Bible

 

Levitico 25

Studie

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises sa bundok ng Sinai, na sinasabi,

2 Salitain mo sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila, Pagpasok ninyo sa lupain na ibibigay ko sa inyo, ay mangingilin ng isang sabbath sa Panginoon ang lupain.

3 Anim na taong hahasikan mo ang iyong bukid, at anim na taong kakapunin mo ang iyong ubasan, at titipunin mo ang bunga ng mga iyan;

4 Datapuwa't sa ikapitong taon ay magiging sabbath na takdang kapahingahan sa lupain, sabbath sa Panginoon: huwag mong hahasikan ang iyong bukid, ni kakapunin ang iyong ubasan.

5 Yaong tumubo sa sarili sa iyong inaanihan ay huwag mong aanihin, at ang mga ubas ng iyong ubasan na hindi nakapon ay huwag mong titipunin: magiging taong takdang kapahingahan sa lupain.

6 At ang bunga sa sabbath ng lupain ay magiging pagkain sa inyo; sa iyo, at sa iyong aliping lalake at babae, at sa iyong aliping upahan, at sa taga ibang bayan na nakikipamayan sa iyo;

7 At sa iyong mga baka at sa mga hayop na nasa iyong lupain ay magiging pagkain ang lahat ng bunga ng mga iyan.

8 At bibilang ka ng pitong sabbath ng taon, makapitong pitong taon; at magiging sa iyo'y mga araw ng pitong sabbath ng mga taon, sa makatuwid baga'y apat na pu't siyam na taon.

9 Kung magkagayo'y maguutos ka na lumibot sa bayan ang pakakak na matunog sa ikasangpung araw ng ika pitong buwan; sa araw ng pagtubos patutunugin ninyo ang pakakak sa buong lupain ninyo.

10 At ipangingilin ninyo ang ikalimang pung taon, at ihahayag ninyo sa buong lupain ang kalayaan sa lahat na tumatahan sa lupain: iya'y magiging kapistahan ng jubileo sa inyo; at bawa't isa sa inyo ay babalik sa kaniyang pag-aari, at bawa't isa'y babalik sa kaniyang sangbahayan.

11 Magiging kapistahan ng jubileo nga sa inyo ang ikalimang pung taon: huwag ninyong hahasikan ni aanihin ang tumubo sa kaniyang sarili, ni titipunin ang mga ubas ng ubasan na hindi nakapon.

12 Sapagka't kapistahan ng jubileo; magiging banal sa inyo: kakanin ninyo ang bunga niyan sa bukid.

13 Sa taong ito ng jubileo, ay babalik kayo, bawa't isa sa kaniyang pag-aari.

14 At kung ikaw ay magbili ng anoman sa iyong kapuwa o bumili ng anoman sa kamay ng iyong kapuwa, ay huwag kayong magdadayaan.

15 Ayon sa bilang ng taon pagkatapos ng jubileo, ay bibilhin mo sa iyong kapuwa, ayon sa bilang ng taon ng pagaani, ay kaniyang ipagbibili sa iyo.

16 Ayon sa dami ng mga taon, ay daragdagan mo ang halaga niyan, at ayon sa kakauntian ng mga taon, ay babawasan mo ang halaga niyan; sapagka't ganyang bilang ng ani ang kaniyang ipagbibili sa iyo.

17 At huwag kayong magdadayaan; kundi matatakot kayo sa inyong Dios: sapagka't ako ang Panginoon ninyong Dios.

18 Kaya't inyong tutuparin ang aking mga palatuntunan, at inyong iingatan ang aking mga kahatulan at inyong isasagawa at tatahan kayong tiwasay sa lupain.

19 At ang lupain ay magbubunga, at kakain kayo hanggang sa mabusog at tatahan kayong tiwasay doon.

20 At kung sasabihin ninyo, Anong aming kakanin sa ikapitong taon? narito, hindi kami maghahasik ni magtitipon ng aming mga bunga:

21 At aking igagawad ang aking pagpapala sa inyo sa ikaanim na taon, at magbubunga ng kasya sa tatlong taon.

22 At maghahasik kayo sa ikawalong taon, at kakain kayo ng dating kinamalig na mga bunga hanggang sa ikasiyam na taon, hanggang sa dumating ang pagbubunga ng ikawalo ay kakain kayo ng dating kinamalig.

23 At ang lupain ay hindi maipagbibili ng magpakailan man; sapagka't akin ang lupain: sapagka't kayo'y taga ibang bayan at makikipamayang kasama ko.

24 At sa buong lupain na iyong pag-aari ay magkakaloob kayo ng pangtubos sa lupain.

25 Kung ang iyong kapatid ay maghirap, at ipagbili ang anoman sa kaniyang pag-aari, ay paroroon ang kaniyang kamaganak na pinakamalapit sa kaniya, at tutubusin ang ipinagbili ng kaniyang kapatid.

26 At kung ang taong yaon ay walang manunubos, at siya'y yumaman at nakasumpong ng kasapatan upang matubos yaon;

27 Ay kaniyang bilangin ang mga taon pagkatapos na kaniyang naipagbili, at isasauli ang labis sa taong kaniyang pinagbilhan; at babalik siya sa kaniyang pag-aari.

28 Nguni't kung siya'y walang kasapatan, upang maibalik niya sa kaniya, ang ipinagbili ay matitira nga sa kapangyarihan ng bumili hanggang sa taon ng jubileo; at sa jubileo ay maaalis sa kapangyarihan niyaon, at ang may-ari ay babalik sa kaniyang pag-aari.

29 At kung ang isang tao ay magbili ng bahay na tahanan sa nakukutaang bayan ay matutubos niya sa loob ng isang buong taon pagkatapos na maipagbili; sapagka't isang buong taon ang kaniyang matuwid ng pagtubos.

30 At kung hindi matubos sa loob ng isang buong taon, ang bahay na nasa nakukutaang bayan ay lalagi magpakailan man, na pag-aari niyaong bumili, sa buong panahon ng kaniyang lahi: hindi maaalis sa kaniya sa jubileo.

31 Nguni't ang mga bahay sa mga nayon na walang kuta sa palibot, ay aariing para ng sa mga bukirin sa lupain: kanilang matutubos; at sa jubileo ay magsisialis.

32 Gayon ma'y sa mga bayan ng mga Levita, kailan ma'y maaaring matubos ng mga Levita ang mga bahay sa mga bayan ng kanilang pag-aari.

33 At kung ang isa sa mga Levita ay tumubos, ang bahay na ipinagbili at ang bayang kaniyang pag-aari, ay maaalis sa jubileo, sapagka't ang mga bahay sa mga bayan ng mga Levita ay kanilang pag-aari sa gitna ng mga anak ni Israel.

34 Datapuwa't ang mga bukid sa palibot ng mga bayan nila, ay hindi maipagbibili, sapagka't pag-aari nila magpakailan man.

35 At kung maghirap ang iyong kapatid at manglupaypay sa iyong siping, ay iyo siyang aalalayan na patutuluyin mo, na manunuluyan sa iyong parang taga ibang bayan at nakikipamayan.

36 Huwag kang kukuha sa kaniya ng patubo o pakinabang, kundi matakot ka sa iyong Dios: patuluyin mo ang iyong kapatid.

37 Ang iyong salapi ay huwag mong ibibigay sa kaniya na may patubo, ni ibibigay mo sa kaniya na may pakinabang ang iyong pagkain.

38 Ako ang Panginoon ninyong Dios, na inilabas ko kayo sa lupain ng Egipto, upang ibigay ko sa inyo ang lupain ng Canaan, at ako'y maging inyong Dios.

39 At kung ang iyong kapatid na kasama mo ay maghirap at pabili siya sa iyo: ay huwag mo siyang papaglilingkuring parang alipin;

40 Ipalalagay mo siyang parang lingkod na upahan at parang nakikipamayan; hanggang sa taon ng jubileo ay maglilingkod siya sa iyo:

41 Kung magkagayo'y aalis siya sa iyo, siya at ang kaniyang mga anak na kasama niya, at babalik sa kaniyang sariling sangbahayan, at babalik sa pag-aari ng kaniyang mga magulang.

42 Sapagka't sila'y aking mga lingkod, na aking inilabas sa lupain ng Egipto; sila'y hindi maipagbibiling parang mga alipin.

43 Huwag kang papapanginoon sa kaniya na may kabagsikan; kundi ikaw ay matatakot sa iyong Dios.

44 At tungkol sa iyong mga aliping lalake at babae na magkakaroon ka; sa mga bansang nasa palibot ninyo, ay makabibili kayo sa kanila ng mga aliping lalake at babae.

45 Saka sa mga anak ng mga taga ibang lupa na nakikipamayan sa inyo, sa mga ito'y makabibili kayo, at sa kanilang mga sangbahayan na nasa inyo, na mga ipinanganak nila sa inyong lupain: at magiging inyong pag-aari.

46 At inyong iiwang pinakapamana sa inyong mga anak pagkamatay ninyo, na pinakapag-aari; sa mga iyan kukuha kayo ng inyong mga alipin magpakailan man: nguni't sa inyong mga kapatid na mga anak ni Israel ay huwag kayong magpapanginoonan na may kabagsikan.

47 At kung ang taga ibang lupa o ang nakikipamayan na kasama mo ay yumaman, at ang iyong kapatid ay maghirap sa siping niya, at pabili sa taga ibang bayan o nakikipamayan sa iyo o sa sinomang kasangbahay ng taga ibang lupa;

48 Pagkatapos na siya'y maipagbili ay kaniyang matutubos: isa sa kaniyang mga kapatid ay makatutubos sa kaniya:

49 O ang kaniyang amain o ang anak ng kaniyang amain ay makatutubos sa kaniya; o sinomang kamaganak na malapit niya sa kaniyang sangbahayan ay makatutubos sa kaniya; o kung yumaman siya ay makatutubos siya sa kaniyang sarili.

50 At kaniyang bibilangan yaong bumili sa kaniya, mula sa taong bilhin siya hanggang sa taon ng jubileo: at ang halaga ng pagkabili sa kaniya ay magiging ayon sa bilang ng mga taon; at gagawin sa kaniya ay ayon sa panahon ng isang lingkod na upahan.

51 Kung maraming taon pa ang kulang niya, ayon sa dami ng mga iyan, ay isasauli ang halaga ng kaniyang pagkatubos sa kaniya na salaping sa kaniya'y ibinili.

52 At kung kaunti ang mga taong nagkukulang hanggang sa taon ng jubileo ay ibibilang sa kaniya; ayon sa kaniyang mga taon na nagkukulang ay isasauli ang halaga ng kaniyang katubusan.

53 Kung paano ang alilang may bayad sa taon-taon, ay gayon matitira sa kaniya: siya'y huwag papapanginoon sa kaniya na may kabagsikan sa iyong paningin.

54 At kung hindi siya tubusin sa mga paraang ito, ay aalis siya sa taon ng jubileo, siya at ang kaniyang mga anak na kasama niya.

55 Sapagka't sa akin ang mga anak ni Israel ay mga lingkod; sila'y aking mga lingkod na aking inilabas sa lupain ng Egipto: ako ang Panginoon ninyong Dios.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 946

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

946. Because thy judgments have been made manifest. That this signifies that Divine truths are revealed to them, is evident from the signification of judgments, as denoting Divine truths, of which we shall speak presently; and from the signification of being manifested, as denoting to be revealed. That Divine truths are revealed at the end of the church, and that they have been revealed, will be shown in what follows in this chapter, because the subject there treated of is concerning them.

The reason why judgments signify Divine truths is, that the laws of government in the Lord's spiritual kingdom are called judgments; but the laws of government in the Lord's celestial kingdom are called justice. For the laws of government in the Lord's spiritual kingdom are laws from Divine truth, whereas the laws of government in the Lord's celestial kingdom are laws from Divine Good. This is why judgment and justice are mentioned in the following passages in the Word.

In Isaiah:

"There shall be no end to peace upon the throne of David, to establish it, and to uphold it in judgment and justice from now and for ever" (9:7).

This speaks of the Lord and His kingdom. His spiritual kingdom is signified by the throne of David; and because this kingdom is in Divine truths from the Divine Good, it is said, in "judgment and justice."

In Jeremiah:

"I will raise up to David a just shoot, and he shall reign a king, and he shall act intelligently, and shall execute judgment and justice" (23:5).

These words also are spoken of the Lord, and of His spiritual kingdom. And since this kingdom is in Divine truths from the Divine Good, it is said that He shall reign a King, and shall act intelligently, and that He shall execute judgment and justice. The Lord is called King from Divine truth. And whereas Divine truth is also Divine intelligence, it is said that He shall act intelligently. And because Divine truth is from the Divine Good, it is said that He shall execute judgment and justice.

[2] In Isaiah:

"Jehovah shall be exalted; for he dwelleth on high; he hath filled Zion with judgment and justice" (33:5).

By Zion is meant heaven and the church, where the Lord reigns by Divine truth. And because all Divine truth is from Divine Good, it is said, "He hath filled Zion with judgment and justice."

In Jeremiah:

"I Jehovah, doing justice and judgment in the earth; for in these I am well pleased" (9:24).

Here also by judgment and justice is signified Divine truth from the Divine Good.

In Isaiah:

"They shall ask of me the judgments of justice; they shall desire to draw near unto God" (58:2).

The judgments of justice are Divine truths from the Divine Good. Similarly judgment and justice; for the spiritual sense conjoins those things the sense of the letter separates.

In Hosea:

"I will betroth thee to me for ever; and I will betroth thee to me in justice and judgment, and in mercy and in truth" (2:19, 20).

The subject there treated of is the celestial kingdom of the Lord, which consists of those who are in love to the Lord. And because the Lord's conjunction with them is comparatively like the conjunction of a husband with a wife - for the good of love so conjoins - therefore it is said, I will betroth thee to me in justice and judgment. And justice is mentioned in the first place, and judgment in the second, because those who are in the good of love to the Lord are also in truths; for they see them from good. Because justice is said of good, and judgment of truth, therefore it is also said, in mercy and in truth; mercy being also said of good, because it is of love.

[3] In David:

"Jehovah is in the heavens; thy justice as the mountains of God, and thy judgments as a great abyss" (Psalm 36:5, 6).

Justice is said of Divine Good, therefore it is compared to the mountains of God; for by mountains of God are signified the goods of love; see above (n. 405, 510, 850). And judgments are said of Divine truths, therefore they are compared to a great abyss; for by a great abyss is signified Divine truth. From these things it is now evident that by judgments are signified Divine truths.

[4] In many passages in the Word, judgments, precepts, and statutes are mentioned. And by judgments are there signified civil laws; by precepts the laws of spiritual life; and by statutes the laws of worship. That by judgments are signified civil laws, is clear from Exodus (Exodus 21, 22, 23), where the things that are there commanded are called judgments; because from them judgments were given by judges in the gates of the city. But still they signify Divine truths, such as are in the Lord's spiritual kingdom in the heavens, for they contain them in the spiritual sense, as is evident from the explanation in Arcana Coelestia (n. 8971-9103, 9124-9231, 9247-9348).

That the laws with the sons of Israel were called judgments, precepts, and statutes, is clear from the following passages:-

In Moses:

"I will speak unto thee all the precepts, the statutes, and the judgments, which thou shalt teach them, that they may do them" (Deuteronomy 5:31).

In the same:

"These are the precepts, the statutes, and the judgments, which Jehovah your God commanded to teach you" (Deuteronomy 6:1).

In the same:

"Therefore, thou shalt keep the precepts, the statutes, and the judgments, which I command thee this day, to do them" (Deuteronomy 7:11).

In David:

"If his sons forsake my law and walk not in my judgments; if they profane my statutes, and keep not my precepts, I will visit their prevarication with a rod" (Psalm 89:30-32),

besides frequently elsewhere:

As Leviticus 18:5; 19:37; 20:22; 25:18; 26:15; Deuteronomy 4:1; 5:1, 6, 7; 17:19; 26:17; Ezekiel 5:6, 7; 11:12, 20; 18:9; 20:11, 13, 25; 37:24.

By precepts in these passages are meant the laws of life, especially those in the Decalogue, which are therefore called the Ten Precepts. But by the statutes are meant the laws of worship, which principally related to sacrifices, and the ministry of holy things. And by judgments are meant civil laws, which, because representative of spiritual laws, were therefore significative of Divine truths, such as those in the Lord's spiritual kingdom in the heavens.

Continuation:-

[5] When, therefore, a man shuns and turns away from evils as sins, and is raised into heaven by the Lord, it follows that he is no longer in his proprium, but in the Lord, and that consequently he thinks and wills goods. Now because a man thinks and wills, so also does he act; for every action of a man proceeds from the thought of his will, therefore again it follows, that when a man shuns and turns away from evils, he does goods, not from himself, but from the Lord. Therefore to shun evils is to do goods. The goods which a man then does are meant by good works; and good works in their whole extent are meant by charity.

Because a man cannot be reformed unless he thinks, wills, and acts as of himself, that which he does as of himself is conjoined to him, and remains with him. Because that which a man does as of himself receives no life, but flows through like ether, therefore the Lord wills that a man should not only shun and turn away from evils as of himself, but should also think, will, and act as of himself, yet still acknowledge in heart, that all these things are from the Lord. This he will acknowledge because it is the truth.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.