Die Bibel

 

Genesis 18

Lernen

   

1 At napakita ang Panginoon sa kaniya sa mga punong encina ni Mamre, habang siya'y nakaupo sa pintuan ng tolda, ng kainitan ng araw.

2 At itiningin ang kaniyang mga mata at nagmalas, at, narito't tatlong lalake ay nakatayo sa tabi niya: at pagkakita niya sa kanila, ay tinakbo niya upang sila'y salubungin mula sa pintuan ng tolda, at yumukod siya sa lupa.

3 At nagsabi, Panginoon ko, kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa iyong paningin, ay ipinamamanhik ko sa iyo, na huwag mong lagpasan ang iyong lingkod.

4 Itulot mong dalhan kayo rito ng kaunting tubig, at maghugas kayo ng inyong mga paa, at mangagpahinga kayo sa lilim ng kahoy.

5 At magdadala ako ng isang subong tinapay at inyong palakasin ang inyong puso; at pagkatapos ay magsisipagtuloy kayo: yamang kayo'y naparito sa inyong lingkod, At nagsipagsabi, Mangyari ang ayon sa iyong sinabi.

6 At si Abraham ay nagmadaling napasa tolda ni Sara, at sinabi, Maghanda ka agad ng tatlong takal ng mainam na harina, iyong tapayin at gawin mong mga munting tinapay.

7 At tumakbo si Abraham sa bakahan at nagdala ng isang bata at mabuting guya, at ibinigay sa alipin; at siya'y nagmadali, upang lutuin.

8 At siya'y kumuha ng mantekilla, at ng gatas, at ng guyang niluto niya, at inihain sa harapan nila; at siya'y tumayo sa siping nila sa lilim ng punong kahoy; at sila'y nagsikain.

9 At sinabi nila sa kaniya, Saan naroon si Sara na iyong asawa? At sinabi niya Narito, nasa tolda.

10 At sinabi niya, Walang salang di ako babalik sa iyo sa ganitong panahon ng taong darating; at narito't si Sara na iyong asawa ay magkakaanak ng isang lalake. At narinig ni Sara sa pintuan ng tolda, na nasa likod niya.

11 Si Abraham at si Sara nga'y matatanda na, at lipas na sa panahon; at tinigilan na si Sara ng kaugalian ng mga babae.

12 At nagtawa si Sara sa kaniyang sarili, na sinasabi, Pagkatapos na ako'y tumanda ay magtatamo ako ng kaligayahan, at matanda na rin pati ng panginoon ko?

13 At sinabi ng Panginoon kay Abraham, Bakit tumawa si Sara, na sinasabi, Tunay kayang ako'y manganganak, na matanda na ako?

14 May anomang bagay kayang napakahirap sa Panginoon? Sa tadhanang panahon ay babalik ako sa iyo, sa taong darating, at si Sara ay magkakaanak ng isang lalake.

15 Nang magkagayo'y nagkaila si Sara, na sinasabi, Hindi ako tumawa, sapagka't siya'y natakot. Nguni't sinabi niya, Hindi gayon; kundi ikaw ay tumawa.

16 At nangagtindig doon ang mga lalake, at nangagsitingin sa dakong Sodoma; at sinamahan sila ni Abraham, upang ihatid sila sa daan.

17 At sinabi ng Panginoon, Ililihim ko ba kay Abraham ang aking gagawin;

18 Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa?

19 Sapagka't siya'y aking kinilala, upang siya'y magutos sa kaniyang mga anak at sa kaniyang sangbahayan pagkamatay niya, na maingatan nila ang daan ng Panginoon, na gumawa ng kabanalan, at kahatulan; upang padatnin ng Panginoon, kay Abraham ang kaniyang ipinangako tungkol sa kaniya.

20 At sinabi ng Panginoon, Sapagka't ang sigaw ng Sodoma at Gomorra ay malakas, at sapagka't ang kasalanan nila ay napakalubha;

21 Ay bababa ako ngayon at titingnan ko kung ginawa nga ang ayon sa sigaw na dumarating hanggang sa akin; at kung hindi ay aking malalaman.

22 At ang mga lalake ay nagsilayo roon at nagsitungo sa Sodoma datapuwa't si Abraham ay nakatayo pa sa harapan ng Panginoon.

23 At lumapit si Abraham, at nagsabi, Ang mga banal ba ay iyong lilipuling kasama ng mga masama?

24 Kung sakaling may limang pung banal sa loob ng bayan: lilipulin mo ba, at di mo patatawarin ang dakong yaon, alangalang sa limang pung banal na nasa loob niyaon?

25 Malayo nawa sa iyo ang paggawa ng ganito, na ang banal ay iyong pataying kasama ng masama, anopa't ang banal ay mapara sa masama; malayo nawa ito sa iyo: di ba gagawa ng matuwid ang Hukom ng buong lupa?

26 At sinabi ng Panginoon, Kung makasumpong ako sa Sodoma ng limang pung banal sa loob ng bayan, patatawarin ko ang buong dakong yaon, alangalang sa kanila.

27 At sumagot si Abraham, at nagsabi, Narito, ngayo'y nangahas akong magsalita sa Panginoon, akong alabok at abo lamang:

28 Kung sakaling magkukulang ng lima sa limang pung banal: lilipulin mo ba, dahil sa limang kulang, ang buong bayan? At sinabi niya, Hindi ko lilipulin kung makasumpong ako roon ng apat na pu't lima.

29 At siya'y muling nagsalita pa sa kaniya, at nagsabi, Marahil ay may masusumpungang apat na pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin, alangalang sa apat na pu.

30 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon, at ako'y magsasalita: kung sakaling may masusumpungan doong tatlong pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin kung makakasumpong ako roon ng tatlong pu.

31 At kaniyang sinabi, Narito ngayon, ako'y nangahas na magsalita sa Panginoon: kung sakaling may masusumpungan doong dalawang pu. At sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa dalawang pu.

32 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon at magsasalita na lamang akong minsan: kung sakaling may masusumpungan doong sangpu: at sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa sangpu.

33 At ang Panginoon ay nagpatuloy, pagkatapos na makipagusap kay Abraham: at si Abraham ay nagbalik sa kaniyang dako.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2243

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2243. 'Whether they have brought it to a close according to the cry of it which has come to Me; and if not, I will know' means whether evil has reached its peak. This is clear from the meaning of 'cry' as falsity, dealt with just above in 2240. There are two kinds of falsity, as was mentioned at the end of that paragraph, namely falsity which comes from evil, and falsity which produces evil. Falsity coming from evil consists in everything a person thinks while he is subject to evil, that is to say, everything which supports evil. For example, when a person is subject to adultery he thinks that adultery is permissible, that it is right and proper, that it is the delight of life, that the birth of offspring is promoted by it, and many other ideas such as these. These are all falsities coming from evil.

[2] Falsity which produces evil however comes about when a person holds to some tenet of the religion he belongs to and as a consequence believes that it is good or holy, when in fact in itself it is evil. For example, a person who believes from his religion that some human being is able to save, and who therefore worships and venerates that human being, creates evil out of that falsity. The same applies to any other religious persuasion which in itself is false. Since falsity therefore both derives from evil and produces evil the word 'cry' occurs here and means, as a kind of general term, that which is implied by it, namely evil. This is also evident from the fact that the words 'whether they have brought it to a close according to the cry of it which has come to Me' include both 'the cry of it' in the singular, and 'they have brought it to a close' in the plural.

[3] What a close is has been shown in Volume One, in 1857. What more is implied by a close may be ascertained from the history of the Churches. The Most Ancient Church, which was called Man, was the most celestial of all, yet that Church in course of time so declined from the good that flows from love that at length nothing celestial was left. At this point it came to its close which is described by the state of those people prior to the Flood.

[4] The Ancient Church, which came after the Flood, and was called Noah, and was less celestial, also in course of time so fell away from the good flowing from charity that no charity at all was left; for it was changed partly into magic, partly into idolatry, and partly into a system of doctrine separate from charity. At that point it reached its close.

[5] Another Church then followed which was called the Hebrew Church and was less celestial and spiritual still, making a certain kind of holy worship consist in external religious observances. This Church as well was in course of time perverted in varying ways, and that sort of external worship was turned into idolatrous worship. At that point it reached its close.

[6] A fourth Church was established after that among the descendants of Jacob, which did not possess anything celestial or spiritual, only that which was the representative of such. Consequently that Church was a Church representative of celestial and spiritual things, for what their religious observances actually represented and meant they did not know. But that Church was established in order that some link might nevertheless exist between man and heaven, like that which exists between the representatives of good and truth, and good and truth themselves. This Church so went off in the end into falsities and evils that every religious observance became idolatrous, at which point it reached its close.

[7] Therefore once those consecutive Churches, each declining as indicated, had come and gone - and in the last of them the link between the human race and heaven had become severed so completely that the human race would have perished because no Church existed to provide such a link and a bond, see 468, 637, 931, 2054 - the Lord came into the world; and through the Divine Essence united to the Human Essence within Himself, He joined heaven and earth together. At the same time He established a new Church, called the Christian Church, in which, to begin with, good that is the fruit of faith was present, and people lived together in charity as brethren. But with the passage of time it departed in different directions, and today has become such that people do not even know that faith is grounded in love to the Lord and charity towards the neighbour. And although they assert from doctrine that the Lord is the Saviour of the human race, that they will rise again after death, and that there is a heaven and a hell, few nevertheless believe these things. Since this Church has become such, its close is not far away.

[8] These considerations show what the close is, namely that it is the time when evil has reached its peak. The situation is similar in particular, that is, with each individual; but how the close or climax comes about in the case of the individual will in the Lord's Divine mercy be discussed later on. Various places in the Word refer to the close and describe the state which comes before it as vastation and desolation, which is followed by visitation.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.