Bible

 

Joel 2

Studie

   

1 Hipan ninyo ang pakakak sa Sion, at mangagpatunog kayo ng hudyat sa aking banal na bundok; manginig ang lahat na mananahan sa lupain: sapagka't ang kaarawan ng Panginoon ay dumarating, sapagka't malapit na;

2 Araw ng kadiliman at ng pagkukulimlim, araw ng mga ulap at ng pagsasalimuot ng dilim, gaya ng liwayway na namumukadkad sa mga bundok; isang malaking bayan at matibay; hindi nagkaroon kailan man ng gaya niyaon, ni magkakaroon pa man pagkatapos ng mga yaon, hanggang sa mga taon ng maraming sali't saling lahi.

3 Isang apoy ang sumusupok sa harap nila; at sa likuran nila'y isang liyab ang sumusunog: ang lupain ay parang halamanan sa Eden sa harap nila, at sa likuran nila'y isang sirang ilang; oo, at walang nakatanan sa kanila.

4 Ang anyo nila ay parang anyo ng mga kabayo; at kung paano ang mga mangangabayo, gayon sila nagsisitakbo.

5 Parang ingay ng mga karo sa mga taluktok ng mga bundok nagsisilukso sila, parang hugong ng liyab ng apoy na sumusupok sa dayami, parang isang matibay na bayan na humahanay sa pagbabaka.

6 Sa kanilang harapan ay nangahihirapan ang mga bayan; lahat ng mukha ay nangamumutla.

7 Sila'y nagsisitakbong parang mga malakas na lalake; sila'y nagsisipagalambitin sa kuta na parang mga lalaking mangdidigma; at sila'y nagsisilakad bawa't isa ng kanikaniyang mga lakad, at hindi nila binabago ang kanilang mga hanay.

8 Ni nagtutulakan mang isa'y isa; sila'y lumalakad bawa't isa sa kanikaniyang landas; at sila'y magsisisagupa sa mga almas, at hindi sila malalansag.

9 Kanilang nilulukso ang bayan; kanilang tinatakbo ang kuta; kanilang pinagaalambitinan ang mga bahay; sila'y nagsisipasok sa mga dungawan na parang magnanakaw.

10 Ang lupa ay nayayanig sa harap nila; ang langit ay nanginginig; ang araw at ang buwan ay nagdidilim at itinitigil ng mga bituin ang kanilang kislap:

11 At pinatutunog ng Panginoon ang kaniyang tinig sa harap ng kaniyang hukbo; sapagka't ang kaniyang kampamento ay totoong malaki; sapagka't malakas na nagsasagawa ng kaniyang salita; sapagka't ang kaarawan ng Panginoon ay dakila at totoong kakilakilabot; at sinong makatatahan?

12 Gayon ma'y ngayon, sabi ng Panginoon, magsipanumbalik kayo sa akin ng inyong buong puso, na may pagaayuno, at may pananangis, at may pananambitan:

13 At papagdalamhatiin ninyo ang inyong puso, at hindi ang mga damit ang inyong hapakin, at kayo'y magsipanumbalik sa Panginoon ninyong Dios; sapagka't siya'y maawain at puspos ng kahabagan, banayad sa pagkagalit, at sagana sa kagandahang-loob, at nagsisisi siya sa kasamaan.

14 Sinong nakakaalam kung siya'y hindi magbabalik-loob, at magsisisi, at magiiwan ng isang pagpapala sa likuran niya, ng handog na harina, at ng inuming handog sa Panginoon ninyong Dios?

15 Hipan ninyo ang pakakak sa Sion: magsipangilin kayo ng isang ayuno, magsitawag kayo ng isang takdang kapulungan;

16 Tipunin ninyo ang bayan, banalin ang kapisanan, pisanin ang mga matanda, tipunin ang mga bata, at yaong mga pasusuhin; lumabas ang bagong kasal na lalake sa kaniyang silid, at ang bagong kasal na babae sa kaniyang silid.

17 Manangis ang mga saserdote, ang mga tagapangasiwa ng Panginoon, sa pagitan ng portiko at ng dambana, at kanilang sabihin, Maawa ka sa iyong bayan, Oh Panginoon, at huwag mong ibigay ang iyong bayan sa kakutyaan, na ang mga bansa baga'y magpuno sa kanila: bakit nila sasabihin sa gitna ng mga bayan, Saan nandoon ang kanilang Dios?

18 Noong ang Panginoon ay naging masikap sa kanilang lupain, at nahabag sa kaniyang bayan.

19 At ang Panginoon ay sumagot, at nagsabi sa kaniyang bayan, Narito, ako'y magdadala sa inyo ng trigo, at alak, at langis, at inyong kabubusugan; at hindi ko na gagawin pa kayo na kakutyaan sa gitna ng mga bansa;

20 Kundi aking ihihiwalay na malayo sa inyo ang hukbo sa hilagaan, at aking itataboy siya sa isang lupaing basal at sira, ang kaniyang unaha'y sa dagat silanganan, at ang kaniyang pinakahuling bahagi ay sa dagat kanluran; at ang kaniyang baho ay aalingasaw, at ang masamang amoy ay iilanglang, sapagka't siya'y gumawa ng mga malaking bagay.

21 Huwag kang matakot, Oh lupain, ikaw ay matuwa at magalak; sapagka't ang Panginoon ay gumawa ng dakilang mga bagay.

22 Huwag kayong mangatakot, kayong mga hayop sa parang; sapagka't ang mga pastulan sa ilang ay lumalago, sapagka't ang punong kahoy ay nagbubunga, ang puno ng higos at ang puno ng ubas ay nagbubunga.

23 Kayo nga'y mangatuwa, kayong mga anak ng Sion, at mangagalak sa Panginoon ninyong Dios; sapagka't kaniyang ibinibigay sa inyo ang maagang ulan sa tapat na sukat, at kaniyang pinalalagpak ang ulan dahil sa inyo, ang maagang ulan at ang huling ulan, sa unang buwan.

24 At ang mga lapag ay mangapupuno ng trigo, at ang mga kamalig ay aapawan ng alak at langis.

25 At aking isasauli sa inyo ang mga taon na kinain ng balang, ng uod, at ng kuliglig, at ng tipaklong na siyang aking malaking hukbo, na aking sinugo sa gitna ninyo.

26 At kayo'y magsisikaing sagana, at mangabubusog, at inyong pupurihin ang pangalan ng Panginoon ninyong Dios, na gumawa ng kababalaghan sa inyo; at ang aking bayan ay hindi mapapahiya kailan man.

27 At inyong malalaman na ako'y nasa gitna ng Israel, at ako ang Panginoon ninyong Dios, at wala nang iba; at ang aking bayan ay hindi mapapahiya magpakailan man.

28 At mangyayari pagkatapos, na ibubuhos ko ang aking Espiritu sa lahat ng laman; at ang inyong mga anak na lalake at babae ay manganghuhula, ang inyong mga matanda ay magsisipanaginip ng mga panaginip, ang inyong mga binata ay mangakakakita ng mga pangitain:

29 At sa mga lingkod na lalake at babae naman ay ibubuhos ko sa mga araw na yaon ang aking Espiritu.

30 At ako'y magpapakita ng mga kababalaghan sa langit at sa lupa, dugo, at apoy, at mga haliging usok.

31 Ang araw ay magiging kadiliman, at ang buwan ay dugo, bago dumating ang dakila at kakilakilabot na kaarawan ng Panginoon.

32 At mangyayari na ang sinomang tumawag sa pangalan ng Panginoon ay maliligtas, sapagka't sa bundok ng Sion at sa Jerusalem doroon yaong nangakatanan, gaya ng sinabi ng Panginoon, at sa nangalabi ay yaong mga tinatawag ng Panginoon.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9987

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9987. 'And this is the word which you shall do to them' means a law of order. This is clear from the meaning of 'the word' as Divine Truth, and consequently a law of order, dealt with below. The ordinary meaning of 'word' is an expression spoken by the mouth, or utterance; and since utterance is thought taking place in the mind which is expressed by means of vocal sounds, 'word' also means a thing that is being thought about. This explains why in the original language whatever comes into actual being and is indeed something is called 'a word'. But a grander meaning of 'word' is Divine Truth, because the source of all that comes into being and is indeed something is Divine Truth. This accounts for the statement in David,

By the Word of Jehovah were the heavens made, and all their host by the Spirit of His mouth. Psalms 33:6.

Here 'the Word of Jehovah' is Divine Truth emanating from the Lord; 'the Spirit of Jehovah's mouth' is the life brought by His Truth; and 'the heavens' made by His Word, also 'all their host', are angels, to the extent that they are recipients of Divine Truth. The reason why angels are meant by 'the heavens' is that they constitute heaven. Furthermore, since angels are recipients of Divine Truth, Divine Truths coming from the Lord are meant by them in the abstract sense, see 8192; and in that same sense 'the host of the heavens' means Divine Truths, 3448, 7236, 7988.

[2] From this it becomes clear what 'the Word' means in John,

In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God. All things were made through Him, and without Him nothing was made that was made. And the Word became flesh and dwelt among us; and we saw His glory. John 1:1, 3, 14.

Here it is self-evident that the Word is used to mean the Lord, for it says that the Word became flesh. The Lord is the Word because while He was in the world the Lord was Divine Truth itself; and since His departure from the world Divine Truth has emanated from Him, see the places referred to in 9199 (end), 9315 (end).

[3] In the highest sense the Word is the Lord in respect of Divine Truth, or what amounts to the same thing, the Word is Divine Truth emanating from the Lord. This is clear from very many places, for example in David,

They cried out to Jehovah, and He sent His Word and healed them. Psalms 107:19-20.

In John,

You do not have the Father's word abiding in you, because the One whom He has sent, Him you do not believe; nor are you willing to come to Me that you may have life. John 5:38, 40.

In the same gospel,

I have given them Your word; therefore the world hates them. Sanctify them in Your truth; Your word is truth. John 17:14, 17.

And in the Book of Revelation,

The One seated on the white horse was clothed in a garment dyed with blood, and His name is called The Word of God. And on His garment and on His thigh He had a name written, King of kings and Lord of lords. Revelation 19:13, 16.

From these and many other places it is clear that Divine Truth emanating from the Lord is meant by 'the Word', and in the highest sense the Lord in respect of Divine Truth; for it says that the name of the One seated on the white horse is The Word of God, and that He is King of kings and Lord of lords. And since the Word is Divine Truth it says that He was clothed in a garment dyed with blood, for 'garment' means truth, 9952, and 'blood' truth from good, 9393. For a fuller explanation of these things, see 2760-2762.

[4] This now explains why every truth that comes from God is called His word, as in Joel,

Jehovah uttered His voice before His army, His camp is exceedingly great; for those who execute His word are uncountable. Joel 2:11.

'The voice' which Jehovah utters is the truth from God, 9926, Jehovah's 'camp' is heaven, 4236, 8193, 8196, from which it is evident that 'those who execute His word are uncountable' means those who do God's truth. In Matthew,

[As for the one] who hears the word of the kingdom and does not give heed to it, the evil one comes and snatches away what has been sown in his heart. [The one] who has been sown on stony ground is he who hears the word and immediately receives it with joy; yet he has no root. [The one] who is sown among thorns is he who hears the word but the cares of this world 1 and the deceitfulness of riches choke the word. [The one] who is sown in good soil is he who hears the word and gives heed to it, and consequently bears fruit. Matthew 13:19-23.

It is evident without explanation that 'the word' here is God's truth. The expression 'the word of the kingdom' is used because it is the truth that is heaven and the Church's; for 'the kingdom' means heaven and the Church.

[5] From all this it becomes clear that 'words' means Divine Truths that come from the Lord, as in John,

The words that I speak to you, they are spirit and they are life. John 6:63.

Therefore also the ten commandments are called Ten Words in Exodus 34:28. The reason why 'the word' is a law of order is that Divine Truth emanating from the Lord brings order to the heavens, to such an extent that it constitutes order there. Consequently the laws of heavenly order consist of Divine Truths, see 1728, 1919, 2258, 2447, 4839, 5703, 7995, 8513, 8700, 8988. The law of order meant by 'the word' in this chapter is the manner in which the Lord glorified His Human, that is, made it Divine. This is the subject here in the internal sense, the subject in the relative sense consequently being human regeneration, since human regeneration is an image of the glorification of the Lord, 3138, 3212, 3245, 3246, 3296, 4402, 5688. The reason why this in particular is a law of order is that the Lord's Divine Human constitutes order in the heavens and everyone who is being regenerated is being remade to conform to that order. Those therefore with whom that order exists abide in the Lord.

Poznámky pod čarou:

1. literally, the age

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.