Die Bibel

 

Genesis 2

Lernen

   

1 At nayari ang langit at ang lupa, at ang lahat na natatanaw sa mga iyon.

2 At nang ikapitong araw ay nayari ng Dios ang kaniyang gawang ginawa; at nagpahinga ng ikapitong araw sa madlang gawa niyang ginawa.

3 At binasbasan ng Dios ang ikapitong araw at kaniyang ipinangilin, sapagka't siyang ipinagpahinga ng Dios sa madlang gawang kaniyang nilikha at ginawa.

4 Ito ang pinangyarihan ng langit at ng lupa, nang likhain noong araw, na gawin ng Panginoong Dios ang lupa't langit.

5 At wala pa sa lupang kahoy sa parang, at wala pang anomang pananim na tumutubo sa parang: (sapagka't hindi pa pinauulanan ng Panginoong Dios ang lupa) at wala pang taong magbukid ng lupa,

6 Nguni't may isang ulap na napaitaas buhat sa lupa at dinilig ang buong ibabaw ng lupa.

7 At nilalang ng Panginoong Dios ang tao sa alabok ng lupa, at hiningahan ang kaniyang mga butas ng ilong ng hininga ng buhay; at ang tao ay naging kaluluwang may buhay.

8 At naglagay ang Panginoong Dios ng isang halamanan sa Eden, sa dakong silanganan: at inilagay niya roon ang taong kaniyang nilalang.

9 At pinatubo ng Panginoong Dios sa lupa ang lahat na punong kahoy na nakalulugod sa paningin, at mabubuting kanin; gayon din ang punong kahoy ng buhay sa gitna ng halamanan, at ang punong kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama.

10 At may isang ilog na lumabas sa Eden na dumilig sa halamanan; at mula roo'y nabahagi at nagapat na sanga.

11 Ang pangalan ng una ay Pison: na siyang lumiligid sa buong lupain ng Havilah, na doo'y may ginto;

12 At ang ginto sa lupang yao'y mabuti; mayroon din naman doong bedelio at batong onix.

13 At ang pangalan ng ikalawang ilog ay Gihon; na siyang lumiligid sa buong lupain ng Cush.

14 At ang pangalan ng ikatlong ilog ay Hiddecel, na siyang umaagos sa tapat ng Asiria. At ang ikaapat na ilog ay ang Eufrates.

15 At kinuha ng Panginoong Dios ang lalake at inilagay sa halamanan ng Eden, upang kaniyang alagaan at ingatan.

16 At iniutos ng Panginoong Dios sa lalake, na sinabi, Sa lahat ng punong kahoy sa halamanan ay makakakain ka na may kalayaan:

17 Datapuwa't sa kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama ay huwag kang kakain; sapagka't sa araw na ikaw ay kumain niyaon ay walang pagsalang mamamatay ka.

18 At sinabi ng Panginoong Dios, Hindi mabuti na ang lalake ay magisa; siya'y ilalalang ko ng isang katulong niya.

19 At nilalang ng Panginoong Dios sa lupa ang lahat ng hayop sa parang at ang lahat ng ibon sa himpapawid; at pinagdadala sa lalake upang maalaman kung anong itatawag niya sa mga iyon: at ang bawa't itinawag ng lalake sa bawa't kinapal na may buhay ay yaon ang naging pangalan niyaon.

20 At pinanganlan ng lalake ang lahat ng mga hayop, at ang mga ibon sa himpapawid, at ang bawa't ganid sa parang; datapuwa't sa lalake ay walang nasumpungang maging katulong niya.

21 At hinulugan ng Panginoong Dios ng di kawasang himbing ang lalake, at siya'y natulog: at kinuha ang isa sa kaniyang mga tadyang at pinapaghilom ang laman sa dakong yaon:

22 At ang tadyang na kinuha ng Panginoong Dios sa lalake ay ginawang isang babae, at ito'y dinala niya sa lalake.

23 At sinabi ng lalake, Ito nga'y buto ng aking mga buto at laman ng aking laman: siya'y tatawaging Babae, sapagka't sa Lalake siya kinuha.

24 Kaya't iiwan ng lalake ang kaniyang ama at ang kaniyang ina, at makikipisan sa kaniyang asawa: at sila'y magiging isang laman.

25 At sila'y kapuwa hubad, ang lalake at ang kaniyang asawa, at sila'y hindi nagkakahiyaan.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #85

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

85. That the celestial man is the seventh day, and that the seventh day was for that reason made holy and called the Sabbath from a word for 'rest', are as yet undisclosed arcana. This is because people have not known what the celestial man is, and few what the spiritual man is. In their ignorance they could not avoid making the latter the same as the celestial, when in fact there is a vast difference between them; see 81. As regards the seventh day and the celestial man's being the seventh day or Sabbath, this is clear from the fact that the Lord Himself is the Sabbath, for which reason He also says,

The Son of Man is Lord also of the Sabbath. Mark 2:28.

These words embody the concept that the Lord is Man himself, and the Sabbath itself. He gives the name Sabbath, or eternal peace and rest, to His kingdom in heaven and on earth. The Most Ancient Church, which is the subject here, was the Lord's Sabbath more than any subsequent Church.

[2] Every subsequent inmost Church has been a Sabbath of the Lord, and so is every regenerate person when he becomes celestial, since he is a likeness of the Lord. Six days of conflict or labour precede this. In the Jewish Church these things were represented by the work days, and by the seventh which was the Sabbath; for in that Church, everything that had been ordained was representative of the Lord and His kingdom. The Ark too had a similar representation when it was travelling and when it came to rest. Its travels through the wilderness represented conflicts and temptations, and its resting represented states of peace. This is why when it travelled Moses said,

Arise, O Jehovah, and let Your enemies be scattered, and let those who hate You flee from Your face. 1 And when it came to rest he said, Return, O Jehovah, to the myriads of the thousands of Israel. Numbers 10:35-36.

The same portion of Scripture speaks of the Ark 'travelling from the mountain of Jehovah to search out rest for them'. ibid. Verse 33.

[3] The Sabbath is used to describe the celestial man's rest in Isaiah,

If you turn back your foot from the Sabbath, so that you do not your desire on My holy day, and you call the things which belong to the Sabbath delights honourable to the Holiness of Jehovah, and you honour it so that you do not your own ways, nor find your own desire and speak your own words, then you will be delightful to Jehovah, and I will have you carried over the high places of the earth, and I will feed you with the heritage of Jacob. Isaiah 58:13-14.

The celestial man is such that he does not base his actions on his own desires but on what pleases the Lord; this is his desire. In this way he enjoys inward peace and happiness, here expressed by 'being carried up over the high places of the earth'. At the same time he enjoys outward contentment and joy, meant by 'being fed with the heritage of Jacob'.

Fußnoten:

1. literally, faces

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.