Bible

 

Mateo 5

Studie

   

1 At pagkakita sa mga karamihan, ay umahon siya sa bundok: at pagkaupo niya, ay nagsilapit sa kaniya ang kaniyang mga alagad:

2 At binuka niya ang kaniyang bibig at tinuruan sila, na sinasabi,

3 Mapapalad ang mga mapagpakumbabang-loob: sapagka't kanila ang kaharian ng langit.

4 Mapapalad ang nangahahapis: sapagka't sila'y aaliwin.

5 Mapapalad ang maaamo: sapagka't mamanahin nila ang lupa.

6 Mapapalad ang nangagugutom at nangauuhaw sa katuwiran: sapagka't sila'y bubusugin.

7 Mapapalad ang mga mahabagin: sapagka't sila'y kahahabagan.

8 Mapapalad ang mga may malinis na puso: sapagka't makikita nila ang Dios.

9 Mapapalad ang mga mapagpayapa: sapagka't sila'y tatawaging mga anak ng Dios.

10 Mapapalad ang mga pinaguusig dahil sa katuwiran: sapagka't kanila ang kaharian ng langit.

11 Mapapalad kayo pagka kayo'y inaalimura, at kayo'y pinaguusig, at kayo'y pinagwiwikaan ng sarisaring masama na pawang kasinungalingan, dahil sa akin.

12 Mangagalak kayo, at mangagsayang totoo: sapagka't malaki ang ganti sa inyo sa langit: sapagka't gayon din ang kanilang pagkausig sa mga propeta na nangauna sa inyo.

13 Kayo ang asin ng lupa: nguni't kung ang asin ay tumabang, ay ano ang ipagpapaalat? wala nang ano pa mang kabuluhan, kundi upang itapon sa labas at yurakan ng mga tao.

14 Kayo ang ilaw ng sanglibutan. Ang isang bayan na natatayo sa ibabaw ng isang bundok ay hindi maitatago.

15 Hindi rin nga pinaniningasan ang isang ilawan, at inilalagay sa ilalim ng isang takalan, kundi sa talagang lalagyan ng ilaw; at lumiliwanag sa lahat ng nangasa bahay.

16 Lumiwanag na gayon ang inyong ilaw sa harap ng mga tao; upang mangakita nila ang inyong mabubuting gawa, at kanilang luwalhatiin ang inyong Ama na nasa langit.

17 Huwag ninyong isiping ako'y naparito upang sirain ang kautusan o ang mga propeta: ako'y naparito hindi upang sirain, kundi upang ganapin.

18 Sapagka't katotohanang sinasabi ko sa inyo, Hanggang sa mangawala ang langit at ang lupa, ang isang tuldok o isang kudlit, sa anomang paraan ay hindi mawawala sa kautusan, hanggang sa maganap ang lahat ng mga bagay.

19 Kaya't ang sinomang sumuway sa isa sa kaliitliitang mga utos na ito, at ituro ang gayon sa mga tao, ay tatawaging kaliitliitan sa kaharian ng langit: datapuwa't ang sinomang gumanap at ituro, ito'y tatawaging dakila sa kaharian ng langit.

20 Sapagka't sinasabi ko sa inyo, na kung hindi hihigit ang inyong katuwiran sa katuwiran ng mga eskriba at mga Fariseo, sa anomang paraan ay hindi kayo magsisipasok sa kaharian ng langit.

21 Narinig ninyo na sinabi sa mga tao sa una, Huwag kang papatay; at ang sinomang pumatay ay mapapasa panganib sa kahatulan:

22 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, na ang bawa't mapoot sa kaniyang kapatid ay mapapasa panganib sa kahatulan; at ang sinomang magsabi sa kaniyang kapatid, Raca, ay mapapasa panganib sa Sanedrin; at ang sinomang magsabi, Ulol ka, ay mapapasa panganib sa impierno ng apoy.

23 Kaya't kung inihahandog mo ang iyong hain sa dambana, at doo'y maalaala mo na ang iyong kapatid ay mayroong anomang laban sa iyo,

24 Iwan mo roon sa harap ng dambana ang hain mo, at yumaon ka ng iyong lakad, makipagkasundo ka muna sa iyong kapatid, at kung magkagayon ay magbalik ka at ihandog mo ang iyong hain.

25 Makipagkasundo ka agad sa iyong kaalit, samantalang ikaw ay kasama niya sa daan; baka ibigay ka ng kaalit mo sa hukom, at ibigay ka ng hukom sa punong kawal, at ipasok ka sa bilangguan.

26 Katotohanang sinasabi ko sa iyo, Hindi ka aalis doon sa anomang paraan, hanggang hindi mo mapagbayaran ang katapustapusang beles.

27 Narinig ninyong sinabi, Huwag kang mangangalunya:

28 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, na ang bawa't tumingin sa isang babae na taglay ang masamang hangad ay nagkakasala, na ng pangangalunya sa kaniyang puso.

29 At kung ang kanan mong mata ay nakapagpapatisod sa iyo, ay dukitin mo, at iyong itapon: sapagka't may mapapakinabang ka pa na mawala ang isa sa mga sangkap ng iyong katawan, at huwag ang buong katawan mo ay mabulid sa impierno.

30 At kung ang kanan mong kamay ay nakapagpapatisod sa iyo, ay putulin mo, at iyong itapon: sapagka't may mapapakinabang ka pa na mawala ang isa sa mga sangkap ng iyong katawan, at huwag ang buong katawan mo ay mapasa impierno.

31 Sinabi rin naman, Ang sinomang lalake na ihiwalay na ang kaniyang asawa, ay bigyan niya siya ng kasulatan ng paghihiwalay:

32 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, na ang sinomang lalake na ihiwalay ang kaniyang asawa, liban na lamang kung sa pakikiapid ang dahil, ay siya ang sa kaniya'y nagbibigay kadahilanan ng pangangalunya: at ang sinomang magasawa sa kaniya kung naihiwalay na siya ay nagkakasala ng pangangalunya.

33 Bukod sa rito'y inyong narinig na sinabi sa mga tao sa una, Huwag kang manunumpa ng di katotohanan, kundi tutupdin mo sa Panginoon ang iyong mga sumpa:

34 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, Huwag ninyong ipanumpa ang anoman; kahit ang langit, sapagka't siyang luklukan ng Dios;

35 Kahit ang lupa, sapagka't siyang tungtungan ng kaniyang mga paa; kahit ang Jerusalem, sapagka't siyang bayan ng dakilang Hari.

36 Kahit man ang ulo mo ay huwag mong ipanumpa, sapagka't hindi ka makagagawa ng isang buhok na maputi o maitim.

37 Datapuwa't ang magiging pananalita ninyo'y, Oo, oo; Hindi, hindi; sapagka't ang humigit pa rito ay buhat sa masama.

38 Narinig ninyong sinabi, Mata sa mata, at ngipin sa ngipin:

39 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, Huwag kayong makilaban sa masamang tao: kundi sa sinomang sa iyo'y sumampal sa kanan mong pisngi, iharap mo naman sa kaniya ang kabila.

40 At sa magibig na ikaw ay ipagsakdal, at kunin sa iyo ang iyong tunika, ay iwan mo rin naman sa kaniya ang iyong balabal.

41 At sa sinomang pipilit sa iyo na ikaw ay lumakad ng isang milya, ay lumakad ka ng dalawang milya na kasama niya.

42 Bigyan mo ang sa iyo'y humihingi, at huwag mong talikdan ang sa iyo'y nangungutang.

43 Narinig ninyong sinabi, Iibigin mo ang iyong kapuwa, at kapopootan mo ang iyong kaaway:

44 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, Ibigin ninyo ang inyong mga kaaway, at idalangin ninyo ang sa inyo'y nagsisiusig;

45 Upang kayo'y maging mga anak ng inyong Ama na nasa langit: sapagka't pinasisikat niya ang kaniyang araw sa masasama at sa mabubuti, at nagpapaulan sa mga ganap at sa mga hindi ganap.

46 Sapagka't kung kayo'y iibig sa nangagsisiibig lamang sa inyo, ano ang ganti na inyong kakamtin? hindi baga gayon din ang ginagawa ng mga maniningil ng buwis?

47 At kung ang mga kapatid lamang ninyo ang inyong babatiin, ano ang kalabisan ng inyong ginagawa? hindi baga gayon din ang ginagawa ng mga Gentil?

48 Kayo nga'y mangagpakasakdal, na gaya ng inyong Ama sa kalangitan na sakdal.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Divine Providence # 219

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 340  
  

219. These items need to be brought to light and defended one at a time.

(a) What "time-bound" and "eternal" things are. Time-bound things are all the properties of the physical world and therefore all of our own properties. The primary properties of the physical world are space and time, both of which have limits and boundaries. Our own properties, derived from them, involve the properties of our volition and of our discernment, and of the feelings and thoughts that they generate, and especially of our prudence. It is widely recognized that these are finite and limited.

In contrast, eternal things are all the properties of the Lord and the things from the Lord that seem to be ours. The properties of the Lord are all infinite and eternal, beyond time therefore, and consequently without limit and without end. Their derivatives that seem to be ours are likewise infinite and eternal, but nothing of them really belongs to us. They simply belong to the Lord, within us.

[2] (b) We are essentially time-bound, and the Lord is essentially eternal. Therefore, nothing comes from us that is not time-bound and nothing comes from the Lord that is not eternal. I have just stated that we are essentially time-bound and that the Lord is essentially eternal. Since nothing can come from anything that is not within it, it follows that nothing that is not time-bound can come from us and nothing that is not eternal can come from the Lord. The infinite cannot come from the finite: that would be a contradiction. Actually, something infinite can come from something finite, but it is not from the finite entity but through it, from the infinite. Conversely, too, the finite cannot come from the infinite: that too would be a contradiction. The finite can be produced by the infinite, but that is not "coming from," it is creating. On this subject see Angelic Wisdom about Divine Love and Wisdom from beginning to end.

If something finite does come from the Lord (as happens with us in many respects), then it does not come from the Lord but from us. We can still say that it comes from the Lord through us, because that is how it seems.

[3] We can illustrate this by the Lord's words, "Let your speech be 'Yes, yes; no, no.' Anything beyond this comes from evil" (Matthew 5:37). This is how everyone talks in the third heaven. The people there never try to figure out whether divine things are true or not; they see within themselves, from the Lord, whether they are true or not. This means that the reason people try to figure out whether divine things are true or not is that such thinkers are not seeing them from the Lord. They are trying to see them on their own, and whatever we see on our own is evil.

All the same, the Lord wants us not only to think and talk about divine matters but also to try to figure them out so that we ourselves come to see whether they are true or not. As long as the purpose of this thought, speech, and reasoning is to see the truth, we can say that it is from the Lord within us. Still, it is from us as long as we are seeing the truth and acknowledging it. All the while, our ability to think, talk, and reason is from the Lord alone. We can do all this because of the two abilities called freedom and rationality; and we have these abilities solely from the Lord.

[4] (c) The time-bound separates the eternal from itself, while the eternal unites the time-bound to itself. "The time-bound separates the eternal from itself" refers to what we (who are time-bound) do because of all that is time-bound within us. "The eternal unites the time-bound to itself" refers to what the Lord (who is eternal) does because of all that is eternal within him, as already noted [218].

I explained earlier [92] that there is a union of the Lord with us and a mutual union of us with the Lord, but that our mutual union with the Lord is not from us but from the Lord. I noted also [183] that our own volition is at odds with the Lord's volition, or in other words, that our prudence is at odds with the Lord's divine providence. It then follows that because of all that is time-bound within us, we separate the Lord's eternal things from ourselves, while the Lord unites his eternal things with our time-bound ones--that is, himself with us and us with him. Since I have already said so much about this, there is no need for further support.

[5] (d) The Lord unites us to himself by means of appearances. It does seem as though we ourselves loved our neighbor and did good and spoke the truth; and if it did not seem as though we were doing these things on our own, we would not love our neighbor, do good, or speak the truth, so we would not be united to the Lord. However, since love, goodness, and truth come from the Lord, we can see that it is through appearances that the Lord is uniting us to himself. There has been a great deal of material already [100-128] about this appearance and about the Lord's union with us and our responding union with the Lord by means of it.

[6] (e) The Lord unites us to himself by means of correspondences. This happens through the Word, whose literal meaning is made up entirely of correspondences. In Teachings for the New Jerusalem on Sacred Scripture, from beginning to end, I have explained that there is a union of the Lord with us and a responding union of us with the Lord through this meaning..

  
/ 340  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.