Neu-christliche Bibelstudien

Die Bibel

 

Ծննդոց 33

Lernen

   

1 Յակոբն աչքերը բարձրացրեց ու տեսաւ իր եղբայր Եսաւին, որ գալիս էր չորս հարիւր հոգով: Յակոբն իր երեխաներին բաժանեց Լիայի, Ռաքէլի եւ երկու աղախինների միջեւ:

2 Նա երկու աղախիններին ու նրանց որդիներին ուղարկեց առջեւից, Լիային ու նրա որդիներին՝ նրանցից յետոյ, իսկ Ռաքէլին ու Յովսէփին՝ ամենավերջում:

3 Ինքն անցաւ նրանցից առաջ եւ եօթն անգամ գետին խոնարհուեց մինչեւ իր եղբօրը մօտենալը:

4 Եսաւն ընդառաջ գնաց նրան, գրկեց եւ համբուրեց, փաթաթուեց վզին եւ համբուրեց նրան: Նրանք երկուսով լաց եղան:

5 Եսաւը վեր նայելով տեսաւ կանանց ու երեխաներին եւ հարց տուեց. «Սրանք քո ի՞նչն են»: Նա պատասխանեց. «Իմ երեխաներն են, որոնցով Աստուած ողորմեց ինձ՝ քո ծառային»:

6 Աղախիններն ու նրանց որդիները մօտեցան ու խոնարհուեցին նրա առաջ:

7 Մօտեցան նաեւ Լիան ու իր որդիները եւ խոնարհուեցին նրա առաջ: Յետոյ մօտեցան Յովսէփն ու Ռաքէլը եւ խոնարհուեցին նրա առաջ:

8 Եսաւը հարց տուեց. «Ի՞նչ է այս մեծ շարանը, որ ինձ հանդիպեց»: Նա պատասխանեց. «Որպէսզի քո ծառան շնորհ գտնի քո առաջ»:

9 Եսաւն ասաց. «Ես էլ շատ ունեմ, եղբա՛յր, քոնը քեզ թող մնայ»:

10 Յակոբն ասաց. «Այդպէս չի լինի: Եթէ շնորհ եմ գտել քո առաջ, ուրեմն ընդունի՛ր ինձնից ընծաները. որովհետեւ քո դէմքը տեսայ այնպէս, ինչպէս մարդ Աստծու դէմքը տեսնի: Ուրախացի՛ր ինձ հետ

11 եւ ընդունի՛ր իմ ընծաները, որ մատուցեցի քեզ, որովհետեւ ողորմեց ինձ Աստուած, եւ ես ամէն ինչ ունեմ»: Յակոբն ստիպեց նրան, եւ սա ընդունեց:

12 Եսաւն ասաց. «Ելնենք գնանք ուղիղ ճանապարհով»:

13 Յակոբն ասաց նրան. «Իմ տէրն ինքը գիտի, որ երեխաներս փոքր են, իսկ ոչխարն ու արջառը արդէն ծնել են: Եթէ դրանց ստիպեմ մի օրուայ ճանապարհ գնալ, ապա բոլոր անասունները կը սատկեն:

14 Ուրեմն իմ տէրն իր ծառայի առջեւից թող գնայ, իսկ ես ըստ իմ կարողութեան ու անասունների ընթացքի, ըստ իմ երեխաների զօրութեան կը շարժուեմ, մինչեւ որ Սէիրում հասնեմ իմ տիրոջը»:

15 Եսաւը հարցրեց. «Քեզ մօտ թողնե՞մ ինձ հետ եղած մարդկանց մի մասին»: Սա պատասխանեց. «Ի՞նչ կարիք կայ: Բաւական է, որ շնորհ գտայ քո առաջ, տէ՛ր»:

16 Այդ օրը Եսաւը իր ճանապարհով վերադարձաւ Սէիր,

17 իսկ Յակոբը գնաց դէպի վրանը, այնտեղ իր համար տներ կառուցեց, իսկ իր հօտերի համար փարախ շինեց: Դրա համար էլ այդ վայրը կոչեց Վրան:

18 Վերադառնալով Ասորիների Միջագետքից՝ Յակոբն եկաւ սիկիմացիների Սաղէմ քաղաքը, որը գտնւում էր Քանանացիների երկրում, եւ բնակուեց քաղաքի դիմաց:

19 Նա Սիւքեմի հայր Եմորից հարիւր ոչխարով մի կալուածք գնեց, ուր եւ խփեց իր վրանը:

20 Նա այնտեղ զոհասեղան կառուցեց եւ երկրպագեց Իսրայէլի Աստծուն:

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4387

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4387. 'And Esau returned on that day on his own way, to Seir' means the state at that time of Divine Natural Good to which the goods of truth had been linked. This is clear from the meaning of 'day' as state, dealt with in 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462 - hence 'he returned on that day' means the state which it assumed at that point; from the representation of 'Esau' as Divine Natural Good, dealt with above in 4340; from the meaning of 'way' as truth, dealt with in 627, 2333, in this case the good of truth, which is truth in will and action, 4337, 4353; and from the meaning of 'Seir' as the joining of truth to good, dealt with above in 4384. These different meanings when drawn together to give one overall sense show that the words used here mean the state at that time of Divine Natural Good to which the goods of truth had been linked.

[2] It is not at all apparent from the historical sense of these words that such ideas are meant by them. All the same, it is just these ideas that those words hold within them in the spiritual or internal sense. For heaven, which is within man - that is, the angels who reside with him - do not have the slightest interest in details to do with the history of the world. Neither do they know who or what Esau was, who or what Seir was. Nor do they have any thought of the day when Esau returned or of the way to Seir; instead they gather ideas of the spiritual things which correspond to those historical facts, instantly deriving such a spiritual meaning from them. For correspondences work in the following way: They are very much like a person talking in a foreign language to someone else who instantly understands what is meant as if in his own language, the sounds and pronunciation of the words actually used being no hindrance to him. So it is with the internal sense of the Word, which sense is in perfect agreement with the universal language which angels use, that is, with the spiritual speech which is expressive of their thought. Their speech is spiritual because their thought is a product of the light of heaven which shines from the Lord.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org