Neu-christliche Bibelstudien

Die Bibel

 

Γένεση 15

Lernen

   

1 Μετα τα πραγματα ταυτα εγεινε λογος Κυριου προς τον Αβραμ εν οραματι, λεγων, Μη φοβου, Αβραμ· εγω ειμαι ο υπερασπιστης σου, ο μισθος σου θελει εισθαι πολυς σφοδρα.

2 Και ειπεν ο Αβραμ, Δεσποτα Κυριε, τι θελεις δωσει εις εμε, ενω εγω απερχομαι ατεκνος, ο δε κληρονομος της οικιας μου ειναι ουτος ο εκ Δαμασκου Ελιεζερ;

3 ειπε προσετι ο Αβραμ, Ιδου, δεν εδωκας εις εμε σπερμα· και ιδου, οικετης μου θελει με κληρονομησει.

4 Και ιδου, λογος Κυριου εγεινε προς αυτον, λεγων, Δεν θελει σε κληρονομησει ουτος· αλλ' εκεινος οστις θελει εξελθει εκ των σπλαγχνων σου, αυτος θελει σε κληρονομησει.

5 Και εφερεν αυτον εξω και ειπεν, Αναβλεψον τωρα εις τον ουρανον και αριθμησον τα αστρα, εαν δυνασαι να εξαριθμησης αυτα· και ειπε προς αυτον, Ουτω θελει εισθαι το σπερμα σου.

6 Και επιστευσεν εις τον Κυριον· και ελογισθη εις αυτον εις δικαιοσυνην.

7 Και ειπε προς αυτον, Εγω ειμαι ο Κυριος οστις σε εξηγαγον εκ της Ουρ των Χαλδαιων, δια να σοι δωσω την γην ταυτην εις κληρονομιαν.

8 Ο δε ειπε, Δεσποτα Κυριε, Ποθεν να γνωρισω οτι θελω κληρονομησει αυτην;

9 Και ειπε προς αυτον, Λαβε μοι δαμαλιν τριων ετων, και αιγα τριων ετων, και κριον τριων ετων, και τρυγονα, και περιστεραν.

10 Και ελαβεν εις αυτον παντα ταυτα, και διεσχισεν αυτα εις το μεσον, και εθεσεν εκαστον τμημα απεναντι του ομοιου αυτου· τα πτηνα ομως δεν διεσχισε.

11 Κατεβησαν δε ορνεα επι τα πτωματα, και ο Αβραμ εδιωξεν αυτα.

12 Περι δε την δυσιν του ηλιου, επεπεσεν εκστασις επι τον Αβραμ· και ιδου, φοβος σκοτεινος μεγας επιπιπτει επ' αυτον.

13 Και ειπεν ο Κυριος προς τον Αβραμ, Εξευρε βεβαιως οτι το σπερμα σου θελει παροικησει εν γη ουχι εαυτων, και θελουσι δουλωσει αυτους, και θελουσι καταθλιψει αυτους, τετρακοσια ετη·

14 το εθνος ομως, εις το οποιον θελουσι δουλωθη, εγω θελω κρινει· μετα δε ταυτα θελουσιν εξελθει με μεγαλα υπαρχοντα·

15 συ δε θελεις απελθει προς τους πατερας σου εν ειρηνη· θελεις ενταφιασθη εν γηρατι καλω·

16 εν δε τη τεταρτη γενεα θελουσιν επιστρεψει εδω· διοτι ακομη δεν ανεπληρωθη η ανομια των Αμορραιων.

17 Οτε δε ο ηλιος εδυσε και εγεινε πυκνον σκοτος, ιδου, καμινος καπνιζουσα και λαμπας πυρος ητις διεπερασε μεταξυ των διχοτομηματων τουτων.

18 Την ημεραν εκεινην εκαμε διαθηκην ο Κυριος προς τον Αβραμ, λεγων, εις το σπερμα σου εδωκα την γην ταυτην, απο του ποταμου της Αιγυπτου εως του ποταμου του μεγαλου, του ποταμου Ευφρατου·

19 τους Κεναιους, και τους Κενεζαιους, και τους Κεδμωναιους,

20 και τους Χετταιους, και τους Φερεζαιους, και τους Ραφαειμ,

21 και τους Αμορραιους, και τους Χαναναιους, και τους Γεργεσαιους, και τους Ιεβουσαιους.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1843

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1843. That 'your seed will be strangers' means that charity and faith will be scarce is clear from the meaning of 'strange' and from the meaning of 'seed'. 'Strange' means not born in the land, thus not recognized as a native of it, and therefore looked upon as foreign. But 'seed' means charity and its attendant faith, as shown already in 255, 1025, and above at verse 3. Since that which is looked upon as foreign is called 'strange' and foreign describes what is not within the land or of the land, that which is scarce is consequently meant. The meaning here therefore is that charity and its attendant faith, meant by 'seed', will be scarce. It is the time just before the close - when there is 'great darkness', or falsities - that is the subject; at this time the seed will be 'strangers', that is, charity and faith, will be scarce.

[2] The fact that faith would be scarce in the last times was foretold by the Lord when He described the close of the age, in Matthew 24:4-end; Mark 13:3-end; Luke 21:7-end. Everything that is stated in these places implies that in those times charity and faith will be scarce, and that at length there will not be any at all. Something similar was foretold through John in the Book of Revelation, and also occurs many times in the Prophets, besides what appears in the historical sections of the Word.

[3] But by the faith that is going to perish in the last times nothing other than charity is meant. No other faith can possibly exist, except faith that is grounded in charity. The person who has no charity is incapable of possessing any faith at all, charity being the soil in which faith is implanted, its heart from which it derives its being and life. The ancients for this reason compared love and charity to the heart, and faith to the lungs, both of which lie inside the breast. That comparison is also a perfect simile; for to imagine a life of faith without charity is like imagining life from the lungs alone without the heart, which is an impossibility, as may become clear to anyone. The ancients therefore used to call all things that belonged to charity those of the heart, and all that belonged to faith devoid of charity those of the lips alone, that is, of the lungs passing by means of breath into speech. From this came the sayings of old about the need for goods and truths to go forth from the heart.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org