Bible

 

Genesis 27

Studie

   

1 At nangyari, nang matanda na si Isaac, at malabo na ang kaniyang mga mata, na ano pa't hindi na siya makakita, ay tinawag si Esau na kaniyang anak na panganay, at sinabi sa kaniya, Anak ko: at kaniyang sinabi, Narito ako.

2 At sinabi niya, Narito, ako'y matanda, at hindi ko nalalaman ang kaarawan ng aking kamatayan.

3 Ngayon nga'y kunin mo ipinamamanhik ko sa iyo, ang iyong almas, ang iyong lalagyan ng pana, at ang iyong busog, at lumabas ka sa parang, at ihuli mo ako ng usa;

4 At igawa mo ako ng masarap na pagkain, na aking ibig, at dalhin mo rito sa akin, upang ako'y kumain; upang ikaw ay basbasan ko bago ako mamatay.

5 At pinakikinggan ni Rebeca nang nagsasalita si Isaac kay Esau na kaniyang anak. At naparoon si Esau sa parang upang manghuli ng usa, at upang madala.

6 At isinaysay ni Rebeca kay Jacob na kaniyang anak na sinasabi, Narito, narinig ko ang iyong ama na nagsasalita kay Esau na iyong kapatid, na sinasabi,

7 Dalhan mo ako ng usa, at igawa mo ako ng pagkaing masarap, upang ako'y kumain, at ikaw ay aking basbasan sa harap ng Panginoon, bago ako mamatay,

8 Ngayon nga, anak ko, sundin mo ang aking tinig, ayon sa iniutos ko sa iyo.

9 Pumaroon ka ngayon sa kawan, at dalhin mo rito sa akin ang dalawang mabuting anak ng kambing; at gagawin kong masarap na pagkain sa iyong ama, ayon sa kaniyang ibig.

10 At dadalhin mo sa iyong ama, upang kumain, ano pa't ikaw ay kaniyang basbasan bago siya mamatay.

11 At sinabi ni Jacob kay Rebeca na kaniyang ina, Narito, si Esau na aking kapatid ay taong mabalahibo, at ako'y taong makinis.

12 Marahil ay hihipuin ako ng aking ama, at aariin niya akong parang nagdaraya sa kaniya; at ang aking mahihita ay sumpa at hindi basbas.

13 At sinabi sa kaniya ng kaniyang ina, Sa akin mapunta ang sumpa sa iyo, anak ko: sundin mo lamang ang aking tinig, at yumaon ka, na dalhin mo sa akin.

14 At siya'y yumaon at dinala sa kaniyang ina: at gumawa ang kaniyang ina ng masarap na pagkain, na ibig ng kaniyang ama.

15 At kinuha ni Rebeca ang mainam na damit ni Esau, na kaniyang anak na panganay, na nasa kaniya sa bahay, at isinuot kay Jacob na kaniyang bunsong anak:

16 At ang mga balat ng mga anak ng kambing ay ibinalot sa kaniyang mga kamay, at sa kinis ng kaniyang leeg.

17 At kaniyang ibinigay ang pagkaing masarap, at ang tinapay na kaniyang inihanda, sa kamay ni Jacob na kaniyang anak.

18 At siya'y lumapit sa kaniyang ama, at nagsabi, Ama ko; at sinabi niya: Narito ako; sino ka, anak ko?

19 At sinabi ni Jacob sa kaniyang ama, Ako'y si Esau na iyong panganay; ginawa ko ang ayon sa sinabi mo sa akin: bumangon ka, ipinamamanhik ko sa iyo, maupo ka at kumain ka ng aking usa, upang basbasan ako ng iyong kaluluwa.

20 At sinabi ni Isaac sa kaniyang anak, Ano't kay dali mong nakasumpong, anak ko? At sinabi niya, Sapagka't binigyan ako ng mabuting kapalaran ng Panginoon mong Dios.

21 At sinabi ni Isaac kay Jacob, Lumapit ka rito, ipinamamanhik ko sa iyo upang hipuin kita, anak ko, kung tunay na ikaw ang aking anak na si Esau o hindi.

22 At lumapit si Jacob kay Isaac na kaniyang ama: at hinipo siya, at sinabi, Ang tinig ay tinig ni Jacob, nguni't ang mga kamay ay mga kamay ni Esau.

23 At hindi siya nakilala, sapagka't ang kaniyang kamay ay mabalahibo, gaya ng mga kamay ni Esau na kaniyang kapatid: at sa gayo'y binasbasan siya.

24 At sinabi niya, Ikaw bang tunay ang aking anak na si Esau? At sinabi niya, Ako nga.

25 At kaniyang sinabi, Ilapit mo sa akin, at kakain ako ng usa ng aking anak, upang basbasan ka ng aking kaluluwa. At kaniyang inilapit sa kaniya at kumain siya: at siya'y dinalhan niya ng alak, at uminom.

26 At sinabi sa kaniya ni Isaac na kaniyang ama, Lumapit ka ngayon at humalik ka sa akin, anak ko.

27 At siya'y lumapit at humalik siya sa kaniya: at naamoy ng ama ang amoy ng kaniyang mga suot, at siya'y binasbasan, na sinabi, Narito, ang amoy ng aking anak Ay gaya ng amoy ng isang parang na pinagpala ng Panginoon:

28 At bigyan ka ng Dios ng hamog ng langit, At ng taba ng lupa, At ng saganang trigo at alak:

29 Ang mga bayan ay mangaglingkod nawa sa iyo. At ang mga bansa ay mangagsiyukod sa iyo: Maging panginoon ka nawa ng iyong mga kapatid, At magsiyukod sa iyo ang mga anak ng iyong ina: Sumpain nawa ang mga sumusumpa sa iyo. At maging mapapalad ang mga magpapala sa iyo.

30 At nangyari pagkatapos ng pagbabasbas ni Isaac kay Jacob, at bahagya nang kaaalis ni Jacob sa harap ni Isaac na kaniyang ama, ay dumating si Esau na kaniyang kapatid, na galing sa kaniyang panghuhuli.

31 At siya ma'y gumawa ng masarap na pagkain, at dinala niya sa kaniyang ama; at sinabi niya sa kaniyang ama, Bumangon ang ama ko, at kumain ng usa ng kaniyang anak, upang basbasan ako ng iyong kaluluwa.

32 At sinabi ni Isaac na kaniyang ama sa kaniya, Sino ka? At kaniyang sinabi, Ako ang iyong anak, ang iyong panganay na si Esau.

33 At nangilabot na mainam si Isaac, at sinabi, Sino nga yaong kumuha ng usa at dinala sa akin, at ako'y kumain niyaon bago ka dumating, at aking binasbasan siya? oo, at siya'y magiging mapalad!

34 Nang marinig ni Esau ang mga salita ng kaniyang ama ay humiyaw ng malakas at ng di kawasang kapanglawan: at sinabi sa kaniyang ama. Basbasan mo ako, ako naman, Oh ama ko.

35 At kaniyang sinabi, Naparito ang iyong kapatid sa pamamagitan ng daya, at kinuha ang basbas sa iyo.

36 At kaniyang sinabi, Hindi ba matuwid ang pagkatawag sa kaniyang Jacob? sapagka't kaniyang inagawan ako nitong makalawa: kaniyang kinuha ang aking pagkapanganay; at, narito, ngayo'y kinuha ang basbas sa akin. At kaniyang sinabi, Hindi mo ba ako ipinaglaan ng basbas.

37 At sumagot si Isaac, at sinabi kay Esau. Narito, inilagay ko siyang panginoon mo, at sa kaniya'y ibinigay kong lingkod ang lahat niyang mga kapatid; at sa trigo at sa bagong alak, ay kinandili ko siya; at sa iyo'y ano ngang magagawa ko ngayon anak ko?

38 At sinabi ni Esau sa kaniyang ama, Wala ka ba, kundi isa lamang basbas, ama ko? Basbasan mo ako, ako naman, Oh ama ko. At humiyaw si Esau at umiyak.

39 At sumagot si Isaac na kaniyang ama, at sinabi sa kaniya, Narito, magiging sadya sa taba ng lupa ang iyong tahanan, At sa hamog ng langit mula sa itaas;

40 At sa iyong tabak ay mabubuhay ka, at sa iyong kapatid ay maglilingkod ka; At mangyayari na pagka nakalaya ka, Papagpagin mo sa iyong leeg ang pamatok niya.

41 At kinapootan ni Esau si Jacob, dahil sa basbas na ibinasbas sa kaniya ng kaniyang ama; at sinasabi ni Esau sa sarili, Malapit na ang mga araw ng pagluluksa sa aking ama; kung magkagayo'y papatayin ko si Jacob na aking kapatid.

42 At ang mga salita ni Esau na kaniyang panganay ay nangaibalita kay Rebeca; at kaniyang pinasuguan at tinawag si Jacob, na kaniyang bunso at sa kaniya'y sinabi, Narito, ang iyong kapatid na si Esau ay naaaliw tungkol sa iyo, na inaakalang patayin ka.

43 Ngayon nga, anak ko, sundin mo ang aking tinig; at bumangon ka, at tumakas ka hanggang kay Laban na aking kapatid, sa Haran;

44 At dumoon ka sa kaniyang ilang araw hanggang sa mapawi ang galit ng iyong kapatid.

45 Hanggang ang galit sa iyo, ng iyong kapatid ay mapawi at malimutan niya ang ginawa mo sa kaniya: kung magkagayo'y pasusuguan kita at ipasusundo kita mula roon: bakit kapuwa mawawala kayo sa akin sa isang araw?

46 At sinabi ni Rebeca kay Isaac, Ako'y yamot na sa aking buhay, dahil sa mga anak na babae ni Heth: kung si Jacob ay magasawa sa mga anak ni Heth na gaya ng mga ito, ng mga anak ng lupaing ito, ano pang kabuluhan sa akin ng aking buhay?

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3614

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3614. Until thy brother’s wrath turn away. That this signifies until the state turns thereto; and that “until thy brother’s anger turn away from thee” signifies what is successive of the state with natural good, is evident from the signification of “wrath” and “anger,” as being states which are repugnant, as will be shown in what follows. When these states become such that they are no longer repugnant, but begin to conjoin themselves, it is then said that “wrath turns away,” and that “anger turns away;” hence it is that “until thy brother’s wrath turns away” signifies until the state turns thereto; and that “until thy brother’s anger turn away” signifies what is successive of the state with natural good. That “wrath” involves one thing, and “anger” another, may be seen from the words being in other respects alike, and that otherwise there would be an idle repetition, namely, “until thy brother’s wrath turn away” and “until thy brother’s anger turn away.” What is implied in each expression is manifest from the general explication, and also from the predication of wrath and the predication of anger; for “wrath” is predicated of truth, here of the truth of good, which is represented by Esau; whereas “anger” is predicated of this good itself.

[2] “Wrath” and “anger” are frequently mentioned in the Word, but in the internal sense they do not signify wrath and anger, but repugnance, and this for the reason that whatever is repugnant to any affection produces wrath or anger, so that in the internal sense they are only repugnances; but the repugnance of truth is called “wrath,” and the repugnance of good is called “anger;” and in the opposite sense “wrath” is the repugnance of falsity or its affection, that is, of the principles of falsity; and “anger” is the repugnance of evil or its cupidity, that is, of the love of self and the love of the world. In this sense “wrath” is properly wrath, and “anger” is anger; but when they are predicted of good and truth, “wrath” and “anger” are zeal; which zeal, because in external form it appears like wrath and anger, therefore in the sense of the letter is also so called.

[3] That in the internal sense “wrath” and “anger” are merely repugnances, may be seen from the following passages in the Word.

In Isaiah:

Jehovah hath heat against all the nations, and wrath against all their army (Isaiah 34:2).

The “heat of Jehovah against the nations” denotes repugnance against evil (that “nations” are evils, see above, n. 1259-1260, 1849, 1868, 2588); “wrath against all their army” denotes repugnance against the derivative falsities (that the “stars,” which are called the “army of the heavens,” are knowledges, and thus truths and in the opposite sense falsities, may be seen above, n. 1128,, 1808, 2120, 2495, 2849). Again:

Who gave Jacob for a prey, and Israel to the spoilers? Did not Jehovah? He against whom we have sinned? Therefore He poured upon him the wrath, of His anger (Isaiah 42:24-25).

The “wrath, of anger” denotes repugnance against the falsity of evil; “Jacob,” those who are in evil; and “Israel,” those who are in falsity.

[4] Again:

I have trodden the winepress alone; and of the peoples there was no man with Me; and I have trodden them in Mine anger, and destroyed them in My wrath; and I trampled the peoples in Mine anger, and made them drunk in My wrath (Isaiah 63:3, 6); where the Lord is treated of and his victories in temptations; to “tread and trample in anger” denotes victories over evils; and to “destroy and make drunk in wrath,” victories over falsities; to “trample upon,” in the Word, is predicated of evil; and to “make drunken,” of falsity.

In Jeremiah:

Thus saith the Lord Jehovih, Behold, Mine anger and My wrath shall be poured out upon this place, upon man, and upon beast, and upon the tree of the field, and upon the fruit of the ground; and it shall burn and shall not be quenched (Jeremiah 7:20); where mention is made of both “anger” and “wrath,” because both evil and falsity are treated of.

[5] It is usual with the Prophets in speaking of evil to speak also of falsity, as in speaking of good to speak also of truth, and this because of the heavenly marriage, which is the marriage of good and truth, in everything of the Word (see n. 683, 793, 801, 2173, 2516, 2712); hence also both “anger” and “wrath” are mentioned; otherwise one term would have been sufficient. In the same prophet:

I myself will fight with you with an outstretched hand and with a strong arm, even in anger, and in wrath, and in great heat; and I will smite the inhabitants of this city, both man and beast (Jeremiah 21:5-6).

Here in like manner “anger” is predicated of the punishment of evil, and “wrath” of the punishment of falsity, and “heat” of the punishment of both; “anger” and “wrath,” because they denote repugnance, also denote punishment; for things which are repugnant come into collision, and then evil and falsity are punished; for in evil there is repugnance to good, and in falsity there is repugnance to truth; and because there is repugnance, there is also collision; that from this comes punishment may be seen above (n. 696, 967).

[6] In Ezekiel:

Thus shall Mine anger be consummated, and I will make My wrath to rest upon them, and I will comfort Myself, and they shall know that I Jehovah have spoken in My zeal when I have consummated My wrath upon them, when I shall do judgments in thee in anger and in wrath and in the reproofs of wrath (Ezekiel 5:13, 15); where also “anger” denotes the punishment of evil; “wrath,” the punishment of falsity, from its repugnance and consequent attack.

In Moses:

It shall not please Jehovah to pardon him, because then the anger of Jehovah and his zeal shall smoke against that man. And Jehovah shall separate him unto evil out of all the tribes of Israel. The whole land thereof shall be brimstone and salt, and a burning; it shall not be sown, and shall not bud, neither shall therein any herb come up; like the overthrow of Sodom and Gomorrah, Admah and Zeboim, which Jehovah overthrew in His anger and in His wrath; and all the nations shall say, Wherefore hath Jehovah done thus unto this land? What meaneth the heat of this great anger? (Deuteronomy 29:20-24).

Inasmuch as “Sodom” denotes evil, and “Gomorrah” the derivative falsity (n. 2220, 2246, 2322), and the nation of which Moses here speaks is compared thereto in respect to evil and falsity, therefore “anger” is spoken of in respect to evil, and “wrath” in respect to falsity, and “heat of anger” in respect to both. That such things are attributed to Jehovah or the Lord is according to the appearance, because it so appears to man when he runs into evil and the evil punishes him (see n. 245, 592, 696, 1093, 1683, 1874, 2395, 2447, 3235, 3605).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.