Die Bibel

 

Genesis 12

Lernen

   

1 και ειπεν κυριος τω αβραμ εξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενειας σου και εκ του οικου του πατρος σου εις την γην ην αν σοι δειξω

2 και ποιησω σε εις εθνος μεγα και ευλογησω σε και μεγαλυνω το ονομα σου και εση ευλογητος

3 και ευλογησω τους ευλογουντας σε και τους καταρωμενους σε καταρασομαι και ενευλογηθησονται εν σοι πασαι αι φυλαι της γης

4 και επορευθη αβραμ καθαπερ ελαλησεν αυτω κυριος και ωχετο μετ' αυτου λωτ αβραμ δε ην ετων εβδομηκοντα πεντε οτε εξηλθεν εκ χαρραν

5 και ελαβεν αβραμ την σαραν γυναικα αυτου και τον λωτ υιον του αδελφου αυτου και παντα τα υπαρχοντα αυτων οσα εκτησαντο και πασαν ψυχην ην εκτησαντο εν χαρραν και εξηλθοσαν πορευθηναι εις γην χανααν και ηλθον εις γην χανααν

6 και διωδευσεν αβραμ την γην εις το μηκος αυτης εως του τοπου συχεμ επι την δρυν την υψηλην οι δε χαναναιοι τοτε κατωκουν την γην

7 και ωφθη κυριος τω αβραμ και ειπεν αυτω τω σπερματι σου δωσω την γην ταυτην και ωκοδομησεν εκει αβραμ θυσιαστηριον κυριω τω οφθεντι αυτω

8 και απεστη εκειθεν εις το ορος κατ' ανατολας βαιθηλ και εστησεν εκει την σκηνην αυτου βαιθηλ κατα θαλασσαν και αγγαι κατ' ανατολας και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον τω κυριω και επεκαλεσατο επι τω ονοματι κυριου

9 και απηρεν αβραμ και πορευθεις εστρατοπεδευσεν εν τη ερημω

10 και εγενετο λιμος επι της γης και κατεβη αβραμ εις αιγυπτον παροικησαι εκει οτι ενισχυσεν ο λιμος επι της γης

11 εγενετο δε ηνικα ηγγισεν αβραμ εισελθειν εις αιγυπτον ειπεν αβραμ σαρα τη γυναικι αυτου γινωσκω εγω οτι γυνη ευπροσωπος ει

12 εσται ουν ως αν ιδωσιν σε οι αιγυπτιοι ερουσιν οτι γυνη αυτου αυτη και αποκτενουσιν με σε δε περιποιησονται

13 ειπον ουν οτι αδελφη αυτου ειμι οπως αν ευ μοι γενηται δια σε και ζησεται η ψυχη μου ενεκεν σου

14 εγενετο δε ηνικα εισηλθεν αβραμ εις αιγυπτον ιδοντες οι αιγυπτιοι την γυναικα οτι καλη ην σφοδρα

15 και ειδον αυτην οι αρχοντες φαραω και επηνεσαν αυτην προς φαραω και εισηγαγον αυτην εις τον οικον φαραω

16 και τω αβραμ ευ εχρησαντο δι' αυτην και εγενοντο αυτω προβατα και μοσχοι και ονοι παιδες και παιδισκαι ημιονοι και καμηλοι

17 και ητασεν ο θεος τον φαραω ετασμοις μεγαλοις και πονηροις και τον οικον αυτου περι σαρας της γυναικος αβραμ

18 καλεσας δε φαραω τον αβραμ ειπεν τι τουτο εποιησας μοι οτι ουκ απηγγειλας μοι οτι γυνη σου εστιν

19 ινα τι ειπας οτι αδελφη μου εστιν και ελαβον αυτην εμαυτω εις γυναικα και νυν ιδου η γυνη σου εναντιον σου λαβων αποτρεχε

20 και ενετειλατο φαραω ανδρασιν περι αβραμ συμπροπεμψαι αυτον και την γυναικα αυτου και παντα οσα ην αυτω και λωτ μετ' αυτου

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1542

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1542. That in the internal sense these things, and those that follow in this chapter, also represent the Lord, and that it is a continuation of His life from childhood, may be seen from what was said and shown in the preceding chapter, and also from what follows, but especially from the consideration that this is the Word of the Lord, and that it has come down from Him through heaven, and therefore that not even the least bit of a word has been written that does not involve heavenly arcana. That which comes from such an origin cannot possibly be of any other nature. It has been shown already that in the internal sense the Lord’s instruction when a child is treated of. There are two things with man which prevent his becoming celestial, one of which belongs to his intellectual, and the other to his will part: that which belongs to the intellectual part consists of the empty memory-knowledges he learns in childhood and youth; and that which belongs to the will part consists of pleasures from the cupidities which he favors. These are the hindrances that prevent his being able to attain to celestial things. These are first to be dispersed; and when they have been dispersed, he can then for the first time be admitted into the light of celestial things, and at last into celestial light.

[2] As the Lord was born as are other men, and was to be informed as others are, it was necessary for Him to learn memory-knowledges, which was represented and signified by Abram’s sojourn in Egypt; and that the empty memory-knowledges at last left Him, was represented by Pharaoh’s commanding his men respecting him, and by their sending him away, and his wife, and all that he had. (See the foregoing chapter, verse 20.) But that the pleasures which pertain to the things of the will, and which constitute the sensuous man, but the outermost of it, also left Him, is represented in this chapter by Lot, in that he separated himself from Abram; for Lot represents such a man.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.