Die Bibel

 

Genesis 6

Lernen

   

1 και εγενετο ηνικα ηρξαντο οι ανθρωποι πολλοι γινεσθαι επι της γης και θυγατερες εγενηθησαν αυτοις

2 ιδοντες δε οι υιοι του θεου τας θυγατερας των ανθρωπων οτι καλαι εισιν ελαβον εαυτοις γυναικας απο πασων ων εξελεξαντο

3 και ειπεν κυριος ο θεος ου μη καταμεινη το πνευμα μου εν τοις ανθρωποις τουτοις εις τον αιωνα δια το ειναι αυτους σαρκας εσονται δε αι ημεραι αυτων εκατον εικοσι ετη

4 οι δε γιγαντες ησαν επι της γης εν ταις ημεραις εκειναις και μετ' εκεινο ως αν εισεπορευοντο οι υιοι του θεου προς τας θυγατερας των ανθρωπων και εγεννωσαν εαυτοις εκεινοι ησαν οι γιγαντες οι απ' αιωνος οι ανθρωποι οι ονομαστοι

5 ιδων δε κυριος ο θεος οτι επληθυνθησαν αι κακιαι των ανθρωπων επι της γης και πας τις διανοειται εν τη καρδια αυτου επιμελως επι τα πονηρα πασας τας ημερας

6 και ενεθυμηθη ο θεος οτι εποιησεν τον ανθρωπον επι της γης και διενοηθη

7 και ειπεν ο θεος απαλειψω τον ανθρωπον ον εποιησα απο προσωπου της γης απο ανθρωπου εως κτηνους και απο ερπετων εως των πετεινων του ουρανου οτι εθυμωθην οτι εποιησα αυτους

8 νωε δε ευρεν χαριν εναντιον κυριου του θεου

9 αυται δε αι γενεσεις νωε νωε ανθρωπος δικαιος τελειος ων εν τη γενεα αυτου τω θεω ευηρεστησεν νωε

10 εγεννησεν δε νωε τρεις υιους τον σημ τον χαμ τον ιαφεθ

11 εφθαρη δε η γη εναντιον του θεου και επλησθη η γη αδικιας

12 και ειδεν κυριος ο θεος την γην και ην κατεφθαρμενη οτι κατεφθειρεν πασα σαρξ την οδον αυτου επι της γης

13 και ειπεν ο θεος προς νωε καιρος παντος ανθρωπου ηκει εναντιον μου οτι επλησθη η γη αδικιας απ' αυτων και ιδου εγω καταφθειρω αυτους και την γην

14 ποιησον ουν σεαυτω κιβωτον εκ ξυλων τετραγωνων νοσσιας ποιησεις την κιβωτον και ασφαλτωσεις αυτην εσωθεν και εξωθεν τη ασφαλτω

15 και ουτως ποιησεις την κιβωτον τριακοσιων πηχεων το μηκος της κιβωτου και πεντηκοντα πηχεων το πλατος και τριακοντα πηχεων το υψος αυτης

16 επισυναγων ποιησεις την κιβωτον και εις πηχυν συντελεσεις αυτην ανωθεν την δε θυραν της κιβωτου ποιησεις εκ πλαγιων καταγαια διωροφα και τριωροφα ποιησεις αυτην

17 εγω δε ιδου επαγω τον κατακλυσμον υδωρ επι την γην καταφθειραι πασαν σαρκα εν η εστιν πνευμα ζωης υποκατω του ουρανου και οσα εαν η επι της γης τελευτησει

18 και στησω την διαθηκην μου προς σε εισελευση δε εις την κιβωτον συ και οι υιοι σου και η γυνη σου και αι γυναικες των υιων σου μετα σου

19 και απο παντων των κτηνων και απο παντων των ερπετων και απο παντων των θηριων και απο πασης σαρκος δυο δυο απο παντων εισαξεις εις την κιβωτον ινα τρεφης μετα σεαυτου αρσεν και θηλυ εσονται

20 απο παντων των ορνεων των πετεινων κατα γενος και απο παντων των κτηνων κατα γενος και απο παντων των ερπετων των ερποντων επι της γης κατα γενος αυτων δυο δυο απο παντων εισελευσονται προς σε τρεφεσθαι μετα σου αρσεν και θηλυ

21 συ δε λημψη σεαυτω απο παντων των βρωματων α εδεσθε και συναξεις προς σεαυτον και εσται σοι και εκεινοις φαγειν

22 και εποιησεν νωε παντα οσα ενετειλατο αυτω κυριος ο θεος ουτως εποιησεν

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #598

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

598. 'He found grace in Jehovah's eyes' means that the Lord foresaw that the human race could in that way be saved. The mercy of the Lord entails and looks to the salvation of the whole human race; and so does His grace. Consequently, the salvation of the human race is meant. 'Noah' means not only a new Church but also the faith of that Church, which was a faith that inhered in charity. The Lord accordingly foresaw that it would be possible for the human race to be saved by means of faith that inhered in charity. Such faith will be dealt with later on.

[2] In the Word however a distinction is made between mercy and grace, a distinction which depends in fact on differences in those who are their recipients. Mercy applies to those who are celestial, but grace to those who are spiritual, for celestial people acknowledge nothing other than mercy, while spiritual acknowledge hardly anything other than grace. Celestial people do not know what grace is, while the spiritual scarcely know what mercy is, for they make mercy and grace to be one and the same. The reason for the difference springs from each one's humility. People in whom there is humility of heart plead for the Lord's mercy, but those in whom there is humility of mind (cogitatio) seek His grace. Or if the latter do plead for mercy they do so in a state of temptation or with the lips only and not with the heart. Since the new Church called Noah was not celestial but spiritual, it is not said to have found mercy but to have found grace in Jehovah's eyes.

[3] The distinction made in the Word between mercy and grace is clear from very many places where Jehovah is said to be merciful and gracious, as in Psalms 103:8; 111:4; 112:4; Joel 2:13. The same distinction is made elsewhere, as in Jeremiah,

Thus said Jehovah, The people which were left of the sword found grace in the wilderness, when He went to give rest to Israel. From afar Jehovah appeared to me. I have loved you with an everlasting love; therefore I have drawn you with mercy. Jeremiah 31:2-3.

Here 'grace' has reference to what is spiritual and 'mercy' to what is celestial. In Isaiah,

Therefore Jehovah will wait to grant you grace, and therefore He will exalt Himself to be merciful to you. Isaiah 30:18.

Here similarly 'grace' has regard to what is spiritual and 'mercy' to what is celestial. And further on [in Genesis] where Lot is addressing the angels,

Behold now, Your servant has found grace in Your eyes, and You have magnified Your mercy which You have shown to me in causing my soul to live. Genesis 19:19.

Here also it is clear that since he is spoken of as 'having found grace in Your eyes' grace has regard to spiritual things which are matters of faith or of the understanding. And since the expressions 'to have magnified mercy' and 'to have caused my soul to live' are used, it is equally clear that mercy has regard to celestial things, which are matters of love or of the will.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.