Die Bibel

 

Genesis 18

Lernen

   

1 At napakita ang Panginoon sa kaniya sa mga punong encina ni Mamre, habang siya'y nakaupo sa pintuan ng tolda, ng kainitan ng araw.

2 At itiningin ang kaniyang mga mata at nagmalas, at, narito't tatlong lalake ay nakatayo sa tabi niya: at pagkakita niya sa kanila, ay tinakbo niya upang sila'y salubungin mula sa pintuan ng tolda, at yumukod siya sa lupa.

3 At nagsabi, Panginoon ko, kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa iyong paningin, ay ipinamamanhik ko sa iyo, na huwag mong lagpasan ang iyong lingkod.

4 Itulot mong dalhan kayo rito ng kaunting tubig, at maghugas kayo ng inyong mga paa, at mangagpahinga kayo sa lilim ng kahoy.

5 At magdadala ako ng isang subong tinapay at inyong palakasin ang inyong puso; at pagkatapos ay magsisipagtuloy kayo: yamang kayo'y naparito sa inyong lingkod, At nagsipagsabi, Mangyari ang ayon sa iyong sinabi.

6 At si Abraham ay nagmadaling napasa tolda ni Sara, at sinabi, Maghanda ka agad ng tatlong takal ng mainam na harina, iyong tapayin at gawin mong mga munting tinapay.

7 At tumakbo si Abraham sa bakahan at nagdala ng isang bata at mabuting guya, at ibinigay sa alipin; at siya'y nagmadali, upang lutuin.

8 At siya'y kumuha ng mantekilla, at ng gatas, at ng guyang niluto niya, at inihain sa harapan nila; at siya'y tumayo sa siping nila sa lilim ng punong kahoy; at sila'y nagsikain.

9 At sinabi nila sa kaniya, Saan naroon si Sara na iyong asawa? At sinabi niya Narito, nasa tolda.

10 At sinabi niya, Walang salang di ako babalik sa iyo sa ganitong panahon ng taong darating; at narito't si Sara na iyong asawa ay magkakaanak ng isang lalake. At narinig ni Sara sa pintuan ng tolda, na nasa likod niya.

11 Si Abraham at si Sara nga'y matatanda na, at lipas na sa panahon; at tinigilan na si Sara ng kaugalian ng mga babae.

12 At nagtawa si Sara sa kaniyang sarili, na sinasabi, Pagkatapos na ako'y tumanda ay magtatamo ako ng kaligayahan, at matanda na rin pati ng panginoon ko?

13 At sinabi ng Panginoon kay Abraham, Bakit tumawa si Sara, na sinasabi, Tunay kayang ako'y manganganak, na matanda na ako?

14 May anomang bagay kayang napakahirap sa Panginoon? Sa tadhanang panahon ay babalik ako sa iyo, sa taong darating, at si Sara ay magkakaanak ng isang lalake.

15 Nang magkagayo'y nagkaila si Sara, na sinasabi, Hindi ako tumawa, sapagka't siya'y natakot. Nguni't sinabi niya, Hindi gayon; kundi ikaw ay tumawa.

16 At nangagtindig doon ang mga lalake, at nangagsitingin sa dakong Sodoma; at sinamahan sila ni Abraham, upang ihatid sila sa daan.

17 At sinabi ng Panginoon, Ililihim ko ba kay Abraham ang aking gagawin;

18 Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa?

19 Sapagka't siya'y aking kinilala, upang siya'y magutos sa kaniyang mga anak at sa kaniyang sangbahayan pagkamatay niya, na maingatan nila ang daan ng Panginoon, na gumawa ng kabanalan, at kahatulan; upang padatnin ng Panginoon, kay Abraham ang kaniyang ipinangako tungkol sa kaniya.

20 At sinabi ng Panginoon, Sapagka't ang sigaw ng Sodoma at Gomorra ay malakas, at sapagka't ang kasalanan nila ay napakalubha;

21 Ay bababa ako ngayon at titingnan ko kung ginawa nga ang ayon sa sigaw na dumarating hanggang sa akin; at kung hindi ay aking malalaman.

22 At ang mga lalake ay nagsilayo roon at nagsitungo sa Sodoma datapuwa't si Abraham ay nakatayo pa sa harapan ng Panginoon.

23 At lumapit si Abraham, at nagsabi, Ang mga banal ba ay iyong lilipuling kasama ng mga masama?

24 Kung sakaling may limang pung banal sa loob ng bayan: lilipulin mo ba, at di mo patatawarin ang dakong yaon, alangalang sa limang pung banal na nasa loob niyaon?

25 Malayo nawa sa iyo ang paggawa ng ganito, na ang banal ay iyong pataying kasama ng masama, anopa't ang banal ay mapara sa masama; malayo nawa ito sa iyo: di ba gagawa ng matuwid ang Hukom ng buong lupa?

26 At sinabi ng Panginoon, Kung makasumpong ako sa Sodoma ng limang pung banal sa loob ng bayan, patatawarin ko ang buong dakong yaon, alangalang sa kanila.

27 At sumagot si Abraham, at nagsabi, Narito, ngayo'y nangahas akong magsalita sa Panginoon, akong alabok at abo lamang:

28 Kung sakaling magkukulang ng lima sa limang pung banal: lilipulin mo ba, dahil sa limang kulang, ang buong bayan? At sinabi niya, Hindi ko lilipulin kung makasumpong ako roon ng apat na pu't lima.

29 At siya'y muling nagsalita pa sa kaniya, at nagsabi, Marahil ay may masusumpungang apat na pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin, alangalang sa apat na pu.

30 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon, at ako'y magsasalita: kung sakaling may masusumpungan doong tatlong pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin kung makakasumpong ako roon ng tatlong pu.

31 At kaniyang sinabi, Narito ngayon, ako'y nangahas na magsalita sa Panginoon: kung sakaling may masusumpungan doong dalawang pu. At sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa dalawang pu.

32 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon at magsasalita na lamang akong minsan: kung sakaling may masusumpungan doong sangpu: at sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa sangpu.

33 At ang Panginoon ay nagpatuloy, pagkatapos na makipagusap kay Abraham: at si Abraham ay nagbalik sa kaniyang dako.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2284

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2284. 'Perhaps ten will be found there' means if remnants were still present. This is clear from the meaning of the number 'ten' as remnants, dealt with in Volume One, in 576, 1738. What remnants are however has been stated and shown in various places already, as in 468, 530, 560, 561, 660, 661, 1050, 1738, 1906, namely that they are all the good and all the truth with a person which lie stored away in his two memories and in his life.

[2] It is well known that there is nothing good nor anything true except that from the Lord; also that what is good and true is flowing in constantly from the Lord into man, but it is received in varying ways, and that in fact it is received according to the life of evil and according to the false assumptions in which the person has confirmed himself. These are what either annihilate, or stifle, or pervert the goods and truths flowing in constantly from the Lord. To prevent goods being mixed with evils therefore, and truths with falsities - for if they were mixed a person would perish for ever - the Lord separates them, and stores away within his interior man the goods and truths he receives. From there the Lord will never allow them to come forth as long as that person is governed by evil and falsity, except at those times when the person has entered some state that is a holy state, or when deeply and anxiously concerned about something, or in times of sickness, or other similar circumstances. These things which the Lord has so stored away in the person are what are called remnants, and of which very much mention is made in the Word, though nobody as yet knows that this is what they mean.

[3] It is according to the nature and the amount of the remnants, that is, of the good and truth residing with him, that a person experiences blessedness and happiness in the next life, for, as has been stated, such remnants are stored away in his interior man and are laid bare when he leaves things of a bodily and worldly nature behind him. The Lord alone knows the nature and the amount of remnants a person has. The person himself cannot possibly know this, for at the present day man is such that he is able to counterfeit what is good while within there is nothing but evil. A person can also appear to be evil and yet may have good within. For these reasons one is never allowed to judge the nature of another person's spiritual life; for the Lord alone, as has been stated, knows this. But one is allowed to judge the nature of another person's life, private and public, since this is of importance to society.

[4] It is very common for those who have adopted an opinion regarding any truth of faith to sit in judgement on others and to say that they cannot be saved unless their beliefs coincide with their own - a judgement which the Lord has forbidden, in Matthew 7:1-2. Yet from much experience I have been led to know that members of every religion are saved provided that they have received through a life of charity remnants of good and appearances of truth. This is what was meant by 'if ten were found [there] they would not be destroyed for the sake of the ten', that is, that if remnants were present they would be saved.

[5] The life of charity consists in thinking what is good in regard to another, and in willing for him that which is good, and in feeling joy within oneself that others as well are saved. But those people do not possess the life of charity whose will is that no others should be saved than those whose beliefs coincide with theirs, especially those who are indignant that the situation is otherwise. This becomes clear solely from the fact that more gentiles are saved than Christians. For people who have thought what is good in regard to their neighbour and have willed for him that which is good accept the truths of faith in the next life more readily than those who called themselves Christians; and they acknowledge the Lord more than Christians do. Indeed nothing gives angels greater delight and happiness than to be teaching those who pass from the world into the next life.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.