Die Bibel

 

Genesis 20

Lernen

   

1 και εκινησεν εκειθεν αβρααμ εις γην προς λιβα και ωκησεν ανα μεσον καδης και ανα μεσον σουρ και παρωκησεν εν γεραροις

2 ειπεν δε αβρααμ περι σαρρας της γυναικος αυτου οτι αδελφη μου εστιν εφοβηθη γαρ ειπειν οτι γυνη μου εστιν μηποτε αποκτεινωσιν αυτον οι ανδρες της πολεως δι' αυτην απεστειλεν δε αβιμελεχ βασιλευς γεραρων και ελαβεν την σαρραν

3 και εισηλθεν ο θεος προς αβιμελεχ εν υπνω την νυκτα και ειπεν ιδου συ αποθνησκεις περι της γυναικος ης ελαβες αυτη δε εστιν συνωκηκυια ανδρι

4 αβιμελεχ δε ουχ ηψατο αυτης και ειπεν κυριε εθνος αγνοουν και δικαιον απολεις

5 ουκ αυτος μοι ειπεν αδελφη μου εστιν και αυτη μοι ειπεν αδελφος μου εστιν εν καθαρα καρδια και εν δικαιοσυνη χειρων εποιησα τουτο

6 ειπεν δε αυτω ο θεος καθ' υπνον καγω εγνων οτι εν καθαρα καρδια εποιησας τουτο και εφεισαμην εγω σου του μη αμαρτειν σε εις εμε ενεκεν τουτου ουκ αφηκα σε αψασθαι αυτης

7 νυν δε αποδος την γυναικα τω ανθρωπω οτι προφητης εστιν και προσευξεται περι σου και ζηση ει δε μη αποδιδως γνωθι οτι αποθανη συ και παντα τα σα

8 και ωρθρισεν αβιμελεχ το πρωι και εκαλεσεν παντας τους παιδας αυτου και ελαλησεν παντα τα ρηματα ταυτα εις τα ωτα αυτων εφοβηθησαν δε παντες οι ανθρωποι σφοδρα

9 και εκαλεσεν αβιμελεχ τον αβρααμ και ειπεν αυτω τι τουτο εποιησας ημιν μη τι ημαρτομεν εις σε οτι επηγαγες επ' εμε και επι την βασιλειαν μου αμαρτιαν μεγαλην εργον ο ουδεις ποιησει πεποιηκας μοι

10 ειπεν δε αβιμελεχ τω αβρααμ τι ενιδων εποιησας τουτο

11 ειπεν δε αβρααμ ειπα γαρ αρα ουκ εστιν θεοσεβεια εν τω τοπω τουτω εμε τε αποκτενουσιν ενεκεν της γυναικος μου

12 και γαρ αληθως αδελφη μου εστιν εκ πατρος αλλ' ουκ εκ μητρος εγενηθη δε μοι εις γυναικα

13 εγενετο δε ηνικα εξηγαγεν με ο θεος εκ του οικου του πατρος μου και ειπα αυτη ταυτην την δικαιοσυνην ποιησεις επ' εμε εις παντα τοπον ου εαν εισελθωμεν εκει ειπον εμε οτι αδελφος μου εστιν

14 ελαβεν δε αβιμελεχ χιλια διδραχμα προβατα και μοσχους και παιδας και παιδισκας και εδωκεν τω αβρααμ και απεδωκεν αυτω σαρραν την γυναικα αυτου

15 και ειπεν αβιμελεχ τω αβρααμ ιδου η γη μου εναντιον σου ου εαν σοι αρεσκη κατοικει

16 τη δε σαρρα ειπεν ιδου δεδωκα χιλια διδραχμα τω αδελφω σου ταυτα εσται σοι εις τιμην του προσωπου σου και πασαις ταις μετα σου και παντα αληθευσον

17 προσηυξατο δε αβρααμ προς τον θεον και ιασατο ο θεος τον αβιμελεχ και την γυναικα αυτου και τας παιδισκας αυτου και ετεκον

18 οτι συγκλειων συνεκλεισεν κυριος εξωθεν πασαν μητραν εν τω οικω του αβιμελεχ ενεκεν σαρρας της γυναικος αβρααμ

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2556

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2556. And moreover truly she is my sister. That this signifies that rational truth had such an affinity, is evident from the representation of Sarah, as a sister, as being rational truth (see n. 2508); as well as from what now follows concerning the birth of the rational, and its consequent affinity. It is to be held in general that all things in a truly rational, that is, a regenerate man-all the things of his affections, of his perceptions, and of his thoughts-are conjoined with one another as if by blood relationship and affinity; for they have been so disposed that they mutually regard one another as do the families of one house, and this in the most distinct manner; and hence they are reproduced in accordance with these affinities. This they derive from the influx of heaven, that is, of the Lord through heaven. With the man who is truly rational, that is, regenerate, all things have been disposed into order such as exists in heaven, and this from influx. From this there is given man a faculty of thinking, concluding, judging, and reflecting so wonderful as to exceed all mere human knowledge and wisdom, and immeasurably to surpass the analyses which human industry has drawn from these sources. The reason why these things have been hitherto unknown, is that it has not been believed that all things of the affections, perceptions, and thoughts flow in (the evil from hell, and the good from heaven), thus that these have a connection with the things which are without them; when yet the truth is that man is so conjoined as to his spirit with those who are without him, that if he were deprived of this connection he would not live a single moment; as may also be known from the fact that anything unconnected is impossible, and that anything unconnected perishes in a moment.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.