Die Bibel

 

Genesis 24

Lernen

   

1 At si Abraham ay matanda na, at lipas na sa panahon: at pinagpala ng Panginoon si Abraham sa lahat ng mga bagay.

2 At sinabi ni Abraham sa kaniyang alilang katiwala, sa pinakamatanda sa kaniyang bahay na namamahala ng lahat niyang tinatangkilik: Ipinamamanhik ko sa iyo na ilagay mo ang iyong kamay sa ilalim ng aking hita:

3 At ikaw ay aking pasusumpain, alangalang sa Panginoon sa Dios ng langit at Dios ng lupa, na hindi mo papag-aasawahin ang aking anak sa mga anak ng mga Cananeo na siyang aking pinakikitahanan:

4 Kundi ikaw ay paroroon sa aking lupain, at sa aking kamaganakan, at papag-aasawahin mo roon ang aking anak na si Isaac.

5 At sinabi sa kaniya ng lingkod, Sakaling hindi iibigin ng babae na sumama sa akin sa lupaing ito: dapat ko bang ibalik ang anak mo sa lupaing pinanggalingan mo?

6 At sinabi sa kaniya ni Abraham, Ingatan mong huwag ibalik doon ang aking anak.

7 Ang Panginoon, ang Dios ng langit, na kumuha sa akin sa bahay ng aking ama, at sa lupaing aking tinubuan, at sa akin ay nagsalita, at sa akin ay sumumpa, na nagsasabi, Sa iyong binhi, ibibigay ko ang lupaing ito: ay magsusugo siya ng kaniyang anghel sa unahan mo, at papag-aasawahin mo roon ang aking anak.

8 At kung ang babae ay ayaw sumama sa iyo, ay maliligtas ka rito sa aking sumpa; huwag mo lamang pabalikin ang aking anak doon.

9 At inilagay ng alilang katiwala ang kaniyang kamay sa ilalim ng hita ni Abraham na kaniyang panginoon, at sumumpa sa kaniya tungkol sa bagay na ito.

10 At kumuha ang alilang katiwala ng sangpung kamelyo sa mga kamelyo ng kaniyang panginoon, at yumaon; na dala ang pinakamabuti sa lahat ng pag-aari ng kaniyang panginoon: at tumindig at napasa Mesopotamia, sa bayan ni Nachor.

11 At kaniyang pinaluhod ang mga kamelyo sa labas ng bayan, sa tabi ng balon ng tubig, ng dakong palubog na ang araw, na kapanahunan nang paglabas ng mga babae upang umigib ng tubig.

12 At sinabi, Oh Panginoon, Dios ng aking panginoong si Abraham, ipinamamanhik ko sa iyong pagkalooban mo ako ng mabuting kapalaran ngayon, at ikaw ay magmagandang loob sa aking panginoong kay Abraham.

13 Narito, ako'y nakatayo sa tabi ng bukal ng tubig: at ang mga anak na babae ng mga tao sa bayan, ay nagsilabas upang umigib ng tubig:

14 At mangyari nga na ang dalagang aking pagsabihan, Ibaba mo, isinasamo ko sa iyo, ang iyong banga upang ako'y uminom; at siya'y magsabi, Uminom ka, at paiinumin ko pati ng iyong mga kamelyo: maging siyang iyong itinalaga sa iyong lingkod na kay Isaac: at sa ganito ay malalaman kong nagmagandang loob ka sa aking panginoon.

15 At nangyari, na bago natapos ang pananalita niya, ay narito si Rebeca na ipinanganak kay Bethuel, na anak ni Milca, na asawa ni Nachor na kapatid ni Abraham na lumalabas na pasan ang kaniyang banga sa kaniyang balikat.

16 At ang babae ay may magandang anyo, dalaga, na hindi pa nasisipingan ng lalake: at lumusong sa bukal, at pinuno ang kaniyang banga, at umahon.

17 At tumakbong sinalubong siya ng alilang katiwala na sinabi, Makikiinom ako ng kaunting tubig sa iyong banga.

18 At sinabi niya, Uminom ka, panginoon ko: at nagmadaling ibinaba ang banga sa kaniyang kamay, at pinainom siya.

19 At pagkatapos na kaniyang mapainom, ay sinabi, Iyiigib ko naman ang iyong mga kamelyo, hanggang sa makainom na lahat.

20 At ibinuhos na dalidali ang kaniyang banga sa inuman, at tumakbong muli sa balon upang umigib at iniigib ang lahat niyang kamelyo.

21 At siya'y tinitigan ng lalake; na hindi umiimik, upang maalaman kung pinagpala ng Panginoon ang kaniyang paglalakbay o hindi.

22 At nangyari, nang makainom ang mga kamelyo, na kumuha ang lalake ng isang singsing na ginto, na may kalahating siklo sa timbang, at dalawang pulsera upang ilagay sa kaniyang mga kamay, na may timbang na sangpung siklong ginto;

23 At sinabi, Kaninong anak ka? sabihin mo sa akin, ipinamamanhik ko sa iyo. May lugar ba sa bahay ng iyong ama na aming matutuluyan?

24 At sinabi niya sa kaniya, Anak ako ni Bethuel, na anak ni Milca, na ipinanganak niya kay Nahor.

25 Sinabi rin niya sa kaniya, Mayroon din naman kaming saganang dayami at pagkain sa hayop, at dakong matutuluyan.

26 At lumuhod ang lalake at sumamba sa Panginoon.

27 At siya'y nagsabi, Purihin ang Panginoon, ang Dios ng aking panginoong si Abraham, na hindi inilayo ang kaniyang habag at ang kaniyang pagtatapat, sa aking panginoon: tungkol sa akin, ay pinatnugutan ako ng Panginoon sa daan hanggang sa bahay ng mga kapatid ng aking panginoon.

28 At tumakbo ang dalaga at isinaysay sa sangbahayan ng kaniyang ina ang ayon sa mga salitang ito.

29 At mayroon si Rebeca na isang kapatid na nagngangalang Laban: at tinakbo ni Laban ang lalake sa labas, sa bukal.

30 At nangyari, pagkakita ng singsing, at ng mga pulsera sa mga kamay ng kaniyang kapatid, at pagkarinig ng mga salita ni Rebeca na kaniyang kapatid, na sinasabi, Gayon sinalita sa akin ng lalake; na naparoon siya sa lalake; at narito, ito'y nakatayo sa siping ng mga kamelyo, sa bukal.

31 At sinabi niya, Pumasok ka, pinagpala ng Panginoon; bakit ka nakatayo sa labas? sapagka't inihanda ko ang bahay, at ang dako ng mga kamelyo.

32 At pumasok ang lalake sa bahay, at kinalagan ang mga kamelyo; at binigyan ni Laban ng dayami at pagkain ang mga kamelyo, at ng tubig upang ipaghugas ng kaniyang mga paa, at ng mga paa ng mga taong kasama niya.

33 At siya'y hinainan nila ng pagkain: datapuwa't kaniyang sinabi, Hindi ako kakain hanggang hindi ko nasasabi ang aking sadya. At sinabi ni Laban, Magsalita ka.

34 At kaniyang sinabi, Alilang katiwala ako ni Abraham.

35 At pinagpalang mainam ng Panginoon ang aking panginoon; at siya'y naging dakila: at siya'y binigyan ng kawan at bakahan, at ng pilak at ng ginto, at ng mga aliping lalake, at babae, at ng mga kamelyo, at ng mga asno.

36 At si Sara na asawa ng aking panginoon, ay nagkaanak ng lalake sa aking panginoon, nang siya'y matanda na: at siyang pinagbigyan ni Abraham ng kaniyang lahat na inaari.

37 At pinapanumpa ako ng aking panginoon, na sinasabi, Huwag mong papag-aasawahin ang aking anak sa mga anak na babae ng mga Cananeo na siyang lupaing aking tinatahanan:

38 Kundi paroroon ka sa bahay ng aking ama at sa aking kamaganakan, at papag-aasawahin mo roon ang aking anak.

39 At sinabi ko sa aking panginoon, Sakaling hindi iibigin ng babaing sumama sa akin.

40 At kaniyang sinabi sa akin, Ang Panginoon na sa harap niya'y lumalakad ako, ay susuguin niyang kasama mo ang kaniyang anghel, at kaniyang pagpapalain ang iyong lakad, at papag-aasawahin mo ang aking anak sa aking kamaganakan, at sa angkan ng aking ama:

41 Kung magkagayo'y makakakawala ka sa aking sumpa, pagka ikaw ay dumating sa aking kamaganakan; at kung hindi nila ibigay sa iyo, ay makakakawala ka sa aking sumpa.

42 At dumating ako ng araw na ito, sa bukal, at aking sinabi, Oh Panginoon, na Dios ng aking panginoong si Abraham, kung ngayo'y pinagpapala mo ang aking lakad na nilalakad ko:

43 Narito, nakatayo ako sa tabi ng bukal ng tubig; at mangyari, na ang dalagang lumabas na umigib na aking pagsasabihan, Makikiinom ako sa iyo ng kaunting tubig sa iyong banga;

44 At siya'y magsasabi sa akin, Uminom ka, at iyigib ko pati ng iyong mga kamelyo: ay siyang maging babaing itinalaga ng Panginoon sa anak ng aking panginoon.

45 At bago ko nasalita sa sarili, narito si Rebeca, na lumalabas na pasan ang kaniyang banga sa kaniyang balikat; at lumusong sa bukal at umigib: at aking sinabi sa kaniya, Makikiinom ako sa iyo.

46 At dalidali niyang ibinaba ang kaniyang banga sa kaniyang balikat, at nagsabi, Uminom ka, at paiinumin ko pati ng iyong mga kamelyo: sa gayo'y uminom ako, at pinainom niya pati ng mga kamelyo,

47 At siya'y aking tinanong, at aking sinabi, Kaninong anak ka? at kaniyang sinabi, Anak ako ni Bethuel, na anak ni Nachor, na ipinanganak sa kaniya ni Milca: at inilagay ko ang hikaw sa kaniyang ilong, at ang mga pulsera sa kaniyang mga kamay.

48 At aking iniyukod ang aking ulo, at sumamba ako sa Panginoon at pumuri sa Panginoon, na Dios ng aking panginoong si Abraham, na pumatnubay sa akin sa daang matuwid upang kunin ang anak ng kapatid ng aking panginoon, para sa kaniyang anak.

49 At ngayon, kung inyong mamagandahing loob at mamatapatin sa aking panginoon ay sabihin ninyo sa akin: at kung hindi, ay sabihin din ninyo sa akin; upang pumihit ako sa kanan o sa kaliwa.

50 Nang magkagayo'y sumagot si Laban at si Bethuel, at sinabi, Sa Panginoon nagmumula ito: kami ay hindi makapagsasabi sa iyo ng masama o ng mabuti.

51 Narito, si Rebeca ay nasa harap mo, dalhin mo, at yumaon ka, at siya'y maging asawa ng anak ng iyong panginoon, na gaya ng sinalita ng Panginoon.

52 At nangyari, na pagkarinig ng alilang katiwala ni Abraham ng kaniyang mga salita, ay nagpatirapa sa lupa sa harap ng Panginoon.

53 At naglabas ang alilang katiwala ng mga hiyas na pilak at mga hiyas na ginto, at mga damit, at mga ibinigay kay Rebeca: nagbigay rin siya ng mga mahalagang bagay sa kaniyang kapatid na lalake at sa kaniyang ina.

54 At nangagsikain at nangagsiinom siya at ang mga taong kasama niya, at doon nagparaan ng magdamag, at sila'y nagsibangon ng umaga at kaniyang sinabi, Suguin ninyo ako sa aking panginoon.

55 At sinabi ng kaniyang kapatid na lalake, at ng kaniyang ina, Matira ang dalaga sa aming ilang araw, sangpung araw man lamang; pagkatapos ay paroroon siya.

56 At sinabi niya sa kanila, Huwag ninyo akong pigilin, yamang pinagpala ng Panginoon ang aking lakad; papagpaalamin na ninyo ako, upang ako'y umuwi sa aking panginoon.

57 At kanilang sinabi, Tatawagin namin ang dalaga at uusisain namin sa kaniyang bibig.

58 At kanila ngang tinawag si Rebeca, at kanilang sinabi sa kaniya, Sasama ka ba sa lalaking ito? At sinabi niya, Sasama ako.

59 At kanilang pinapagpaalam si Rebeca na kanilang kapatid, at ang kaniyang yaya, at ang alilang katiwala ni Abraham, at ang kaniyang mga tao.

60 At kanilang binasbasan si Rebeca, at sinabi nila sa kaniya, Kapatid namin, maging ina ka nawa ng yutayuta, at kamtin ng iyong binhi ang pintuang-bayan niyaong mga napopoot sa kanila.

61 At tumindig si Rebeca, at ang kaniyang mga abay, at nangagsisakay sa mga kamelyo, at nangagsisunod sa lalake; at dinala ng alilang katiwala si Rebeca at yumaon.

62 At si Isaac ay nanggaling sa daang Beer-lahai-roi; sapagka't siya'y natira sa lupaing Timugan.

63 At lumabas si Isaac sa parang upang magmunimuni ng dakong hapon: at kaniyang itiningin ang kaniyang mga mata, at kaniyang nakita, at, narito, may dumarating na mga kamelyo.

64 Itiningin naman ni Rebeca ang kaniyang mga mata at nang makita niya si Isaac, ay bumaba sa kamelyo.

65 At sinabi ni Rebeca sa alilang katiwala, Sino yaong taong naglalakad sa parang na sumasalubong sa atin? At sinabi ng alilang katiwala, Yaon ang aking panginoon: at kinuha niya ang kaniyang lambong, at siya'y nagtakip.

66 At isinaysay ng alilang katiwala kay Isaac ang lahat ng kaniyang ginawa.

67 At dinala siya ni Isaac sa tolda ni Sara na kaniyang ina, at ipinagsama si Rebeca, at naging kaniyang asawa: at kaniya namang sininta: at naaliw si Isaac, pagkamatay ng kaniyang ina.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3021

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3021. Put I pray thy hand under my thigh. That this signifies pledging it according to its power to the good of conjugial love, is evident from the signification of “hand,” as being power (see n. 878); and from the signification of “thigh,” as being the good of conjugial love, concerning which in what follows. That it is pledging to the extent of its power, is evident from the fact that they who were pledged to anything that related to conjugial love, by an ancient rite placed the hand under the thigh of him to whom they were being pledged, and in this manner they were put under oath by him; and this for the reason that the “thigh” signified conjugial love, and the “hand” power, or so far as was possible; for all the parts of the human body correspond to spiritual and celestial things in the Grand Man which is heaven, as was shown above (n. 2996, 2998); and as will be shown more fully, of the Lord’s Divine mercy hereafter. The thighs themselves together with the loins, correspond to conjugial love.

These things were well known to the men of the most ancient times; and therefore they had a number of rites based on this correspondence, of which one was that they placed the hands under the thigh when they were pledged to any good of conjugial love. The knowledge of such things, which was in highest esteem among the ancients, and was one of the chief things of their knowledge and intelligence, is at this day wholly lost; so completely that it is not even known that there is any correspondence; and some may therefore wonder that such things are signified by the rite here described. The rite is mentioned in the present case because the betrothing of Isaac to some one of the family of Abraham is treated of, and the discharge of the duty was intrusted to the elder servant.

[2] That as before said the “thigh” from correspondence signifies conjugial love, may also be seen from other passages in the Word; as from the process enjoined when a woman was accused by her husband of adultery.

In Moses:

The priest shall cause the woman to swear with the oath of cursing; and the priest shall say unto the woman, Jehovah make thee a curse and an oath in the midst of thy people, when Jehovah doth make thy thigh to fall away, and thy belly to swell. And when he hath given her the water to drink, then it shall come to pass, if she be defiled, and hath trespassed a trespass against her husband, that the waters that are accursed shall enter into her and become bitterness, and her belly shall swell, and her thigh shall fall away, and the woman shall be a curse among her people (Numbers 5:21, 27).

That the “thigh should fall away,” signified evil relating to conjugial love, that is, it signified adultery. The other particulars mentioned in the same process signify each of them some special thing belonging to the subject, so that there is not the least thing that does not involve something, however surprising this may seem to a man who reads the Word without any idea of its sanctity. Because of the signification of the “thigh” as being the good of conjugial love, mention is sometimes made of “coming forth from the thigh”—as is said of Jacob:

Be fruitful and multiply; a nation and a company of nations shall be of thee, and kings shall come forth from thy thighs (Genesis 35:11).

And in another place:

Every soul that came with Jacob into Egypt, that came forth from his thigh (Genesis 46:26; Exodus 1:5).

And of Gideon:

Gideon had seventy sons that came forth from his thigh (Judges 8:30).

[3] And as the “thighs” and the “loins” signify the things belonging to conjugial love, they also signify the things of love and charity, for the reason that conjugial love is the fundamental love of all loves (see n. 686, 2733, 2737-2739); for all loves are from the same origin, that is, from the heavenly marriage, which is that of good and truth (see n. 2727-2759). That the “thigh” signifies the good of celestial love and the good of spiritual love, is evident from the following passages.

In John:

He that sat on the white horse had upon His vesture and upon His thigh a name written: King of kings, and Lord of lords (Revelation 19:16).

That He who sat on the white horse is the Word, thus the Lord who is the Word, may be seen above (n. 2760-2762); also that “vesture” is the Divine truth (n. 2576); therefore He is called “King of kings” (n. 3009). Hence it is plain what the “thigh” is, namely, the Divine good which is of His love; from which He is also called “Lord of lords” (n. 3004-3011). And because this is the Lord’s quality, it is said that He “had thereon a name written;” for “name” signifies quality (n. 1896, 2009, 2724, 3006).

[4] In David:

Gird Thy sword upon Thy thigh, O Mighty One, in Thy glory and honor (Psalms 45:3);

speaking of the Lord; where “sword” denotes truth combating (n. 2799); and “thigh” the good of love; to “gird the sword upon the thigh” signifies that the truth from which He would fight would be from the good of love.

In Isaiah:

Righteousness shall be the girdle of His loins, and truth the girdle of His thighs (Isaiah 11:5);

speaking here too of the Lord; and because “righteousness” is predicated of the good of love (n. 2235), it is called the girdle of the loins;” and because truth is from good, it is called the “girdle of the thighs;” thus “loins” are predicated of the love of good, and “thighs” of the love of truth.

[5] In the same:

None shall be weary nor stumble in Him, He shall not slumber nor sleep, neither is the girdle of His thighs loosed, nor the latchet of His shoes broken off (Isaiah 5:27).

This again is said of the Lord, and the “girdle of His thighs” denotes the love of truth, as before.

In Jeremiah:

Jehovah said unto Jeremiah that he should buy a linen girdle and put it on his loins, but should not pass it through water; and that he should go to the Euphrates and hide it in a hole of the rock; and having done this, when he went and took it from the place, it was marred (Jeremiah 13:1-6).

The “linen girdle” denotes truth, and “putting it on the loins” was a representative that truth was from good. Everyone can see that these are representatives, and their signification cannot be known except from correspondences, concerning which of the Lord’s Divine mercy something will be said at the end of certain chapters.

[6] So too with the signification of the things seen by Ezekiel, by Daniel, and by Nebuchadnezzar. As in Ezekiel:

Above the expanse that was over the heads of the cherubim was the likeness of a throne, as the appearance of a sapphire stone; and upon the likeness of the throne was a likeness as the appearance of a man above upon it. And I saw as the appearance of a burning coal, as the appearance of fire within it round about; from the appearance of his loins and upward, and from the appearance of his loins and downward, I saw as it were the appearance of fire, and there was brightness round about Him; as the appearance of the bow that is in the cloud in the day of rain, so was the appearance of the brightness round about, so was the appearance of the likeness of the glory of Jehovah (Ezekiel 1:26-28).

That this was representative of the Lord and of His kingdom is evident; and that the appearance of the loins upward and the appearance of the loins downward has reference to His love, is evident from the signification of “fire,” as being love (n. 934); and from the signification of “brightness” and a “rainbow” as being the derivative wisdom and intelligence (n. 1042, 1043, 1053).

[7] Concerning Daniel it is said:

A man appeared to him clothed in linen, whose loins were girded with pure gold of Uphaz; his body also was like the tharshish stone, and his face as the appearance of lightning, and his eyes as lamps of fire, and his arms and feet like the shining of burnished brass (Daniel 10:5-6).

What is signified by these particulars—by “loins,” “body,” “face,” “eyes,” “arms,” and “feet”—can appear to no one except from representations and their correspondences. From these it is evident that the Lord’s celestial kingdom is thus represented, in which the “loins” are Divine love; and the “gold of Uphaz” with which these were girded, is the good of wisdom which is from love (n. 113, 1551, 1552).

[8] Concerning what was seen by Nebuchadnezzar we read in Daniel:

The head of the statue was good gold; its breast and its arms were silver; its belly and thighs were brass; the feet were part iron and part clay (Daniel 2:32-33).

By that statue were represented the successive states of the church; by the “head which was gold,” the first state, which was celestial, because it was a state of love to the Lord; by the “breast and arms which were silver,” the second state, which was spiritual, as it was a state of charity toward the neighbor; by the “belly and thighs which were brass,” the third state, which was a state of natural good (for this is “brass,” n. 425, 1551). Natural good is of love or charity toward the neighbor in a degree below spiritual good. By the “feet which were iron and clay” is meant the fourth state, which was one of natural truth (which is “iron,” n. 425, 426); and also of no coherence with good (which is “clay”). From all these things it may be seen what is signified by the “thighs” and the “loins,” namely, in the chief place conjugial love, and from this all genuine love, as is evident from the passages quoted, and likewise from others (Genesis 32:25, 32; Isaiah 20:2-4; Nahum 2:1; Psalms 69:23; Exodus 12:11; Luke 12:35-36). In the opposite sense also are signified the opposite loves, which are the loves of self and of the world (see 1 Kings 2:5; Isaiah 32:10-11; Jeremiah 30:6; 48:37; Ezekiel 29:7; Amos 8:10).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.