Die Bibel

 

Genesis 23

Lernen

   

1 At ang buhay ni Sara ay tumagal ng isang daan at dalawang pu't pitong taon: ito ang naging mga taon ng buhay ni Sara.

2 At namatay si Sara sa Kiriatharba (na siyang Hebron), sa lupain ng Canaan: at naparoon si Abraham na ipinagluksa si Sara at iniyakan.

3 At tumindig si Abraham sa harap ng kaniyang patay, at nagsalita sa mga anak ni Heth, na sinasabi,

4 Ako'y tagaibang bayan at nakikipamayan sa inyo: bigyan ninyo ako ng isang pag-aaring libingan sa gitna ninyo, upang aking ilibing ang aking patay, na malingid sa aking paningin.

5 At ang mga anak ni Heth ay sumagot kay Abraham, na nagsasabi sa kaniya,

6 Dinggin mo kami, panginoon ko: ikaw ay prinsipe ng Dios sa gitna namin: sa pinakahirang sa aming mga libingan ay ilibing mo ang iyong patay; wala sa amin na magkakait sa iyo ng kaniyang libingan, upang paglibingan ng iyong patay.

7 At tumindig si Abraham, at yumukod sa bayan ng lupain, sa mga anak nga ni Heth.

8 At nakiusap sa kanila, na sinasabi, Kung kalooban ninyo na aking ilibing ang aking patay na malingid sa aking paningin, ay dinggin ninyo ako, at pamagitanan ninyo ako kay Ephron, na anak ni Zohar,

9 Upang ibigay niya sa akin ang yungib ng Macpela, na kaniyang inaari, na nasa hangganan ng kaniyang parang; sa tapat na halaga ay ibigay niya sa akin, upang maging pag-aaring libingan sa gitna ninyo.

10 Si Ephron nga ay nakaupo sa gitna ng mga anak ni Heth: at sumagot si Ephron na Hetheo kay Abraham, sa harap ng mga anak ni Heth, na naririnig ng lahat na pumapasok sa pintuan ng bayan, na sinasabi,

11 Hindi, panginoon ko, dinggin mo ako: ang parang ay ibinibigay ko sa iyo, at ang yungib na naroroon ay ibinibigay ko sa iyo; sa harap ng mga anak ng aking bayan, ay ibinigay ko sa iyo: ilibing mo ang iyong patay.

12 At si Abraham ay yumukod sa harapan ng bayan ng lupain.

13 At nagsalita kay Ephron sa harap ng bayan ng lupain, na sinasabi, Maanong ako lamang ay iyong pakinggan: ibibigay ko sa iyo ang halaga ng parang; tanggapin mo sa akin, at ililibing ko roon ang aking patay.

14 At sumagot si Ephron kay Abraham, na sinasabi sa kaniya,

15 Panginoon ko, dinggin mo ako: isang putol ng lupa na ang halaga'y apat na raang siklong pilak: gaano sa akin at sa iyo? ilibing mo nga ang iyong patay.

16 At dininig ni Abraham si Ephron; at tinimbang ni Abraham kay Ephron ang salaping sinabi, sa harap ng mga anak ni Heth, apat na raang siklong pilak, na karaniwang salapi ng mga mangangalakal.

17 Kaya't ang parang ni Ephron na nasa Macpela, na nasa tapat ng Mamre, ang parang at ang yungib na nandoon, at ang lahat ng mga punong kahoy na nasa parang na yaon, na ang nasa buong hangganan niyaon sa palibot, ay pinagtibay

18 Kay Abraham na pag-aari sa harap ng mga anak ni Heth, sa harapan ng lahat ng nagsisipasok sa pintuang daan ng kaniyang bayan.

19 At pagkatapos nito ay inilibing ni Abraham si Sara na kaniyang asawa sa yungib ng parang sa Macpela sa tapat ng Mamre (na siyang Hebron) sa lupain ng Canaan.

20 At ang parang at ang yungib na naroroon, ay pinagtibay kay Abraham ng mga anak ni Heth, na pag-aaring libingan niya.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2905

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2905. 'A hundred and twenty-seven years' means their completion. This is clear from the meaning of 'a hundred' as that which is complete, dealt with in 2636, and from the meaning of 'twenty' also, which is twice ten, as that which is complete, 1988, and from the meaning of 'seven' as that which is holy, 395, 433, 716, 881. Thus it is the completion or conclusion of the holy state of the Church that is meant here. For all numbers in the Word mean real things, see 482, 487, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252. The completion of them, that is to say, of the states and periods of time of the Church, means their conclusion.

[2] The Church passes through different phases that are like the ages of man. The first of these is early childhood, the second youth, the third adult years, and the fourth old age. The last of these - old age - is called the completion or conclusion. The phases of the Church are also like the times and seasons of the year, the first of which is spring, the second summer, the third autumn, and the fourth winter. The last of these is the conclusion of the year. The phases of the Church are also like the times and divisions of the day, the first being the dawn, the second midday, the third evening, and the fourth night. The last of these is the completion or conclusion of the day. In the Word too the states of the Church are compared to the ages of man, the seasons of the year, and the divisions of the day, and are meant there by the same because periods of time mean states, 2625, 2788, 2837. Good and truth with those who belong to the Church usually diminish in this fashion. And when good and truth do not exist any longer, or, as is said, when faith does not exist any longer, that is to say, when charity does not exist any longer, the Church has reached its old age, or its winter, or its night. And that period of time or state is called the settlement, close, and fulfilment, see 1857. Statements about the Lord coming into the world in the fullness of time, or when completion had been reached, have the same meaning, for at that time no good existed any longer, not even natural good, nor consequently any truth. This is the specific meaning of the things stated in this verse.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.