Die Bibel

 

Genezo 29

Lernen

   

1 Kaj Jakob levis siajn piedojn kaj iris al la lando de la orientanoj.

2 Kaj li vidis: jen estas puto sur la kampo, kaj tri gregoj da sxafoj kusxas apud gxi; cxar el tiu puto oni trinkigadis la gregojn; kaj granda sxtono estis sur la aperturo de la puto.

3 Kaj kiam tie kunvenis cxiuj gregoj, tiam oni deruladis la sxtonon de sur la aperturo kaj trinkigadis la sxafojn kaj denove remetadis la sxtonon sur gxian lokon, sur la aperturon de la puto.

4 Kaj Jakob diris al ili: Fratoj miaj, ke kie vi estas? Kaj ili diris: Ni estas el HXaran.

5 Kaj li diris al ili: CXu vi konas Labanon, filon de Nahxor? Kaj ili diris: Ni konas.

6 Kaj li diris al ili: CXu li bone fartas? Kaj ili diris: Li fartas bone, kaj jen lia filino Rahxel venas kun la sxafoj.

7 Kaj li diris: De la tago restas ja ankoraux multe, ankoraux ne estas la tempo, por kolekti la gregojn; trinkigu la sxafojn kaj iru, pasxtu.

8 Kaj ili diris: Ni ne povas, gxis kolektigxos cxiuj gregoj kaj oni derulos la sxtonon de sur la aperturo de la puto kaj ni trinkigos la sxafojn.

9 Dum li ankoraux parolis kun ili, venis Rahxel kun la sxafoj de sia patro, cxar sxi pasxtis ilin.

10 Kaj kiam Jakob ekvidis Rahxelon, la filinon de Laban, frato de lia patrino, kaj la sxafojn de Laban, frato de lia patrino, tiam Jakob alproksimigxis, derulis la sxtonon de sur la aperturo de la puto, kaj trinkigis la sxafojn de Laban, la frato de lia patrino.

11 Kaj Jakob kisis Rahxelon kaj lauxte ekploris.

12 Kaj Jakob diris al Rahxel, ke li estas parenco de sxia patro kaj filo de Rebeka. Kaj sxi kuris kaj diris al sia patro.

13 Kaj kiam Laban auxdis la sciigon pri Jakob, filo de lia fratino, li kuris al li renkonte kaj cxirkauxprenis lin kaj kisis lin kaj venigis lin en sian domon. Kaj tiu rakontis al Laban cxion.

14 Kaj Laban diris al li: Vi estas ja mia osto kaj mia karno! Kaj li logxis cxe li tutan monaton.

15 Kaj Laban diris al Jakob: CXu pro tio, ke vi estas mia parenco, vi devas servi min senpage? diru al mi, kion mi devas pagi al vi?

16 Sed Laban havis du filinojn; la nomo de la pli maljuna estis Lea, kaj la nomo de la pli juna estis Rahxel.

17 La okuloj de Lea estis malsanaj, sed Rahxel estis belforma kaj belvizagxa.

18 Kaj Jakob ekamis Rahxelon, kaj diris: Mi servos vin sep jarojn pro Rahxel, via pli juna filino.

19 Tiam Laban diris: Pli bone estas, ke mi donu sxin al vi, ol ke mi donu sxin al alia viro; logxu cxe mi.

20 Kaj Jakob servis pro Rahxel sep jarojn, kaj ili estis en liaj okuloj kiel kelke da tagoj, cxar li amis sxin.

21 Kaj Jakob diris al Laban: Donu mian edzinon, cxar finigxis mia tempo, kaj mi envenos al sxi.

22 Kaj Laban kunvenigis cxiujn homojn de tiu loko kaj faris festenon.

23 Sed vespere li prenis sian filinon Lea kaj enirigis sxin al li; kaj tiu envenis al sxi.

24 Kaj Laban donis sian sklavinon Zilpa al Lea kiel sklavinon.

25 Sed matene montrigxis, ke tio estas Lea. Tiam li diris al Laban: Kion do vi faris al mi! cxu ne pro Rahxel mi servis vin? kial do vi min trompis?

26 Tiam Laban diris: En nia loko ne estas moro, ke oni donu la pli junan antaux ol la pli maljunan.

27 Pasigu semajnon kun cxi tiu, tiam mi donos al vi ankaux tiun, pro servo, kiun vi servos cxe mi ankoraux aliajn sep jarojn.

28 Kaj Jakob faris tiel kaj pasigis semajnon kun cxi tiu. Kaj Laban donis al li sian filinon Rahxel kiel edzinon.

29 Kaj Laban donis al sia filino Rahxel sian sklavinon Bilha kiel sklavinon.

30 Kaj Jakob envenis ankaux al Rahxel, kaj li amis Rahxelon pli ol Lean, kaj li servis cxe li ankoraux aliajn sep jarojn.

31 Kiam la Eternulo vidis, ke Lea estas malamata, Li malsxlosis sxian uteron; sed Rahxel estis senfrukta.

32 Kaj Lea gravedigxis kaj naskis filon, kaj sxi donis al li la nomon Ruben, cxar sxi diris: La Eternulo vidis mian mizeron, kaj nun mia edzo min amos.

33 Kaj sxi denove gravedigxis kaj naskis filon. Kaj sxi diris: La Eternulo auxdis, ke mi estas malamata, tial Li donis al mi ankaux cxi tiun; kaj sxi donis al li la nomon Simeon.

34 Kaj sxi denove gravedigxis kaj naskis filon. Kaj sxi diris: La nunan fojon mia edzo aligxos al mi, cxar mi naskis al li tri filojn; tial al li estis donita la nomo Levi.

35 Kaj sxi denove gravedigxis kaj naskis filon. Kaj sxi diris: Nun mi dankos la Eternulon; tial sxi donis al li la nomon Jehuda. Kaj sxi cxesis naski.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3854

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3854. And Jehovah saw. That this signifies the Lord’s foresight and providence, is evident from the signification of “seeing,” when predicated of the Lord, as being foresight and providence, which will be treated of in the following verse, concerning Reuben, whose name was given from “seeing.” (That “Jehovah” is the Lord, may be seen, n. 1343, 1736, 1793, 2156, 2329, 2921, 3023, 3035.)

[2] As regards foresight and providence in general, it is foresight relatively to man, and providence relatively to the Lord. The Lord foresaw from eternity what the human race would be, and what would be the quality of each member of it, and that evil would continually increase, until at last man of himself would rush headlong into hell. On this account the Lord has not only provided means by which man may be turned from hell and led to heaven, but also from providence He continually turns and leads him. The Lord also foresaw that it would be impossible for any good to be rooted in man except in his freedom, for whatever is not rooted in freedom is dissipated on the first approach of evil and temptation. This the Lord foresaw, and also that man of himself, or from his freedom, would incline toward the deepest hell; and therefore the Lord provides that if a man should not suffer himself to be led in freedom to heaven, he may still be bent toward a milder hell; but that if he should suffer himself to be led in freedom to good, he may be led to heaven. This shows what foresight means, and what providence, and that what is foreseen is thus provided.

[3] And from this we can see how greatly the man errs who believes that the Lord has not foreseen, and does not see, the veriest singulars appertaining to man, and that in these He does not foresee and lead; when the truth is that the Lord’s foresight and providence are in the very minutest of these veriest singulars connected with man, in things so very minute that it is impossible by any thought to comprehend as much as one out of a hundred millions of them; for every smallest moment of man’s life involves a series of consequences extending to eternity, each moment being as a new beginning to those which follow; and so with all and each of the moments of his life, both of his understanding and of his will. And as the Lord foresaw from eternity what would be man’s quality, and what it would be to eternity, it is evident that His providence is in the veriest singulars, and as before said governs and bends the man to such a quality; and this by a continual moderating of his freedom. But concerning this subject, of the Lord’s Divine mercy more hereafter.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.