การค้นหาพระเยซูในชีวิตของอับราฮัมตอนที่ 3: ความเชื่อ
คำเทศนาโดยบาทหลวงโจเอลคริสเตียนเกล็น
14 พฤษภาคม 2560
เราได้รับการดูว่าชีวิตของอับราฮัมเปิดเผยใจและความคิดของพระเยซูคริสต์อย่างไร เรื่องราวของวันนี้จะเปิดเผยบางสิ่งเกี่ยวกับคำถามใหญ่ที่แขวนอยู่เหนือชีวิตของพระเยซูและยังคงมีความเกี่ยวข้องในวันนี้: คุณจะรวมมนุษยชาติและเทพเข้าด้วยกันในบุคคลเดียวได้อย่างไร มนุษยชาติและเทพดูเป็นเอกสิทธิ์เฉพาะบุคคล: เกือบจะเป็นคำจำกัดความที่จะไม่เป็นอย่างอื่น แต่นั่นเป็นหนึ่งในเป้าหมายหลักที่พระเยซูมี: เพื่อรวมความเป็นเทพและมนุษยชาติเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว กระบวนการนี้เรียกว่าการเชิดชูซึ่งเป็นกระบวนการที่พระเยซูเริ่มในวัยเด็กและเสร็จสิ้นในตอนท้ายของชีวิต
ในความเป็นจริงเราได้พูดคุยกันแล้วเกี่ยวกับบางส่วนของกระบวนการนั้นในสองวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ครั้งแรกเมื่อพระเยซูยังเป็นเด็กเขาได้รับความรักบริสุทธิ์จากสวรรค์ที่เป็นไปได้ความรักที่เขาดำเนินกับชีวิตทั้งชีวิตของเขา ขั้นตอนนี้สะท้อนให้เห็นในการเรียกของพระเจ้าต่ออับราฮัมเพื่อเข้าสู่ดินแดนแห่งสัญญาในหัวใจของสิ่งที่วันหนึ่งจะกลายเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ ประการที่สองวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเราได้พูดถึงความรักของพระเยซูในขณะที่เขาเติบโตและเริ่มเข้าใจว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นเลวร้ายเพียงใด ขั้นตอนนี้เห็นได้จากการที่อับราฮัมต่อรองกับพระเจ้าเพื่อช่วยเหลือผู้คนในเมืองโสโดมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ซึ่งสะท้อนถึงความปรารถนาของพระเยซูที่จะช่วยทุกคนแม้กระทั่งผู้ที่ตกอยู่ในความเลวร้ายที่สุด เรื่องราวของวันนี้การเสียสละของอิสอัคสะท้อนให้เห็นถึงจุดจบของกระบวนการนั้นขณะที่พระเยซูยังคงนำความรักของพระองค์ไปสู่เผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งปวงสู่การปฏิบัติทั้งๆที่มีการต่อต้านทั้งหมดจึงนำความรักและมนุษยชาติของพระเจ้ามารวมกัน
ก่อนที่เราจะไปถึงเรื่องจริงเราต้องเข้าใจความหมายของตัวละครแต่ละตัว ดังที่เราได้เห็นแล้วอับราฮัมเป็นตัวแทนของพระเยซูคริสต์และพระเจ้าหรือพระยะโฮวาเป็นตัวแทนของความศักดิ์สิทธิ์ภายในของพระเยซูเช่นเมื่อ "อับราฮัม" ได้รับคำแนะนำจาก "พระเจ้า" เราสามารถจินตนาการได้ว่าเป็นภาพของพระเยซูที่ได้รับคำแนะนำจากพระเจ้า ตัวละครที่เรายังไม่ได้พูดถึงคือไอแซค Isaac เป็นบุตรของอับราฮัมคนที่พระเจ้าสัญญาจะอนุญาตให้เชื้อสายของอับราฮัมดำเนินต่อไปและเติบโต เขาหมายถึงสิ่งแรกหรือสิ่งที่ลึกที่สุดที่ทำให้ใครบางคนเป็นคน: สิ่งที่เรียกว่าเหตุผล (ความลับของสวรรค์ 2767) คุณสามารถเข้าใจว่าส่วนที่มีเหตุผลในใจของคุณคืออะไรกับการทดลองทางความคิด ตอนนี้คุณกำลังมีความคิดและหากคุณต้องการคุณสามารถคิดเกี่ยวกับความคิดเหล่านั้น แล้วอะไรคือสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับความคิดของคุณ ใครคือผู้สังเกตการณ์ที่คุณไม่สามารถขึ้นไปข้างบนได้และสังเกตเพราะคุณเป็นใคร มันเป็นเหตุผล สิ่งที่คุณเพิ่งพบก็คือสิ่งที่ทำให้คุณเป็นมนุษย์ ความสามารถในการพิจารณาความคิดของคุณไตร่ตรองให้พวกเขายอมรับและปฏิเสธผู้อื่นเพื่อเชื่อมช่องว่างระหว่างสิ่งที่มีอยู่จริงกับสิ่งฝ่ายวิญญาณและการตัดสินใจอย่างมีเหตุผลเป็นสิ่งที่ทำให้คุณเป็นมนุษย์ นั่นคือสิ่งที่อิสอัคเป็นตัวแทนในพระเยซู: จิตใจที่มีเหตุผลและมีสติของเขา
ตอนนี้เราหันไปเรื่องราวที่เล่าในหนังสือปฐมกาล โปรดทราบว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องยากที่จะได้ยินเพราะดูเหมือนจะเป็นการลงโทษความโหดร้ายต่อพระเจ้า เราจะกล่าวถึงความโหดร้ายที่ปรากฎในบทเทศนานี้ในภายหลัง
1 ต่อมาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้พระเจ้าก็ทรงล่อลวงอับราฮัมและตรัสกับเขาว่า "อับราฮัม!"
และเขาก็พูดว่า“ ฉันอยู่นี่”
2 จากนั้นเขากล่าวว่า“ จงพาบุตรชายของเจ้าคืออิสอัคบุตรชายคนเดียวของเจ้าผู้ที่เจ้ารักไปยังแผ่นดินโมริยาห์และถวายเขาที่นั่นเป็นเครื่องเผาบูชาบนภูเขาลูกหนึ่งซึ่งเราจะบอกเจ้า”
3 ดังนั้นอับราฮัมจึงลุกขึ้น แต่เช้ามืดผูกอานลาและพาชายหนุ่มสองคนไปกับเขาและอิสอัคบุตรชายของเขา และเขาก็ผ่าฟืนสำหรับเครื่องเผาบูชาและลุกขึ้นไปยังที่ซึ่งพระเจ้าทรงตรัสไว้
4 ในวันที่สามอับราฮัมเงยหน้าขึ้นแลเห็นสถานที่นั้นอยู่ไกล
5 อับราฮัมพูดกับชายหนุ่มของท่านว่า“ อยู่ที่นี่กับลา เด็กและฉันจะไปที่นั่นเพื่อนมัสการและเราจะกลับมาหาคุณ”
6 ดังนั้นอับราฮัมจึงนำฟืนจากเครื่องเผาบูชามาวางไว้บนอิสอัคบุตรชายของเขา และเขาก็เอาไฟไว้ในมือของเขามีดและคนสองคนนั้นก็รวมกัน
7 แต่อิสอัคพูดกับอับราฮัมบิดาของเขาและกล่าวว่า“ พ่อของฉัน!”
และเขาก็พูดว่า“ ฉันอยู่นี่ลูกชายฉัน”
แล้วเขาก็พูดว่า "ดูสิไฟและฟืน แต่ลูกแกะอยู่ที่ไหนเป็นเครื่องเผาบูชา"
8 อับราฮัมพูดว่า“ ลูกเอ๋ยพระเจ้าจะทรงเตรียมลูกแกะสำหรับพระองค์เองเป็นเครื่องเผาบูชา” ดังนั้นทั้งสองจึงไปด้วยกัน
9 จากนั้นพวกเขาก็มาถึงสถานที่ซึ่งพระเจ้าทรงบอกเขา อับราฮัมก็สร้างแท่นบูชาขึ้นที่นั่นแล้ววางไม้ตามต้องการ และเขาได้มัดอิสอัคบุตรชายของเขาและวางเขาไว้บนแท่นบนฟืน
10 อับราฮัมก็เหยียดมือออกแล้วจับมีดฆ่าลูกชายของเขา
11 แต่ทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์เรียกเขามาจากสวรรค์และกล่าวว่า“ อับราฮัมอับราฮัม!”
ดังนั้นเขาจึงพูดว่า“ ฉันอยู่นี่”
12 และเขาพูดว่า“ อย่าเอามือวางบนเด็กหรือทำอะไรกับเขา เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าคุณกลัวพระเจ้าเนื่องจากคุณไม่ได้ปกปิดลูกชายของคุณเป็นลูกชายคนเดียวของคุณจากฉัน "
13 แล้วอับราฮัมเงยหน้าขึ้นมองดูและมีแกะผู้ตัวหนึ่งอยู่ข้างหลังเขานั่นคือแกะผู้หนึ่ง ดังนั้นอับราฮัมจึงไปจับแกะผู้ตัวนั้นมาถวายเป็นเครื่องเผาบูชาแทนบุตรชายของเขา
14 อับราฮัมเรียกชื่อสถานที่นั้นว่า ดังที่กล่าวมาจนถึงทุกวันนี้ว่า“ จะมีการจัดเตรียมไว้ในภูเขาของพระเยโฮวาห์” (ปฐมกาล 22: 1-14)
สิ่งแรกที่เราต้องพูดถึงคือเรื่องของพระเจ้าที่ขอให้อับราฮัมเสียสละลูกชายของเขาและอับราฮัมไปด้วยกัน ทำไมพระเจ้าจะทดสอบอับราฮัมด้วยวิธีที่น่ากลัวนี้และเขาก็ถูกต้องที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของพระเจ้า? การเสียสละของเด็กเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจอย่างชัดเจน ในความเป็นจริงแม้ในพระวจนะประณามที่เลวร้ายที่สุดบางอย่างถูกสงวนไว้สำหรับผู้ที่เสียสละลูกของพวกเขาไปยังเทพเจ้าอื่น วิธีเดียวที่เราสามารถเข้าใจเรื่องราวนี้คือถ้าเราดำน้ำลึกและทิ้งความรู้สึกที่แท้จริง แต่ถึงแม้ว่าความหมายภายในจะดีทำไมพระเจ้าถึงต้องใช้ภาพนี้เพื่ออธิบาย มีสองเหตุผลคือหนึ่งเพราะสิ่งล่อใจเป็นสิ่งที่คนมีความโน้มเอียง การเสียสละเด็กเป็นเรื่องย้อนหลังเพราะสิ่งที่ผู้คนคิดเกี่ยวกับการชดใช้ พวกเขาคิดว่าการเสียสละที่เจ็บปวดยิ่งพระเจ้าจะอวยพรพวกเขามากขึ้น นั่นเป็นเรื่องจริงแม้แต่กับอับราฮัม ดังนั้นพระเจ้าจึงใช้ภาพนี้เพราะอับราฮัมมีแนวโน้มที่จะประสบกับการล่อลวงด้วยวิธีนี้ (ความลับของสวรรค์ 2818) เหตุผลที่สองคือความสยองขวัญเกี่ยวกับอวัยวะภายในบ่งบอกถึงความรุนแรงของการล่อลวงของพระเยซู
ท้ายที่สุดนั่นคือสิ่งที่เรื่องราวนี้ถูกออกแบบมาเพื่อสื่อความหมาย: ไม่ใช่พระเจ้าที่ไม่แน่นอนที่ทดสอบความภักดีของผู้ติดตามอย่างโหดร้าย แต่เป็นการต่อสู้ภายในของชายคนหนึ่งในขณะที่เขาพยายามต่อสู้เพื่อรักษามนุษยชาติทั้งหมด ดังนั้นหากการเสียสละที่อับราฮัมถูกขอร้องให้ทำคือลูกชายที่รักของเขาพระเยซูทรงขอการเสียสละอะไร เราได้กล่าวไปแล้วว่าไอแซคแสดงถึงส่วนที่มีเหตุผลในใจของเขาดังนั้นสิ่งที่พระเยซูจะนำส่วนหนึ่งของความคิดของเขาเพื่อเตรียมความพร้อมที่จะผูกมันเพื่อวางไว้บนแท่นบูชาและทั้งหมด แต่ฆ่ามัน? และเหตุใดการเสียสละนี้ในส่วนของพระเยซูจึงเป็นบาดแผลที่เสียสละโดยเด็ก คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้อยู่ในแนวคิดของการล่อลวง การทดลองเป็นการทดสอบความรักของใครบางคน: พระเจ้า“ ผ่านการทดสอบ” หรือ“ ถูกล่อลวง” อับราฮัมเพื่อดูว่าความภักดีของเขาเป็นอย่างไร [พระเจ้าไม่เคยพาใครล่อลวง ดู ความลับของสวรรค์ 2768, 2816] การล่อลวงทางวิญญาณมักทำให้ความรักของใครบางคนตกอยู่ในความเสี่ยง ยิ่งคุณรักมันมากเท่าไหร่ พิจารณาอับราฮัมอีกครั้ง สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ยากมากคือเขาไม่ได้เสียสละสัตว์บางตัวที่แพง แต่เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เขาถูกขอให้เสียสละลูกชายคนเดียวของเขาซึ่งเขารักอย่างสุดซึ้ง! นั่นคือสิ่งที่ทำให้การทดสอบหรือการทดลองยากมาก
ในกรณีของพระเยซูความรักที่ตกอยู่ในความเสี่ยงนั้นยิ่งใหญ่กว่าจริงยิ่งกว่าความเป็นจริง ความรักของเขานั้นมีไว้เพื่อความรอดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งหมด: มนุษย์ทุกคนที่เคยมีชีวิตอยู่หรือรวมถึงคุณด้วย ความรักนั้นเป็นทั้งชีวิตของเขา คำสอนสำหรับคริสตจักรใหม่อธิบายเช่นนี้:
การล่อลวงทั้งหมดคือการโจมตีความรักที่มีอยู่ในบุคคลระดับของการล่อลวงขึ้นอยู่กับระดับของความรักนั้น หากความรักไม่ได้ถูกโจมตีไม่มีสิ่งล่อใจใด ๆ การทำลายความรักของผู้อื่นคือการทำลายชีวิตของเขาเพราะความรักของเขาคือชีวิตของเขา ชีวิตของพระเจ้าคือความรักต่อมนุษยชาติทั้งมวล แน่นอนมันช่างยอดเยี่ยมและเป็นธรรมชาติที่ไม่มีอะไรอื่นนอกจากความรักอันบริสุทธิ์ กับชีวิตนี้ของพระองค์การล่อลวงถูกชี้นำอย่างต่อเนื่องและสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นตามที่ได้กล่าวไว้ตั้งแต่วัยเด็กไปจนถึงชั่วโมงสุดท้ายของพระองค์ในโลก (ความลับของสวรรค์ 1690)
ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพระเยซูคือการช่วยชีวิตผู้คน สิ่งล่อใจนั้นคือความกลัวว่าพระองค์จะล้มเหลว ความกลัวที่มนุษยชาติได้ถอนตัวออกไปจากพระองค์จนไม่มีความหวังอีกต่อไปสำหรับพวกเขา สิ่งล่อใจนี้มีคำถามที่เราเริ่มต้นด้วย: คุณจะรวมมนุษยชาติและเทพเข้าด้วยกันอย่างไรในคน ๆ หนึ่ง? หากมนุษยชาติและเทพไม่สามารถเป็นหนึ่งเดียวได้ก็จะไม่มีสะพานเชื่อมระหว่างพระเจ้ากับผู้คนไม่มีทางที่พวกเราที่เป็นมนุษย์ปุถุชนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพระเจ้าพระเจ้า เช่นเดียวกับอับราฮัมที่ต้องเลือกระหว่างพระเจ้ากับไอแซคพระเยซูรู้สึกเหมือนว่าเขาต้องเลือกระหว่างความเป็นพระเจ้ากับความมีเหตุผลของเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของมนุษยชาติของเขา สำหรับทุกสิ่งที่ปรากฎกลายเป็นพระเจ้าต้องมีการตายของสิ่งที่ทำให้พระเยซูเป็นมนุษย์ พระเจ้าได้ตลอดเวลาเพียงแค่ตะครุบนิ้วมือของเขาเพื่อแก้ไขทุกอย่าง แต่จากนั้นจะเอาชนะจุดทั้งหมด: ในการทำว่าเขาจะหมายความว่าอุดมคติของพระเจ้าของเขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่โดยมนุษย์ปุถุชน มันจะบอกเป็นนัยว่าอุดมคติของพระเจ้าเท่านั้นที่มีชีวิตอยู่ได้โดยพระเจ้าไม่ใช่โดยผู้คน
เพื่อถวายเกียรติแด่มนุษยชาติของพระองค์นั่นคือเพื่อให้เป็นเทพจำเป็นต้องใช้เทพภายในเพื่อใช้ชีวิตตามวัตถุประสงค์และความรักในแบบของมนุษย์ ไม่เพียง แต่เขาจะต้องทำอย่างนั้นเท่านั้น แต่เขายังต้องทำเช่นนั้นในเวลาที่การทารุณกรรมได้รับการแก้ไขโดยความจริงเมื่อการเดินในรูปของพระเจ้าถูกดูหมิ่นและปฏิเสธ หากเราสามารถมองเข้าไปในจิตใจของพระเยซูได้เราจะได้เห็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอับราฮัม: จะยังคงเป็นจริงกับพระเจ้าที่จะทำลายสิ่งที่เขารัก จะยังคงเป็นจริงกับพระเจ้าที่จะทำลายตัวตนของเขาความรู้สึกของตัวเองของเขาจิตสำนึกและความคิดอิสระของเขามนุษยชาติของตัวเอง? และนั่นก็ไม่ใช่ความห่วงใยเพราะเห็นแก่พระองค์เอง เช่นเดียวกับอับราฮัมที่พระเยซูต้องเผชิญกับการสูญเสียบางสิ่งที่มีค่า แต่มันไม่ใช่ลูกของเขา: มันเป็นลูกของเขาตลอดไป เขาเสี่ยงต่อมนุษยชาติที่ผละจากเขาไม่สามารถคืนความรักที่เขาเทลงมาให้พวกเขา นั่นคือสิ่งที่มีความเสี่ยงถ้าเขาไม่สามารถรวมมนุษยชาติของเขากับพระเจ้าของเขาเอง
แต่ความจริงของพระเจ้าไม่ได้เป็นเพียงอุดมคติของพระเจ้าไร้เดียงสาในความเรียบง่าย: สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในระดับมนุษย์เทียบกับราคาต่อรอง การเป็นฝ่ายวิญญาณไม่ได้หมายถึงการละทิ้งมนุษยชาติและการเป็นมนุษย์ก็ไม่ได้หมายถึงการขาดความศักดิ์สิทธิ์ พระเจ้าและมนุษย์สามารถถูกทำให้เป็นหนึ่งเดียวและนั่นคือสิ่งที่พระเยซูสำเร็จ เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่เขาเผชิญพระองค์ได้ปล่อยให้ความล้มเหลวของมนุษย์ทั้งหมดของเขาตายและพระองค์ได้ยอมจำนนต่อพระเจ้าในตัวของเขาเอง ถึงกระนั้นพระองค์ก็ไม่เสียมนุษยชาติของพระองค์ เขาไม่ได้เป็นพระเจ้าที่ไม่รู้จักและไม่รู้จัก ในความเป็นจริงเนื่องจากความทุกข์ทรมานของมนุษย์ของเขาและชีวิตมนุษย์ของเขาทำให้เขาเป็นที่รู้จักมากขึ้นน่าเชื่อถือมากขึ้นเป็นส่วนตัวมากขึ้นและเป็นมนุษย์มากขึ้นกว่าเดิม เขาพิสูจน์ให้เห็นว่าการเป็นมนุษย์จะไม่ล้มเหลวตลอดไปหรือเป็นพระเจ้าก็คือการอยู่ห่างไกลและห่างไกล ชีวิตของเขาพิสูจน์ให้เห็นว่าอุดมคติอันศักดิ์สิทธิ์สามารถอาศัยอยู่ที่นี่และตอนนี้ในโลกที่ จำกัด นี้ ประสบการณ์ของพระเยซูสะท้อนให้เห็นถึงอับราฮัม: แม้จะอุทิศตนแด่พระเจ้าจนถึงจุดสูงสุด แต่ฆ่าลูกชายสุดที่รักของเขาอับราฮัมก็ไม่ได้ไร้บุตร: พระเจ้าทรงไว้ชีวิตบุตรชายของเขาและอิสอัคก็พาลูกของพ่อ ในทำนองเดียวกันพระเยซูทรงอุทิศตนเพื่อความรักและความจริงไปยังจุดสูงสุดจนถึงจุดที่แม้จะถูกฆ่าบนไม้กางเขนพระองค์ก็ยังคงทำหน้าที่จากความรักต่อไป แต่ในความตายของร่างกายของเขาเขาไม่ได้สูญเสียมนุษยชาติของเขา แต่พระองค์กลับประสบความสำเร็จในการทำให้มนุษยชาติของพระองค์สมบูรณ์และสมบูรณ์และในที่สุดก็ยังเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์และสมบูรณ์
ชัยชนะของพระเยซูไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเห็นแก่ตัวเขา: เป้าหมายของเขาคือแสดงให้เราเห็นถึงวิธีที่แม้แต่ในมนุษยชาติที่ผิดพลาดของเราเองก็ยังมีพระเจ้า สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นในเรื่องราวของอับราฮัม เมื่อพระเจ้าหยุดอับราฮัมจากการฆ่าอิสอัคเขาได้จัดเตรียมแกะตัวหนึ่งให้อับราฮัมเพื่อทำการสังเวยแทน สำหรับพระเยซูแล้วแกะนั่นคือเรา: ทุกคนที่เขาต้องการอุทิศและเข้าร่วมกับพระเจ้า ในการทำให้พระองค์เป็นสวรรค์พระองค์ทรงให้มนุษย์มีวิธีที่จะเข้าใจความเป็นพระเจ้าและเพื่อให้มีสิ่งนั้นอยู่ในตัวเองเช่นกัน
สิ่งที่เราได้พูดคุยเกี่ยวกับทุกวันนี้เป็นเรื่องของพระเจ้าและพระองค์ทรงเป็นใคร มันไม่ได้เป็นหัวข้อที่ชัดเจนหรือง่าย แต่สิ่งที่เราพูดถึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิตของเรา มีผลโดยตรงจากความคิดเหล่านี้ที่เปลี่ยนเราและมุมมองของเราต่อสิ่งที่เป็นมนุษย์ ดังนั้นแม้ว่าคุณจะรู้สึกว่าคุณไม่สามารถเข้าใจทุกสิ่งที่เราพูดถึงได้ แต่หวังว่าข้อสรุปจะให้บางสิ่งบางอย่างแก่คุณ ดังนั้นนี่คือ เราอยู่ในภาพและอุปมาของพระเจ้า เรื่องราวของเขาคือเรื่องราวของเรา สิ่งที่พระเยซูผ่านไปสิ่งที่อับราฮัมผ่านไปทั้งหมดพูดถึงประสบการณ์ชีวิตของเราเอง สำหรับอับราฮัมการติดตามพระเจ้าทำให้ลูกชายอันเป็นที่รักตกอยู่ในความเสี่ยง สำหรับพระเยซูการดำเนินชีวิตตามมโนธรรมอันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ทำให้มนุษย์มีเหตุผลมีความเสี่ยง สำหรับเรามันเป็นความรู้สึกของตัวเราเองที่เรารู้สึกว่ามีความเสี่ยงหากเรายอมแพ้ต่อพระเจ้า และในความเป็นจริงหากเราจะได้สัมผัสประสบการณ์อันศักดิ์สิทธิ์ในความบริบูรณ์และอำนาจเราจะสูญเสียตัวเอง เราจะไม่เป็นเราอีกต่อไป พระเจ้าจัดเตรียมวิธีที่เราสามารถยอมจำนนต่อพระองค์อย่างสมบูรณ์และปล่อยให้ตัวเราตาย แต่จากนั้นเราจะได้รับตัวตนใหม่ของสวรรค์ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ นั่นคือสิ่งที่ชาติเกิดขึ้น เราไม่สามารถกลายเป็นเทพอย่างที่พระเยซูทำ แต่โดยทางพระเยซูว่าพระเจ้าสามารถดำรงอยู่ในมนุษย์ได้: ไม่มีสิ่งใดที่พระเยซูทำเพื่อเราไม่สามารถทำได้เช่นกัน การเป็นมนุษย์คือการมีศักยภาพที่จะเข้าร่วมกับพระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยความรักและนั่นคือศักยภาพที่ไม่มีมนุษย์ขาด พระเยซูเองพูดกับความจริงนี้และเราจะจบด้วยคำพูดของเขา นี่คือคำอธิษฐานที่เหมือนกับที่เขาเป็นหนึ่งเดียวกับพระบิดาของเขาหรือเป็นพระเจ้าภายในของเราเราอาจกลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขาและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพระเจ้า เป็นไปได้ที่พระเจ้าจะสถิตกับคุณ:
20“ ฉันไม่ได้อธิษฐานเพื่อคนเดียว แต่สำหรับคนที่เชื่อในตัวฉันด้วยคำพูดของพวกเขา 21 เพื่อว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นหนึ่งเดียวกับคุณพ่ออยู่ในตัวฉันและฉันก็อยู่ในตัวคุณ เพื่อพวกเขาจะได้เป็นหนึ่งในเราเพื่อโลกจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงใช้เรามา 22 และสง่าราศีซึ่งพระองค์ประทานแก่ข้าพระองค์ข้าพระองค์ได้มอบแก่พวกเขาเพื่อพวกเขาจะเป็นหนึ่งดังที่เราเป็นหนึ่งเดียว: 23 เราอยู่ในพวกเขาและเจ้าอยู่ในเรา เพื่อพวกเขาจะได้อยู่อย่างสมบูรณ์ในคนเดียวและเพื่อโลกจะได้รู้ว่าพระองค์ทรงใช้เรามาและได้รักเขาดังที่พระองค์ได้ทรงรักฉัน (จอห์น 17: 20-23)
(อ่านบทเทศนาแรกในซีรี่ส์ 3 ส่วนนี้เกี่ยวกับการเริ่มต้น)
(อ่านบทเทศนาที่สองในชุดนี้เกี่ยวกับการต่อรอง)
