Bible

 

Genesis 6

Studie

   

1 At nangyari, nang magpasimula na dumami ang mga tao sa balat ng lupa, at mangagkaanak ng mga babae,

2 Na nakita ng mga anak ng Dios, na magaganda ang mga anak na babae ng mga tao; at sila'y nangagsikuha ng kanikaniyang asawa sa lahat ng kanilang pinili.

3 At sinabi ng Panginoon, Ang aking Espiritu ay hindi makikipagpunyagi sa tao magpakailan man, sapagka't siya ma'y laman: gayon ma'y magiging isang daan at dalawang pung taon ang kaniyang mga araw.

4 Ang mga higante ay nasa lupa ng mga araw na yaon, at pagkatapos din naman na makasiping ang mga anak ng Dios sa mga anak na babae ng tao, at mangagkaanak sila sa kanila: ang mga ito rin ang naging makapangyarihan nang unang panahon na mga lalaking bantog.

5 At nakita ng Panginoon na mabigat ang kasamaan ng tao sa lupa, at ang buong haka ng mga pagiisip ng kaniyang puso ay pawang masama lamang na parati.

6 At nagsisi ang Panginoon na kaniyang nilalang ang tao sa lupa, at nalumbay sa kaniyang puso.

7 At sinabi ng Panginoon, Lilipulin ko ang tao na aking nilalang sa ibabaw ng lupa; ang tao at gayon din ang hayop, at ang mga umuusad at ang mga ibon sa himpapawid; sapagka't pinagsisisihan ko na aking nilalang sila.

8 Datapuwa't si Noe ay nakasumpong ng biyaya sa mga mata ng Panginoon.

9 Ito ang mga lahi ni Noe. Si Noe ay lalaking matuwid at sakdal noong kapanahunan niya: si Noe ay lumalakad na kasama ng Dios.

10 At nagkaanak si Noe ng tatlong lalake: si Sem, si Cham, at si Japhet.

11 At sumama ang lupa sa harap ng Dios, at ang lupa ay napuno ng karahasan.

12 At tiningnan ng Dios ang lupa, at, narito sumama; sapagka't pinasama ng lahat ng tao ang kanilang paglakad sa ibabaw ng lupa.

13 At sinabi ng Dios kay Noe, Ang wakas ng lahat ng tao ay dumating sa harap ko; sapagka't ang lupa ay napuno ng karahasan dahil sa kanila; at, narito, sila'y aking lilipuling kalakip ng lupa.

14 Gumawa ka ng isang sasakyang kahoy na gofer; gagawa ka ng mga silid sa sasakyan, at iyong sisiksikan sa loob at sa labas ng sahing.

15 At ganitong paraan gagawin mo: tatlong daang siko ang haba ng sasakyan, limang pung siko ang luwang, at tatlong pung siko ang taas.

16 Gagawa ka ng isang durungawan sa sasakyan; at wawakasan mo ng isang siko sa dakong itaas; at ang pintuan ng sasakyan ay ilalagay mo sa tagiliran; gagawin mong may lapag na lalong mababa, pangalawa at pangatlo.

17 At ako, narito, ako'y magpapadagsa ng isang baha ng tubig sa ibabaw ng lupa, upang lipulin sa silong ng langit ang lahat ng laman na may hininga ng buhay; ang lahat na nasa lupa ay mangamamatay.

18 Datapuwa't pagtitibayin ko ang aking tipan sa iyo; at ikaw ay lululan sa sasakyan, ikaw, at ang iyong mga anak na lalake, at ang iyong asawa, at ang mga asawa ng iyong mga anak na kasama mo.

19 At sa bawa't nangabubuhay, sa lahat ng laman ay maglululan ka sa loob ng sasakyan ng dalawa sa bawa't uri upang maingatan silang buhay, na kasama mo; lalake at babae ang kinakailangan.

20 Sa mga ibon ayon sa kanikanilang uri, at sa mga hayop ayon sa kanikanilang uri, sa bawa't nagsisiusad, ayon sa kanikanilang uri, dalawa sa bawa't uri, ay isasama mo sa iyo, upang maingatan silang buhay.

21 At magbaon ka ng lahat na pagkain na kinakain, at imbakin mo sa iyo; at magiging pagkain mo at nila.

22 Gayon ginawa ni Noe; ayon sa lahat na iniutos sa kaniya ng Dios, ay gayon ang ginawa niya.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 588

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

588. But it is predicated of the Lord that He “repents” and “is grieved at heart” because there appears to be such a feeling in all human mercy, so that what is said here of the Lord’s “repenting” and “grieving” is spoken according to the appearance, as in many other passages in the Word. What the mercy of the Lord is none can know, because it infinitely transcends the understanding of man; but what the mercy of man is we all know to be to repent and grieve; and unless a man were to form his idea of mercy according to his own apprehension, he could not have any conception of it, and thus he could not be instructed; and this is the reason why human properties are often predicated of the attributes of Jehovah or the Lord, as that Jehovah or the Lord punishes, leads into temptation, destroys, and is angry; when yet He never punishes anyone, never leads any into temptation, never destroys any, and is never angry. But as even such things as these are predicated of the Lord, it follows that repentance also and grief may be predicated of Him; for the predication of the one follows from that of the other, as plainly appears from the following passages in the Word.

[2] In Ezekiel:

Mine anger shall be consummated, I will make my wrath to rest, and it shall repent Me (Ezekiel 5:13).

Here, because “anger” and “wrath” are predicated, “repentance” is predicated also.

In Zechariah:

As I thought to do evil when your fathers provoked Me to anger, saith Jehovah Zebaoth, and it repented Me not, so again I will think in those days to do good unto Jerusalem and to the house of Judah (Zechariah 8:14-15).

Here it is said that Jehovah “thought to do evil” and yet He never thinks to do evil to any, but good to all and to everyone.

In Moses, when he prayed forbearance of the face of Jehovah:

Turn from the wrath of Thine anger and repent Thee of this evil against Thy people; and Jehovah repented of the evil which He said He would do unto His people (Exodus 32:12, 14).

Here also the “wrath of anger” is attributed to Jehovah, and consequently “repentance.”

In Jonah, the king of Nineveh said:

Who knoweth whether God will not turn and repent, and turn from the heat of His anger, that we perish not? (Jonah 3:9).

In like manner here “repentance” is predicated because “anger” is.

[3] In Hosea:

My heart is turned within me; My repentings are kindled together; I will not execute the wrath of Mine anger (Hosea 11:8-9) where likewise it is said of the heart that” repentings were kindled” just as in the passage we are considering it is said that He “grieved at heart.” Repentings” plainly denote great mercy. So in Joel:

Turn unto Jehovah your God; for He is gracious and compassionate, slow to anger and plenteous in mercy, and repenteth of the evil (Joel 2:13) where also to “repent” manifestly denotes mercy.

In Jeremiah:

If so be they will hearken, and turn every man from his evil way, and it repent Me of the evil (Jeremiah 26:3),

signifying to have mercy. Again:

If that nation turn from their evil, it shall repent Me of the evil (Jeremiah 18:8); where also to “repent” denotes to have mercy provided they would turn. For it is man who turns the Lord’s mercy away from himself: the Lord never turns it away from man.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.