Bible

 

Genesis 49

Studie

   

1 At tinawag ni Jacob ang kaniyang mga anak, at sinabi, Magpipisan kayo, upang maisaysay ko sa inyo ang mangyayari sa inyo sa mga huling araw.

2 Magpipisan kayo at kayo'y makinig, kayong mga anak ni Jacob; At inyong pakinggan si Israel na inyong ama.

3 Ruben, ikaw ang aking panganay, ang aking kapangyarihan, at siyang pasimula ng aking kalakasan; Siyang kasakdalan ng kamahalan, at siyang kasakdalan ng kapangyarihan.

4 Kumukulong parang tubig na umaawas, hindi ka magtataglay ng kasakdalan, Sapagka't, sumampa ka sa higaan ng iyong ama: Hinamak mo nga; sumampa sa aking higaan.

5 Si Simeon at si Levi ay magkapatid; Mga almas na marahas ang kanilang mga tabak.

6 Oh kaluluwa ko, huwag kang pumasok sa kanilang payo; Sa kanilang kapisanan, ay huwag kang makiisa, kaluwalhatian ko; Sapagka't sa kanilang galit ay pumatay ng tao: At sa kanilang sariling kalooban ay pumutol ng hita ng baka.

7 Sumpain ang kanilang galit, sapagka't mabangis; At ang kanilang pagiinit, sapagka't mabagsik. Aking babahagihin sila sa Jacob. At aking pangangalatin sila sa Israel.

8 Juda, ikaw ay pupurihin ng iyong mga kapatid: Ang iyong kamay ay magpapahinga sa leeg ng iyong mga kaaway: Ang mga anak ng iyong ama ay yuyukod sa harap mo.

9 Si Juda'y isang anak ng leon, Mula sa panghuhuli, anak ko umahon ka: Siya'y yumuko, siya'y lumugmok na parang leon; At parang isang leong babae; sinong gigising sa kaniya?

10 Ang setro ay hindi mahihiwalay sa Juda, Ni ang tungkod ng pagkapuno sa pagitan ng kaniyang mga paa, Hanggang sa ang Shiloh ay dumating; At sa kaniya tatalima ang mga bansa.

11 Naitatali ang kaniyang batang asno sa puno ng ubas. At ang guya ng kaniyang asno sa puno ng piling ubas; Nilabhan niya ang kaniyang suot sa alak, At ang kaniyang damit sa katas ng ubas.

12 Ang kaniyang mga mata ay mamumula sa alak, At ang kaniyang mga ngipin ay mamumuti sa gatas.

13 Si Zabulon ay tatahan sa daongan ng dagat: At siya'y magiging daongan ng mga sasakyan; At ang kaniyang hangganan ay magiging hanggang Sidon.

14 Si Issachar ay isang malakas na asno, Na lumulugmok sa gitna ng mga tupahan:

15 At nakakita siya ng dakong pahingahang mabuti, At ng lupang kaayaaya; At kaniyang iniyukod ang kaniyang balikat upang pumasan, At naging aliping mangaatag.

16 Si Dan ay hahatol sa kaniyang bayan, Gaya ng isa sa angkan ni Israel.

17 Si Dan ay magiging ahas sa daan, At ulupong sa landas, Na nangangagat ng mga sakong ng kabayo, Na ano pa't nahuhulog sa likuran ang sakay niyaon.

18 Aking hinintay ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon.

19 Si Gad, ay hahabulin ng isang pulutong: Nguni't siya ang hahabol sa kanila.

20 Hinggil kay Aser, ay lulusog ang tinapay niya, At gagawa ng masasarap na pagkain.

21 Si Nephtali ay isang usang babaing kawala: Siya'y nagbabadya ng maririkit na pananalita.

22 Si Jose ay sangang mabunga, Sangang mabunga na nasa tabi ng bukal; Ang kaniyang mga sanga'y gumagapang sa pader.

23 Pinamanglaw siya ng mga mamamana, At pinana siya, at inusig siya:

24 Nguni't ang kaniyang busog ay nanahan sa kalakasan, At pinalakas ang mga bisig ng kaniyang mga kamay, Sa pamamagitan ng mga kamay ng Makapangyarihan ni Jacob, (Na siyang pinagmulan ng pastor, ang bato ng Israel),

25 Sa pamamagitan nga ng Dios ng iyong ama, na siyang tutulong sa iyo, At sa pamamagitan ng Makapangyarihan sa lahat, na siyang magpapala sa iyo, Ng pagpapala ng langit sa itaas, Pagpapala ng mga kalaliman na nalalagay sa ibaba, Pagpapala ng mga dibdib at ng bahay-bata.

26 Ang mga basbas ng iyong ama na humigit sa basbas ng aking mga kanunuan Hanggang sa wakas ng mga burol na walang hanggan: Mangapapasa ulo ni Jose, At sa tuktok ng ulo niya na bukod tangi sa kaniyang mga kapatid.

27 Si Benjamin ay isang lobo na mangaagaw: Sa kinaumagaha'y kaniyang kakanin ang huli, At sa kinahapunan ay kaniyang babahagihin ang samsam.

28 Ang lahat ng ito ang labing dalawang angkan ng Israel: at ito ang sinalita ng ama nila sa kanila, at sila'y binasbasan; bawa't isa'y binasbasan ng ayon sa basbas sa kanikaniya,

29 At kaniyang ipinagbilin sa kanila, at sinabi sa kanila: Ako'y malalakip sa aking bayan: ilibing ninyo ako sa kasamahan ng aking mga magulang sa yungib na nasa parang ni Ephron na Hetheo,

30 Sa yungib na nasa parang ng Machpela, na nasa tapat ng Mamre, sa lupain ng Canaan, na binili ni Abraham, na kalakip ng parang kay Ephron na Hetheo, na pinakaaring libingan:

31 Na doon nila inilibing si Abraham at si Sara na kaniyang asawa; na doon nila inilibing si Isaac at si Rebeca na kaniyang asawa; at doon ko inilibing si Lea:

32 Sa parang at sa yungib na nandoon na binili sa mga anak ni Heth.

33 At nang matapos si Jacob na makapagbilin sa kaniyang mga anak, ay kaniyang itinaas at itinikom ang kaniyang mga paa sa higaan, at nalagot ang hininga, at nalakip sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6396

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6396. That Dan signifies those who are in truth and not as yet in good, is evident from the representation of Dan, as being the good of life (see n. 3921, 3923); but here those who are in some good of life from truth, but not as yet from good. For with the man who is being regenerated by the Lord the case is this. He is first in truth and not in any good of life from truth; next he is in the good of life from truth, but not yet from good; afterward, when he has been regenerated, he is in the good of life from good, and he then perceives truth from good, and multiplies it in himself; these are the degrees of regeneration. By “Dan” are meant those who are in the good of life from truth, but not yet from good; the good with them as yet lies deeply hidden in truth, and gives them the affection of truth, and impels them to live according to truth. They who are such are in the Lord’s kingdom; but as they do not do good from good, but from truth, that is, not from a new will, but from the intellectual, and thus not from love, but from obedience because it is so commanded, they are therefore among those in the Lord’s kingdom who are in the first or ultimate heaven.

[2] These are they who are represented by Dan, for in this prophetic utterance of Israel, in the internal sense, by his twelve sons are described in general all who are in the Lord’s kingdom in respect to their quality. That they who are signified by “Dan” are in the ultimate heaven, or in the ultimate part of the Lord’s kingdom, because in truth and not yet in good, was represented by the lot of Dan falling last, when the land of Canaan was distributed for an inheritance among the tribes (Josh. 19:40-48); and by their inheritance lying in the extremity of that land (Judg. 18); for the lot was cast before Jehovah (Josh. 18:6), and therefore fell to each one according to his representation. That the land of Canaan represented the Lord’s kingdom (see n. 1607, 3038, 3481, 3686, 3705, 4447, 4454), and hence all the borders were representative (n. 1607, 1866, 4116), thus the ultimates of that land represented the ultimates in the Lord’s kingdom (n. 4240); and therefore Dan represented those who are in the ultimates there; for before truth has been conjoined with good, it is in the ultimate; but if truth is completely separated from good, it is not then in any border of the Lord’s kingdom, but is outside of it.

[3] That the inheritance of Dan was the ultimate of the land of Canaan is evident from the fact that when the whole extent of that land was described, it was said, “from Beersheba even to Dan” (2 Samuel 3:10; 17:11; 24:15; 1 Kings 4:25). By “Beersheba” in these passages is signified the inmost of the land, because Abraham and Isaac dwelt there before Jerusalem and Zion became the inmost of the land.

[4] The quality of those who are in truth and not yet in good, was also represented by the Danites who sought out land where they might dwell (Judg. 18), in their leading away a Levite out of the house of Micah, and taking away his ephod, teraphim, and graven image; whereby is signified the worship of those who are in truth and not yet in good; for they adore external things and disregard internal. No one perceives what is internal but he who is in good. That this was represented by the Danites is evident from the fact that all the historicals of the Word, both those in the books of Moses, and those in the books of Joshua, Judges, Samuel, and Kings, are representative of the celestial and spiritual things of the Lord’s kingdom; and so also is this story in the book of Judges about the Danites. As to what further concerns those who are in truth and not yet in good, their quality is described in the internal sense in what now follows about Dan.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.