Bible

 

Oseas 10

Studie

   

1 Ang Israel ay isang mayabong na baging, na nagbunga: ayon sa karamihan ng kaniyang bunga kaniyang pinarami ang kaniyang mga dambana; ayon sa kabutihan ng kaniyang lupain ay nagsigawa sila ng mga mainam na haligi.

2 Ang kanilang puso ay nahati; ngayo'y mangasusumpungan silang salarin: kaniyang ibabagsak ang kanilang mga dambana, kaniyang sasamsamin ang kanilang mga haligi.

3 Walang pagsalang ngayo'y kanilang sasabihin, Kami ay walang hari; sapagka't kami ay hindi nangatatakot sa Panginoon; at ang hari, ano ang magagawa niya para sa atin?

4 Sila'y nagsasalita ng mga walang kabuluhang salita, na nagsisisumpa ng di totoo sa paggawa ng mga tipan: kaya't ang kahatulan ay lumilitaw na parang ajenjo sa mga bungkal sa parang.

5 Ang mga nananahan sa Samaria ay malalagay sa pangingilabot dahil sa mga guya ng Beth-aven; sapagka't ang bayan niyaon ay mananangis doon, at ang mga saserdote niyaon na nangagagalak doon, dahil sa kaluwalhatian niyaon, sapagka't nawala roon.

6 Dadalhin din naman sa Asiria na pinakakaloob sa haring Jareb: ang Ephraim ay tatanggap ng kahihiyan, at ang Israel ay mapapahiya sa kaniyang sariling payo.

7 Tungkol sa Samaria, ang kaniyang hari ay nahiwalay, na parang bula sa tubig.

8 Ang mataas na dako naman ng Aven, ang kasalanan ng Israel ay masisira: ang mga tinik at ang mga dawag ay sisibol sa kanilang mga dambana; at sasabihin nila sa mga bundok, Takpan ninyo kami; at sa mga burol, Mahulog kayo sa amin.

9 Oh Israel, ikaw ay nagkasala mula sa mga kaarawan ng Gabaa: doon sila nagsitayo; ang pagbabaka laban sa mga anak ng kasamaan ay hindi aabot sa kanila sa Gabaa.

10 Pagka siya kong nasa, ay aking parurusahan sila; at ang mga bayan ay magpipisan laban sa kanila, pagka sila'y nagapos sa kanilang dalawang pagsalangsang.

11 At ang Ephraim ay isang dumalagang baka na tinuturuan, na maibigin sa pagiik ng trigo; nguni't aking pinararaan ang pamatok sa kaniyang magandang leeg: ako'y maglalagay ng isang mananakay sa Ephraim; magaararo ang Juda, dudurugin ng Jacob ang kaniyang mga bugal.

12 Mangaghasik kayo sa inyong sarili sa katuwiran, magsigapas kayo ayon sa kaawaan; bungkalin ninyo ang inyong pinabayaang bukiran; sapagka't panahon na hanapin ang Panginoon, hanggang sa siya'y dumating, at magdala ng katuwiran sa inyo.

13 Kayo'y nangaghasik ng kasamaan, kayo'y nagsiani ng kasalanan; kayo'y nagsikain ng bunga ng kabulaanan; sapagka't ikaw ay tumiwala sa iyong lakad, sa karamihan ng iyong makapangyarihang lalake.

14 Kaya't babangon ang isang kagulo sa iyong mga bayan, at lahat ng iyong mga katibayan ay magigiba, na gaya ni Salman na gumiba sa Beth-arbel sa kaarawan ng pagbabaka: ang ina ay pinaglurayluray na kasama ng kaniyang mga anak.

15 Gayon ang gagawin ng Beth-el sa inyo dahil sa inyong malaking kasamaan: sa pagbubukang liwayway, ang hari ng Israel ay lubos na mahihiwalay.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Revealed # 339

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

339. And they said to the mountains and rocks, "Fall on us and hide us from the face of Him who sits on the throne and from the wrath of the Lamb!" (6:16) This symbolizes affirmations of evil by falsity and of falsity springing from evil, until they did not acknowledge anything of the Lord's Divinity.

Mountains symbolize loves of evil, thus evils themselves (no. 336), and rocks symbolize falsities of faith. Falling on these people and hiding them means, symbolically, protecting them from influx from heaven. And because this is accomplished by affirmations of evil by means of falsity, and of falsity springing from evil, therefore this is the symbolic meaning. Hiding from the face of Him who sits on the throne and from the wrath of the Lamb means, symbolically, until they no longer acknowledge anything of the Lord's Divinity. He who sits on the throne means the Lord's Divinity from which all else springs, and the Lamb means the Lord Himself in respect to His Divine humanity. The Lord was upon the throne in both respects, as we have shown above. 1

The verse says, from His face and wrath, because all those people who live in caves and rocks do not dare to set foot out of them, or even to stick out a finger, on account of the torment and torture they experience if they do. The reason is that they hate the Lord, even so much that they cannot speak His name. And the Lord's Divine atmosphere pervades everything, which they cannot drive away from themselves except by affirmations of evil by means of falsity, and of falsity springing from evil. It is the delights of evil that cause this.

[2] Similar symbolic meanings are found in the following verse in Hosea:

They shall say to the mountains, "Cover us!" And to the hills, "Fall on us!" (Hosea 10:8)

And in Luke:

Then they will begin to say to the mountains, "Fall on us!" and to the hills, "Cover us!" (Luke 23:30)

That this is the spiritual meaning of these words cannot be seen in the letter, but it is seen in the spiritual sense from the fact that when a last judgment is being executed, then those people who are caught up in evil, but wish to be directed by good, suffer hardships to begin with, but less hard than those who confirm themselves in their evil by means of falsities. For whereas the former lay bare their evil, the latter cover their evil by falsities; and the latter cannot bear Divine influx then, as shown in the following verse.

The caves and caverns into which they cast themselves are correspondent phenomena.

Poznámky pod čarou:

1. No. 291.

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.