Die Bibel

 

Genesis 20

Lernen

   

1 At mula roon ay naglakbay si Abraham sa dakong lupain ng Timugan, at tumahan sa pagitan ng Cades at Shur; at siya'y nakipamayan sa Gerar.

2 At sinabi ni Abraham tungkol kay Sara na kaniyang asawa, Siya'y aking kapatid; at si Abimelech na hari sa Gerar, ay nagsugo at kinuha si Sara.

3 Datapuwa't naparoon ang Dios kay Abimelech sa panaginip sa gabi, at sa kaniya'y sinabi, Narito, ikaw ay dili iba't isang patay dahil sa babaing iyong kinuha; sapagka't siya'y asawa ng isang lalake.

4 Nguni't si Abimelech ay hindi pa, nakasisiping sa kaniya: at nagsabi, Panginoon, papatayin mo ba pati ng isang bansang banal?

5 Hindi ba siya rin ang nagsabi sa akin, Siya'y aking kapatid? at si Sara man ay nagsabi, Siya'y aking kapatid; sa katapatang loob ng aking puso, at kawalang sala ng aking mga kamay, ay ginawa ko ito.

6 At sinabi sa kaniya ng Dios sa panaginip: Oo, talastas ko, na sa katapatang loob ng iyong puso ay ginawa mo ito, at hinadlangan din naman kita sa pagkakasala ng laban sa akin: kaya't hindi ko ipinahintulot sa iyong galawin mo siya.

7 Ngayon nga'y isauli mo ang asawa ng lalaking ito; sapagka't siya'y profeta, at ikaw ay ipananalangin niya, at mabubuhay ka: at kung di mo siya isauli, ay talastasin mong walang pagsalang mamamatay ka, ikaw at ang lahat ng iyo.

8 At si Abimelech ay bumangong maaga ng kinaumagahan at tinawag ang lahat niyang bataan, at sinabi sa kanilang pakinig ang lahat ng bagay na ito: at ang mga tao'y natakot na mainam.

9 Nang magkagayo'y tinawag ni Abimelech si Abraham, at sa kaniya'y sinabi, Anong ginawa mo sa amin? at sa ano ako nagkasala laban sa iyo, na dinalhan mo ako at ang aking kaharian ng isang malaking kasalanan? Ginawan mo ako ng mga gawang di marapat gawin.

10 At sinabi ni Abimelech kay Abraham, Anong nakita mo na ginawa mo ang bagay na ito?

11 At sinabi ni Abraham, Sapagka't inisip ko. Tunay na walang takot sa Dios sa dakong ito: at papatayin nila ako dahil sa aking asawa.

12 At saka talagang siya'y kapatid ko, na anak ng aking ama, datapuwa't hindi anak ng aking ina; at siya'y naging asawa ko:

13 At nangyari, na nang ako'y palayasin ng Dios sa bahay ng aking ama, na sinabi ko sa kaniya, Ito ang magandang kalooban mo na maipakikita sa akin; sa lahat ng dakong ating datnin, ay sabihin mo tungkol sa akin, Siya'y aking kapatid.

14 At si Abimelech ay kumuha ng mga tupa at mga baka, at mga aliping lalake at babae, at ipinagbibigay kay Abraham, at isinauli sa kaniya si Sara na kaniyang asawa.

15 At sinabi ni Abimelech, Narito ang lupain ko ay nasa harapan mo: tumahan ka kung saan mo magalingin.

16 At kay Sara'y sinabi niya, Narito, nagbigay ako ng isang libong putol na pilak sa iyong kapatid: narito, ito sa iyo'y piring sa mga mata ng lahat ng kasama mo; at sa harap ng lahat ay nagbangong puri ka.

17 At nanalangin si Abraham sa Dios; at pinagaling ng Dios si Abimelech, at ang kaniyang asawa, at ang kaniyang mga aliping babae, na ano pa't nagkaanak sila.

18 Sapagka't sinarhang lubos ng Panginoon ang lahat ng bahay-bata sa bahay ni Abimelech, dahil kay Sara, na asawa ni Abraham.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2553

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2553. 'Because I said, Surely there is no fear of God in this place' means the thought derived from this that men would have no respect for spiritual truth in that state in which they were then. This is clear from the meaning of 'the fear of God' as respect for Divine, or spiritual, truth, and from the meaning of 'a place' as a state, dealt with in 1273-1275, 1377. Involved here is the fact that man is unable to grasp any doctrine which is purely spiritual and celestial, that which is Divine, because it goes infinitely above and beyond his grasp of things, and so also above the range of his belief. All thoughts which man has are confined within natural things experienced by his senses, and anything that is said which does not draw on and does not fit in with those natural things is not comprehended but perishes, like sight gazing into some ocean or universe without any object there on which it may focus. Consequently if matters of doctrine were presented to man in any other manner, they would not be received at all, and so he would have no respect for them. This may become quite clear from each detail in the Word. There purely Divine things are for the same reason presented as natural, indeed sensory ones, such as that Jehovah has ears, eyes, and a face, has affections as man does, anger, and many more things.

[2] This was still more the case with men when the Lord came into the world. At that time they did not even have any knowledge of what the celestial or the spiritual was, nor even of anything internal. Wholly earthly and worldly, and thus external things possessed every thought in their minds, even the minds of the apostles themselves who supposed that the Lord's kingdom would be like a worldly kingdom. For that reason these asked to sit one on His right hand and the other on the left and for a long while imagined they were going to sit on twelve thrones and to judge the twelve tribes of Israel, still unaware of the fact that in the next life they would not have the power to judge even the least detail of any one individual's affairs, 2129 (end). His looking into this state of the human race was the reason why the Lord at first thought about whether the rational ought to be consulted in the doctrine of faith. In this He was moved by a love which was that the salvation of all might be taken care of and that the Word should not perish.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.