Bible

 

Genesis 26

Studie

   

1 At nagkagutom sa lupain, bukod sa unang pagkakagutom na nangyari ng mga araw ni Abraham. At naparoon si Isaac kay Abimelech, na hari ng mga Filisteo sa Gerar.

2 At napakita ang Panginoon sa kaniya, at nagsabi, Huwag kang bumaba sa Egipto; matira ka sa lupaing aking sasabihin sa iyo:

3 Matira ka sa lupaing ito, at ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking pagpapalain; sapagka't sa iyo at sa iyong binhi ay ibibigay ko ang lahat ng lupaing ito, at pagtitibayin ko ang sumpang aking isinumpa kay Abraham na iyong ama;

4 At aking pararamihin ang iyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at ibibigay ko sa iyong binhi ang lahat ng lupaing ito: at pagpapalain sa iyong binhi ang lahat ng bansa sa lupa;

5 Sapagka't sinunod ni Abraham ang aking tinig, at ginanap ang aking bilin, ang aking mga utos, ang aking mga palatuntunan at ang aking mga kautusan.

6 At tumahan si Isaac sa Gerar.

7 At tinanong siya ng mga taong tagaroon tungkol sa kaniyang asawa; at sinabi niya, Siya'y aking kapatid; sapagka't natakot na sabihin, Siya'y aking asawa: baka ako'y patayin, aniya, ng mga taong tagarito, dahil kay Rebeca; dahil sa siya'y may magandang anyo.

8 At nangyari nang siya'y naroong mahabang panahon, na dumungaw si Abimelech, na hari ng mga Filisteo sa isang durungawan, at tumingin, at narito't si Isaac ay nakikipaglaro kay Rebeca na kaniyang asawa.

9 At tinawag ni Abimelech si Isaac, at sa kaniya'y sinabi, Narito, tunay na siya'y iyong asawa: at bakit sinabi mo, Siya'y aking kapatid? At sumagot sa kaniya si Isaac, Sapagka't sinabi ko, Baka ako'y mamatay dahil sa kaniya.

10 At sinabi ni Abimelech, Ano itong ginawa mo sa amin? hindi malayong ang sinoman sa bayan ay nakasiping sa iyong asawa, at sa gayon ay pinapagkasala mo kami.

11 At ibinilin ni Abimelech sa buong bayan, na sinabi, Ang gumalaw sa lalaking ito o sa kaniyang asawa ay tunay na papatayin.

12 At si Isaac ay naghasik sa lupaing yaon, at umani siya ng taong yaon, ng tigisang daan at pinagpala siya ng Panginoon.

13 At naging dakila ang lalake at lalo't lalong naging dakila hanggang sa naging totoong dakila.

14 At siya'y may tinatangkilik na mga kawan, at mga tinatangkilik na mga bakahan, at malaking sangbahayan: at kinainggitan siya ng mga Filisteo.

15 Lahat ng mga balon ngang hinukay ng mga bataan ng kaniyang ama, nang mga kaarawan ni Abraham na kaniyang ama, ay pinagtabunan ng mga Filisteo, na mga pinuno ng lupa.

16 At sinabi ni Abimelech kay Isaac; Humiwalay ka sa amin, sapagka't ikaw ay makapupong matibay kay sa amin.

17 At umalis si Isaac doon, at humantong sa libis ng Gerar, at tumahan doon.

18 At muling hinukay ni Isaac ang mga balon ng tubig na kanilang hinukay nang mga kaarawan ni Abraham na kaniyang ama; sapagka't pinagtabunan ng mga Filisteo, pagkamatay ni Abraham: at kaniyang mga pinanganlan ng ayon sa mga pangalang inilagay ng kaniyang ama.

19 At humukay sa libis ang mga bataan ni Isaac, at nangakasumpong doon ng isang balon ng tubig na bumubukal.

20 At nakipagtalo ang mga pastor ni Gerar sa mga pastor ni Isaac, na sinasabi, Amin ang tubig; at kaniyang tinawag ang pangalan ng balon, na Esec; sapagka't ipinakipagkaalit sa kaniya.

21 At sila'y humukay ng ibang balon; at kanilang pinagtalunan din: at kaniyang tinawag ang pangalan na Sitnah.

22 At bumunot siya roon, at humukay ng ibang balon; at hindi nila pinagtalunan: at kaniyang tinawag ang pangalan na Rehoboth; at kaniyang sinabi, Sapagka't ngayo'y binigyan tayo ng Panginoon ng kaluwagan, at lalago tayo sa lupain.

23 At mula roon ay umahon siya sa Beerseba.

24 At napakita sa kaniya ang Panginoon ng gabi ring yaon, at nagsabi, Ako ang Dios ni Abraham na iyong ama: huwag kang matakot, sapagka't ako'y sumasaiyo, at ikaw ay aking pagpapalain, at aking pararamihin ang iyong binhi, alangalang kay Abraham na aking lingkod.

25 At si Isaac ay nagtayo roon ng isang dambana, at kaniyang sinambitla ang pangalan ng Panginoon, at itinindig niya roon ang kaniyang tolda: at humukay roon ang mga bataan ni Isaac ng isang balon.

26 Nang magkagayo'y si Abimelech ay naparoon sa kaniya mula sa Gerar, at si Ahuzath na kaniyang kaibigan, at si Phicol na kapitan ng kaniyang hukbo.

27 At sinabi sa kanila ni Isaac, Bakit kayo naparirito sa akin, dangang kayo'y nangapopoot sa akin at pinalayas ninyo ako sa inyo?

28 At sinabi nila, Malinaw na aming nakita, na ang Panginoon ay sumasaiyo: at aming sinabi, Magkaroon ng pagsusumpaan tayo, kami at ikaw at makipagtipan kami sa iyo:

29 Na hindi ka gagawa sa amin ng masama, gaya naman namin na hindi ka namin ginalaw, at wala kaming ginawa sa iyong di mabuti, at pinayaon ka naming payapa: ikaw ngayon ang pinagpala ng Panginoon.

30 At pinaghandaan niya sila, at sila'y nagkainan at naginuman.

31 At sila'y gumising ng madaling araw, at sila'y nagpanumpaan: at sila'y pinagpaalam ni Isaac, at nagsialis na payapa sa kaniya.

32 At nangyari, nang araw ding yaon, na nagsidating ang mga bataan ni Isaac, at siya'y binalitaan tungkol sa balon nilang hinukay, at sinabi sa kaniya, Nakasumpong kami ng tubig.

33 At tinawag niyang Seba: kaya't ang pangalan ng bayang yaon ay Beerseba hanggang ngayon.

34 At nang si Esau ay may apat na pung taon ay nagasawa kay Judit, na anak ni Beeri na Heteo, at kay Basemat na anak ni Elon na Heteo:

35 At sila'y nakasama ng loob kay Isaac at kay Rebeca.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3368

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3368. Go not down into Egypt; dwell in the land of which I tell thee. That this signifies that He should not go down to memory-knowledges, but to rational things which being enlightened by the Divine are appearances of truth, is evident from the signification of “Egypt,” as being memory-knowledge (n. 1164-1165, 1186, 1462); and from the signification of “land,” as being here rational things which when enlightened by the Divine are appearances of truth; for the land which is here meant is Gerar, where Abimelech king of the Philistines was, and by “Gerar” is signified faith; by “Abimelech,” the doctrine of faith that looks to rational things; and by the “king of the Philistines,” doctrinal things (n. 3363, 3365); so that the “land,” namely, Gerar where Abimelech was, has the above signification in the internal sense.

[2] For the signification of “land” is various (n. 620, 636, 1066), denoting the quality of the nation of which it is predicated (n. 1262). But in the proper sense “land” signifies the church (n. 3355); and because it signifies the church, it signifies also those things which are of the church, consequently the doctrinal things of charity and faith; thus also rational things which being enlightened by the Divine are appearances of truth; for that these appearances are the truths of the church, thus its doctrinal things, may be seen above (n. 3364, 3365). Whether you say rational things enlightened by the Divine, or appearances of truth, or celestial and spiritual truths such as are in the Lord’s kingdom in the heavens, or in heaven, and such as are in His kingdom on the earths, or in the church, comes to the same thing; and the same are also called doctrinal things, but this from the truths that are in them. The angelic and human rational is and is called rational from appearances of truth that are enlightened by the Divine, and without these it is not rational; thus rational things are these appearances of truth.

[3] The reason why it is here said that He should not go down into Egypt, that is, not to memory-knowledges, is that memory-knowledges have already been treated of; for Abraham’s sojourning in Egypt represented the Lord’s instruction in His childhood in memory-knowledges (n. 1502). As regards the arcanum that He should not go down into Egypt, but should sojourn in the land of Gerar, that is, that He should not look to memory-knowledges, but to rational things, the case is this: All appearances of truth that have what is Divine in them belong to the rational, insomuch that rational truths and appearances of truth are the same; whereas memory-knowledges belong to the natural, insomuch that natural truths and memory-truths are the same. Rational truths, or appearances of truth, cannot possibly be and come forth except from the influx of the Divine into the rational, and through rational things into the memory-knowledges which are of the natural. The things which then take place in the rational appear in the natural; just as an image of many things appears all together in a mirror; and thereby they are presented before the man, and also before an angel; before an angel however they are not presented so evidently in the natural as they are with those who are in the world of spirits and are in the spiritual natural, and hence these have representatives of truth.

[4] The case is similar with every man, for as before said the man who is in good is a little heaven, or what is the same is an image of the Grand Heaven; and because Divine truth cannot inflow immediately into memory-knowledges, which are of the natural man, but only through rational things, as before said, therefore it is here said that Isaac should not go down into Egypt, but should reside in the land of Gerar. But a clear idea cannot be had concerning these things unless the nature of influx is known, and also the nature of ideas; and therefore of the Lord’s Divine mercy these things will be treated of at the close of the chapters, where experiences are related.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.