Die Bibel

 

Genezo 27

Lernen

   

1 Kiam Isaak maljunigxis kaj la vidado de liaj okuloj malakrigxis, li vokis Esavon, sian pli maljunan filon, kaj diris al li: Mia filo! Kaj tiu diris al li: Jen mi estas.

2 Kaj li diris: Jen mi maljunigxis; mi ne scias, kiam mi mortos;

3 prenu do nun viajn armilojn, vian sagujon kaj vian pafarkon, kaj iru sur la kampon kaj cxasu por mi cxasajxon;

4 kaj faru por mi bongustan mangxajxon, kian mi amas, kaj alportu al mi, kaj mi gxin mangxos, por ke mia animo vin benu, antaux ol mi mortos.

5 Sed Rebeka auxdis, kiam Isaak parolis al sia filo Esav. Kaj Esav iris sur la kampon, por cxasi cxasajxon kaj alporti.

6 Kaj Rebeka diris al sia filo Jakob jene: Mi auxdis, ke via patro diris al via frato Esav jene:

7 Alportu al mi cxasajxon kaj faru por mi bongustan mangxajxon, kaj mi mangxos, kaj mi benos vin antaux la Eternulo antaux mia morto.

8 Kaj nun, mia filo, auxskultu mian vocxon, kion mi ordonas al vi:

9 iru al la brutaro kaj alportu al mi de tie du bonajn kapridojn, kaj mi faros el ili bongustan mangxajxon por via patro, kian li amas;

10 kaj vi alportos al via patro, kaj li mangxos, por ke li benu vin antaux sia morto.

11 Kaj Jakob diris al sia patrino Rebeka: Mia frato Esav estas ja homo harkovrita, kaj mi estas homo glata;

12 eble mia patro min palpos, tiam mi estos en liaj okuloj kiel trompanto, kaj mi venigos sur min malbenon, sed ne benon.

13 Kaj lia patrino diris al li: Sur mi estu tiu malbeno, mia filo; nur auxskultu mian vocxon kaj iru, alportu al mi.

14 Kaj li iris kaj prenis kaj alportis al sia patrino, kaj lia patrino faris bongustan mangxajxon, kian amis lia patro.

15 Kaj Rebeka prenis la luksajn vestojn de sia pli maljuna filo Esav, kiujn sxi havis cxe si en la domo, kaj sxi vestis sian pli junan filon Jakob;

16 kaj per la feloj de la kapridoj sxi vestis liajn manojn kaj la glatajxon de lia kolo.

17 Kaj sxi donis la bongustan mangxajxon kaj la panon, kiujn sxi pretigis, en la manon de sia filo Jakob.

18 Kaj li venis al sia patro, kaj diris: Mia patro! Kaj tiu diris: Jen mi estas; kiu vi estas, mia filo?

19 Kaj Jakob diris al sia patro: Mi estas Esav, via unuenaskito; mi faris, kiel vi diris al mi; volu levigxi, sidigxu, kaj mangxu mian cxasajxon, por ke via animo min benu.

20 Kaj Isaak diris al sia filo: Kiamaniere vi tiel rapide trovis, mia filo? Kaj tiu diris: CXar la Eternulo, via Dio, sendis al mi renkonte.

21 Kaj Isaak diris al Jakob: Alproksimigxu, kaj mi vin palpos, mia filo, cxu tio estas vi, mia filo Esav, aux ne.

22 Kaj Jakob alproksimigxis al sia patro Isaak, kaj tiu lin palpis, kaj diris: La vocxo estas vocxo de Jakob, sed la manoj estas manoj de Esav.

23 Kaj li ne rekonis lin, cxar liaj manoj estis kiel la manoj de lia frato Esav, harkovritaj; kaj li benis lin.

24 Kaj li diris: CXu tio estas vi, mia filo Esav? Kaj tiu diris: Mi.

25 Kaj li diris: Alsxovu al mi, kaj mi mangxos la cxasajxon de mia filo, por ke mia animo vin benu. Kaj li alsxovis al li, kaj tiu mangxis; kaj li alportis al li vinon, kaj tiu trinkis.

26 Kaj lia patro Isaak diris al li: Alproksimigxu kaj kisu min, mia filo.

27 Kaj li alproksimigxis kaj kisis lin, kaj tiu flaris la odoron de liaj vestoj, kaj li benis lin, kaj diris: Vidu, la odoro de mia filo Estas kiel la odoro de kampo, kiun la Eternulo benis;

28 Dio donu al vi roson cxielan Kaj grason de la tero Kaj multe da greno kaj mosto.

29 Popoloj vin servu, Kaj gentoj klinigxu antaux vi; Estu sinjoro super viaj fratoj, Kaj klinigxu antaux vi la filoj de via patrino; Viaj malbenantoj estu malbenataj, Kaj viaj benantoj estu benataj.

30 Kaj kiam Isaak finis beni Jakobon kaj apenaux Jakob eliris de antaux sia patro Isaak, lia frato Esav venis de sia cxasado.

31 Kaj ankaux li faris bongustan mangxajxon kaj alportis al sia patro, kaj diris al sia patro: Levigxu, mia patro, kaj mangxu la cxasajxon de via filo, por ke via animo min benu.

32 Kaj lia patro Isaak diris al li: Kiu vi estas? Kaj li diris: Mi estas via unuenaskita filo Esav.

33 Tiam Isaak ektremis per tre granda tremo, kaj diris: Kiu do estas tiu, kiu cxasis cxasajxon kaj alportis al mi, kaj mi mangxis de cxio, antaux ol vi venis, kaj mi benis lin? kaj li restos ja benita!

34 Kiam Esav auxdis la vortojn de sia patro, li ekkriis per tre granda kaj maldolcxa krio, kaj diris al sia patro: Benu ankaux min, ho mia patro!

35 Kaj tiu diris: Via frato venis kun ruzo kaj prenis vian benon.

36 Kaj li diris: GXuste do lia nomo estas Jakob, cxar li submetis al mi la piedon jam du fojojn; mian unuenaskitecon li prenis, kaj jen li nun prenis mian benon! Kaj li diris: CXu vi ne rezervis por mi benon?

37 Kaj Isaak respondis kaj diris al Esav: Jen mi faris lin sinjoro super vi, kaj cxiujn liajn fratojn mi donis al li kiel servantojn, kaj grenon kaj moston mi havigis al li; kion do mi faros por vi, mia filo?

38 Kaj Esav diris al sia patro: CXu gxi estas la sola beno, kiun vi havas? benu ankaux min, ho mia patro! Kaj Esav ekploris per lauxta vocxo.

39 Kaj lia patro Isaak respondis kaj diris al li: Jen la graso de la tero estu en via loko de logxado Kaj la cxiela roso de supre;

40 Kaj per via glavo vi vivos, kaj vian fraton vi servos; Sed kiam vi kontrauxbatalos, Vi dejxetos lian jugon de via kolo.

41 Kaj Esav ekmalamis Jakobon pro la beno, per kiu benis lin lia patro; kaj Esav diris en sia koro: Baldaux venos la tagoj de funebro pro mia patro, tiam mi mortigos mian fraton Jakob.

42 Kaj oni raportis al Rebeka la vortojn de sxia pli maljuna filo Esav; tiam sxi sendis kaj vokis sian pli junan filon Jakob, kaj diris al li: Jen via frato Esav minacas mortigi vin;

43 tial nun, mia filo, auxskultu mian vocxon; kaj levigxu, forkuru al mia frato Laban en HXaran;

44 kaj logxu cxe li kelkan tempon, gxis kvietigxos la furiozo de via frato;

45 gxis la kolero de via frato deturnigxos de vi, kaj li forgesos, kion vi faris al li. Tiam mi sendos kaj prenos vin de tie. Kial mi perdu vin ambaux en unu tago?

46 Kaj Rebeka diris al Isaak: Tedis al mi la vivo pro la HXetidinoj; se Jakob prenos edzinon el cxi tiuj HXetidinoj, el la filinoj de la lando, tiam por kio mi vivu?

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3660

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3660. And blessed him. That this signifies that thus conjunction would be effected, is evident from the signification of being “blessed,” as being to be conjoined (see n. 3504, 3514, 3530, 3565, 3584). The reason why Isaac the father now blesses Jacob the son, although he had come with guile and taken the blessing from Esau, and Isaac had shuddered at that deed (as appears from the preceding chapter (Genesis 27:33), verses 33 and 35), is that Isaac now perceived that it was the posterity of Jacob, and not that of Esau, that was to possess the land of Canaan; and therefore the blessing was confirmed by Isaac. But the guile at which Isaac shuddered signified and foretold what was deceptive in the posterity of Jacob in regard to the representatives; that is to say, that they were very far from sincerely or at heart representing the Divine or celestial things of the Lord’s kingdom, and were thus utterly unlike the Ancient Church, being merely in externals separate from what is internal, and not even in these, inasmuch as they so often fell away into open idolatries.

[2] What is meant by being conjoined, or by conjunction, here signified in the internal sense by being “blessed,” was shown above, namely, that the natural as to good and as to truth should be adjoined to the rational, or what is the same thing, the external man to the internal; for in order that the Lord might make His natural Divine, He had to implant therein such good and truth as would correspond with the good and truth of the Divine rational. Without corresponding goods and truths no conjunction is possible. There are innumerable goods and truths of the natural, or such as are proper to the natural man; so innumerable that man can scarcely know their most general kinds, in spite of the fact that when mention is made of natural good and truth it appears to man as one simple thing; for the whole natural and all that is in it is nothing else than this good and truth. And this being the case, it is evident that there are goods and truths of the natural in which the goods and truths of the rational can be, and that there are goods and truths of the natural in which the goods and truths of the rational cannot be; consequently, that there are goods and truths of the natural which can be adjoined to the goods and truths of the rational by correspondence. Such goods and truths are treated of in this and the following chapters.

[3] To know these goods and truths, and to distinguish them from one another, and also to view their qualities, and thus how they are adapted for conjunction, does not so well appear to man so long as he does not think from what is interior, or from enlightenment by the light of heaven; for in this case such things appear to him to be both obscure and undelightful. But nevertheless they are suited to the apprehension and understanding of angels, and even to the apprehension of spirits; for the thoughts of angels and spirits are not distracted by cares for worldly, corporeal, and earthly things, as they had formerly been when they lived as men in the world. Angels and spirits are in the pleasantness of intelligence and the bliss of wisdom when such things are present with them from the internal sense of the Word; for then what is Divine shines upon them, because in the supreme sense the Lord is treated of, and in the representative sense the church and regeneration; and thereby they are in the Lord’s Divine sphere, and in that of His ends and uses.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.