Die Bibel

 

Genesis 27

Lernen

   

1 At nangyari, nang matanda na si Isaac, at malabo na ang kaniyang mga mata, na ano pa't hindi na siya makakita, ay tinawag si Esau na kaniyang anak na panganay, at sinabi sa kaniya, Anak ko: at kaniyang sinabi, Narito ako.

2 At sinabi niya, Narito, ako'y matanda, at hindi ko nalalaman ang kaarawan ng aking kamatayan.

3 Ngayon nga'y kunin mo ipinamamanhik ko sa iyo, ang iyong almas, ang iyong lalagyan ng pana, at ang iyong busog, at lumabas ka sa parang, at ihuli mo ako ng usa;

4 At igawa mo ako ng masarap na pagkain, na aking ibig, at dalhin mo rito sa akin, upang ako'y kumain; upang ikaw ay basbasan ko bago ako mamatay.

5 At pinakikinggan ni Rebeca nang nagsasalita si Isaac kay Esau na kaniyang anak. At naparoon si Esau sa parang upang manghuli ng usa, at upang madala.

6 At isinaysay ni Rebeca kay Jacob na kaniyang anak na sinasabi, Narito, narinig ko ang iyong ama na nagsasalita kay Esau na iyong kapatid, na sinasabi,

7 Dalhan mo ako ng usa, at igawa mo ako ng pagkaing masarap, upang ako'y kumain, at ikaw ay aking basbasan sa harap ng Panginoon, bago ako mamatay,

8 Ngayon nga, anak ko, sundin mo ang aking tinig, ayon sa iniutos ko sa iyo.

9 Pumaroon ka ngayon sa kawan, at dalhin mo rito sa akin ang dalawang mabuting anak ng kambing; at gagawin kong masarap na pagkain sa iyong ama, ayon sa kaniyang ibig.

10 At dadalhin mo sa iyong ama, upang kumain, ano pa't ikaw ay kaniyang basbasan bago siya mamatay.

11 At sinabi ni Jacob kay Rebeca na kaniyang ina, Narito, si Esau na aking kapatid ay taong mabalahibo, at ako'y taong makinis.

12 Marahil ay hihipuin ako ng aking ama, at aariin niya akong parang nagdaraya sa kaniya; at ang aking mahihita ay sumpa at hindi basbas.

13 At sinabi sa kaniya ng kaniyang ina, Sa akin mapunta ang sumpa sa iyo, anak ko: sundin mo lamang ang aking tinig, at yumaon ka, na dalhin mo sa akin.

14 At siya'y yumaon at dinala sa kaniyang ina: at gumawa ang kaniyang ina ng masarap na pagkain, na ibig ng kaniyang ama.

15 At kinuha ni Rebeca ang mainam na damit ni Esau, na kaniyang anak na panganay, na nasa kaniya sa bahay, at isinuot kay Jacob na kaniyang bunsong anak:

16 At ang mga balat ng mga anak ng kambing ay ibinalot sa kaniyang mga kamay, at sa kinis ng kaniyang leeg.

17 At kaniyang ibinigay ang pagkaing masarap, at ang tinapay na kaniyang inihanda, sa kamay ni Jacob na kaniyang anak.

18 At siya'y lumapit sa kaniyang ama, at nagsabi, Ama ko; at sinabi niya: Narito ako; sino ka, anak ko?

19 At sinabi ni Jacob sa kaniyang ama, Ako'y si Esau na iyong panganay; ginawa ko ang ayon sa sinabi mo sa akin: bumangon ka, ipinamamanhik ko sa iyo, maupo ka at kumain ka ng aking usa, upang basbasan ako ng iyong kaluluwa.

20 At sinabi ni Isaac sa kaniyang anak, Ano't kay dali mong nakasumpong, anak ko? At sinabi niya, Sapagka't binigyan ako ng mabuting kapalaran ng Panginoon mong Dios.

21 At sinabi ni Isaac kay Jacob, Lumapit ka rito, ipinamamanhik ko sa iyo upang hipuin kita, anak ko, kung tunay na ikaw ang aking anak na si Esau o hindi.

22 At lumapit si Jacob kay Isaac na kaniyang ama: at hinipo siya, at sinabi, Ang tinig ay tinig ni Jacob, nguni't ang mga kamay ay mga kamay ni Esau.

23 At hindi siya nakilala, sapagka't ang kaniyang kamay ay mabalahibo, gaya ng mga kamay ni Esau na kaniyang kapatid: at sa gayo'y binasbasan siya.

24 At sinabi niya, Ikaw bang tunay ang aking anak na si Esau? At sinabi niya, Ako nga.

25 At kaniyang sinabi, Ilapit mo sa akin, at kakain ako ng usa ng aking anak, upang basbasan ka ng aking kaluluwa. At kaniyang inilapit sa kaniya at kumain siya: at siya'y dinalhan niya ng alak, at uminom.

26 At sinabi sa kaniya ni Isaac na kaniyang ama, Lumapit ka ngayon at humalik ka sa akin, anak ko.

27 At siya'y lumapit at humalik siya sa kaniya: at naamoy ng ama ang amoy ng kaniyang mga suot, at siya'y binasbasan, na sinabi, Narito, ang amoy ng aking anak Ay gaya ng amoy ng isang parang na pinagpala ng Panginoon:

28 At bigyan ka ng Dios ng hamog ng langit, At ng taba ng lupa, At ng saganang trigo at alak:

29 Ang mga bayan ay mangaglingkod nawa sa iyo. At ang mga bansa ay mangagsiyukod sa iyo: Maging panginoon ka nawa ng iyong mga kapatid, At magsiyukod sa iyo ang mga anak ng iyong ina: Sumpain nawa ang mga sumusumpa sa iyo. At maging mapapalad ang mga magpapala sa iyo.

30 At nangyari pagkatapos ng pagbabasbas ni Isaac kay Jacob, at bahagya nang kaaalis ni Jacob sa harap ni Isaac na kaniyang ama, ay dumating si Esau na kaniyang kapatid, na galing sa kaniyang panghuhuli.

31 At siya ma'y gumawa ng masarap na pagkain, at dinala niya sa kaniyang ama; at sinabi niya sa kaniyang ama, Bumangon ang ama ko, at kumain ng usa ng kaniyang anak, upang basbasan ako ng iyong kaluluwa.

32 At sinabi ni Isaac na kaniyang ama sa kaniya, Sino ka? At kaniyang sinabi, Ako ang iyong anak, ang iyong panganay na si Esau.

33 At nangilabot na mainam si Isaac, at sinabi, Sino nga yaong kumuha ng usa at dinala sa akin, at ako'y kumain niyaon bago ka dumating, at aking binasbasan siya? oo, at siya'y magiging mapalad!

34 Nang marinig ni Esau ang mga salita ng kaniyang ama ay humiyaw ng malakas at ng di kawasang kapanglawan: at sinabi sa kaniyang ama. Basbasan mo ako, ako naman, Oh ama ko.

35 At kaniyang sinabi, Naparito ang iyong kapatid sa pamamagitan ng daya, at kinuha ang basbas sa iyo.

36 At kaniyang sinabi, Hindi ba matuwid ang pagkatawag sa kaniyang Jacob? sapagka't kaniyang inagawan ako nitong makalawa: kaniyang kinuha ang aking pagkapanganay; at, narito, ngayo'y kinuha ang basbas sa akin. At kaniyang sinabi, Hindi mo ba ako ipinaglaan ng basbas.

37 At sumagot si Isaac, at sinabi kay Esau. Narito, inilagay ko siyang panginoon mo, at sa kaniya'y ibinigay kong lingkod ang lahat niyang mga kapatid; at sa trigo at sa bagong alak, ay kinandili ko siya; at sa iyo'y ano ngang magagawa ko ngayon anak ko?

38 At sinabi ni Esau sa kaniyang ama, Wala ka ba, kundi isa lamang basbas, ama ko? Basbasan mo ako, ako naman, Oh ama ko. At humiyaw si Esau at umiyak.

39 At sumagot si Isaac na kaniyang ama, at sinabi sa kaniya, Narito, magiging sadya sa taba ng lupa ang iyong tahanan, At sa hamog ng langit mula sa itaas;

40 At sa iyong tabak ay mabubuhay ka, at sa iyong kapatid ay maglilingkod ka; At mangyayari na pagka nakalaya ka, Papagpagin mo sa iyong leeg ang pamatok niya.

41 At kinapootan ni Esau si Jacob, dahil sa basbas na ibinasbas sa kaniya ng kaniyang ama; at sinasabi ni Esau sa sarili, Malapit na ang mga araw ng pagluluksa sa aking ama; kung magkagayo'y papatayin ko si Jacob na aking kapatid.

42 At ang mga salita ni Esau na kaniyang panganay ay nangaibalita kay Rebeca; at kaniyang pinasuguan at tinawag si Jacob, na kaniyang bunso at sa kaniya'y sinabi, Narito, ang iyong kapatid na si Esau ay naaaliw tungkol sa iyo, na inaakalang patayin ka.

43 Ngayon nga, anak ko, sundin mo ang aking tinig; at bumangon ka, at tumakas ka hanggang kay Laban na aking kapatid, sa Haran;

44 At dumoon ka sa kaniyang ilang araw hanggang sa mapawi ang galit ng iyong kapatid.

45 Hanggang ang galit sa iyo, ng iyong kapatid ay mapawi at malimutan niya ang ginawa mo sa kaniya: kung magkagayo'y pasusuguan kita at ipasusundo kita mula roon: bakit kapuwa mawawala kayo sa akin sa isang araw?

46 At sinabi ni Rebeca kay Isaac, Ako'y yamot na sa aking buhay, dahil sa mga anak na babae ni Heth: kung si Jacob ay magasawa sa mga anak ni Heth na gaya ng mga ito, ng mga anak ng lupaing ito, ano pang kabuluhan sa akin ng aking buhay?

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3540

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3540. And the skins of the kids of the she-goats she caused to be put. That this signifies the external truths of domestic good, is evident from the signification of “skins,” as being external things (concerning which below); and from the signification of the “kids of the she-goats,” because from a home flock, as being the truths of domestic good (concerning which n. 3518, 3519, where also it appears what domestic good is, and what the truths thence derived). Every good has its own truths, and every truth has its own good, which must be conjoined together in order for them to be anything. That “skins” signify things external is because skins are the outermosts of the animal in which its interiors are terminated, in like manner as is the case with the skin or cuticles in man. This signification is derived from the representation in the other life, there being those there who belong to the province of the skin, concerning whom of the Lord’s Divine mercy something will be said when we speak concerning the Grand Man at the end of the following chapters. They are such as are only in external good and its truths. Hence the “skin” of man, and also of beasts, signifies what is external; which is also manifest from the Word, as in Jeremiah:

For the multitude of thine iniquity are thy skirts uncovered, and thy heels suffer violence. Can the Ethiopian change his skin, and the leopard his spots? Then can ye also do good that are taught to do evil (Jeremiah 13:22-23); where “skirts” are external truths; “heels,” outermost goods (that the “heel,” and “shoes,” are the lowest natural things may be seen above, n. 259, 1748); and because these truths and goods are from evil, as here said, they are compared to an “Ethiopian,” or a black, and his “skin,” and also to a “leopard” and his “spots.”

[2] In Moses:

If in pledging thou shalt have pledged thy neighbor’s garment, thou shalt restore it unto Him before the sun goes down; for that is his only covering; it is his garment for his skin wherein he shall lie down (Exodus 22:26-27).

As all the laws in the Word, even those which are civic and forensic, have a correspondence with the laws of good and truth in heaven, and were thence enacted, such is the case with this law also; otherwise it would be impossible to discover why a pledged garment should be restored before the sun went down; and why it is said that his garment is for his skin wherein he shall lie down. But from the internal sense the correspondence is manifest, being that our companions are not to be defrauded of external truths, which are the doctrinal things according to which they live, and rituals (that a “garment” signifies such truths, may be seen above, n. 297, 1073, 2576); but the “sun” is the good of love or of life which is therefrom (n. 1529, 1530, 2441, 2495); that this should not perish, is signified by the garment being restored before the sun went down; and because these external truths are the externals of the interior things, or their termination, it is said that “his garment is for his skin wherein he shall lie down.”

[3] As “skins” signified external things, it was commanded that the covering of the Tent should be of the skins of red rams, and over these the skins of badgers (Exodus 26:14); for the Tent was representative of the three heavens, thus of the celestial and spiritual things of the Lord’s kingdom. The curtains which were round about represented natural things that are external (n. 3478), which are the “skins of rams and of badgers,” and as external things are those which cover internal ones, or in other words natural things are those which cover spiritual and celestial ones, just as the body covers its soul, therefore this was commanded; and in like manner that when the camp set forward Aaron and his sons should cover the ark of the testimony with the veil of covering, and should put over this covering the skin of a badger; and that upon the table and the things which were upon it they should spread a cloth of scarlet double-dyed, and should cover it with badger’s skin as a covering; likewise that they should put the lampstand and all its vessels under a covering of badger’s skin; and should put all the vessels wherewith they ministered under a cloth of blue, and should cover them with a covering of badger’s skin (Numbers 4:5-12). Whoever thinks of the Word holily may know that Divine things are represented by all these things: by the ark, the table, the lampstand, and the vessels wherewith they ministered; also by the coverings of scarlet double-dyed and blue; and also by the coverings of badgers’ skins; and that by all these things are represented the Divine things that are within the external ones.

[4] Inasmuch as the prophets represented those who teach, and hence the teaching of good and truth from the Word (n. 2534), and Elijah the Word itself (n. 2762), in like manner John, who for this reason is called the Elias that was to come (Matthew 17:10-13); therefore in order that they might represent the Word as it is in its external form, that is, in the letter, Elijah was girded with a girdle of skin about his loins (2 Kings 1:8); and John had his raiment of camel’s hair, and a girdle of skin about his loins (Matthew 3:4). And inasmuch as the skin of man and beast signified external things, which are natural things in their relation to spiritual and celestial ones; and as in the Ancient Church it was customary to speak and write by significatives, therefore also in Job, which is a book of the Ancient Church, “skin” has the same signification, as may be seen from several passages in that book, and also from this:

I know my Redeemer, He liveth, and at the last He will arise above the dust, and afterward these shall be encompassed with my skin, and from my flesh I shall see God (Job 19:25-26).

To be “encompassed with skin” denotes by the natural, such as man has with him after death (see n. 3539); “from the flesh to see God” is to do so from what is our own, vivified (that this is “flesh” may be seen above, n. 148, 149, 780). That the book of Job is a book of the Ancient Church is evident as before said from its representative and significative style; but it is not of those books which are called the Law and the Prophets, because it has not an internal sense which treats solely of the Lord and of His kingdom; for this is the one thing that makes a book of the genuine Word.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.