Bible

 

Genesis 48

Studie

   

1 At nangyari, pagkatapos ng mga bagay na ito, na sinabi ng isa kay Jose, Narito, ang iyong ama ay may sakit: at kaniyang ipinagsama ang kaniyang dalawang anak, si Manases at si Ephraim.

2 At may nagsaysay kay Jacob, at nagsabi, Narito, pinaparituhan ka ng anak mong si Jose: at si Israel ay nagpakalakas at umupo sa higaan.

3 At sinabi ni Jacob kay Jose, Ang Dios na Makapangyarihan sa lahat ay napakita sa akin sa Luz sa lupain ng Canaan, at binasbasan ako.

4 At sinabi sa akin, Narito, palalaguin kita, at pararamihin kita, at gagawin kitang isang kapisanan ng mga bayan; at aking ibibigay ang lupaing ito sa iyong lahi pagkamatay mo, na pinakaari magpakailan man.

5 At ang iyo ngang dalawang anak na ipinanganak sa iyo sa lupain ng Egipto bago ako naparito sa iyo sa Egipto, ay akin; si Ephraim at si Manases, gaya ni Ruben at ni Simeon ay magiging akin.

6 At ang iyong mga anak, na iyong mga naging anak na sumunod sa kanila ay magiging iyo; sila'y tatawagin ayon sa pangalan ng kanilang mga kapatid sa kanilang mana.

7 At tungkol sa akin, nang ako'y dumating mula sa Padan, si Raquel ay namatay sa akin sa lupain ng Canaan sa daan, nang kulang pa ng kaunti upang dumating sa Ephrata: at aking inilibing siya roon sa daan ng Ephrata (na siya ring Bethlehem).

8 At nakita ni Israel ang mga anak ni Jose, at sinabi, Sino sino ito?

9 At sinabi ni Jose sa kaniyang ama, Sila'y aking mga anak, na silang mga ibinigay ng Dios sa akin dito. At kaniyang sinabi, Isinasamo ko sa iyo, na iyong dalhin sila rito sa akin, at sila'y aking babasbasan.

10 Ang mga mata nga ni Israel ay malabo na dahil sa katandaan, na ano pa't hindi na siya makakita. At kaniyang inilapit sila sa kaniya; at sila'y kaniyang hinagkan, at niyakap.

11 At sinabi ni Israel kay Jose, Hindi ko akalaing makita ang iyong mukha: at, narito, ipinakita sa akin ng Dios pati ng iyong binhi.

12 At sila'y pinagkuha ni Jose sa pagitan ng kaniyang mga tuhod; at siya'y nagpatirapa sa lupa.

13 At kapuwa dinala ni Jose, si Ephraim sa kaniyang kanang kamay, sa dakong kaliwang kamay ni Israel, at si Manases sa kaniyang kaliwang kamay, sa dakong kanang kamay ni Israel, at inilapit niya sa kaniya.

14 At iniunat ni Israel ang kaniyang kanang kamay, at ipinatong sa ulo ni Ephraim, na siyang bunso, at ang kaniyang kaliwang kamay ay sa ulo ni Manases, na pinapatnubayang sadya ang kaniyang mga kamay; sapagka't si Manases ang panganay.

15 At kaniyang binasbasan si Jose, at sinabi, Ang Dios na sa harap niya ay lumakad ang aking mga magulang na si Abraham at si Isaac, ang Dios na nagpakain sa akin sa buong buhay ko hanggang sa araw na ito,

16 Ang anghel na tumubos sa akin sa buong kasamaan, ay siya nawang magpala sa mga batang ito; at tawagin nawa sila sa aking pangalan, at sa pangalan ng aking mga magulang na si Abraham at si Isaac; at magsidami nawa silang totoo sa ibabaw ng lupa.

17 At nang makita ni Jose na ipinatong ng kaniyang ama ang kaniyang kanang kamay sa ulo ni Ephraim, ay minasama niya; at itinaas niya ang kamay ng kaniyang ama, upang ilipat sa ulo ni Manases mula sa ulo ni Ephraim.

18 At sinabi ni Jose sa kaniyang ama, Hindi ganyan, ama ko: sapagka't ito ang panganay; ipatong mo ang iyong kanang kamay sa kaniyang ulo.

19 At tumanggi ang kaniyang ama, at sinabi, Talastas ko, anak ko, talastas ko; siya man ay magiging isang bayan, at siya man ay magiging dakila: gayon ma'y ang kaniyang kapatid na bata ay magiging lalong dakila kay sa kaniya, at ang kaniyang binhi ay magiging isang makapal na bansa.

20 At kaniyang binasbasan sila ng araw na yaon, na sinasabi Sa iyo magbabasbas ang Israel, na magsasabi, Gawin ka nawa ng Dios na gaya ni Ephraim at gaya ni Manases, at kaniyang ipinagpauna si Ephraim bago si Manases.

21 At sinabi ni Israel kay Jose, Narito, ako'y namamatay: nguni't ang Dios ay sasainyo, at dadalhin kayo uli sa lupain ng inyong mga magulang.

22 Bukod dito'y binigyan kita ng isang bahaging higit kay sa iyong mga kapatid, na aking kinuha ng aking tabak at ng aking busog sa kamay ng Amorrheo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4923

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4923. Saying, this came out first. That this signifies that it had the priority, is evident from the signification of “coming out first,” or being the firstborn, as being priority and superiority (n. 3325). The subject treated of here and through the remainder of this chapter is primogeniture. One who has no knowledge of the internal sense of the Word may suppose that it is primogeniture only that is treated of, and consequently the prerogatives which the firstborn would have according to the laws; but one who knows anything of the internal sense can see plainly enough that something more exalted also lies concealed and stored up in these words, not only from the very fact that one of the children put out his hand and drew it back again, whereupon the other came out, but also from the fact that they were named from this, and that the midwife bound double-dyed upon the hand of the first; and further from the fact that very similar incidents were related of Esau and Jacob-that they struggled together in the womb, and that when Esau came out first, Jacob took hold of his heel (Genesis 25:22, 26); and from the similarity of the case of the two sons of Joseph, on the younger of whom Jacob placed his right hand, and on the other his left hand, when he blessed them (Genesis 48:14, 17-19).

[2] The Jews and also some Christians believe indeed that in these, and also in the rest of the passages of the Word, there is some meaning stored up, which they call mystical, the reason of this belief being that an idea of holiness in regard to the Word has been impressed upon them from early childhood; but when it is inquired what this mystical meaning is, they do not know. If they are told that because the Word is Divine, this meaning must necessarily be such as is in heaven among the angels; and that no other mystical meaning can exist in the Word, or if so, that it would be either fabulous or magical or idolatrous; and furthermore that this mystical meaning which is in heaven among the angels is nothing else than what is called the spiritual and celestial, and treats solely of the Lord, of His kingdom, and of the church, consequently of good and truth; and that if they knew what good and truth, or what faith and love, are, they would be able to know this meaning-when this is told them, scarcely anyone believes it; nay, in such ignorance at the present day are they who are of the church, that what is related concerning the celestial and spiritual, is scarcely comprehensible to them. Be it so; nevertheless as it has been granted me of the Lord’s Divine mercy to be at the same time in heaven as a spirit and on earth as a man, and therefore to speak with angels, and this now continually for many years, I cannot do otherwise than open those things of the Word which are called mystical, that is, its interiors, which are the spiritual and celestial things of the Lord’s kingdom. But what the incidents related of the two sons of Tamar involve in the internal sense, will be shown in the following pages.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.