Bible

 

Numero 32

Studie

   

1 Ang mga anak nga ni Ruben, at ang mga anak ni Gad ay mayroong napakaraming hayop: at nang kanilang makita ang lupain ng Jazer, at ang lupain ng Galaad, na, narito, ang dako ay minagaling nilang dako sa hayop,

2 Ay lumapit at nagsalita ang mga anak ni Gad at ang mga anak ni Ruben kay Moises, at kay Eleazar na saserdote, at sa mga prinsipe ng kapisanan na sinasabi,

3 Ang Ataroth, at ang Dibon, at ang Jazer, at ang Nimra, at ang Hesbon, at ang Eleale, at ang Saban, at ang Nebo, at ang Beon,

4 Na lupaing sinaktan ng Panginoon sa harap ng kapisanan ng Israel, ay lupaing mabuti sa hayop, at ang iyong mga lingkod ay may mga hayop.

5 At sinabi nila, Kung kami ay nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ibigay mong pinakaari ang lupaing ito sa iyong mga lingkod; at huwag mo kaming paraanin sa Jordan.

6 At sinabi ni Moises sa mga anak ni Gad, at sa mga anak ni Ruben, Paroroon ba ang inyong mga kapatid sa pakikipagbaka, at kayo'y mauupo rito?

7 At bakit pinapanghihina ninyo ang loob ng mga anak ni Israel, na huwag magpatuloy sa lupain na ibinigay ng Panginoon sa kanila?

8 Ganyan ang ginawa ng inyong mga magulang nang sila'y aking suguin, mula sa Cades-barnea upang tiktikan ang lupain.

9 Sapagka't nang sila'y makasampa sa libis ng Eskol at matiktikan ang lupain, ay kanilang pinapanghina ang loob ng mga anak ni Israel upang huwag pumasok sa lupain na ibinigay ng Panginoon sa kanila.

10 At ang galit ng Panginoon ay nagningas nang araw na yaon, at siya'y sumumpa na sinasabi,

11 Tunay na walang taong lumabas sa Egipto, mula sa dalawang pung taong gulang na patanda, ay makakakita ng lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob; sapagka't sila'y hindi lubos na sumunod sa akin:

12 Liban si Caleb na anak ni Jephone na Cenezeo, at si Josue na anak ni Nun: sapagka't sila'y sumunod na lubos sa Panginoon.

13 At ang galit ng Panginoon ay nagningas laban sa Israel, at kaniyang pinagala sila sa ilang, na apat na pung taon hanggang sa ang buong lahing yaon na gumawa ng masama sa paningin ng Panginoon, ay nalipol.

14 At, narito, kayo'y nagsipagtindig na kahalili ng inyong mga magulang, supling ng mga taong makasalanan, upang dagdagan pa ninyo ang mabangis na galit ng Panginoon sa Israel.

15 Sapagka't kung kayo'y lumihis ng pagsunod sa kaniya ay kaniyang iiwang muli sila sa ilang; at inyong lilipulin ang buong bayang ito.

16 At sila'y nagsilapit sa kaniya, at nagsabi, Gagawa kami rito ng mga kulungan sa aming mga hayop, at ng mga bayan sa aming mga bata:

17 Nguni't kami ay magsisipagalmas upang magpauna sa mga anak ni Israel hanggang sa aming maipasok sa kanilang dakong karoroonan: at ang aming mga bata ay magsisitahan sa mga bayang nakukutaan dahil sa mga nagsisitahan sa lupain.

18 Kami ay hindi magsisibalik sa aming mga bahay, hanggang sa ang mga anak ni Israel ay magari bawa't isa ng kaniyang sariling pag-aari.

19 Sapagka't hindi kami makikimana sa kanila sa kabilang ibayo ng Jordan, at sa dako pa roon; sapagka't tinaglay na namin ang aming mana rito sa dakong silanganan ng Jordan.

20 At sinabi ni Moises sa kanila, Kung gagawin ninyo ang bagay na ito; kung kayo'y magsisipagalmas upang pumaroon sa harap ng Panginoon sa pakikipagbaka,

21 At bawa't may almas sa inyo ay daraan sa Jordan sa harap ng Panginoon, hanggang sa kaniyang mapalayas ang kaniyang mga kaaway sa harap niya.

22 At ang lupain ay mapasuko sa harap ng Panginoon: ay makababalik nga kayo pagkatapos, at hindi kayo magiging salarin sa Panginoon, at sa Israel; at ang lupaing ito ay magiging inyong pag-aari sa harap ng Panginoon.

23 Nguni't kung hindi ninyo gagawing ganito ay, narito, kayo'y nagkasala laban sa Panginoon: at talastasin ninyo na aabutin kayo ng inyong kasalanan.

24 Igawa ninyo ng mga siyudad ang inyong mga bata, at ng mga kulungan ang inyong mga tupa; at isagawa ninyo ang nabuka sa inyong bibig.

25 At sinalita ng mga anak ni Gad at ng mga anak ni Ruben kay Moises, na sinasabi, Isasagawa ng iyong mga lingkod ang gaya ng iniutos ng aking panginoon.

26 Ang aming mga bata, ang aming mga asawa, ang aming kawan at ang aming buong bakahan ay matitira riyan sa mga bayan ng Galaad:

27 Nguni't ang iyong mga lingkod ay magsisitawid, bawa't lalake na may almas sa pakikipagbaka, sa harap ng Panginoon upang makipagbaka, gaya ng sinabi ng aking panginoon.

28 Sa gayo'y ipinagbilin sila ni Moises kay Eleazar na saserdote, at kay Josue na anak ni Nun, at sa mga pangulo sa mga sangbahayan ng mga magulang ng mga lipi ng mga anak ni Israel.

29 At sinabi sa kanila ni Moises, Kung ang mga anak ni Gad at ang mga anak ni Ruben ay magsisitawid na kasama ninyo sa Jordan, ang lahat ng lalake na may almas sa pakikipagbaka, sa harap ng Panginoon, at kung ang lupain ay mapasuko sa harap ninyo: ay ibibigay nga ninyo sa kanila na pinakaari ang lupain ng Galaad.

30 Nguni't kung sila'y hindi tatawid na kasama ninyo na may almas, ay magkakaroon sila ng pag-aari na kasama ninyo sa lupain ng Canaan.

31 At ang mga anak ni Gad at ang mga anak ni Ruben ay nagsisagot, na nangagsasabi, Kung paano ang sinabi ng Panginoon sa iyong mga lingkod ay gayon ang gagawin namin,

32 Kami ay tatawid na may almas sa harap ng Panginoon sa lupain ng Canaan, at ang magiging pag-aari naming mana ay sa dakong ito ng Jordan.

33 At ibinigay ni Moises sa kanila, sa mga anak ni Gad, at sa mga anak ni Ruben, at sa kalahati ng lipi ni Manases na anak ni Jose, ang kaharian ni Sehon na hari ng mga Amorrheo, at ang kaharian ni Og na hari sa Basan, ang lupain ayon sa mga bayan niyaon, sa loob ng mga hangganan niyaon, sa makatuwid baga'y ang mga bayan sa palibot ng lupain.

34 At itinayo ng mga anak ni Gad ang Dibon, at ang Ataroth, at ang Aroer,

35 At ang Ataroth-sophan, at ang Jazer, at ang Jogbaa,

36 At ang Beth-nimra at ang Bet-haran: na mga bayang nakukutaan, at kulungan din naman ng mga tupa.

37 At itinayo naman ng mga anak ni Ruben ang Hesbon, at ang Eleale, at ang Ciriathaim,

38 At ang Nebo, at ang Baal-meon, (na ang pangalan ng mga yaon ay binago,) at ang Sibma: at nilagyan ng ibang mga pangalan ang mga bayan na kanilang itinayo.

39 At ang mga anak ni Machir na anak ni Manases ay nagsiparoon sa Galaad, at kanilang sinakop, at pinalayas ang mga Amorrheo na nandoon.

40 At ibinigay ni Moises ang Galaad kay Machir na anak ni Manases; at kaniyang tinahanan.

41 At si Jair na anak ni Manases ay naparoon at sinakop ang mga bayan niyaon at tinawag na Havoth-jair.

42 At si Noba ay naparoon at sinakop ang Kenath, at ang mga nayon niyaon, at tinawag na Noba, ayon sa kaniyang sariling pangalan.

   

Komentář

 

Abraham

  
Représentation d'Abraham, by Joseph Villiet

Abraham (or Abram, as he was named in the beginning of his story) was the ancestor of all the Children of Israel, through his son Isaac, and of the Arabs, through his son Ishmael.

Abraham represents the Divine good or love. His story foreshadows the life of Jesus, and our spiritual lives, too.

His life can be usefully seen as being divided into three periods. The first period includes the unknown early years from his birth in Ur, and his later move to Haran with his father Terah. The second section starts with Abram's being called by Jehovah to go to Canaan. It includes the adventures he had there, and continues until the events of the 17th chapter of Genesis where he is said to be 99 years old, rich, and powerful - but without a son by his wife Sarai. Once again the Lord appears to him, promises that his progeny will become a great nation, institutes the rite of circumcision, and changes his name to Abraham, adding the "ah" sound from Jehovah. The third and last period of his life sees the birth of Isaac, the death of Sarah (whose name was also changed), and the finding of a wife for Isaac from among Abraham's relatives back in Mesopotamia. Abraham is said to be 175 years old when he dies, as recorded in the 25th chapter of Genesis.

What we are here interested in is the deep representation of Abraham because he prophesies or foreshadows the inmost part of Jesus' life after He is born to Mary centuries after the man Abraham lived on the earth. Abraham represents the Divine good or love. The internal sense of the Word tells us that God himself provided the life into an ovum within Mary, so she could provide a natural body and a natural heredity from the Jewish religion, while the soul of Jesus was kept as a direct possessor of divine life. During Jesus' early life, probably up to adolescence, Jesus lived out those representative actions of Abraham in the innermost parts of his mind and spirit. Abraham as he pastured his sheep and ran his large household had no idea at all that this was true, and early in Jesus' life He didn't realize it either. There must have been perceptions as Jesus grew up, witness his visit to the temple when He was 12, but not a complete understanding until He was fully grown. And further, it isn't only Abraham. When Abraham dies, the representation attaches to Isaac, who represents the rational level of the mind, and then to both Jacob and Esau who represent the natural mind as to truth and good in the mind respectively. And then the trials of the twelve tribes, the kings, and all the sayings of the prophets become that same representation. So Jesus could say to the two disciples that He met on the road to Emmaus, "O fools and slow of heart... and beginning at Moses and all the Prophets He expounded to them in all the scriptures all the things concerning Himself." (The following references are chronologic as Abraham gets older, and are in biblical sequence.) And furthermore, the progress of mental and spiritual life in each one of us is a dim and finite image of that represented by Abraham's life if, that is, we are trying to follow the Lord's laws and precepts to love one another. We too have within us a journey to the land of Canaan, a hardworking sojourn in Egypt, a struggle in the wilderness, and a Saul, a David, and an Ahab. We have our home-grown Amalekites and Philistines. The whole of the Old Testament is a picture of how our spiritual life works.

In Genesis 20:7, Abraham signifies celestial truth, or doctrine from a celestial origin. (Arcana Coelestia 2533)

In Genesis 12:4, As ABRAHAM he represents the Lord as to His Human and Divine Essence; as ABRAM he represents the Lord as to His human essence only. (Arcana Coelestia 1426)

In Genesis 17:5, The name was changed by adding the letter H, so that the Divine Human could he represented, for H is the only letter which involves the Divine: it means I AM, or BEING. (Arcana Coelestia 1416[2])

(Odkazy: Genesis 17, 25)