Die Bibel

 

Genesis 26

Lernen

   

1 At nagkagutom sa lupain, bukod sa unang pagkakagutom na nangyari ng mga araw ni Abraham. At naparoon si Isaac kay Abimelech, na hari ng mga Filisteo sa Gerar.

2 At napakita ang Panginoon sa kaniya, at nagsabi, Huwag kang bumaba sa Egipto; matira ka sa lupaing aking sasabihin sa iyo:

3 Matira ka sa lupaing ito, at ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking pagpapalain; sapagka't sa iyo at sa iyong binhi ay ibibigay ko ang lahat ng lupaing ito, at pagtitibayin ko ang sumpang aking isinumpa kay Abraham na iyong ama;

4 At aking pararamihin ang iyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at ibibigay ko sa iyong binhi ang lahat ng lupaing ito: at pagpapalain sa iyong binhi ang lahat ng bansa sa lupa;

5 Sapagka't sinunod ni Abraham ang aking tinig, at ginanap ang aking bilin, ang aking mga utos, ang aking mga palatuntunan at ang aking mga kautusan.

6 At tumahan si Isaac sa Gerar.

7 At tinanong siya ng mga taong tagaroon tungkol sa kaniyang asawa; at sinabi niya, Siya'y aking kapatid; sapagka't natakot na sabihin, Siya'y aking asawa: baka ako'y patayin, aniya, ng mga taong tagarito, dahil kay Rebeca; dahil sa siya'y may magandang anyo.

8 At nangyari nang siya'y naroong mahabang panahon, na dumungaw si Abimelech, na hari ng mga Filisteo sa isang durungawan, at tumingin, at narito't si Isaac ay nakikipaglaro kay Rebeca na kaniyang asawa.

9 At tinawag ni Abimelech si Isaac, at sa kaniya'y sinabi, Narito, tunay na siya'y iyong asawa: at bakit sinabi mo, Siya'y aking kapatid? At sumagot sa kaniya si Isaac, Sapagka't sinabi ko, Baka ako'y mamatay dahil sa kaniya.

10 At sinabi ni Abimelech, Ano itong ginawa mo sa amin? hindi malayong ang sinoman sa bayan ay nakasiping sa iyong asawa, at sa gayon ay pinapagkasala mo kami.

11 At ibinilin ni Abimelech sa buong bayan, na sinabi, Ang gumalaw sa lalaking ito o sa kaniyang asawa ay tunay na papatayin.

12 At si Isaac ay naghasik sa lupaing yaon, at umani siya ng taong yaon, ng tigisang daan at pinagpala siya ng Panginoon.

13 At naging dakila ang lalake at lalo't lalong naging dakila hanggang sa naging totoong dakila.

14 At siya'y may tinatangkilik na mga kawan, at mga tinatangkilik na mga bakahan, at malaking sangbahayan: at kinainggitan siya ng mga Filisteo.

15 Lahat ng mga balon ngang hinukay ng mga bataan ng kaniyang ama, nang mga kaarawan ni Abraham na kaniyang ama, ay pinagtabunan ng mga Filisteo, na mga pinuno ng lupa.

16 At sinabi ni Abimelech kay Isaac; Humiwalay ka sa amin, sapagka't ikaw ay makapupong matibay kay sa amin.

17 At umalis si Isaac doon, at humantong sa libis ng Gerar, at tumahan doon.

18 At muling hinukay ni Isaac ang mga balon ng tubig na kanilang hinukay nang mga kaarawan ni Abraham na kaniyang ama; sapagka't pinagtabunan ng mga Filisteo, pagkamatay ni Abraham: at kaniyang mga pinanganlan ng ayon sa mga pangalang inilagay ng kaniyang ama.

19 At humukay sa libis ang mga bataan ni Isaac, at nangakasumpong doon ng isang balon ng tubig na bumubukal.

20 At nakipagtalo ang mga pastor ni Gerar sa mga pastor ni Isaac, na sinasabi, Amin ang tubig; at kaniyang tinawag ang pangalan ng balon, na Esec; sapagka't ipinakipagkaalit sa kaniya.

21 At sila'y humukay ng ibang balon; at kanilang pinagtalunan din: at kaniyang tinawag ang pangalan na Sitnah.

22 At bumunot siya roon, at humukay ng ibang balon; at hindi nila pinagtalunan: at kaniyang tinawag ang pangalan na Rehoboth; at kaniyang sinabi, Sapagka't ngayo'y binigyan tayo ng Panginoon ng kaluwagan, at lalago tayo sa lupain.

23 At mula roon ay umahon siya sa Beerseba.

24 At napakita sa kaniya ang Panginoon ng gabi ring yaon, at nagsabi, Ako ang Dios ni Abraham na iyong ama: huwag kang matakot, sapagka't ako'y sumasaiyo, at ikaw ay aking pagpapalain, at aking pararamihin ang iyong binhi, alangalang kay Abraham na aking lingkod.

25 At si Isaac ay nagtayo roon ng isang dambana, at kaniyang sinambitla ang pangalan ng Panginoon, at itinindig niya roon ang kaniyang tolda: at humukay roon ang mga bataan ni Isaac ng isang balon.

26 Nang magkagayo'y si Abimelech ay naparoon sa kaniya mula sa Gerar, at si Ahuzath na kaniyang kaibigan, at si Phicol na kapitan ng kaniyang hukbo.

27 At sinabi sa kanila ni Isaac, Bakit kayo naparirito sa akin, dangang kayo'y nangapopoot sa akin at pinalayas ninyo ako sa inyo?

28 At sinabi nila, Malinaw na aming nakita, na ang Panginoon ay sumasaiyo: at aming sinabi, Magkaroon ng pagsusumpaan tayo, kami at ikaw at makipagtipan kami sa iyo:

29 Na hindi ka gagawa sa amin ng masama, gaya naman namin na hindi ka namin ginalaw, at wala kaming ginawa sa iyong di mabuti, at pinayaon ka naming payapa: ikaw ngayon ang pinagpala ng Panginoon.

30 At pinaghandaan niya sila, at sila'y nagkainan at naginuman.

31 At sila'y gumising ng madaling araw, at sila'y nagpanumpaan: at sila'y pinagpaalam ni Isaac, at nagsialis na payapa sa kaniya.

32 At nangyari, nang araw ding yaon, na nagsidating ang mga bataan ni Isaac, at siya'y binalitaan tungkol sa balon nilang hinukay, at sinabi sa kaniya, Nakasumpong kami ng tubig.

33 At tinawag niyang Seba: kaya't ang pangalan ng bayang yaon ay Beerseba hanggang ngayon.

34 At nang si Esau ay may apat na pung taon ay nagasawa kay Judit, na anak ni Beeri na Heteo, at kay Basemat na anak ni Elon na Heteo:

35 At sila'y nakasama ng loob kay Isaac at kay Rebeca.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3384

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3384. And Isaac dwelt in Gerar. That this signifies the Lord’s state in regard to the things of faith relatively to the rational things that were to be adjoined, is evident from the signification of “dwelling in Gerar,” as being to be in the things which are of faith; thus the state in regard to these things; for “to dwell” signifies to live (n. 1293), and “Gerar” signifies the things which are of faith, (n. 1209, 2504, 3365)—and from the representation of Isaac, as being the Lord as to the Divine rational (n. 1893, 2066, 2072, 2083, 2630). That it is relatively to the rational things that were to be adjoined, is evident from what goes before and from what follows; for in this whole chapter these things are treated of, namely, the rational things which when enlightened by the Divine of the Lord are appearances of truth.

[2] That “to dwell” denotes to be and to live, thus the state, is evident from many passages in the Word. As in David:

I will dwell in the house of Jehovah for length of days (Psalms 23:6). One thing have I asked of Jehovah, that will I seek after; that I may dwell in the house of Jehovah all the days of my life (Psalms 27:4). He that worketh deceit shall not dwell in the midst of My house (Psalms 101:7); where “dwelling in the house of Jehovah” denotes being and living in the good of love, for this is the “house of Jehovah.”

In Isaiah:

They that dwell in the land of the shadow of death, upon them hath the light shined (Isaiah 9:2);

“they that dwell in the land of the shadow of death” denotes the state of those who are in ignorance of good and truth. Again:

Babel shall not be inhabited forever (Isaiah 13:20);

denoting the state of damnation of those who are “Babel.”

[3] Again:

O Jehovah God of Israel that inhabitest the cherubim (Isaiah 37:16); O shepherd of Israel inhabiting the cherubim, shine forth (Psalms 80:1);

“to inhabit the cherubim” is the Lord as to a state of providence, lest anyone should enter into the holy things of love and faith unless prepared by the the Lord, (n. 308).

In David:

In peace will I both lay me down and sleep, for Thou Jehovah alone makest me dwell in safety (Psalms 4:8);

“to make to dwell in safety” signifies a state of peace.

In Jeremiah:

O thou that dwellest upon many waters, great in treasures, thine end is come, the measure of thy gain (Jeremiah 51:13); concerning Babel; “dwelling upon many waters” denotes being in knowledges concerning truth.

[4] In Daniel:

God Himself revealeth the deep and secret things, He knoweth what is in the darkness, and the light dwelleth with Him (Daniel 2:22); where “dwelling” denotes being. Again in the same Prophet:

Under that tree the beast of the field had shadow, and the fowls of heaven dwelt in the branches thereof (Daniel 4:12).

And in Ezekiel:

Under its branches all the wild beast of the field brought forth, and in its shadow dwelt all great nations (Ezekiel 31:6); where “dwelling” denotes being and living.

In Hosea:

The threshing-floor and the wine-press shall not feed them, and the new wine shall fail her. They shall not dwell in the land of Jehovah; but Ephraim shall return to Egypt (Hos. 9:2-3);

“not to dwell in the land of Jehovah” denotes not to be in a state of the good of love, consequently not in the Lord’s kingdom.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.