Die Bibel

 

Genesis 20

Lernen

   

1 At mula roon ay naglakbay si Abraham sa dakong lupain ng Timugan, at tumahan sa pagitan ng Cades at Shur; at siya'y nakipamayan sa Gerar.

2 At sinabi ni Abraham tungkol kay Sara na kaniyang asawa, Siya'y aking kapatid; at si Abimelech na hari sa Gerar, ay nagsugo at kinuha si Sara.

3 Datapuwa't naparoon ang Dios kay Abimelech sa panaginip sa gabi, at sa kaniya'y sinabi, Narito, ikaw ay dili iba't isang patay dahil sa babaing iyong kinuha; sapagka't siya'y asawa ng isang lalake.

4 Nguni't si Abimelech ay hindi pa, nakasisiping sa kaniya: at nagsabi, Panginoon, papatayin mo ba pati ng isang bansang banal?

5 Hindi ba siya rin ang nagsabi sa akin, Siya'y aking kapatid? at si Sara man ay nagsabi, Siya'y aking kapatid; sa katapatang loob ng aking puso, at kawalang sala ng aking mga kamay, ay ginawa ko ito.

6 At sinabi sa kaniya ng Dios sa panaginip: Oo, talastas ko, na sa katapatang loob ng iyong puso ay ginawa mo ito, at hinadlangan din naman kita sa pagkakasala ng laban sa akin: kaya't hindi ko ipinahintulot sa iyong galawin mo siya.

7 Ngayon nga'y isauli mo ang asawa ng lalaking ito; sapagka't siya'y profeta, at ikaw ay ipananalangin niya, at mabubuhay ka: at kung di mo siya isauli, ay talastasin mong walang pagsalang mamamatay ka, ikaw at ang lahat ng iyo.

8 At si Abimelech ay bumangong maaga ng kinaumagahan at tinawag ang lahat niyang bataan, at sinabi sa kanilang pakinig ang lahat ng bagay na ito: at ang mga tao'y natakot na mainam.

9 Nang magkagayo'y tinawag ni Abimelech si Abraham, at sa kaniya'y sinabi, Anong ginawa mo sa amin? at sa ano ako nagkasala laban sa iyo, na dinalhan mo ako at ang aking kaharian ng isang malaking kasalanan? Ginawan mo ako ng mga gawang di marapat gawin.

10 At sinabi ni Abimelech kay Abraham, Anong nakita mo na ginawa mo ang bagay na ito?

11 At sinabi ni Abraham, Sapagka't inisip ko. Tunay na walang takot sa Dios sa dakong ito: at papatayin nila ako dahil sa aking asawa.

12 At saka talagang siya'y kapatid ko, na anak ng aking ama, datapuwa't hindi anak ng aking ina; at siya'y naging asawa ko:

13 At nangyari, na nang ako'y palayasin ng Dios sa bahay ng aking ama, na sinabi ko sa kaniya, Ito ang magandang kalooban mo na maipakikita sa akin; sa lahat ng dakong ating datnin, ay sabihin mo tungkol sa akin, Siya'y aking kapatid.

14 At si Abimelech ay kumuha ng mga tupa at mga baka, at mga aliping lalake at babae, at ipinagbibigay kay Abraham, at isinauli sa kaniya si Sara na kaniyang asawa.

15 At sinabi ni Abimelech, Narito ang lupain ko ay nasa harapan mo: tumahan ka kung saan mo magalingin.

16 At kay Sara'y sinabi niya, Narito, nagbigay ako ng isang libong putol na pilak sa iyong kapatid: narito, ito sa iyo'y piring sa mga mata ng lahat ng kasama mo; at sa harap ng lahat ay nagbangong puri ka.

17 At nanalangin si Abraham sa Dios; at pinagaling ng Dios si Abimelech, at ang kaniyang asawa, at ang kaniyang mga aliping babae, na ano pa't nagkaanak sila.

18 Sapagka't sinarhang lubos ng Panginoon ang lahat ng bahay-bata sa bahay ni Abimelech, dahil kay Sara, na asawa ni Abraham.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2540

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2540. That 'in the morning Abimelech rose up early' means a clear perception and confirmatory light flowing from celestial good is clear from the meaning of 'rising in the morning', also of 'Abimelech', as well as of 'early'. What 'the morning' means has been shown in 2333, 2405. From these meanings - and also from the whole train of thought, which is that at first the Lord's perception was obscure, 2513, 2514, and after that less obscure, 2528 - it is evident that here a clear perception is meant. As for 'Abimelech' - that he means the doctrine of faith which has regard to rational things - see above 2509, 2510. And what 'in the early morning' means is evident from the meaning of 'the morning'. Here, since it is said that 'he rose up in the morning - in the early morning', not only a clear perception is meant but also confirmatory light flowing from celestial good; for celestial good is the source from which the confirmatory light of truth is derived. These considerations now show that such things are meant.

[2] The reason why the perception which the Lord had when He was in the Human, and why His thought concerning that which was rational with the doctrine of faith, are dealt with so extensively in the internal sense is that stated above. A further reason is that it is angel-like to think in a distinct manner about the various aspects of the Lord's life in the world, and about how He cast off the human rational and by His own power made it Divine, and at the same time to think about the nature of the doctrine of charity and faith when the rational mixes with it, besides many more things dependent on these, which are interior features of the Church and of man. To anyone whose heart and mind are set on worldly and bodily interests, such matters seem of little importance, and perhaps of no advantage to him; whereas to angels whose hearts and minds are set on celestial and spiritual interests, those same matters are precious. Their ideas and perceptions regarding them are beyond description. From this it is evident that very many matters which to man are of little importance because they are above and beyond his grasp of things are to angels of the highest worth since those matters come within the light of their wisdom; and conversely, the matters of highest worth to man, because they are worldly and so come within his grasp of things, are to angels of little importance since those matters go on away from the light of angels' wisdom. This difference between angels and men with regard to the internal sense of the Word occurs in many places.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.