Die Bibel

 

Genezo 35

Lernen

   

1 Kaj Dio diris al Jakob: Levigxu, iru al Bet-El kaj logxu tie; kaj faru tie altaron al Dio, kiu aperis al vi, kiam vi kuris de via frato Esav.

2 Tiam Jakob diris al sia domanaro, kaj al cxiuj, kiuj estis kun li: Forigu la fremdajn diojn, kiuj estas inter vi, kaj purigxu kaj sxangxu viajn vestojn.

3 Kaj ni levigxu, kaj ni iru al Bet-El; kaj mi faros tie altaron al Dio, kiu atentis min en la tago de mia mizero, kaj estis kun mi sur la vojo, kiun mi iris.

4 Kaj ili donis al Jakob cxiujn fremdajn diojn, kiuj estis en iliaj manoj, kaj la ringojn, kiuj estis en iliaj oreloj; kaj Jakob enfosis ilin sub la kverko, kiu estis apud SXehxem.

5 Kaj ili ekiris. Kaj timo de Dio venis sur la urbojn, kiuj estis cxirkaux ili, kaj ili ne persekutis la filojn de Jakob.

6 Jakob venis al la urbo Luz, kiu estas en la lando Kanaana kaj havas ankaux la nomon Bet-El, li kaj cxiuj homoj, kiuj estis kun li.

7 Kaj li konstruis tie altaron, kaj donis al la loko la nomon El-Bet-El; cxar tie aperis al li Dio, kiam li kuris de sia frato.

8 Tiam mortis Debora, la mamnutrintino de Rebeka, kaj oni sxin enterigis apud Bet-El, sub la kverko. Kaj tiu loko ricevis la nomon Alon-Bahxut.

9 Kaj denove Dio aperis al Jakob, kiam li revenis el Mezopotamio, kaj benis lin.

10 Kaj Dio diris al li: Via nomo estas Jakob; tamen ne plue estu nomata Jakob, sed Izrael estu via nomo. Kaj Li donis al li la nomon Izrael.

11 Kaj Dio diris al li: Mi estas Dio la Plejpotenca; fruktu kaj multigxu; popolo kaj popolaro farigxos el vi, kaj regxoj eliros el via lumbo.

12 Kaj la landon, kiun Mi donis al Abraham kaj al Isaak, Mi donos al vi, kaj al via idaro post vi Mi donos la landon.

13 Kaj Dio forlevigxis de li sur la loko, kie Li parolis kun li.

14 Jakob starigis monumenton sur la loko, kie Li parolis kun li, monumenton sxtonan; kaj li versxis sur gxin versxoferon kaj versxis sur gxin oleon.

15 Kaj al la loko, kie Dio parolis kun li, Jakob donis la nomon Bet-El.

16 Kaj ili forlasis Bet-Elon. Kiam restis ankoraux negranda interspaco, por veni al Efrata, Rahxel naskis, kaj sxia akusxigxo estis malfacila.

17 Dum sxia akusxigxa suferado la akusxistino diris al sxi: Ne timu, cxar ankaux cxi tiu cxe vi estas filo.

18 Dum la elirado de sxia animo, cxar sxi estis mortanta, sxi donis al li la nomon Ben-Oni; sed lia patro donis al li la nomon Benjamen.

19 Kaj Rahxel mortis, kaj oni enterigis sxin sur la vojo al Efrata, kiu estas Bet-Lehxem.

20 Kaj Jakob starigis monumenton super sxia tombo. Tio estas la tomba monumento de Rahxel gxis la nuna tago.

21 Kaj Izrael formigris, kaj starigis sian tendon transe de la turo Eder.

22 En la tempo, kiam Izrael logxis en tiu lando, Ruben iris kaj kusxis kun Bilha, la kromvirino de lia patro. Kaj pri tio auxdis Izrael. La filoj de Jakob estis dek du:

23 la filoj de Lea: Ruben, la unuenaskito de Jakob, kaj Simeon kaj Levi kaj Jehuda kaj Isahxar kaj Zebulun;

24 la filoj de Rahxel: Jozef kaj Benjamen;

25 kaj la filoj de Bilha, sklavino de Rahxel: Dan kaj Naftali;

26 kaj la filoj de Zilpa, sklavino de Lea: Gad kaj Asxer. Tio estas la filoj de Jakob, kiuj naskigxis al li en Mezopotamio.

27 Kaj Jakob venis al sia patro Isaak en Mamre, al Kirjat-Arba (tio estas HXebron), kie vivis fremdule Abraham kaj Isaak.

28 Isaak havis la agxon de cent okdek jaroj.

29 Kaj Isaak konsumigxis kaj mortis kaj alkolektigxis al sia popolo, estante maljuna kaj sata de vivo. Kaj lin enterigis liaj filoj Esav kaj Jakob.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4667

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4667. And Jacob dwelt in the land of his father’s sojournings, in the land of Canaan. That this signifies that the Lord’s Divine natural was accordant under Divine rational good, is evident from the signification of “to dwell,” as being to live (see n. 1293, 3384, 3613, 4451); from the representation of Jacob, as being in the supreme sense the Lord’s Divine natural (n. 3305, 3509, 3525, 3546, 3576, 3599, 3775, 4009, 4234, 4286, 4538, 4570); from the representation of Isaac, who here is the “father,” as being the Lord’s Divine rational as to good (n. 1893, 2066, 2630, 3012, 3194, 3210); and from the signification of the “land of Canaan,” as being in the supreme sense the Lord’s Divine Human (n. 3038, 3705). From all this it follows that Jacob’s dwelling in the land of his father’s sojournings in the land of Canaan, denotes the Lord’s Divine natural living together or accordantly under Divine rational good, in the Divine Human. The Lord’s natural has been treated of above (Genesis 35:22-26), that all things in it were now Divine (see n. 4602-4610); Genesis 35:27-29(and in the following verses of the same chapter, Genesis 35) the conjunction of the Lord’s Divine natural with His Divine rational (n. 4611-4619). Here the conclusion follows: that the Divine natural lived an accordant life under Divine rational good.

[2] It is said “under Divine rational good,” because the natural lives under this; for the rational is higher or interior, or according to a customary form of speaking is prior, while the natural is lower or exterior, consequently posterior; thus the latter is subordinate to the former. Nay, when they are accordant, the natural is nothing else than the general of the rational; for whatever the natural has does not then belong to it, but to the rational. The difference is only such as exists between particulars and their general, or between singulars and their form, in which the singulars appear as a one. It is known to the learned that the end is the all in the cause, and that the cause is the all in the effect; thus that the cause is the end in form, and the effect the cause in form; and hence that the effect entirely perishes if you take away the cause, and the cause if you take away the end; and moreover that the cause is under the end, and the effect under the cause. It is similar with the natural and the rational.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.