Bible

 

Zacarias 14

Studie

   

1 Narito ang araw ng Panginoon ay dumarating, na ang iyong samsam ay babahagihin sa gitna mo.

2 Sapagka't aking pipisanin ang lahat na bansa laban sa Jerusalem sa pagbabaka; at ang bayan ay masasakop, at ang mga bahay ay lolooban, at ang mga babae ay dadahasin; at ang kalahati ng bayan ay yayaon sa pagkabihag, at ang nalabi sa bayan ay hindi mahihiwalay sa bayan.

3 Kung magkagayo'y lalabas ang Panginoon, at makikipaglaban sa mga bansang yaon, gaya nang siya'y makipaglaban sa araw ng pagbabaka.

4 At ang kaniyang mga paa ay magsisitayo sa araw na yaon sa bundok ng mga Olivo, na nasa tapat ng Jerusalem sa dakong silanganan; at ang bundok ng mga Olivo ay mahahati sa gitna niya, sa dakong silanganan at sa dakong kalunuran, at magiging totoong malaking libis; at ang kalahati ng bundok ay malilipat sa dakong hilagaan, at ang kalahati ay sa dakong timugan.

5 At kayo'y magsisitakas sa libis ng aking mga bundok; sapagka't ang libis ng mga bundok ay magsisiabot hanggang sa Azel; oo, kayo'y magsisitakas gaya nang kayo'y tumakas mula sa lindol nang mga kaarawan ni Uzzias na hari sa Juda; at ang Panginoon kong Dios ay darating, at ang lahat na banal na kasama niya.

6 At mangyayari sa araw na yaon, na hindi magkakaroon ng liwanag; at ang mga nagniningning ay uurong.

7 Nguni't magiging isang araw na kilala sa Panginoon; hindi araw, at hindi gabi; nguni't mangyayari, na sa gabi ay magliliwanag.

8 At mangyayari sa araw na yaon, na ang buhay na tubig ay magsisibalong mula sa Jerusalem; kalahati niyao'y sa dakong dagat silanganan, at kalahati niyao'y sa dakong dagat kalunuran: sa taginit at sa tagginaw mangyayari.

9 At ang Panginoo'y magiging Hari sa buong lupa: sa araw na yao'y magiging ang Panginoon ay isa, at ang kaniyang pangalan ay isa.

10 Ang buong lupain ay magiging gaya ng Araba, mula sa Geba hanggang sa Rimmon na timugan ng Jerusalem; at siya'y matataas, at tatahan sa kaniyang dako, mula sa pintuang-bayan ng Benjamin hangang sa dako ng unang pintuang-bayan, hanggang sa sulok na pintuang-bayan, at mula sa moog ng Hananel hanggang sa pisaan ng ubas ng hari.

11 At ang mga tao'y magsisitahan doon, at hindi na magkakaroon pa ng sumpa; kundi ang Jerusalem ay tatahang tiwasay.

12 At ito ang salot na ipananalot ng Panginoon sa lahat na bayan na nakipagdigma laban sa Jerusalem: ang kanilang laman ay matutunaw samantalang sila'y nangakatayo ng kanilang mga paa, at ang kanilang mga mata'y mangatutunaw sa kanilang ukit, at ang kanilang dila ay matutunaw sa kanilang bibig.

13 At mangyayari sa araw na yaon, na magkakaroon ng isang malaking kaingay sa gitna nila na mula sa Panginoon; at hahawak ang bawa't isa sa kanila sa kamay ng kaniyang kapuwa, at ang kamay niya'y mabubuhat laban sa kamay ng kaniyang kapuwa.

14 At ang Juda naman ay makikipaglaban sa Jerusalem; at ang kayamanan ng lahat na bansa sa palibot ay mapipisan, ginto, at pilak, at kasuutan, na totoong sagana.

15 At magiging gayon ang salot sa kabayo, sa mula, sa kamelyo, at sa asno, at sa lahat ng hayop na naroroon, sa mga kampamentong yaon, na gaya ng salot na ito.

16 At mangyayari, na bawa't maiwan, sa lahat na bansa na naparoon laban sa Jerusalem ay aahon taon-taon upang sumamba sa Hari, sa Panginoon ng mga hukbo, at upang ipangilin ang mga kapistahan ng mga balag.

17 At mangyayari, na ang sinoman sa mga angkan sa lupa na hindi umahon sa Jerusalem upang sumamba sa Hari, sa Panginoon ng mga hukbo, sila'y mawawalan ng ulan.

18 At kung ang angkan ng Egipto ay hindi umahon at hindi pumaroon, mawawalan din ng ulan sila, magkakaroon ng salot, na ipinanalot ng Panginoon sa mga bansa na hindi magsisiahon upang ipagdiwang ang kapistahan ng mga balag.

19 Ito ang magiging kaparusahan sa Egipto, at kaparusahan sa lahat na bansa na hindi magsisiahon upang ipagdiwang ang kapistahan ng mga balag.

20 Sa araw na yaon ay magkakaroon sa mga kampanilya ng mga kabayo, KABANALAN SA PANGINOON; at ang mga palyok sa bahay ng Panginoon ay magiging gaya ng mga taza sa harap ng dambana.

21 Oo, bawa't palyok sa Jerusalem at sa Juda ay aariing banal sa Panginoon ng mga hukbo; at silang lahat na nangaghahain ay magsisiparoon at magsisikuha niyaon, at magpapakulo roon: at sa araw na yaon ay hindi na magkakaroon pa ng Cananeo sa bahay ng Panginoon ng mga hukbo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Revealed # 456

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

456. But the rest of mankind, who were not killed in these plagues. (9:20) This symbolizes people in the Protestant Reformed Church who were not as spiritually dead as the former were because of their illusory reasonings and love of self, a conceit in their own intelligence, and the attendant lusts, and yet who made faith alone the chief tenet of their religion.

The rest of mankind mean people who are not like those described, but who still make faith alone the chief tenet of their religion. Their not being killed symbolizes people not so spiritually dead. The plagues in which the former were killed mean a love of self, a conceit in their own intelligence, and the attendant lusts for evil and falsity, because these three are symbolized by fire, smoke and brimstone, as discussed above in nos. 452, 453. We will see below that plagues have this symbolism. But first we must say something about the people:

[2] I have been given to see these people, too, and to speak with them. They live in the northern zone over to the west. Some of them have huts there with roofs, others huts without roofs. Their beds are made of rushes, their clothes of goats' hair. Seen in the light that flows in from heaven, their faces have a leaden color and also lack vitality. The reason is that they know nothing more from their religion than that there is a God, that there are three persons, that Christ suffered the cross for them, and that they are saved by means of faith alone, and in addition by worship in churches and prayers at set times. To anything else pertaining to religion and its tenets they pay no attention. For the worldly and personal concerns that occupy and fill their minds shut their ears to them.

Many of them were church elders, and I asked them what their thinking was when they read about works, love and charity, fruits, precepts for life, repentance - in word, about things that must be done. They replied that they had indeed read these things and so had seen them, but still did not see them, because they kept their mind focused on faith alone. Consequently they said that these all constitute faith, and that they did not think of them as being the effects of faith.

The ignorance and stupidity of people once they have embraced faith alone and made it the whole of their religion is such as to be scarcely believable, even though I have been given to witness it by a good deal of experience.

[3] That plagues symbolize spiritual plagues, which cause a person to die in spirit or as regards his soul, is apparent from the following passages:

Your rupture is hopeless, your plague severe... ...I will restore health to you and heal you of your plagues... (Jeremiah 30:12, 14, 17)

Everyone who goes by Babylon shall... hiss at all her plagues. (Jeremiah 50:13)

...plagues will come (to Babylon) in one day - death and mourning... (Revelation 18:8)

I saw... seven angels having the seven last plagues, by which the wrath of God is to be consummated. (Revelation 15:1, 6)

Woe to a sinful nation, a people laden with iniquity... From the sole of the foot even to the head, there is no soundness in it. A wound and a scar and a fresh plague - these have not been expressed, bound up, or soothed with ointment. (Isaiah 1:4, 6)

In the day that Jehovah will bind up the fracture of His people and heal the wound of its plague. (Isaiah 30:26)

So, too, elsewhere, as in Deuteronomy 28:59, Jeremiah 49:17, Zechariah 14:12, 15, Luke 7:21, Revelation 11:6; 16:21.

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.