Bible

 

Josue 6

Studie

   

1 Ang Jerico nga ay lubos na nakukubkob dahil sa mga anak ni Israel: walang nakalalabas, at walang nakapapasok.

2 At sinabi ng Panginoon kay Josue, Tingnan mo, aking ibinigay sa iyong kamay ang Jerico, at ang hari niyaon, at ang mga makapangyarihang lalaking matapang.

3 At iyong liligirin ang bayan, lahat ng mga lalaking pangdigma, na liligid na minsan sa bayan. Ganito mo gagawin na anim na araw.

4 At pitong saserdote sa unahan ng kaban ay magdadala ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa: at sa ikapitong araw ay inyong liligiring makapito ang bayan, at ang mga saserdote ay hihipan ang mga pakakak.

5 At mangyayari, na pagka hinipan nila ng matagal ang sungay ng tupa, at pagka inyong narinig ang tunog ng pakakak, ay hihiyaw ng malakas ang buong bayan; at ang kuta ng bayan ay guguho, at ang bayan ay sasampa ang bawa't isa'y tapatan sa harap niya.

6 At tinawag ni Josue na anak ni Nun ang mga saserdote, at sinabi sa kanila, Buhatin ninyo ang kaban ng tipan, at magdala ang pitong saserdote ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng Panginoon.

7 At kaniyang sinabi sa bayan, Magpauna kayo, at ligirin ninyo ang bayan, at papagpaunahin ninyo ang mga lalaking may sandata sa unahan ng kaban ng Panginoon.

8 At nangyari, na pagkapagsalita ni Josue sa bayan, ay nagpauna sa Panginoon ang pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa, at humihip ng mga pakakak; at ang kaban ng tipan ng Panginoon ay sumusunod sa kanila.

9 At ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa mga saserdote na humihihip ng mga pakakak, at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban, na ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon.

10 At iniutos ni Josue sa bayan, na sinasabi, Huwag kayong hihiyaw, ni huwag ninyong iparirinig ang inyong tinig, ni huwag magbubuka ang inyong bibig ng anomang salita, hanggang sa araw na aking sabihing kayo'y humiyaw; kung magkagayo'y hihiyaw kayo.

11 Sa gayo'y kaniyang iniligid sa bayan ang kaban ng Panginoon, na lumigid na minsan: at sila'y nasok sa kampamento, at tumigil sa kampamento.

12 At si Josue ay bumangong maaga sa kinaumagahan, at binuhat ng mga saserdote ang kaban ng Panginoon.

13 At ang pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng Panginoon ay yumaon na patuloy, at humihihip ng mga pakakak: at ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa kanila; at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban ng Panginoon, na ang mga saserdote ay humihihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon.

14 At sa ikalawang araw ay kanilang niligid na minsan ang bayan, at nagsibalik sa kampamento: kanilang ginawang gayon na anim na araw.

15 At nangyari nang ikapitong araw, na sila'y bumangong maaga sa pagbubukang liwayway, at niligid ang bayan ng gayon ding paraan na makapito: nang araw lamang na yaon kanilang niligid ang bayan na makapito.

16 At nangyari, sa ikapito, nang humihip ng mga pakakak ang mga saserdote, ay sinabi ni Josue sa bayan, Humiyaw kayo; sapagka't ibinigay na ng Panginoon sa inyo ang bayan.

17 At ang bayan ay matatalaga sa Panginoon, yaon at ang lahat na tumatahan doon: si Rahab na patutot lamang ang mabubuhay, siya at ang lahat na kasama niya sa bahay, sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na ating sinugo.

18 At kayo, sa anomang paraan ay magsipagingat sa itinalagang bagay; baka pagka naitalaga na sa inyo ay kumuha kayo sa itinalagang bagay; sa gayo'y inyong ipasusumpa ang kampamento ng Israel, at inyong babagabagin.

19 Nguni't lahat na pilak, at ginto, at mga sisidlang tanso at bakal, ay banal sa Panginoon: pawang ipapasok sa silid ng kayamanan ng Panginoon.

20 Sa gayo'y humiyaw ang bayan, at ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak: at nangyari nang marinig ng bayan ang tunog ng pakakak na ang bayan ay humiyaw ng malakas, at ang kuta ay gumuho, na ano pa't ang bayan ay sumampang nasok sa siyudad, na bawa't isa'y matuwid na nagpatuloy, at kanilang sinakop ang bayan.

21 At kanilang lubos na nilipol ng talim ng tabak ang lahat na nasa bayan, ang lalake at gayon din ang babae, ang binata at gayon din ang matanda, at ang baka, at ang tupa, at ang asno.

22 At sinabi ni Josue sa dalawang lalaking tumiktik sa lupain, Pumasok kayo sa bahay ng patutot, at ilabas ninyo roon ang babae, at ang lahat niyang tinatangkilik, na gaya ng inyong isinumpa sa kaniya.

23 At ang mga binata na mga tiktik ay pumasok, at inilabas si Rahab, at ang kaniyang ama, at ang kaniyang ina, at ang kaniyang mga kapatid, at lahat ng kaniyang tinatangkilik; lahat niyang kamaganakan naman ay kanilang inilabas; at kanilang inilagay sila sa labas ng kampamento ng Israel.

24 At kanilang sinunog ng apoy ang bayan, at lahat na nandoon: ang pilak lamang, at ang ginto, at ang mga sisidlang tanso at bakal, ang kanilang ipinasok sa silid ng kayamanan ng bahay ng Panginoon.

25 Nguni't si Rahab na patutot at ang sangbahayan ng kaniyang ama, at ang lahat niyang tinatangkilik, ay iniligtas na buhay ni Josue; at siya'y tumahan sa gitna ng Israel, hanggang sa araw na ito; sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na sinugo ni Josue upang tumiktik sa Jerico.

26 At binilinan sila ni Josue sa pamamagitan ng sumpa nang panahong yaon, na sinasabi, Sumpain ang lalake sa harap ng Panginoon, na magbangon at magtayo nitong bayan ng Jerico; kaniyang inilagay ang tatagang-baon niyaon sa kamatayan ng kaniyang panganay, at kaniyang itatayo ang mga pintuang-bayan niyaon sa kamatayan ng kaniyang bunso.

27 Sa gayo'y ang Panginoon ay sumama kay Josue; at ang kaniyang kabantugan ay lumaganap sa buong lupain.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9416

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9416. And I will give thee the tables of stone. That this signifies the book of the law, or the Word in the whole complex, is evident from the signification of “the tables,” as being that whereon were written the things which are of doctrine and of life, here the things which are of heavenly doctrine and of a life in accordance therewith. That these tables signify the book of the law, that is, the Word in the whole complex, is because the things which were inscribed on them contained in general all things that belong to heavenly life and doctrine. Wherefore also those things which were inscribed on them are called “the ten words” (Exodus 34:28; Deuteronomy 10:4); for by “ten” in the internal sense are signified all; and by “words” are signified the truths of doctrine, and the goods of life. (That “ten” denotes all, see n. 3107, 4638, 8468, 8540; that “words” denote the truths and goods of life and doctrine, n. 1288, 4692, 5272.) For this reason these tables signify the Word in the whole complex; in like manner as the law, which in a close sense signifies what was inscribed on these tables; in a less close sense the Word written by Moses; in a wide sense the historic Word; and in the widest sense the Word in its whole complex; as may be seen above (n. 6752). Moreover, the things inscribed on these tables were the first of the revelation of Divine truth, and were proclaimed by the Lord before all the people of Israel with a living voice. The things which are first signify all the rest in their order; and their being proclaimed by the Lord with a living voice signifies immediate Divine inspiration in the rest also. The reason why these tables were of stone was that “stone” signifies truth (n. 643, 1298, 3720, 6426), properly truth in ultimates (n. 8609); truth Divine in ultimates is the Word in the letter, such as it is on this earth (n. 9360).

[2] The reason why there was not one table, but two, was that there might be represented the conjunction of the Lord through the Word with the church, and through the church with the human race. Therefore they are also called “the tables of the covenant” (Deuteronomy 9:9, 11, 15); and the words inscribed are called “the words of the covenant” (Exodus 34:27-28), and also “the covenant” (Deuteronomy 4:13, 23); and the ark itself, in which the tables were placed, was called “the ark of the covenant” (Numbers 10:33; 14:44; Deuteronomy 10:8; 31:9, 25-26; Josh. 3:3, 6, 8, 1, 11, 14, 17; 4:7, 9, 18; 6:6, 8; 8:33; Judges 20:27; 1 Samuel 4:3-5; 2 Samuel 15:24; 1 Kings 3:15; 6:19; 8:1, 6; Jeremiah 3:16); for a “covenant” denotes conjunction (n. 665, 666, 1023, 1038, 1864, 1996, 2003, 2021, 6804, 8767, 8778, 9396). Wherefore these tables were divided the one from the other; but were joined together by attachment; and the writing was continued from one table on to the other, as though it was upon one table; but not according to the common opinion, some commandments upon one table, and some upon the other. For by one being divided into two, and by the two being thus joined together, or placed beside each other, is signified the conjunction of the Lord with man. For this reason covenants were entered into in a similar way; as with Abraham by a she-calf, a she-goat, and a ram divided in the middle, and by one part being placed opposite the other (Genesis 15:9-12); in this chapter also by the blood being put in basins, and half of it being sprinkled on the altar, and half upon the people (verses 6, 8); and in general by all the sacrifices, a part of which was burnt upon the altar, and a part was given to the people to eat. The like was also represented by the breaking of bread by the Lord (Matthew 14:19; 15:36; 26:26; Mark 6:41; 8:6; 14:22; Luke 9:16; 22:19; 24:30, 35). Hence also it is that by “two” in the Word is signified conjunction (n. 5194, 8423), here, that of the Lord and heaven, or of the Lord and the church, thus also of good and truth, which conjunction is called the heavenly marriage. From this it can be seen why there were two tables, and why they were written on the two sides, on the one side and on the other (Exodus 32:15-16).

[3] Moreover, “writing” and “engraving” on “tables” signify in the Word those things which must be impressed on the memory and on the life, and which are therefore to be lasting; as in Isaiah:

Write it before them on a table, and impress it on a book, that it may be for the latter day forever even to eternity (Isaiah 30:8).

The sin of Judah is written with a pen of iron, with a point of a diamond; it is graven upon the table of their heart, and upon the horns of your altars (Jeremiah 17:1).

Jehovah said, Write the vision, and make it plain upon tables, that he may run that readeth it. For the vision is yet for the appointed time; though it tarry, wait for it; because coming it will come (Hab. 2:2-3).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.