Bible

 

Genesis 20

Studie

   

1 At mula roon ay naglakbay si Abraham sa dakong lupain ng Timugan, at tumahan sa pagitan ng Cades at Shur; at siya'y nakipamayan sa Gerar.

2 At sinabi ni Abraham tungkol kay Sara na kaniyang asawa, Siya'y aking kapatid; at si Abimelech na hari sa Gerar, ay nagsugo at kinuha si Sara.

3 Datapuwa't naparoon ang Dios kay Abimelech sa panaginip sa gabi, at sa kaniya'y sinabi, Narito, ikaw ay dili iba't isang patay dahil sa babaing iyong kinuha; sapagka't siya'y asawa ng isang lalake.

4 Nguni't si Abimelech ay hindi pa, nakasisiping sa kaniya: at nagsabi, Panginoon, papatayin mo ba pati ng isang bansang banal?

5 Hindi ba siya rin ang nagsabi sa akin, Siya'y aking kapatid? at si Sara man ay nagsabi, Siya'y aking kapatid; sa katapatang loob ng aking puso, at kawalang sala ng aking mga kamay, ay ginawa ko ito.

6 At sinabi sa kaniya ng Dios sa panaginip: Oo, talastas ko, na sa katapatang loob ng iyong puso ay ginawa mo ito, at hinadlangan din naman kita sa pagkakasala ng laban sa akin: kaya't hindi ko ipinahintulot sa iyong galawin mo siya.

7 Ngayon nga'y isauli mo ang asawa ng lalaking ito; sapagka't siya'y profeta, at ikaw ay ipananalangin niya, at mabubuhay ka: at kung di mo siya isauli, ay talastasin mong walang pagsalang mamamatay ka, ikaw at ang lahat ng iyo.

8 At si Abimelech ay bumangong maaga ng kinaumagahan at tinawag ang lahat niyang bataan, at sinabi sa kanilang pakinig ang lahat ng bagay na ito: at ang mga tao'y natakot na mainam.

9 Nang magkagayo'y tinawag ni Abimelech si Abraham, at sa kaniya'y sinabi, Anong ginawa mo sa amin? at sa ano ako nagkasala laban sa iyo, na dinalhan mo ako at ang aking kaharian ng isang malaking kasalanan? Ginawan mo ako ng mga gawang di marapat gawin.

10 At sinabi ni Abimelech kay Abraham, Anong nakita mo na ginawa mo ang bagay na ito?

11 At sinabi ni Abraham, Sapagka't inisip ko. Tunay na walang takot sa Dios sa dakong ito: at papatayin nila ako dahil sa aking asawa.

12 At saka talagang siya'y kapatid ko, na anak ng aking ama, datapuwa't hindi anak ng aking ina; at siya'y naging asawa ko:

13 At nangyari, na nang ako'y palayasin ng Dios sa bahay ng aking ama, na sinabi ko sa kaniya, Ito ang magandang kalooban mo na maipakikita sa akin; sa lahat ng dakong ating datnin, ay sabihin mo tungkol sa akin, Siya'y aking kapatid.

14 At si Abimelech ay kumuha ng mga tupa at mga baka, at mga aliping lalake at babae, at ipinagbibigay kay Abraham, at isinauli sa kaniya si Sara na kaniyang asawa.

15 At sinabi ni Abimelech, Narito ang lupain ko ay nasa harapan mo: tumahan ka kung saan mo magalingin.

16 At kay Sara'y sinabi niya, Narito, nagbigay ako ng isang libong putol na pilak sa iyong kapatid: narito, ito sa iyo'y piring sa mga mata ng lahat ng kasama mo; at sa harap ng lahat ay nagbangong puri ka.

17 At nanalangin si Abraham sa Dios; at pinagaling ng Dios si Abimelech, at ang kaniyang asawa, at ang kaniyang mga aliping babae, na ano pa't nagkaanak sila.

18 Sapagka't sinarhang lubos ng Panginoon ang lahat ng bahay-bata sa bahay ni Abimelech, dahil kay Sara, na asawa ni Abraham.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2515

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2515. 'And said to him' means thought springing from this, that is to say, from the perception. This is clear from the meaning of 'saying' as perceiving, and also as thinking, dealt with above in 2506. Since it is said here that the thought was derived from the perception, let a brief statement be made about thought. There are thoughts that derive from perception, thoughts that derive from conscience, and thoughts that derive from no conscience. Thoughts deriving from perception exist with celestial people only, that is, with those who are moved by love to the Lord. Such thought is the most internal to exist with man; and it exists with celestial angels in heaven. Perception from the Lord is the means and the source of their thought, and thinking contrary to perception is an impossibility. Thoughts deriving from conscience are of a lower order and exist with spiritual people, that is, with those who in life and in doctrine are moved by good that stems from charity and faith. For them as well, thinking contrary to conscience is an impossibility, for that would be thinking contrary to the good and truth which the Lord dictates to them by means of conscience.

[2] Thoughts deriving from no conscience however exist with people who do not allow themselves to be governed inwardly by good and truth but by evil and falsity, that is, not by the Lord but by themselves. They imagine that they think inwardly just as much as those who do so from conscience and perception, the reason being that they do not know what conscience is, still less what perception is, though the difference between their thought and that of people thinking from conscience or perception is as great as that between hell and heaven. People whose thought is devoid of conscience think from every evil desire and false notion, and so from hell. When they think in any other manner they do so from an outward respectability for the sake of reputation. But people who think from conscience do so from affections for good and truth, and so from heaven. As for the Lord's thought however, this surpasses all human understanding, for it sprang directly from the Divine.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.