon, nang siya'y tumatakas sa harap ng kaniyang kapatid.

8 At namatay si Debora na yaya ni Rebeca, at nalibing sa paanan ng Bethel, sa ilalim ng encina, na ang pangalan ay tinawag na Allon-bacuth.

9 At ang Dios ay napakita uli kay Jacob, nang siya'y manggaling sa Padan-aram, at siya'y pinagpala.

10 At sinabi sa kaniya ng Dios, Ang pangalan mo'y Jacob; ang pangalan mo'y hindi na tatawagin pang Jacob kundi Israel ang itatawag sa iyo: at tinawag ang kaniyang pangalan na Israel.

11 At sinabi sa kaniya ng Dios, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat; ikaw ay lumago at dumami ka; isang bansa at isang kapisanan ng mga bansa ang magmumula sa iyo, at mga hari ay lalabas sa iyong balakang;

12 At ang lupaing ibinigay ko kay Abraham at kay Isaac, ay ibibigay ko sa iyo, at sa iyong lahi pagkamatay mo ay ibibigay ko ang lupain.

13 At ang Dios ay napailanglang mula sa tabi niya sa dakong pinakipagusapan sa kaniya.

14 At si Jacob ay nagtayo ng isang batong pinakaalaala sa dakong pinakipagusapan sa kaniya ng Dios, haliging bato: at binuhusan niya ng isang inuming handog at binuhusan niya ng langis.

15 At tinawag ni Jacob na Bethel ang dakong pinakipagusapan sa kaniya ng Dios.

16 At sila'y naglakbay mula sa Bethel; at may kalayuan pa upang dumating sa Ephrata: at nagdamdam si Raquel, at siya'y naghihirap sa panganganak.

17 At nangyari, nang siya'y naghihirap sa panganganak, na sinabi sa kaniya ng hilot, Huwag kang matakot, sapagka't magkakaroon ka ng isa pang anak na lalake.

18 At nangyari, nang nalalagot ang kaniyang hininga (sapagka't namatay siya), ay kaniyang pinanganlang Benoni: datapuwa't pinanganlan ng kaniyang ama na Benjamin.

19 At namatay si Raquel at inilibing sa daang patungo sa Ephrata (na siyang Bethlehem).

20 At nagtayo si Jacob ng isang batong pinakaalaala sa ibabaw ng kaniyang libingan: na siyang batong pinakaalaala ng libingan ni Raquel hanggang ngayon.

21 At naglakbay si Israel at iniladlad ang kaniyang tolda sa dako pa roon ng moog ng Eder.

22 At nangyari, samantalang tumatahan si Israel sa lupaing yaon, na si Ruben ay yumaon at sumiping kay Bilha, na babae ng kaniyang ama; at ito'y nabalitaan ni Israel. Labing dalawa nga ang anak na lalake ni Jacob.

23 Ang mga anak ni Lea, ay: si Ruben, na panganay ni Jacob, at si Simeon, at si Levi, at si Juda at si Issachar, at si Zabulon.

24 Ang mga anak ni Raquel, ay: si Jose at si Benjamin:

25 At ang mga anak ni Bilha, na alila ni Raquel, ay: si Dan at si Nephtali:

26 At ang mga anak ni Zilpa na alilang babae ni Lea, ay: si Gad at si Aser: ito ang mga anak ni Jacob na ipinanganak sa kaniya sa Padan-aram.

27 At naparoon si Jacob kay Isaac na kaniyang ama, sa Mamre, sa Kiriat-arba (na siyang Hebron), na doon tumahan si Abraham at si Isaac.

28 At ang mga naging araw ni Isaac ay isang daan at walong pung taon.

29 At nalagot ang hininga ni Isaac at namatay, at siya'y nalakip sa kaniyang bayan, matanda at puspos ng mga araw: at inilibing siya ng kaniyang mga anak na si Esau at si Jacob.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1453

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1453. Having Bethel toward the sea, and Ai on the East, signifies that the Lord’s state was still obscure, that is to say, in regard to the knowledges of celestial and spiritual things; for it is one thing to be in celestial things, and another to be in the knowledges of celestial things. Infants and children are in celestial things more than adults, because they are in love toward their parents, and in mutual love, and also in innocence; but adults are in the knowledges of celestial things more than infants and children, while very many of them are not in the celestial things of love. Before man is instructed in the things of love and faith, he is in an obscure state, that is, in regard to knowledges; which state is here described by having Bethel toward the sea, that is on the west, and Ai on the east. By “Bethel,” as has been said, is signified the knowledges of celestial things; but by “Ai” the knowledges of worldly things. The knowledges of celestial things are said to be “on the west” when they are in obscurity, for in the Word “the west” signifies what is obscure; and the knowledges of worldly things are said to be “on the east” when they are in clearness, for relatively to the west, the east is clearness. That the west and the east have this signification needs no confirmation, for it is evident to everyone without confirmation.

[2] And that “Bethel” signifies the knowledges of celestial things, may be seen from other passages in the Word where Bethel is named; as in the next chapter, where it is said that

Abram went on his journeys from the south even to Bethel, unto the place where his tent was in the beginning, between Bethel and Ai, unto the place of the altar which he made there (Genesis 13:3-4); where “on his journeys from the south to Bethel,” signifies progression into the light of knowledges, on which account it is not here said that Bethel was on the west and Ai on the east. When Jacob saw the ladder, he said:

This is none other but the House of God, and this is the gate of heaven; and he called the name of that place Bethel (Genesis 28:17, 19); where the knowledge of celestial things is in like manner signified by “Bethel;” for man is a Bethel, that is a House of God, and also a gate of heaven, when he is in the celestial things of knowledges. When a man is being regenerated, he is introduced by means of the knowledges of spiritual and celestial things; but when he has been regenerated, he has then been introduced, and is in the celestial and spiritual things of the knowledges. Afterwards:

God said unto Jacob, Arise, go up to Bethel, and dwell there; make there an altar to God who appeared unto thee (Genesis 35:1, 6-7); where in like manner “Bethel” signifies knowledges.

[3] That the ark of Jehovah was in Bethel, and that the sons of Israel came thither and inquired of Jehovah (Judges 20:18, 26-27; 1 Samuel 7:16; 10:3) signify similar things; also that the king of Assyria sent one of the priests whom he had brought from Samaria, and he dwelt in Bethel, and taught them how they should fear Jehovah (2 Kings 17:27-28).

In Amos:

Amaziah said unto Amos, O thou seer, go flee thee away into the land of Judah, and there eat bread, and there shalt thou prophesy; but prophesy not again any more at Bethel, for this is the king’s sanctuary, and this is the house of the kingdom (Amos 7:12-13).

[4] After Jeroboam had profaned Bethel (1 Kings 12:32; 13:1-8; 2 Kings 23:15) it had an opposite representation (see Hosea 10:15; Amos 3:14-15; 4:5-7). But that “Ai” signifies the knowledges of worldly things, may also be confirmed from the historical and the prophetical parts of the Word (see Joshua 7:2; 8:1-28; Jeremiah 49:3-4).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.